Καλώς ήλθατε στην πόλη μας που είναι και δική σας λόγου αδελφοποίησης που έγινε προ τριάντα ετών και είχαμε την τιμή και τότε να υποδεχτούμε τον τότε δήμαρχο, Θεοχάρη Μαναβή.

Τον είχα ξεναγήσει τότε -θυμάμαι- ως πρόεδρος της Πνευματικής Εστίας , στη “Θεσσαλονίκη” που είχε την έμπνευση να στήσουμε στο Δημαρχείο της Μελβούρνης η Βαρβάρα Καρανικόλα. Με τον Λευκό Πύργο, το παραδοσιακό καφενείο, τον φωτογράφο (υποτίθεται) Γιάννη Κυριακίδη, και δεν μπορώ να φανταστώ τι θα σήμαινε για σας, σήμερα κύριε Μπουτάρη, μια τέτοια ξενάγηση.

Προσπαθώ να φανταστώ τι θα κάνετε ως δήμαρχος της αδελφής πόλης σήμερα, και ακόμη τι εντύπωση θα αποκομίσετε από τη Μελβούρνη. Θα τη θεωρήσετε -άραγε- “πόλη ανοιχτή”, κάτι που για τη δική σας, την αδελφή μας δηλαδή, το αποκλείετε εσείς ο ίδιος, να συμβεί επί των ημερών σας;
Λέτε στο χαιρετισμό σας που στείλατε: “Η αδελφοποίηση πόλεων, ένας θεσμός που υπερβαίνει το συμβολισμό, αποτελεί βασικό εργαλείο της τοπικής αυτοδιοίκησης για την ανάπτυξη σχέσεων και την αλληλογνωριμία των λαών.

Η Θεσσαλονίκη έχει αναθερμάνει τις σχέσεις της με τη Μελβούρνη και με πολλές από τις αδελφές της πόλεις και συνεχίζουμε, μια έμπρακτη απόδειξη της εμπιστοσύνης μας στο θεσμό της αδελφοποίησης.

Στόχοι και δυνατότητες, συγγένειες και δεσμοί και στο επίκεντρο ειλικρινή αισθήματα φιλίας: η Θεσσαλονίκη και η Μελβούρνη έχουν πολλά ακόμη να κάνουν μαζί και ένα κοινό μέλλον”.

Ναι, το να προχωρήσουμε πέρα από το συμβολισμό, ως αδελφές πόλεις, πιστεύω ότι έχουμε μεγάλες και πολλές πιθανότητες να το επιτύχουμε, και θα πρέπει να το επιχειρήσουμε, όσο είστε ο άρχων της αδελφής πόλης.

Eίστε προοδευτικός, ανατρεπτικός και, σίγουρα, απελευθερωμένος. Κρίνοντάς σας, κανείς, έστω και επιδερμικά, από την ημίγυμνη φωτογράφιση, σίγουρα πιστεύετε ότι “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Eνδιαφέρεστε για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για το AIDS.
Στόχος σας -είπατε- αναφορικά με την παρέλαση γκέι (Gay Pride), να έλθουν 50.000 άτομα στη δική σας πόλη. Οι 2.000-3.000 που ήλθαν μέχρι τώρα στις παρελάσεις, εμφανώς δεν επαρκούν: “Αν μπορέσουμε να φέρουμε 50.000 γκέι στη Θεσσαλονίκη απ’ όλα τα Βαλκάνια, από τη Μέση Ανατολή, απ’ οπουδήποτε, για να εκδηλώσουν τις θέσεις τους, θα είναι κάτι μεγάλο για την πόλη. Τώρα δεν έχουμε παραπάνω από 2.000-3.000 άτομα που έρχονται στη Θεσσαλονίκη. Αν αυτοί γίνουν 50.000, θα μιλάμε για τεράστια επιτυχία” είπατε και εύχομαι να συμβεί.

Πέρα, όμως, από την πραγματοποίηση αυτής της ευχής, θα ήθελα να δω να γίνονται επί των ημερών σας, μερικά από αυτά που έμειναν μόνο στα όνειρά μας πριν τρεις δεκαετίες.

ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ

Ποντάροντας στην ευαισθησία σας για τον Απόδημο Ελληνισμό και την αναγνώριση της οικουμενικής σημασίας της Ελληνικής Ομογένειας που εσείς ο ίδιος θεωρείτε “δεδομένα και αδιαμφισβήτητα” προτείνω τα εξής:
-Να βγει η τριαντάχρονη αδελφοποίηση από εκεί που βρίσκεται μέχρι τώρα και να δραστηριοποιηθεί.
-Να δρομολογηθούν εφικτά προγράμματα τα οποία θα είναι προς όφελος και των δύο αδελφών πόλεων.
Εκθέσεις φωτογραφίας, για παράδειγμα -αναδρομικού χαρακτήρα- με έμφαση στο σύγχρονο πρόσωπο των πόλεων, φιλοξενία νέων, ώστε οι νέες γενιές των δύο πόλεων να έλθουν σ’ επαφή με την αδελφή πόλη και η συγγένεια να βγει -επιτέλους- από τα δεσμά του συμβολισμού.

Είστε, πληροφορούμαι, ιδρυτικό και διοικητικό μέλος, από το 1987 μέχρι σήμερα, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Χρηματοδοτείτε τη λειτουργία του Μουσείου, γίνεστε χορηγός σε εκθέσεις, εκδόσεις βιβλίων, σε συναυλίες και παραστάσεις που παρέχουν ευκαιρίες σε νέους, άξιους καλλιτέχνες.
Αυτό, μου δίνει το έναυσμα, να προτείνω ορισμένα εκθέματα του Μουσείου να “ταξιδέψουν” στην αδελφή πόλη Μελβούρνη.
Από τη δική μας πλευρά, θα μπορούσαν Μελβουρνιώτες να εκθέσουν εκεί έργα τέχνης.

Προτείνοντας, ενδεικτικά, τα παραπάνω, είμαι βέβαιη ότι οι ιδέες μου ωχριούν μπροστά στη δική σας ευρηματικότητα.
Είμαι, επίσης, βέβαιη ότι δεν θα περιοριστείτε σε εθιμοτυπικές επισκέψεις -μερικές από αυτές ουσιαστικές, όπως πληροφορούμαι- αλλά θα είστε έτοιμος, εξοπλισμένος με τις ευαισθητοποιημένες σας κεραίες να συλλάβετε την εδώ πραγματικότητα. Να γνωρίσετε προσωπικά την αδελφή πόλη, (μακάρι να έχετε χρόνο και για κανένα vineyard), καθώς και μια επίσκεψη στο Arts Centre (το βράδυ κατά προτίμηση).

Εύχομαι ακόμη να μας βρείτε φιλόξενους και όχι υπέρ το δέον πιεστικούς.