Ως Έλληνες έχουμε συνηθίσει στο γεγονός ότι πολλοί συμπατριώτες μας έχουν γίνει «αστέρια» της διεθνούς σκηνής. Υπάρχουν οι επιφανείς όπως η Μαρία Κάλλας, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ντέμης Ρούσος, η Νάνα Μούσχουρη, ο Yianni. Μετά υπάρχουν οι λιγότερο επιφανείς λόγω αλλαγών στο όνομα ή επειδή είναι μισοί Έλληνες, όπως ο George Michael, ο Cat Stevens, οι Andrews Sisters, ο Tony Orlando, για να αναφέρουμε μερικούς. Όλοι αυτοί ακολούθησαν τα βήματα του άντρα που αναφέρεται ως ο πρώτος ποπ σταρ του κόσμου – Al Bowlly.
Ο Albert Alick Bowlly ήταν ο διασημότερος τραγουδιστής της δεκαετίας του 1920 και του ‘30. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έκανε πάνω από 1.000 δίσκους, οι οποίοι με δεδομένες τις πρωτόγονες τεχνικές ηχογράφησης εκείνων των χρόνων ήταν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Τον αποκαλούσαν διάσημο αισθηματικό τραγουδιστή της Ευρώπης, ή πρέσβη του τραγουδιού. Ο Al Bowlly ήταν ο πρώτος τραγουδιστής που χρησιμοποίησε μικρόφωνο και ενισχυτές για να προβάλει την προσωπικότητά του και ο Τύπος τον ονόμασε «ο κατακτητής Al Bowlly». Ήταν ο πρώτος δημοφιλής Βρετανός τραγουδιστής που έκανε σόλο βαριετέ εμφάνιση, ο πρώτος που προσκλήθηκε να κάνει σόλο εμφάνιση στο BBC, και ο πρώτος που προσκλήθηκε να δουλέψει στην Αμερική.
Το αρχικό του όνομα δεν ήταν Bowlly και ο πατέρας του καταγόταν από το ιστορικό νησί της Ρόδου.
Η ιστορία του ξεκινά με τον πατέρα του Alick Pauli από τη Ρόδο. Από τις λίγες διαθέσιμες πληροφορίες μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι το όνομα του ήταν Αλέξανδρος (Άλεξ) Παυλής ή Παύλου. Το όνομά του πιθανότατα σμικρύνθηκε και αγγλοποιήθηκε από κάποιον κυβερνητικό υπάλληλο, όταν έκανε αίτηση για διαβατήριο, όπως έγινε και με τα ονόματα άλλων μεταναστών σε παρόμοιες περιστάσεις, χωρίς την άδειά τους. Το 1892 έφυγε από τη Ρόδο και μετανάστευσε στην Αυστραλία. Έφτασε στο Περθ τον ίδιο χρόνο. Το ταξίδι για την Αυστραλία ήταν πολύ μεγάλο εκείνα τα χρόνια, γεγονός που επέτρεπε να δημιουργηθούν σοβαρές φιλίες ανάμεσα στους επιβάτες. Στο πλοίο ο Alick συνάντησε και ερωτεύτηκε μία συνεπιβάτη, χριστιανή από το Λίβανο, την Miriam Ayoub που μετανάστευε επίσης στην Αυστραλία.
Στο Αυστραλιανό Ληξιαρχείο Γάμων (1788-1950) ο αριθμός καταχώρησης 103 δείχνει ότι ο Alick Pauli παντρεύτηκε την Miriam Ayoub στο Περθ το 1892. Το Περθ ήταν ένα περίεργο μέρος για να αποφασίσουν οι νεόνυμφοι Alick και Miriam Pauli να μείνουν. Το 1892 το Περθ ήταν μία πολύ μικρή πόλη που είχε ιδρυθεί από την Αγγλική Κυβέρνηση μόλις 63 χρόνια πριν, επειδή φοβήθηκαν ότι οι Γάλλοι μπορεί να εγκαθίδρυαν εκεί αποικία. Ο πληθυσμός του Περθ ήταν 38.000 κάτοικοι, οι επιχειρηματικές ευκαιρίες ήταν ελάχιστες και η δουλειά δυσεύρετη. Το 1892 ήταν ένα σημείο καμπής για το Περθ γιατί ανακαλύφθηκε χρυσός και ο πληθυσμός του αυξήθηκε.
Ο Alick και η Miriam δεν ενδιαφέρονταν για την εξόρυξη χρυσού κι έτσι έφυγαν από το Περθ και κατευθύνθηκαν στο Lourenço Marques (το σημερινό Maputo) η πρωτεύουσα της τότε πορτογαλικής αποικίας της Μοζαμβίκης. Όταν έκαναν αίτηση για ταξιδιωτικά έγγραφα στο Περθ ένας αδιάφορος υπάλληλος έκανε λάθος στο όνομα και έγραψε το Pauli σε Bowlly. Όλα τα έγγραφα ήταν στα αγγλικά και αφού ο Alick μπορούσε να μιλάει και να διαβάζει μόνο Ελληνικά, το λάθος πέρασε απαρατήρητο και το επώνυμο έγινε μόνιμο όταν έφτασαν στη Μοζαμβίκη. Ενόσω ο Alick ήταν εκεί ξεκίνησε μία επιχείρηση ως εισαγωγέας-εξαγωγέας. Επίσης, ξεκίνησε τη δημιουργία της οικογένειάς του και στις 7 Ιανουαρίου του 1899, γεννήθηκε το τέταρτο παιδί τους, ο Albert. Στις αρχές του 1900 η οικογένεια μετακόμισε στο Pietermaritzburg, στη Νότια Αφρική. Το 1903 έγιναν πολιτογραφημένοι πολίτες της Νότιας Αφρικής και μετακόμισαν στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Καθώς ο Albert μεγάλωνε δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το σχολείο και το παράτησε στα 14 για να εκπαιδευτεί σαν κουρέας στο κουρείο του θείου του. Αυτό ήταν επίσης μία προσωρινή δουλειά καθώς το όνειρό του ήταν να γίνει διασκεδαστής. Έκανε μαθήματα φωνητικής και κιθάρας και σύντομα κατάφερε να βρει δουλειά παίζοντας κιθάρα, μπάντζο και γιουκαλίλι. Στην ηλικία των 22 χρόνων τού προσφέρθηκε δουλειά από τον αρχηγό συγκροτήματος, τον Edgar Adler. Εκείνες τις μέρες οι τραγουδιστές ήταν κανονικά μέλη μίας μεγάλης μπάντας «Big Band» και ο αρχηγός της μπάντας ήταν ο «σταρ». Συχνά ο τραγουδιστής δεν αναφερόταν καθόλου. Ο Albert προοριζόταν να τα αλλάξει όλα αυτά.
Το 1923 η μπάντα του Edgar Adler ξεκίνησε μία περιοδεία στη Ροδεσία, την ανατολική Αφρική, την Ινδία, και την εξωτική Σουραμπάγια, στην ανατολική Ιάβα. Όταν o Edgar Adler επέστρεψε ο Albert δεν έκανε το ίδιο. Για την ακρίβεια δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στη Νότια Αφρική. Αντιθέτως δέχθηκε μία δουλειά με την ορχήστρα του Jimmy Lequine στην Καλκούτα και έκανε πάλι περιοδεία στην Άπω Ανατολή ως ο τραγουδιστής της μπάντας. Τελικά πήγε στο Βερολίνο όπου τραγούδησε με πολλές διάσημες μπάντες. Εκεί ξεκίνησε να φτιάχνει δίσκους που ενίσχυσαν τη φήμη του ως τραγουδιστή.
Τον Ιούλιο του 1928 πήγε στο Λονδίνο και έγινε μέλος της μπάντας του ξενοδοχείου Savoy ως τραγουδιστής και κιθαρίστας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν τόσο δημοφιλής που οι άνθρωποι πήγαιναν στο ξενοδοχείο μόνο για να τον ακούσουν να τραγουδά. Η παραγωγή δίσκων του αυξήθηκε όπως μεγάλωσε και η δημοτικότητά του. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ως καλλιτέχνης που έγραφε δίσκους και ο κόσμος άρχισε να ψάχνει για δίσκους που είχαν τη φωνή του μέσα. Εκείνα τα χρόνια οι τραγουδιστές δεν αναφέρονταν στις ηχογραφήσεις. Αν υπήρχε κάποια αναφορά γενικά θα αναφερόταν ως φωνητική επωδός από τον Al Bowlly. To 1931 ηχογράφησε πάνω από 200 επωδούς. Ο Al Bowlly έγινε ο «σταρ» της μπάντας.
Η δημοτικότητά του ήταν τέτοια που η κινηματογραφική εταιρία British Pathe ζήτησε να κάνει ταινίες μικρού μήκους με αυτόν να τραγουδάει μόνος του συνοδευόμενος μόνο από ένα πιάνο. Αυτό ήταν η πρώτη μορφή αυτών που σήμερα αποκαλούμε ‘βίντεο κλιπ’. Αυτά μπορούμε να τα δούμε στο http://www.uhfcom.com/albowlly.htm Ο κύριος λόγος που έγινε τόσο δημοφιλής ήταν γιατί δημιούργησε ένα νέο οικείο και μαλακό στιλ τραγουδιού που ενισχύθηκε από το νέο αναπτυχθέν μικρόφωνο. Πριν το μικρόφωνο γίνει διαθέσιμο, το 1930, οι τραγουδιστές έπρεπε να προβληθούν, οπότε το οικείο στιλ ήταν αδύνατο. Είχε λεχθεί από πολλούς ότι ο Al Bowlly τραγουδούσε τόσο οικεία, ειλικρινά και με τέλεια απαγγελία που όχι μόνο μπορούσε να προκαλέσει δάκρυα στο κοινό του αλλά μερικές φορές έκανε τον εαυτό του να κλαίει.
Ήταν ο πρώτος τραγουδιστής που του δόθηκε σόλο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο του BBC λόγω της ζήτησης του κοινού, και ξεκίνησαν να κυκλοφορούν δίσκοι μόνο με το όνομά του. Η προσωπικότητα του Al, το χάρισμα, η ομορφιά, και πάνω απ’ όλα η ομαλή φωνή του, του έδωσαν το προσωνύμιο «Ο Μεγάλος Καρδιοκατακτητής». Ήταν ο πρώτος τραγουδιστής που κυνηγήθηκε από γυναίκες λάτρεις του για αυτόγραφα και φωτογραφίες μετά τις εμφανίσεις του.
Το 1934 έκανε περιοδεία στην Αμερική με την ορχήστρα Ray Noble και έπαιξε για πολλές μέρες στο περίβλεπτο Rainbow Room, της Πέμπτης Λεωφόρου στη Νέα Υόρκη. Του έδωσαν τη δική του ραδιοφωνική εκπομπή στο NBC και επίσης έκανε μία σειρά ηχογραφήσεων με το ‘My Melancholy Baby’ να είναι η μεγάλη του επιτυχία εκείνη την εποχή. Έπειτα επέστρεψε στη Βρετανία όπου συνέχισε να δουλεύει σε όλα τα περίβλεπτα ξενοδοχεία όπως και να κάνει ηχογραφήσεις για να ικανοποιήσει τη ζήτηση από τους πολλούς οπαδούς του.
Του πιστώνεται η εφεύρεση του αισθηματικού σιγοτραγουδιού ή όπως προτιμούσε να το αναφέρει «Το Μοντέρνο Στιλ Τραγουδιού», ένα στιλ που έγινε ακόμα πιο δημοφιλές όταν υιοθετήθηκε από τον Bing Crosby. Για να αποδείξει ότι εφηύρε και ανέπτυξε το στιλ ο Al Bowlly έγραψε και εξέδωσε ένα βιβλίο το 1935 με τίτλο «Το Μοντέρνο Στιλ Τραγουδιού».
Δυστυχώς, όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος την 1η Σεπτεμβρίου 1939 η δουλειά άρχισε να εξαφανίζεται. Αλλά ο Al ήταν από τους λίγους που συνέχισαν να δουλεύουν. Στις 16 Απριλίου του 1941, έδωσε παράσταση στο Rex Theatre στο High Wycombe λίγο έξω από το Λονδίνο. Μετά την παράσταση επέστρεψε στο διαμέρισμά του στην περιοχή Piccadilly, στο κεντρικό Λονδίνο. Εκείνο το βράδυ το Λονδίνο βίωσε μία από τις χειρότερες γερμανικές επιδρομές από αέρος. Ο Al σκοτώθηκε στο διαμέρισμά του τις πρώτες ώρες της 17ης Απριλίου του 1941. Ετάφη την 26η Απριλίου μετά από τελετή από τον αρχιμανδρίτη του Ελληνορθόδοξου Καθεδρικού ναού στο Λονδίνο.
Η μουσική του Al Bowlly δεν πέθανε μαζί του. Η φωνή του ακούγεται συχνά σήμερα σε πολλές ταινίες και σε βρετανικές τηλεοπτικές σειρές, η πιο διάσημη από τις οποίες είναι η σειρά του 1981 του Dennis Potter που λεγόταν «Pennies from Heaven». Η μουσική του χρησιμοποιήθηκε ακόμα από πολλές βρετανικές σειρές όπως: «Goodnight Sweetheart», «Poirot», «Miss Marple» και «Edward & Mrs Simpson».
Τον περασμένο χρόνο μία Μπλε Πλάκα της Αγγλικής Καταγωγής τοποθετήθηκε στο Charing Cross Mansions, 26 Charing Cross Road στο Λονδίνο όπου έζησε για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.
(Για την έρευνα που έγινε γι’ αυτό το άρθρο αναφέρουμε τα -.memorylane.org.uk και tvrage.com).