«Μου τη δίνει και τα παίρνω στο κρανίο συνεχώς και αδιαλείπτως. Ξέρω ότι δεν είναι γιατί άρχισα να γερνάω, είναι γιατί, απλώς, τίποτα δεν πάει καλά τη σήμερον ημέρα…»
Αυτά άρχισε να μου λέει, ξεχνώντας την καλημέρα του Θεού, αλλά και την ανθρώπινη, ο καλός μου φίλος ο Φώτης, που πρόλαβε, συνταξιοδοτήθηκε και άραξε. Με είχε ειδοποιήσει ότι θα ερχόταν να με δει και να πιούμε και καφέ, αλλά ξέχασε να μου πει πότε.

Ξάφνου, εμφανίζεται στο γραφείο υποδοχής σαν τον άσπρο σίφουνα και τετελεσμένα λέει στην συνάδελφο που του χαμογελά και τον ρωτά ευγενικά τι θέλει για να τον εξυπηρετήσει, ότι έχει ραντεβού μαζί μου. Τυχαία έβγαινα προς την έξοδο την ώρα που η συνάδελφος σήκωνε το τηλέφωνο για να με ειδοποιήσει, ήρθαμε μούτρα με μούτρα, με τον Φώτη, ο οποίος με κοίταξε ασκαρδαμυκτί και άρχισε να μου λέει ότι… «του τη δίνει και τα παίρνει στο κρανίο…»

-Φώτη μου, αγόρι μου, πες μας μια καλημέρα, πες την κι ας πέσει χάμω, που λέει και το τραγούδι.
«Τα έχω πάρει στο κρανίο και με τις ιπποδρομίες. Μη μου πεις ότι δεν είναι δάκτυλος της Μέρκελ το ότι νίκησε το γερμανικό άλογο; Αν έχετε άντερα, εσείς οι δημοσιογράφοι, Έλληνες και ξένοι, να την ξεμπροστιάσετε όταν θα έλθει για τη συνάντηση, των G20 εννοώ, για να ομολογήσει ότι το έκανε για να διώξει τους Ιάπωνες από την Αυστραλία. Ήξερες εσύ ότι αν κέρδιζε το κύπελλο, στις ιπποδρομίες της Μελβούρνης, κάποιο ιαπωνικό άλογο, οι Ιάπωνες θα έκαναν δισεκατομμύρια επενδύσεις στη Βικτώρια; Την ευθιξία των Ιαπώνων την είδες; Πού να προσέξεις εσύ αυτές τις λεπτομέρειες.»

– Φώτη μου με προσβάλεις…
«Τι σε προσβάλω. Δεν είπα τίποτα που να σε προσβάλω, απλώς διαπιστώνω ότι δεν εμβαθύνετε. Σε ρώτησα αν πρόσεξες την ευαισθησία και ευθιξία των Ιαπώνων γιατί θα έβλεπες ότι μόλις νίκησε το γερμανικό άλογο, μόλις άρχισε να προηγείται, τα τελευταία λεπτά της μεγάλης ιπποδρομίας, το ιαπωνικό άλογο έμεινε τελευταίο και μόλις γύρισε στο στάβλο, αυτοκτόνησε. Θα διαπιστωθεί από τη νεκροψία και νεκροτομή, να είσαι σίγουρος».

-Αυτοκτόνησε το άλογο, ρε Φώτη;
«Και, βέβαια, αυτοκτόνησε. Έφαγε μια σακούλα πινέζες ή έκανε χαρακίρι με σουγιά ελβετικό ή το αυτοκτόνησαν. Τέτοια ντροπή πώς να την αντέξουν οι Ιάπωνες; Πώς να την δεχτεί ένα ιαπωνικό άλογο τέτοια ήττα; Αυτά θα βγουν στην επιφάνεια σύντομα. Ας σταματήσουμε το θέμα των αλόγων εδώ. Πρόσεξες την επανεμφάνιση του ερωτιάρη γιατρού; Και οι Αυστραλοί αν είχαν κάποια φινέτσα θα έπρεπε να βάλουν τον γιατρό επάνω στην εξέδρα που ήταν ο κυβερνήτης και οι άλλοι επίσημοι για να κάνει την πρόταση στη… μνηστή του. Αναφέρθηκα στο γιατρό γιατί πριν από καμιά δεκαριά χρόνια που είχα βάλει στα μαλλιά μου λίγο χρώμα, λίγη μπογιά από αυτήν που έβαφε η γυναίκα μου τα μαλλιά της, μου είχες πει, με θράσος, ότι σου άρεσε το… ντουλαπί χρώμα των μαλλιών μου και πάει με το… κουστούμι μου. Το θυμάσαι; Τον είδες τον γιατρό στην τηλεόραση; Είναι μεγαλύτερος από εμάς. Τον είδες μαλλί χρωματιστό και καρφωτό; Τον είδες ευλυγισία όταν γονάτισε να της δώσει το δαχτυλίδι; Την είδες την κοπελίτσα που είχε την τύχη να αγαπήσει το … παλικάρι; Φόραγε, η καημένη, τις τρύπιες κάλτσες της αδελφής της και απ’ ό,τι έμαθα και το φουστάνι που φορούσε και της έπεφτε κοντό και στενό, της μικρής της αδελφής ήταν. Από ντύσιμο, μικρές και μεγάλες κυρίες, νεαροί, ώριμοι και υπερώριμοι κύριοι, σκίζανε. Τι να σου πω. Ρεζίλι των σκυλιών γίναμε σε Ευρωπαίους, Ιάπωνες, εκατομμυριούχους Άραβες και, γενικώς, αλλοδαπούς. Είχαμε και… μοντέλα με κάτι γάμπες σαν του Δομάζου και του Λινοξυλάκη. Αν πρόσεχες, εσύ που παρατηρείς συνδυασμούς χρωμάτων και άλλες λεπτομέρειες. θα έβλεπες μακριά τουαλέτα, φράκο και σμόκιν με λασπωμένο παπούτσι, με πέδιλο ακόμα και με ελβιέλα, τα θυμάσαι τα πάνινα;»

-Υπερβάλεις.
«Δεν υπερβάλλω καθόλου. Τελεία και παύλα. Οι Αυστραλοί, η πλειονότητα, δεν ήξερε, δεν ξέρει και αμφιβάλω αν θα καταφέρει να μάθει να ντύνεται. Έχεις και το γιο μου, που ήθελε να μου συγκρίνει την παρέλαση των αλόγων και των αναβατών του Κυπέλλου Μελβούρνης στην Burke Street, είχε το θράσος να την συγκρίνει με τις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου της πατρίδας μας. Κόντευα να τον αποκληρώσω. Μουρμούριζε και έλεγε: Άρματα μάχης εσείς; Άλογα εμείς. Μονάδες καταδρομών εσείς, μονάδες τζόκεϊ ή αναβατών όπως τους λες εσύ και δεσποινίδες με κοντή φουστίτσα εμείς. Τα παιδιά μας και τη νοοτροπία τους την ξέρεις. Σε ζάλισα. Έχεις ώρα να πάμε για καφέ; Θα ήθελα να τα πούμε λιγάκι. Πήγες εχθές στις ιπποδρομίες; Πες μου τα δικά σου. Τόση ώρα δεν μιλάς, δεν λες τίποτα. Τι έχεις;»

– Τίποτα Φώτη μου. Χαίρομαι που σε βλέπω, πέρασε.