«Αγκάθι» παραμένει ανάμεσα σε Ελλάδα και Αυστραλία, μία υπόθεση που ακόμη καλύπτεται από ένα παράξενο πέπλο μυστηρίου. Ανακριβής και άλυτη. Δεν είναι άλλη από την διπλή ανθρωποκτονία που έβαψε με αίμα το Αιγαίο το καλοκαίρι του ’98, εκεί που τα νερά της Ραφήνας συναντούν τα στενά της Εύβοιας. Οι οικογένειες των Ελληνοαυστραλών Γεώργιου Καραλή και Γεώργιου Λοΐζου, συνεχίζουν να κυνηγούν τη δικαίωση, την ίδια τη δικαιοσύνη θα μπορούσε να πει κανείς, συχνά αντιμέτωποι με την αδικία.
Πριν καλά-καλά ανατείλει ο ήλιος της 2ης Ιουνίου, ο ψαράς Ανδρέας Χρυσαφογιώργος, ανακάλυψε την ακυβέρνητη λέμβο που κουβαλούσε τα άψυχα κορμιά των εξαδέλφων από τη Μελβούρνη. Οι δύο νεαροί άντρες, κολυμπούσαν περισσότερο στο αίμα παρά στην ίδια τη θάλασσα. Ο ψαράς, έδωσε σήμα μέσω ασύρματου στον ακτοφύλακα Ανδρέα Αμανίτη στις 5.35 π.μ. Μια ώρα αργότερα, η ακτοφυλακή εντόπισε τη βάρκα αλλά μόλις στις 11 το πρωί κατάφεραν να στείλουν το ναύαρχο Νίκο Οικονομάκη και την Σουλτάνα Μαριάνου μαζί με την ομάδα έρευνας ανθρωποκτονιών στο σημείο. Η πρώτη αναφορά δήλωνε πως ο Καραλής, 28, κρεμόταν με ένα σχοινί περασμένο γύρω από το λαιμό του από το κατάρτι, φορώντας αντιανεμικό μπουφάν με κουκούλα και σορτς, με το δεξί του πόδι μέσα στη βάρκα και το αριστερό εκτός. Είχε κομμένες τις φλέβες του. Ο δε Λοΐζος, 32, κείτονταν μπρούμυτα στο νερό, μισοντυμένος, με ένα σχοινί περασμένο στη ζώνη του. Το δεξί πλευρό του ήταν ακρωτηριασμένο, μαγκωμένο στην εξωτερική μηχανή.
Οι ερευνητές φωτογράφησαν τον τόπο του εγκλήματος, κατέγραψαν τις λεπτομέρειες και διέταξαν την «προσεκτική» ρυμούλκηση της λέμβου στο λιμάνι της Ραφήνας για περεταίρω έρευνα. Εάν το «προσεκτικά» σήμαινε να σύρουν τη βάρκα με τα πτώματα δεμένα πάνω της να μισοκρέμονται στο νερό και κατόπιν να ξεπλύνουν τα πάντα με μάνικα, τότε δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τις ελληνικές αρχές πως έχασαν πολύτιμα στοιχεία. Δεν άργησε να έρθει η επίσημη αναφορά, η οποία έλεγε «Βεβαιώνουμε πως η ιατροδικαστής Τ.Φ. Μαριάνου, διεξήγαγε νεκροψία και βεβαιώνει τα κάτωθι: Α. Το θάνατο του Γεώργιου Καραλή από πνιγμό σε συνδυασμό με την παρουσία αυτοτραυματισμού. Β. Το θάνατο του Γεώργιου Λοΐζου, ο οποίος οφείλεται σε βαριές, εκτεταμένες και βαθιές κακώσεις από αμβλύ και αιχμηρό αντικείμενο – Ανθρωποκτονία». Το γεγονός ότι στις τσέπες του Λοΐζου βρέθηκαν 44.000 δρχ (A$225), έκανε τις ελληνικές αρχές να αποκλείσουν το ενδεχόμενο πειρατείας. Το δελτίο τύπου που ακολούθησε την αναφορά, ανέφερε πως τα δύο ξαδέρφια διατηρούσαν ομοφυλοφιλικές σχέσης και ο Καραλής σκότωσε τον Λοΐζο κατά τη διάρκεια τσακωμού. Μερικές μάλιστα ελληνικές εφημερίδες ανέφεραν την είδηση ως ατύχημα, γράφοντας πως ο Καραλής προσπάθησε να σώσει τον Λοΐζο που έπεσε στη θάλασσα και παγιδεύτηκε στην προπέλα, μα μόλις διαπίστωσε πως ήταν νεκρός, αυτοκτόνησε όντας σε σύγχυση.
Η υπόθεση έκλεισε άμεσα, καταγράφοντας το περιστατικό ως δολοφονία-αυτοκτονία, μη λαμβάνοντας υπόψιν το γάμο του Λοΐζου, ούτε φυσικά και τη σχέση του Καραλή με την Αμερικανίδα σύντροφό του. Λέγεται πως ήταν πολύ ερωτευμένοι και την περίμενε στην Ελλάδα μέσα στις επόμενες μέρες. Μάρτυρες ανέφεραν πως οι δύο άντρες απολάμβαναν τον καφέ και το ούζο τους σε ταβέρνα στο Πόρτο-Μπούφαλο πριν ξεκινήσουν για τα ανοιχτά της Εύβοιας. Οι οικογένειες, ανακαλύπτοντας πως η περιοχή μαστίζεται από λαθρέμπορους, κάλεσαν τον ερευνητή Στήβεν Κέρνοου, ο οποίος βεβαίωσε πως η υπόθεση φωνάζει «εγκληματική ενέργεια».
«Είμαι της γνώμης πως τα αρχικά ευρήματα των ελληνικών αρχών, που φέρουν τον Καραλή ως δολοφόνο και κατόπιν αυτόχειρα, είναι λανθασμένα και δεν υποστηρίζονται από κανένα διαθέσιμο στοιχείο. Στην πραγματικότητα, όλα τα στοιχεία συνάδουν στο συμπέρασμα πως τόσο ο Καραλής όσο και ο Λοΐζος, δολοφονήθηκαν βάναυσα από άγνωστους δράστες», κατέληγε ο Κέρνοου, στην αναφορά που κατέθεσε στο Τμήμα Ιατροδικαστικών Ευρημάτων του Δικαστηρίου της Βικτώριας. Το πόρισμά του συνοδευόταν από πλήθος ενδείξεων που στοιχειοθετούσαν τη θέση του. Η σωρός του Καραλή, μεταφέρθηκε στη Μελβούρνη, όπου ξαναέγινε νεκροψία από τον παθολόγο Μάϊκλ Μπερκ, ο οποίος βεβαίωσε πως πρόκειται περί ανθρωποκτονίας. Το πόρισμα των αυστραλιανών αρχών, ερχόταν σε πλήρη αντιδιαστολή με αυτό των ελληνικών, το οποίο είχε επικοινωνηθεί και από τα ΜΜΕ, σπιλώνοντας τη μνήμη των δύο ανδρών. Χάρη στην ανεξάντλητη επιμονή των γονιών, οι αρχές υπέκυψαν εν τέλει, αλλάζοντας το πόρισμα σε διπλή ανθρωποκτονία. Ο αναπληρωτής πολιτειακός ιατροδικαστής Ίαν Ουέστ, προσυπογράφει, αναφέροντας πως εφόσον η υπόθεση βρίσκεται εκτός της δικαιοδοσίας του αυστραλιανού εγκληματολογικού τμήματος, δεν είναι συνετό να σχολιάσουν περεταίρω την ελληνική ετυμηγορία.
Ο Νέος Κόσμος επικοινώνησε με την μητέρα του Γεώργιου Καραλή, Ελένη, η οποία ακόμη αποζητά την επανεξέταση του ειδεχθούς εγκλήματος, προκειμένου να φτάσουν επιτέλους οι αρχές στην αλήθεια. Η Αυστραλία δίνει εξαιρετική βαρύτητα στον εντοπισμό και σύλληψη των δραστών τέτοιων υποθέσεων. Όλοι δείχνουν να συμπάσχουν με το δράμα των δύο οικογενειών, από πλευράς ενεργειών όμως, υπάρχει κάποια εξέλιξη;
«Δεν έχουμε λάβει ακόμη την ηθική ικανοποίηση του να δούμε τους δράστες του εγκλήματος, τους δολοφόνους των παιδιών μας, ενώπιων της δικαιοσύνης», λέει. «Έχουμε περάσει χρόνια ζητώντας, παρακαλώντας ακόμη, τις ελληνικές αρχές να ερευνήσουν διεξοδικά και σε βάθος τους θανάτους. Γνωρίζουμε πως πρόκειται για συγκάλυψη. Ήταν προφανές ότι πρόκειται για διπλό έγκλημα. Από την πρώτη μέρα. Το μόνο που θέλω είναι να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι ένοχοι», δηλώνει η μητέρα του Καραλή.
Αρκετές φορές στο παρελθόν, έχει πει πως δεν θα πάψει να ψάχνει ακόμη κι αν χρειαστεί να το κάνει μέχρι να πεθάνει. Στόχος της, να φτάσει στην άκρη του νήματος, να εξιχνιαστούν οι δύο θάνατοι και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η κούραση και η απογοήτευση την έχουν καταβάλει. Δεν εγκαταλείπει, η θλίψη όμως είναι δυσβάσταχτη.
«Είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουμε την εξιχνίαση της υπόθεσης, την τιμωρία των δολοφόνων, μα δεν επιθυμούμε πλέον να δίνουμε συνεντεύξεις, να παρέχουμε πληροφορίες στον τύπο και να μιλάμε με ανθρώπους άσκοπα. Έχουμε ανάγκη να γνωρίζουμε ότι κάτι θα βγει από αυτό». Η κα Καραλή, πιστεύει πως η έρευνα είτε αλλοιώθηκε σκοπίμως, είτε ήταν αποτέλεσμα ανεκδιήγητης ανικανότητας.
«Έκτοτε ζούμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς οξυγόνο. Δεν ξέρω πως αλλιώς να περιγράψω την καθημερινότητά μας. Κάθε φορά που κάποιος ξεκινά να ψάχνει την υπόθεση, περνάμε ένα μαρτύριο. Μπορεί να πέρασαν χρόνια, αλλά εξακολουθεί να είναι σαν να σκαλίζεις ανοιχτή πληγή. Ο χρόνος το κάνει ακόμη πιο δύσκολο να ανασύρουμε λεπτομέρειες, περιστατικά και αναφορές που έχουν μας έχουν προσβάλλει πέρα από κάθε λογική. Παρότι ύστερα από μακρόχρονο αγώνα καταφέραμε εν μέρει να δικαιωθούμε στο θέμα της διπλής δολοφονίας, δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να μας οδηγεί στους δράστες. Οι άνθρωποι αυτοί εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Συνεχίζουν τις ζωές τους. Θέλω κάποιος να μου εγγυηθεί πως η υπόθεση θα ανοιχτεί και πάλι. Θέλω η Ελλάδα να καταλάβει. Έχω ανάγκη οι ελληνικές αρχές, ο Τύπος, να κάνουν κάτι. Είναι άδικο. Αν η υπόθεση ενέπιπτε στη δικαιοδοσία της Βικτώριας αυτό δεν θα είχε συμβεί. Είναι αδιανόητο».
Η Ελένη Καραλή, πιστεύει πως τα μέτρα που λήφθηκαν ώστε να διασφαλιστεί η ασφάλεια των πολιτών της Αυστραλίας, όταν βρίσκονται σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, με την οποία διατηρούν τόσο στενούς δεσμούς, δεν ήταν επαρκή. Θεωρεί πως η υπόθεση έπρεπε να έχει εξεταστεί αυτόματα και από τις αρχές και των δύο χωρών, χωρίς να χρειαστεί να κινητοποιηθούν από μόνες τους οι οικογένειες, δαπανώντας συν τοις άλλοις τεράστια χρηματικά ποσά που τις γονάτισαν. Άλλη μία απώλεια.
