ΜΕ το που κέρδισε 2-1 τον Ολυμπιακό μέσα στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, έγινε αμέσως και η ιδανική περίπτωση, για διάδοχος του Κλαούντιο Ρανιέρι, στον πάγκο της Εθνικής μας.
Ο λόγος για τον Άγγελο Αναστασιάδη, ο οποίος, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της “ΣπορτΝτάϊ”, είναι στα υπόψιν της ΕΠΟ…
ΑΥΤΑ ίσχυαν πριν από τον αγώνα με την Ξάνθη και με τον ενθουσιασμό και τον εντυπωσιασμό, μετά το “διπλό” του ΠΑΟΚ στον Πειραιά, στα ύψη.
Τι γίνεται, όμως, μετά το “ναυάγιο” στα Πηγάδια της Ξάνθης;
Ισχύει το φλερτ με τον Μακεδόνα τεχνικό;
ΔΕΝ ξέρω, αλλά θα προσπαθήσω να μάθω…
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, πάντως, πιστεύω ότι όσο κι αν τον… πάω, τον “κολλητό” της Παναγιάς, η επιλογή του για την εθνική ομάδα θα ήταν μια λανθασμένη απόφαση.
Και, βέβαια, έχουμε καλούς προπονητές στην Ελλάδα…
Και, βέβαια, μπορεί κάποιος από αυτούς να αναλάβει το εθνικό συγκρότημα.
ΤΟ μέγα ερώτημα είναι το πόσο θα αντέξει.
Σε μια χώρα, όπου ο μισός πληθυσμός είναι μια απέραντη “δεξαμενή” προπονητών, απορίας άξιον είναι το πόσο θα αντέξει.
Και όχι μόνον τους “προπονητές” της κερκίδας, αλλά και αυτούς της τηλεόρασης, των εφημερίδων, του διαδικτύου και πάει λέγοντας…
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, λοιπόν, για να επανέλθω στις δικές μου σκέψεις, επιμένω ότι ο επόμενος τεχνικός της Ελλάδας θα πρέπει να είναι ξένος.
Λάτιν κατά προτίμηση…
ΓΙΑΤΙ; Πολλοί οι λόγοι…, θα αναφέρω κάποιους:
– Πρώτα-πρώτα, δεν θα καταλαβαίνει το τι θα του σέρνουν, οι κάθε λογής “προπονητάδες”.
– Δεύτερο, θα τον διακρίνει -εύχομαι- μια διαφορετική και περισσότερο επαγγελματική νοοτροπία…
ΘΑ συνεχίσω με μια ρητορική ερώτηση…
– Γιατί μια χώρα με τόσο προχωρημένο εθνικό πρωτάθλημα και ποδόσφαιρο, όπως η Αγγλία, είχε μέχρι πρότινος Ιταλό προπονητή στην εθνική της;
Και άλλη μία…
– Γιατί η Ελλάδα μας έγραψε την πιο λαμπρή σελίδα στην αθλητική της ιστορία, κερδίζοντας το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004, με Γερμανό τεχνικό στον πάγκο;
ΓΙΑ να μην πω και για σούπερ ομαδάρες, όπως Μπάγερν, Μάντσεστερ Γιουν., Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι και πολλές άλλες, που εμπιστεύονται σε ξένα προπονητικά χέρια τις τύχες των ομάδων τους.
ΚΑΙ ξαναπάω, στον Άγγελο Αναστασιάδη…
Καλός δεν λέω.
Άντε, όμως, να τον πάρουν στην εθνική, να κερδίσει κανένα παιχνίδι και να τραβάει την ομάδα για προσκύνημα στο Άγιον Όρος!!!
Το φαντάζεστε;
ΠΑΝΤΩΣ, όλη αυτή η σχέση του καθ όλα συμπαθέστατου Άγγελου με την Παναγιά, έχει αρχίζει να παίρνει διαστάσεις γραφικότητας.
Και δεν αναφέρομαι στον τίτλο αθηναϊκής αθλητικής εφημερίδας “Παναγιά μου ένας ΠΑΟΚ” μετά το “διπλό” στον Πειραιά, αλλά σε μια κακία που έγραψα και εγώ στη σελίδα μου στο FB.
ΓΡΑΦΩ…
“Και μετά σου λένε ότι δεν γίνονται θαύματα…
Δεν πήγε στην Ξάνθη η Παναγιά και είδατε τι έγινε…
– έχασε 4-2 η ΠΑΟΚάρα!
– εξαφανίσηκε και ο Πιλαλίδης!
ΠΑΜΕ όμως και στον δικό μας Άγγελο.
Τον τεχνικό των Σοκκερούς, ο οποίος κάνοντας χρήση των κανονισμών της Ασιατικής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας, κάλεσε 46 ποδοσφαιριστές στην προεθνική ομάδα, με τον αριθμό να μειώνεται στην τελική αποστολή των “23” που θα πάρουν μέρος και στο Ασιατικό Κύπελλο.
ΔΕΝ ξέρω γιατί, αλλά ο υψηλός αριθμός των “46” συζητήθηκε αρνητικά, από κάποιους ποδοσφαιρόφιλους της παροικίας.
Εντάξει, ο Άγγελος Ποστέκογλου, θα πρέπει να ξέρει μέχρι σήμερα τουλάχιστον τους “20” από τους “23” της τελικής επιλογής.
Δεν νομίζω όμως ότι είναι κακό που κλήθηκαν τόσοι πολλοί στην προκαταρκτική εθνική.
ΕΤΣΙ κι αλλιώς, οι “23” που θα αποκλειστούν στις “30” αυτού του μήνα, είναι πολύ πιθανόν να αποτελέσουν την πρώτης επιλογής 23άδα του μέλλοντος, οπότε καλό είναι να μαθαίνουν από τώρα…
ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ πολλοί γιατί παρουσιάζει τέτοια χάλια η πρωταθλήτρια Ασίας ομάδα του Δυτικού Σίδνεϊ και απ ότι έγινε γνωστό τις τελευταίες ημέρες, το πρόβλημα είναι “εσωτερικό” και… “οικονομικό”.
ΠΙΟ συγκεκριμένα και με την υπενθύμιση ότι “την δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς”, με τα εκατομμύρια να “χορεύουν” στα ταμεία της ομάδας, λίγο από την κατάκτηση του Ασιατικού Κυπέλλου και άλλο τόσο από την Κυριακάτικη συμμετοχή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα συλλόγων στο Μαρόκο, οι ποδοσφαιριστές της ομάδας βρήκαν λίγο το μερίδιο του 10% και απείλησαν ότι είναι αποφασισμένοι να μην ταξιδεύσουν και στο Μαρόκο, αν το 10%, δεν αυξηθεί κατακόρυφα…
ΔΕΝ θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, ούτε να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου…
Απλά και επιγραμματικά, θα αναφέρω ότι οι ποδοσφαιριστές είναι υψηλά αμοιβόμενοι και στα συμβόλαια τους, δεν υπήρχαν όροι για έξτρα πριμ σε περιπτώσεις σαν αυτές του Ασιατικού Κυπέλλου, ή της διοργάνωσης του Μαρόκο.
ΠΕΡΑ από το ότι η διοίκηση της ομάδας θέλει να επενδύσει τα έξτρα χρηματικά οφέλη, για βελτίωση των ομάδων Τζούνιορ και δημιουργία κτιριακών εγκαταστάσεων…
(Τα σχόλια δικά σας…)
ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ και φίλοι θα αποχαιρετήσουν σήμερα, στο τελευταίο χωρίς επιστροφή ταξίδι, τον Χρήστο Γεωργούση, έναν ποδοσφαιράνθρωπο, που συνέδεσε το όνομά του, με την ιστορική ΕΛΛΑΣ, των παλιών καλών ημερών.
Γεννημένος στην Νύφη του Βορρά, Θεσσαλονίκη, όπου και μεγάλωσε, ο Χρήστος ξεκίνησε το 1951 την ποδοσφαιρική του καριέρα φορώντας την φανέλα του Ηρακλή της πόλης.
Στην Αυστραλία ήρθε το 1959, τότε που άρχισε να κάνει τα πρώτα της… βήματα και η ΕΛΛΑΣ.
Και ο αείμνηστος Χρήστος Γεωργούσης, ήταν από τους πρώτους που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι, για το χτίσιμο της κορυφαίας ομάδας ΟΛΩΝ των ΕΠΟΧΩΝ, στην ήπειρο της Ωκεανίας!
Και ας ξέχασε η ομάδα αυτή να τον καλέσει στη μεγάλη γιορτή για τα 50ά της γενέθλια!
Ο Χρήστος την αγαπούσε και την είχε στην καρδιά του…
Και ήταν περήφανος που την υπηρέτησε σαν ΠΡΩΤΟΣ προπονητής της, σας αρχηγός της και σαν ποδοσφαιριστής της!
Καλό σου ταξίδι Χρήστο Γεωργούση…
Σίγουρα θα βρεις πολλούς παικταράδες και συμπαίκτες κει πάνω!
