Καμιά δεκαπενταριά κύριοι, της τρίτης ηλικίας, μαζεμένοι στη μεγάλη άνετη αίθουσα που μαζεύονται κάθε Δευτέρα και Πέμπτη, μοιάζουν να περιμένουν κάποιες σοβαρές ανακοινώσεις για κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, που τους απασχολεί τον τελευταίο καιρό. Είχαν συμφωνήσει πως ο καθένας τους, μετά από σοβαρή σκέψη και μελέτη, θα εξέφραζε την άποψή του, θα έλεγε τη γνώμη του, για το τι θα ήθελε, υποθετικά, να γίνει στο Μπουλίν. Θα προσπαθούσαν, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, να μην προτείνουν μόνο το τι εξυπηρετεί και τι θα ήθελε ή θα βόλευε την τρίτη ηλικία, αλλά και όλους τους… υπόλοιπους που… έρχονται πίσω απ’ αυτήν.
Κάθισαν όλοι ήρεμοι και χαμογελαστοί και περίμεναν τον πρώτο ομιλητή της συντροφιάς ν’ αρχίσει: «Είμαι ο τυχερός που κληρώθηκε να εκφράσει τις απόψεις του και θεωρώ και εσάς τυχερούς γιατί έτσι που έχω ετοιμαστεί και τόσο προσεκτικά που έχω μελετήσει το θέμα, είμαι σχεδόν βέβαιος πως θα καλύψω τα πάντα και δεν θα χρειαστεί να κουραστείτε προσθέτοντας απόψεις και ιδέες.
Λοιπόν, ξεκινάμε από ένα εκκλησάκι που πιστεύω πως θα επιτρέψει η Αρχιεπισκοπή να το χτίσουμε. Θα μπορούμε να ανάβουμε κανένα κεράκι και στο όνομα του Αγίου, θα μας στέλνουν κάποιον ιερέα να κάνει τη λειτουργία. Βλέπετε πως παρά το ότι δεν θεωρούμαι και φανατικός Χριστιανός δεν ξεχνάω πως στο σχολείο είχα μάθει πως μαζί με την πατρίδα πάει η θρησκεία και η οικογένεια. Μπορεί να μην τα βάλω με τη σειρά που θα ήθελε ο καθένας από σας, αλλά αυτό δεν έχει σημασία μιας και ο καθένας από μας έχει τις δικές του προτεραιότητες. Ένα μεγάλο καφενείο που θα είναι χωρισμένο στα τρία. Το πρώτο θα είναι καφενείο της ηλικίας μας. Μαρμάρινα τραπέζια, ψάθινες καρέκλες, καφέ, τσάι, λουκούμι, βανίλια, ούζο με μεζέ, λεμονάδα, τάβλι, και απ’ έξω γραμμένο «Καφενείο η Ελλάς».
Το δεύτερο ένα ωραίο καφέ για τις κυρίες, διακοσμημένο, διαμορφωμένο και εξοπλισμένο σύμφωνα με τις εντολές της πλειονότητας των κυριών. Το τρίτο κομμάτι για τη νεολαία μας. Διαμορφωμένο και διακοσμημένο από τα ίδια τα παιδιά και με ισχυρή, διπλή και τριπλή ηχομόνωση για να μειώνεται, όσο γίνεται, η ένταση της μουσικής. Ένα μεγάλο εστιατόριο με ελληνικά μαγειρεμένα φαγητά και να πηγαίνεις αν θέλεις πριν καθίσεις, να χαζεύεις τις κατσαρόλες και να παραγγέλνεις. Ωραία καρό, άσπρο-μπλε τραπεζομάντιλα, ένα βαζάκι με λουλούδια αληθινά, ψάθινες καρέκλες και στα τραπέζια της αυλής, κάθε δεύτερο τραπέζι κι ένα …σταχτοδοχείο. Απ’ έξω γραμμένο «Εστιατόριο η Ελλάς». Ανοιχτά τρεις-τέσσερις φορές την εβδομάδα και θα κανονίσουμε μικρά λεωφορεία να μαζεύουν τους συνάδελφους ηλικιωμένους από τα διάφορα κλαμπ, αυτούς που θέλουν να πιουν ένα ποτήρι παραπάνω ή δεν θέλουν να οδηγήσουν.
Ένα σουβλατζίδικο με σουβλάκι καλαμάκι, δεν θα ήταν κακή ιδέα. Καλοψημένο και από ένα καλαθάκι να παίρνεις δύο τρεις φέτες ψωμάκι και από το ψυγείο ένα μπουκαλάκι μπύρα. Κοντά στην «Παιδική Χαρά», με κούνιες, τσουλήθρες, τραμπάλες κ.λπ, ένα μικρό μαγαζάκι που ανάλογα με την εποχή θα είχε κάστανα, κουλούρια, μαλλί της γριάς, σάμαλι, παστέλι, καλαμπόκι, μαντολάτο, γλειφιτζούρια και παγωτό ξυλάκι. Μια αίθουσα πινγκ-πονγκ και μια μικρότερη για σκάκι, τάβλι και τα συναφή. Κάπου στην άκρη του οικοπέδου ένα μοντέρνο γήπεδο τένις. Από την άλλη μεριά μια μοντέρνα κλειστή πισίνα, με συρόμενη οροφή, για να ανοίγει τις ηλιόλουστες μέρες. Μια μικρή βιβλιοθήκη για κάποιον που θέλει να ησυχάσει και να διαβάσει εφημερίδες περιοδικά ή κάποιο από τα βιβλία.
Σε μια μεγάλη αίθουσα θα έχουμε κάτι σαν το «Στρατό Σωτηρίας». Μεταχειρισμένα ρούχα ανδρικά, γυναικεία και παιδικά, σε καλή κατάσταση, καθώς και μικρές ηλεκτρικές συσκευές και οικιακά σκεύη. Θα μπορούν οι νεοφερμένοι, μέχρι να σταθούν στα πόδια τους, να βρουν κάτι καθώς και κάποιοι από τους παλιούς, τους λιγότερο τυχερούς. Δύο ή τρεις φορές το χρόνο θα αδειάζουμε το μαγαζί ευκαιρίας και θα στέλνουμε το περιεχόμενο στην Ελλάδα. Μια πολύ μεγάλη αίθουσα για τους χορούς των συλλόγων μας, εκθέσεις έργων τέχνης και άλλες εκδηλώσεις περιωπής, αίθουσα πολυτελώς διακοσμημένη, χωρητικότητας το ολιγότερο 700 ατόμων που απ’ έξω θα γράφει, «Αίθουσα Δεξιώσεων και Εκδηλώσεων η Ελλάς».
Επιτρέψτε μου εδώ να πω πως αρχικά είχα σκεφτεί για ένα θέατρο από το οποίο η Κοινότητα, όπως και από όλα τα άλλα που προανέφερα, θα είχε αρκετά έσοδα. Παιδιά έχω άλλα τόσα να σας πω. Θα σταματήσω να πάρω μια ανάσα και θα επανέλθω για τα συμπληρωματικά και για λεπτομέρειες σε όσα ανάφερα. Βασικά δεν ξέρω μήπως έχω ξεχάσει τίποτα σημαντικό. Ακόμη δεν γνωρίζω αν μας παίρνει ο χώρος να φτιάξουμε όλα αυτά που θέλουμε ή θα αναγκαστούμε να μετριάσουμε τα κτίσματα. Θα ακούσουμε και τις απόψεις των άλλων και θα διαλέξουμε, θ’ αποφασίσουμε.
Στο κάτω-κάτω της γραφής αν δεν μας παίρνει ο χώρος να κάνουμε αυτά που θέλουμε, αγοράζουμε και το διπλανό οικόπεδο. Λεφτά υπάρχουν.
