Ομφαλός της γης η Βρισβάνη το περασμένο Σαββατοκύριακο, καθώς οι ισχυροί του πλανήτη αντάλλασσαν ιδέες και σχέδια για το μέλλον της ανθρωπότητας στην περιλάλητη σύναξη της G20.

Ήταν όλοι εκεί και για διαφορετικούς λόγους. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο πρόεδρος της Κίνας, ο πρόεδρος της Γαλλίας, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, η Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλοι ρυθμιστές της τύχης των ανώνυμων πεινασμένων, ρακένδυτων, σκλάβων του κόσμου.

Ήταν όλοι εκεί και «υιοθέτησαν» οκτακόσιες (!!!) προτάσεις για ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας, δημιουργία θέσεων απασχόλησης, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των λιμοκτονούντων πολιτών των υπανάπτυκτων χωρών, επένδυση 70 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε έργα υποδομής αναγκαία για την ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας, πάταξη της φοροδιαφυγής, συμμετοχή περισσοτέρων γυναικών στην παραγωγική διαδικασία, μείωση της κατανάλωσης στερών καυσίμων, μείωση των ρύπων.
Προεξάρχουσα η Αυστραλία -με την ιδιότητα της προέδρου της Συνόδου- «ευτύχησε» να πανηγυρίσει την υιοθέτηση της πρότασής της για αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας κατά 2,1% μέχρι το 2018, που θα δώσει δουλειά σε 150 εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο. «Άθλος», χαρακτηρίστηκαν επιτηδείως, η ομόφωνη έγκριση της προταθείσης επιτάχυνσης του ρυθμού ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας και άλλων μέτρων, που θα αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας στο αμέσως προσεχές μέλλον.

Και λέμε επιτηδείως, διότι τίποτα εξ όσων αποφασίστηκαν στη Σύνοδο δεν αποτελεί δέσμευση. Η υλοποίηση των ληφθέντων αποφάσεων επαφίεται στην κυβέρνηση κάθε χώρας, και τις ηγεσίες των οικονομικών συνασπισμών που οριοθετούν την οικονομική πολιτική τους και τις προβλέψιμες ή απρόβλεπτες εξελίξεις που υποχρεώνουν κυβερνήσεις και συνασπισμούς να αγνοούν δεσμεύσεις και ειλημμένες υποχρεώσεις για να θωρακίσουν τις χώρες τους από επερχόμενες κρίσεις ή για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους από παρεμβάσεις σε περιφερειακές ή κρατικές κρίσεις.
Την τάση των κυβερνήσεων να αγνοούν τις δεσμεύσεις τους στιγμάτιζε πρόσφατη έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ΟΟΣΑ, η οποία στήριζε με στατιστικά δεδομένα τις παρεκκλίσεις των κυβερνήσεων χωρών-μελών του Οργανισμού από ειλημμένες δεσμεύσεις τους. Με απλά λόγια, η έκθεση σχολίαζε, ότι οι κυβερνήσεις πολλών χωρών δίνουν υποσχέσεις που δεν τηρούν με κόστος στις χώρες τους και τον υπόλοιπο κόσμο.

Την ασυνέπεια των κυβερνήσεων στιγμάτισε και η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Christine Lagarde, προειδοποιώντας, μάλιστα, τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της G20 για αυστηρό έλεγχο από το ΔΝΤ. «Θα ελέγχουμε μία-μία τις χώρες, τις δράσεις, τις μεταρρυθμίσεις που προωθούν, την αποτελεσματικότητα των ενεργειών τους και θα ενημερώνουμε δημοσίως την G20 για τα αποτελέσματα του ελέγχου μας» προειδοποίησε η κ. Lagarde.

Πάντως η σύνοδος της G20 εξελίχθηκε σε «φιάσκο» για την Αυστραλία και την κυβέρνησή μας, που ομολόγησαν ακόμη και οι πλέον πιστοί υποστηρικτές της συντηρητικής παράταξης. Αισθάνθηκα ντροπή ακούγοντας τον πρωθυπουργό μας «να καταθέτει» στη σύνοδο δύο από τις «κορυφαίες» δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησής του, την υποχρεωτική εισφορά επτά δολαρίων από ασθενείς για κάθε επίσκεψή τους στον οικογενειακό γιατρό τους και την αποδέσμευση των διδάκτρων για φοίτηση στα πανεπιστήμια της Αυστραλίας, ως τεκμήρια της «αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησής του. Αν είναι δυνατόν, κυβέρνηση να απασχολεί διεθνή σύνοδο με εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, που έχουν σκοντάψει στη γερουσία. Δικαιολογημένα επικρίθηκε και από τους πλέον πιστούς υποστηρικτές της συντηρητικής παράταξης.

Δικαιολογημένη και η κριτική που ασκήθηκε στον Aυστραλό πρωθυπουργό, για την αλλοτρίωσή του από τους υπόλοιπους ηγέτες στο θέμα της κλιματικής αλλαγής. Ημέρες μετά τη συμφωνία της Κίνας με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής για μείωση των ρύπων και ώρες μετά την προειδοποίηση του προέδρου Ομπάμα -στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Βρισβάνης- ότι η μόλυνση της ατμόσφαιρας απειλεί το Barrier Reef -τους κοραλλιογενείς υφάλους του Βορρά- ο κ. Abbott σφύριζε αδιάφορος στον άνεμο και η υπουργός Εξωτερικών, Julie Bishop, σχολίαζε, ότι «ο πρόεδρος Ομπάμα δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, αλλά για την υστεροφημία του».

Ποιος πτοείται από τα «φίλια» πυρά του Αμερικανού προέδρου, όταν έχουμε να επιδείξουμε μία «ιστορική» εμπορική συμφωνία με την Κίνα, η οποία θα μας εξασφαλίζει «χρυσά κουτάλια». Τα κέντρα κυβερνητικής προπαγάνδας ψάλλουν δοξαστικά στον πρωθυπουργό και τα μέλη της κυβέρνησής του για το «ιστορικό» επίτευγμα, που ανοίγει διάπλατα την αγορά της Κίνας στους Αυστραλούς παραγωγούς, εμπόρους, επενδυτές, τραπεζίτες και πάντα άλλον ενδιαφερόμενο να εισβάλλει στην αγορά της ασιατικής χώρας.

Ποταμός οι πληροφορίες για το «λαβείν», για τα οφέλη από τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Κίνα, τη χώρα του «απολυταρχικού καπιταλισμού». Περιορισμένες, όμως, οι πληροφορίες για το «δούναι» στο μεγάλο εμπορικό μας εταίρο.
Η ουσία, ο «δαίμονας» της συμφωνίας αν θέλετε, κρύβεται στη λεπτομέρεια. Γι’ αυτό κρατάτε μικρό καλάθι, μέχρι να δούμε τις λεπτομέρειες.