Ο Γιάννης, παλιός φίλος, καλός, αγνός, βουνίσιος άνθρωπος, ήρθε από την Ελλάδα πριν από χρόνια και έτσι έχει μείνει. Τίποτα δεν άλλαξε στου Γιάννη το «δέσιμο», εκτός από τα κάποια χρήματα που απέκτησε με την τίμια και σκληρή δουλειά του. Τον γνώρισα, πριν χρόνια, όταν «βαπτίστηκε» πρόεδρος του συλλόγου που ο ίδιος τον βάπτισε το όνομα του χωρίου, χωριού μιας κάποιας λίαν ορεινής περιοχής της πατρίδας μας από την οποίαν ο Ιωάννης έλκει την καταγωγή. Του έλεγα, θυμάμαι, κάτι τέτοια κουφά όπως «λίαν ορεινής» και «έλκετε την καταγωγή» και ο Γιάννης ρώταγε χαμηλόφωνα τον… μορφωμένο γραμματέα του: «άλλα ελληνικά μιλάει τούτος εδώ ρε Βαγγέλη;» Τον έβλεπα κάπου -κάπου, μιλάγαμε για τα της Ομογένειας και λίγο για Πολιτική.
Την τελευταία φορά που τον είδα ήθελε να ανακοινώσουμε την «πικραμένη» παραίτηση του, από τον προεδρικό θώκο, λόγω ευθιξίας. «Έδωσα τον εαυτό μου στο σύλλογό μας, εσύ ξέρεις, και ακούω περίεργες κουβέντες και ρίχνουν, μερικοί από αυτούς κάτι πισώπλατα καρφώματα, σκληρά και βαρέθηκα. Θα ρίξω μαύρη πέτρα. Τους αχάριστους κανείς δεν τους συγχώρεσε. Θα με ζητήσουν μα δε θα με βρουν».
Είχα να τον δω τα τρία τελευταία χρόνια. Είχε αρρωστήσει και είχε δώσει τα δύο τελευταία μαγαζιά του στα παιδιά του να τα δουλέψουν. Ανταλλάσσαμε ευχές στην ονομαστική μας εορτή και τις μεγάλες γιορτές. Συμπληρώναμε τις επαφές μας όταν κάτι θεαματικό ή συνταρακτικό εμφανιζόταν στα της ομογένειας. Αυτή τη φορά ήταν, όπως κι εγώ, λίγο γερασμένος, κάτι τι κουρασμένος και προβληματισμένος. Έβγαλε από την τσέπη του ένα σημειωματάριο και με σοβαρό ύφος… μου ανακοίνωσε: «Θέλω τη συμβουλή σου και τη βοήθειά σου. Σε λίγο θα πατήσω τα 75 και με καταλαβαίνεις γιατί κοντά μου είσαι κι εσύ από ηλικία…»
Ήμουν έτοιμος να τον… δαγκώσω, να τον διώξω, να του απαγορεύσω να αναπνέει για το θράσος και την υπερβολή να με βγάλει συνομήλικό του, αλλά κρατήθηκα, τον λυπήθηκα και σκέφτηκα την καλή ψυχή που έχω (από γεννησιμιού μου). Χαμογέλασα (με το ζόρι) και του ζήτησα να συνεχίσει.
«Σου έλεγα ότι σε λίγο θα πατήσω τα 75 και θα ήθελα να κάνω κι εγώ τρανταχτά γενέθλια. Να καλέσω κόσμο, φίλους, τον πρέσβη να φέρει και την κυρία μαζί του, πολιτικούς και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, προέδρους συλλόγων, κοινοτήτων… Κάτι σαν και τα γενέθλια του Ανδριανάκου και του Ανδριανόπουλου. Όχι τόσο ακριβά αλλά ούτε και φτηνιάρικες καταστάσεις. Πως λέμε κέντρο απόκεντρο, καθώς πρέπει κατάσταση χωρίς πολλά έξοδα. Έπειτα σε ενημερώνω πως εγώ θα καλέσω λίγο κόσμο, δεν θα ξεπεράσω τα διακόσια άτομα. Θέλω να μου πεις τη γνώμη σου και πως σου φαίνεται η ιδέα να κάνω το γλέντι στο σπίτι. Στο πίσω μέρος του σπιτιού, στα όρθια, μας παίρνει και θα φαινόμαστε και πολλοί. Φώτα, γλάστρες, τέντες, μπαλόνια και άλλα κόλπα για στόλισμα. Γκαρσόνια με δίσκους ποτά, μεζεδάκια και το πουλί του γάλακτος που λέμε. Θα κανονίσω να φύγουν και ορισμένα δευτερεύοντα και τριτεύοντα πράγματα από το σαλόνι για να μπορέσει ο κόσμο να χορέψει εκεί. Θέλω να μου συστήσεις τα κατάλληλα άτομα. Να ξέρουν τα γκαρσόνια να σερβίρουν, κοκτέιλ και άλλα υγρά, να διαλέξουμε ωραία ελληνική μουσική, όλα τα αριστοκρατικά κόλπα και να ορίσουμε ημερομηνία και ώρα. Και να σκεφτούμε και κανένα μεγάλο όνομα να τραγουδήσει. Έχεις καμιά ιδέα;».
– Να φέρεις τον Βουτσά ή τον Σεφερλή. Θα πρωτοτυπήσεις. Τελείωσες;
«Θα βρούμε έναν καλό καλλιτέχνη ντόπιο ή αλλοδαπό και τα παιδιά μου ξέρουν από αυτά θα μας βοηθήσουν και στα προσκλητήρια και στο Βίντεο για να γυρίσουμε σε ταινία όλο το γλέντι και τη γιορτή. Θα είναι όλα πολυτελείας. Θέλω επίσης να με βοηθήσεις να βραβευτώ με αυτά τα μεγάλα βραβεία που δίνει η κυβέρνηση και η βασίλισσα. Τι πρέπει να κάνω;»
– Τώρα είναι αργά και δεν προλαβαίνεις να κάνεις πολλά. Όλοι αυτοί που βραβεύτηκαν πρόσφεραν και πάλευαν για χρόνια και χρόνια. Έπειτα τι σχέση έχουν τα γενέθλια σου με τα βραβεία της Χώρας; Τι σ’ έπιασε;
– Θα σου πω και το μεγάλο μου μυστικό και θα ζητήσω και μια μεγάλη χάρη. Αν γράψεις κάτι για τα γενέθλιά μου θέλω να χρησιμοποιήσεις το αυστραλέζικο όνομά μου στην εφημερίδα της Πέμπτης και το Ελληνικό μου όνομα στην έκδοση του Σαββάτου, στην Ελληνική και την Αγγλική εφημερίδα, για να στείλω καμιά πενηνταριά εφημερίδες στο χωριό. Όταν έφτασα σε τούτη δω τη χώρα με λέγανε Μανιανιούνια* τιμημένο και ηρωικό όνομα. Όλοι μου ζητούσαν να το κάνω γράμμα-γράμμα και How do you spell και πώς το συλλαβίζεις, μέχρι και ο παπάς της ενορίας λάθος το πρόφερε και μου έλεγε να το αλλάξω. Το έκοψα και το έκανα Μάνιας* Βόλευε και τα παιδιά. Στην αρχή σκεφτόμουν, επειδή την εφημερίδα της Πέμπτης την αγαπάω πολύ, να ζητήσω να τυπώσετε μισές-μισές, αλλά θα σας βάλω σε φασαρία. Γι’ αυτό το τελειώνουμε εδώ και τώρα και ό,τι κοστίσει να στείλετε το λογαριασμό. Για να μη γίνει κανένα λάθος. Πέμπτη τίτλος: Υπέροχη βραδιά. Τα γενέθλια του Γιάννη Μάνια και Σάββατο Αγγλικά και Ελληνικά τίτλος: Υπέροχη βραδιά Τα γενέθλια του Γιάννη Μανιανιούνια. Στα Αγγλικά θα πω του γιου μου να σας το στείλει με το email για να μην το κάνετε λάθος.
*Οιαδήποτε ομοιότητα ονομάτων είναι εντελώς συμπτωματική.
