ΕΧΟΥΝ περάσει πολλά χρόνια από τότε που (πρωτο)έγραψα ότι πολλά πράγματα στην παροικία μας γίνονται για μια φωτογραφία στο «Νέο Κόσμο».
ΣΗΜΕΡΑ οφείλω να ζητήσω συγνώμη, τουλάχιστον από όσους ηγέτες μας πρόσφεραν στην παροικία, χωρίς να μπουν στον… πειρασμό (ή τον κόπο, τέλος πάντων) να στείλουν μια φωτογραφία που θα σιγούρευε τη θέση τους στην ιστορία…
ΤΗΝ ευκαιρία να αναφερθώ και πάλι στο «ιστορικό» αυτό θέμα, μου την έδωσε η προχθεσινή φωτογραφία (στο «Ν.Κ.») του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλη Παπαστεργιάδη.
Ο πρόεδρος της Κοινότητας των Ελλήνων (όπως θα τον αποκαλούσε ο , Αναστάσιος Τάμης, αν έγραφε τούτες τις αράδες) φωτογραφήθηκε με τρία μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Βοϊκής Εστίας Νομού Κοζάνης, όταν οι τελευταίοι τον επισκέφθηκαν στο γραφείο του, προκειμένου να του παραδώσουν εκ μέρους του Συλλόγου τους μια επιταγή $10.000 για το Πολιτιστικό Κέντρο.
ΜΕ το που είδα τη φωτογραφία (και επειδή είμαι από φύση… κακόβουλος) το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι, ο Παπαστεργιάδης θα καταρρίψει (σε φωτογραφίες και επιταγές!) ακόμα και το ρεκόρ του πρώην γενικού προξένου μας, Γιώργου Βέη.
ΠΕΡΑΝ, όμως, των επιταγών μετά φωτογραφίας, υπάρχουν και σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ανδρών: ο μεν Βέης μοίραζε επιταγές, ο δε Βασίλης Παπαστεργιάδης, μαζεύει επιταγές!
Ο πρώτος, πριν καλέσει τους ηγέτες των φορέων μας να τους παραδώσει την επιταγή, που είχε λάβει για λογαριασμό τους από το ελληνικό Κράτος, φρόντιζε να καλέσει και τον φωτογράφο της εφημερίδας μας να απαθανατίσει την παράδοση…
ΣΗΜΕΡΑ, χάρη στην τεχνολογία, τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί, αφού φωτογραφικές μηχανές έχουν πρόχειρες και οι μαθητές των νηπιαγωγείων, που σημαίνει ότι ο Παπαστεργιάδης δεν είναι υποχρεωμένος να καλέσει φωτογράφο να απαθανατίσει την παραλαβή…
ΣΤΗ συνέχεια και επειδή δεν είχα άλλη δουλειά να κάνω, είπα να μετρήσω τις επιταγές, που παρέδωσε ο ένας και παρέλαβε άλλος, μήπως και βγάλω κάποια άκρη για το ποιος (από τους δύο) προηγείται στις φωτογραφίες.
Η έρευνα που έκανα έδειξε ότι στο σπορ της φωτογράφησης ο Γιώργος Βέης δεν… παίζεται και, πως ό,τι και αν κάνει ο Παπαστεργιάδης, δεν πρόκειται να τον ξεπεράσει, εκτός…
ΕΚΤΟΣ και αν παραμείνει πρόεδρος της Κοινότητας για μια ακόμα εικοσαετία. Άσε που ακόμα δεν έχει καταφέρει να καταρρίψει ούτε τις δημόσιες εμφανίσεις του Βέη.
ΤΟ ότι έχει μείνει πίσω ο Παπαστεργιάδης και το φωτογραφικό άλμπουμ των δραστηριοτήτων του παραμένει ελλιπές (και εκτός συναγωνισμού) οφείλεται κυρίως στη σιδερένια πειθαρχία και τις οργανωτικές ικανότητες του Βέη.
ΕΙΝΑΙ δυνατόν να τον συναγωνιστεί ο Παπαστεργιάδης, που ενώ έχει παραλάβει συνολικά από διάφορους φορείς της παροικίας μας 38 επιταγές (!), έχει φωτογραφηθεί μόνο με 17 χορηγούς;
ΚΑΙ επειδή δεν θέλω να κατηγορηθώ για μεροληψία (υπέρ του Βέη) θα παρακαλούσα τους ηγέτες των φορέων μας, που δεν φωτογραφήθηκαν με τον πρόεδρο της Κοινότητας (όταν παρέδωσαν την επιταγή τους) να το κάνουν όσο πιο σύντομα μπορούν για να αποκατασταθεί και η παροικιακή ιστορία.
ΑΣ περάσουν όταν τους δοθεί η ευκαιρία από την Κοινότητα να βγάλουν τη φωτογραφία, όχι μόνο για να επιβεβαιωθεί ο «χρησμός μου», αλλά για να είναι ενήμεροι για τις μελλοντικές γενιές και τα αρχεία της εφημερίδας.
ΜΗΝ ξεχνάτε ότι, αν οι απόγονοί σας θελήσουν μια μέρα να πληροφορηθούν λεπτομέρειες για την κοινωνική σας προσφορά και «τι κάνατε σε αυτή την παροικία», στα αρχεία του «Ν.Κ» θα καταφύγουν.
ΤΟ ίδιο, βέβαια, θα ισχύει και για τα εγγόνια και τα τρισέγγονα του Παπαστεργιάδη, που σημαίνει ότι οι φωτογραφίες (και οι λεζάντες που τις συνοδεύουν) θα είναι το πιο γνήσιο ντοκουμέντο της προσφοράς και της υστεροφημίας του.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ και επειδή πιστεύω ότι οι ερευνητές και ιστοριογράφοι του μέλλοντος θα εστιάσουν τους προβολείς τους στις δραστηριότητες και τα επιτεύγματα των προέδρων της Κοινότητας Μελβούρνης για να αφηγηθούν την παροικιακή μας ιστορία, θα αναφερθώ (εν συντομία) στον Γιώργο Βέη και την πορεία του για να κατανοήσει και ο Παπαστεργιάδης πώς γράφεται η ιστορία και δημιουργούνται οι θρύλοι.
ΑΣ αρχίσουμε σημειώνοντας ότι επειδή ο Βέης, γνώριζε καλύτερα από τον πάσα ένα, ότι τα καθημερινά και ασήμαντα γεγονότα γίνονται σημαντικά και αποκτούν με το πέρασμα του χρόνου το δικό τους ιστορικό βάθος, κατέγραφε επιμελώς τις παροικιακές μας εκδηλώσεις και έδινε το παρών του παντού.
ΚΑΙ όταν λέω παντού, εννοώ ότι πήγαινε σε όποια εκδήλωση τον καλούσαν και ήταν ο μόνος γενικός πρόξενος που έκανε κάτι τέτοιο και όχι γιατί ήταν «ψώνιο» και του άρεσε να φωτογραφίζεται όπως (κακώς) πίστευαν ορισμένοι, αλλά γιατί πίστευε ότι ήταν πρόξενος όλων των Ελλήνων.
ΚΑΙ όχι μόνο έδινε το παρών του κάθε Σαββατοκύριακο σε τέσσερις-πέντε εκδηλώσεις, αλλά τον ίδιο καιρό ήταν και ο επίσημος οδηγός του τότε φωτογράφου μας, Γιάννη Ερμείδη.
ΑΥΤΟ έδινε τη δυνατότητα στην εφημερίδα μας να δημοσιεύει φωτογραφίες απ’ όλες τις εκδηλώσεις και να καταγράφει τις παροικιακές μας δραστηριότητες.
ΝΑ προσθέσω εδώ (για να επιστήσω την προσοχή του Παπαστεργιάδη) ότι ο τότε πρόξενος έκανε και ρεπορτάζ στην εφημερίδα μας, όταν χρειαζόταν και ήταν μάλιστα και πολύ καλός.
ΘΥΜΑΜΑΙ ότι ένα Σαββατόβραδο, μετά τη θεατρική παράσταση «Μήδεια», αφού πήγαμε σε ένα μικρό φαγοπότι που οργάνωσε η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, που είχε φέρει από την πατρίδα το Εθνικό Θέατρο, ο Βέης μου πρότεινε να πάμε σε ένα μπαράκι να ακούσουμε τζαζ.
ΜΑ είναι ήδη μιάμιση (του λέω) και αύριο το πρωί δουλεύω, ρε Γιώργο. Άσε, που εκτός από τη στήλη μου και καμιά είδηση, πρέπει να γράψω και κάτι για την παράσταση που είδαμε και χαρήκαμε.
ΓΙΑ το θέατρο και την κριτική για την παράσταση θα σου γράψω εγώ, αν θέλεις (μου λέει) πάμε να ακούσουμε και λίγο σαξόφωνο.
ΕΠΕΙΔΗ ο Γιώργος Βέης υπήρξε ο μόνος διπλωμάτης με τον οποίο είχα φιλικές σχέσεις και πηγαίναμε κανένα Σαββατόβραδο ή Κυριακή να ακούσουμε τζαζ, δέχτηκα την πρόσκληση.
ΣΤΑ σπίτια μας επιστρέψαμε σχεδόν ξημερώματα και μετά από έναν τρίωρο ύπνο πήγα στον «Ν.Κ.». Να προσθέσω ότι δεν περίμενα να γράψει ο Βέης κριτική για την παράσταση τα χαράματα. Και, όμως, βρήκα έτοιμο το κείμενο που έγραψε στις 8.30 το πρωί!
ΤΟΥΣ πρώτους μήνες της παρουσίας του εδώ όλα πήγαιναν καλά και κανείς δεν περίμενε την καταιγίδα που θα ακολουθούσε και θα άφηνε άναυδη ολόκληρη την παροικία.
ΟΛΑ άρχισαν όταν ο επίσκοπος Ιεζεκιήλ έδωσε εντολή στο σημερινό πρωτοπρεσβύτερο της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, Γεώργιο Αθανασιάδη (που τότε ήταν ακόμα πρωτοπαλίκαρο της Αρχιεπισκοπής), να απομακρύνει τον γενικό πρόξενο από το ναό του Αγίου Ευσταθίου.
ΤΗΝ πρωτοβουλία του Ιεζεκιήλ επικύρωσε ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός, ο οποίος και απαγόρευσε στον Βέη να πηγαίνει στους ναούς της Αρχιεπισκοπής.
ΑΙΤΙΑ της απομάκρυνσής του και της «ιερής» του τιμωρίας, ήταν η παρουσία του σε μια εκδήλωση της Κοινότητας St. Albans που ανήκε στην Αυτοκέφαλο Εκκλησία.
ΤΟ δόγμα του Γιώργου Βέη -ότι ήταν δηλαδή πρόξενος όλων των Ελλήνων και όφειλε να δίνει το παρών του όπου τον καλούσαν-, ήλθε σε απευθείας σύγκρουση με το δόγμα της Αρχιεπισκοπής, που δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστούς όσους νταραβερίζονταν με τους σχισματικούς.
Η απομάκρυνση του Βέη από την εδώ Μητρόπολη της Αρχιεπισκοπής και η απαγόρευση να πηγαίνει στους ναούς της έφεραν τα πάνω κάτω στην παροικία. Μέχρι και δημόσια συγκέντρωση έγινε τον Φεβρουάριο του 1996, στην οποία παραβρέθηκαν πάνω από 2.000 συμπάροικοι που ζήτησαν από το Πατριαρχείο να απομακρύνει από την Αυστραλία τον Στυλιανό.
ΤΟ ιστορικό δίδαγμα της ρήξης εκείνης είναι, ότι παρά το γεγονός ότι η δύναμη και η απήχηση της Αρχιεπισκοπής στον ελληνισμό της Αυστραλίας ήταν (και παραμένει) μεγάλη, ο Γιώργος Βέης, όχι μόνο δεν υπέπεσε στη δυσμένεια της παροικίας, αλλά έγινε ακόμα πιο δημοφιλής.
ΟΙ παροικιακοί οργανισμοί συνέχισαν να τον καλούν στις εκδηλώσεις τους (παρ’ ότι η Αρχιεπισκοπή δεν «τον άφηνε σε χλωρό κλαρί») και ο πρόξενος συνέχισε να δίνει το παρών.
ΑΝ λέει κάτι η πιο πάνω συμπεριφορά των φορέων μας είναι ότι οι Έλληνες είναι πρώτα Έλληνες και μετά Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
ΕΥΤΥΧΩΣ που ο πρόεδρος της Κοινότητας δεν αντιμετωπίζει σήμερα τέτοια προβλήματα και μπορεί να πηγαίνει ελεύθερα σε όλες τις εκδηλώσεις που τον καλούν.
Η παροικία έχει ηρεμήσει, οι σχέσεις της με την Αρχιεπισκοπή βελτιώθηκαν σημαντικά και όλα για την Κοινότητα πηγαίνουν μια χαρά.
ΤΟ μόνο που μένει για να μην υπάρξουν ιστορικά κενά είναι να συνεχίσουν οι ηγέτες να φωτογραφίζονται και να στέλνουν τις φωτογραφίες τους στην εφημερίδα μας.
ΑΥΤΑ για σήμερα. Γεια χαρά.
