ΠΑΡ’ ΟΛΙΓΟ να γίνουμε… μαλλιά-κουβάρια με τον αρχισυντάκτη της εφημερίδας όταν του είπα ότι θα διαμαρτυρηθώ στη Διεθνή Επιτροπή Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις δημοσιογραφικές αποστολές που μου αναθέτει να φέρω σε πέρας.
ΑΙΤΙΑ του τελευταίου επαγγελματικού καβγά μας ήταν, ότι για τρίτη συνεχόμενη φορά (τον τελευταίο μήνα) μου παρέδωσε το φάκελο των ανώνυμων επιστολών που λαμβάνουμε και μου ζήτησε να κάνω μια δεοντολογική έρευνα και να τσεκάρω την αυθεντικότητά τους.
ΜΕΤΑ από έναν έντονο διάλογο, που κράτησε πάνω από 35 λεπτά, του είπα ότι θα αναλάβω να ψάξω τις καταγγελίες των ανώνυμων, με την (αυστηρή) προϋπόθεση ότι θα τις στείλουμε πρώτα σε έναν ψυχίατρο να τις μελετήσει προσεκτικά…
ΑΝ περάσουν το τεστ του ψυχίατρου (του λέω), δηλαδή αν καταλάβει ο άνθρωπος τι θέλουν να πουν και κρίνει ότι ακόμα λειτουργεί το ένα τρίτο του εγκεφάλου τους, θα προσπαθήσω να βρω μια άκρη.
ΜΕ την ευκαιρία του θύμισα (και το επαναλαμβάνω για να το θυμηθείτε και εσείς) ότι πριν λίγες βδομάδες μου ανέθεσε να ερευνήσω μια άλλη ανώνυμη επιστολή, που αφορούσε τη γνησιότητα των πτυχίων της καθηγήτριας Μαρίας Ηροδότου, και έπεσαν πάνω μου να με «φάνε» οι μισοί φοιτητές του Πανεπιστημίου La Trobe.
ΟΙ ανώνυμες καταγγελίες μοιάζουν, συνήθως, με τις «κοιμώμενες» νάρκες. Σκοτώνουν πρώτα όποιον έχει την ατυχία να πέσει κατά λάθος πάνω τους ή όποιον ασχοληθεί μαζί τους προσπαθώντας να τις απενεργοποιήσει.
ΣΕ αυτή τη δύσκολη κατάσταση βρίσκομαι και εγώ σήμερα και είπα να μοιραστώ το πρόβλημά μου μαζί σας.
ΛΟΙΠΟΝ, σήμερα θα ασχοληθώ με τις τρεις από τις επτά επιστολές που παρέλαβα και στις υπόλοιπες θα αναφερθώ (αν χρειαστεί), αφού αποφανθεί ο ψυχίατρος με τον οποίο συνεργάζομαι για τέτοιου είδους περιπτώσεις.
Η πρώτη επιστολή αναφέρεται σε έναν από τους μεγαλύτερους και γνωστότερους οργανισμούς της παροικίας μας και καταπιάνεται με τον τρόπο που λειτουργεί.
ΚΑΤΑ πάσα πιθανότητα, ο επιστολογράφος θα πρέπει να εργάζεται (ή να εργαζόταν) στον οργανισμό, γιατί αναφέρεται με λεπτομέρειες σε πρόσωπα, φιλίες, συμμαχίες και συγγένειες μεταξύ ατόμων (και των δύο φύλων) που ακόμα τρώνε «ψωμί» εκεί.
ΚΑΙ εδώ μιλάμε για έναν οργανισμό από τον οποίο τρώνε «ψωμί» πάνω από 30 άτομα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να μην υπάρχουν μεταξύ τους ανταγωνισμοί, προσωπικές διαφορές, διαφωνίες, κόντρες και ζήλια.
ΜΗΝ ξεχνάτε ότι το ανθρώπινο είδος είναι από τη φύση του προβληματικό και καχύποπτο, οπότε ο ανώνυμος επιστολογράφος περιέγραφε καταστάσεις (ή κουτσομπολιά) που πιστεύω ότι όλοι λίγο-πολύ έχουμε βιώσει σε τούτη την κοινωνία που δεν χρωστά να κάνει καλό σε κανέναν.
ΜΕ δυο κουβέντες, δεν μιλάμε (μόνο) για μια ανώνυμη επιστολή καταγγελιών, αλλά ουσιαστικά για ένα «οικογενειακό» αφήγημα σκανδάλων και καβγάδων που περιγράφουν μια ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη αντικρουόμενων συμφερόντων.
Η καταγγελτήρια διατριβή, που ξεπερνά τις 2.000 λέξεις, αναφέρεται κυρίως στον (απαράδεκτο) τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο οργανισμός.
Ο συγγραφέας (και αυτόπτης μάρτυρας) υποστηρίζει ότι η αξιοκρατία και η χρηστή διοίκηση είναι άγνωστες λέξεις για τον μεγάλο παροικιακό μας οργανισμό και επικεντρώνει τα πυρά του εναντίον του ατόμου (που εδώ και πολλά χρόνια) τον διευθύνει.
ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ τη διοίκηση ότι έχει στήσει το δικό της μηχανισμό, που αποτελείται από φίλους, κουμπάρους και «κολλητούς», και παραγνωρίζει ανθρώπους με ικανότητες που για χρόνια έχουν προσφέρει πολλά στον οργανισμό.
ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΕΙ αρκετά άτομα και από την μια και από την άλλη πλευρά, και για το μόνο που δεν επιρρίπτει ευθύνες στο άτομο που τον κατηγορεί είναι για τις… κλιματολογικές αλλαγές.
ΓΙΑ να είμαστε ειλικρινείς, το μόνο που δεν κατάλαβα από την όλη ιστορία είναι, αφού διαθέτει ο χριστιανός όλα τα απαραίτητα στοιχεία (με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις) γιατί δεν υπογράφει όσα καταγγέλλει για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα και να βρει, επιτέλους, ο ταλαίπωρος οργανισμός το δρόμο του.
ΑΣ ελπίσουμε ότι σύντομα θα βγει και θα καταγγείλει φανερά τα όσα συμβαίνουν και προχωράμε στις δύο επόμενες ανυπόγραφες επιστολές που έχουν σταλεί από δύο ηλικιωμένους συμπάροικους που καταγγέλλουν… κλοπές, καταχρήσεις και άλλες παρανομίες τους Συλλόγους που ισχυρίζονται ότι είναι μέλη.
Ο ένας εξ αυτών, χρησιμοποιώντας ως επιστολόχαρτο τον επίσημο οικονομικό ισολογισμό που έλαβε από το Σύλλογό του, γράφει με μεγάλα γράμματα: «Ο κλέψας του κλέψαντος. $34.000 και παραπάνω. Μάθαμε πού πήγαν; Ρωτήστε τους;».
ΑΝΤΕ τώρα εσείς να βγάλετε συμπέρασμα τι εννοεί ο… ποιητής, που ανέλαβε (από μόνος του) την ηθική υποχρέωση «να βγάλει το φίδι από την τρύπα».
ΜΕ τι καρδιά να τηλεφωνήσεις στους ανθρώπους και να τους ρωτήσεις «πού πήγαν οι $34.000», τη στιγμή που έχεις μπροστά σου τον αναλυτικό ισολογισμό και τίποτε άλλο πέρα αυτού;
ΤΙ να τους πεις; Να τους πεις ότι έλαβες μια ανώνυμη επιστολή από κάποιον που τους θεωρεί κλέφτες ή ότι κάποιος τους είδε στον ύπνο του το Συμβούλιο του Συλλόγου να κλέβει $34.000;
ΤΩΡΑ γιατί δεν τους ρωτά ο ίδιος και βάζει εμάς να τους ρωτήσουμε για λογαριασμό του, τη στιγμή που δεν μας λέει ούτε το όνομά του, είναι μια παλιά και αναπάντητη ιστορία.
Ο τρίτος (ανώνυμος) επιστολογράφος τα έχει με το Διοικητικό Συμβούλιο μιας Αδελφότητας (της οποίας είναι και μέλος) την οποία κατηγορεί ότι «εκμεταλλεύεται» το Σύλλογο Ηλικιωμένων, παρά το γεγονός ότι για να τους παρέχει στέγη να πίνουν καφέ και να παίζουν τάβλι, επιχορηγείται από το Δήμο της περιοχής.
ΤΗΝ ευθύνη για τη συμπεριφορά της Αδελφότητας τη χρεώνει στον σημερινό της πρόεδρο, τον οποίο και κατηγορεί ότι δεν έθεσε το «πρόβλημά τους» προς συζήτηση στην τελευταία Γενική Συνέλευση της Αδελφότητας και προσπαθεί «να τους βάλει και τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι».
ΑΠΟ την άλλη πλευρά (χωρίς να είναι… βαλτός) πλέκει το εγκώμιο του προηγούμενου Συμβουλίου της Αδελφότητας, τονίζοντας ότι ο τότε πρόεδρος και η ηγεσία τους επισκέπτονταν κάθε… δεύτερη μέρα για να τους ρωτήσουν μήπως ήθελαν κάτι «παραπάνω» από αυτά που τους πρόσφεραν.
ΟΠΩΣ προανέφερα, τις υπόλοιπες ανώνυμες επιστολές τις έστειλα να τις δει πρώτα ένας ψυχίατρος και θα αναφερθώ στις καταγγελίες τους αφού παραλάβω το «ψυχογράφημα» του γιατρού.
ΓΙΑ τα παροικιακά μας Μέσα Ενημέρωσης: αγαπητοί συνάδελφοι, δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας στην Αυστραλία που να αμφισβητεί τον πατριωτισμό σας. Υπάρχουν, όμως, πολλοί, που έχουν κάθε λόγο πια, να αμφισβητούν τη σοβαρότητα (και εγκυρότητα!) των όσων γράφετε…
ΛΟΙΠΟΝ, πριν λίγες μέρες μου τηλεφώνησε ο νέος Θησαυροφύλακας της Πολιτείας μας και με παρακάλεσε ο άνθρωπος να σας πω ότι, παρά το γεγονός ότι για μήνες τώρα Έλληνα τον ανεβάζετε και Έλληνα τον κατεβάζετε, δεν είναι Έλληνας.
«ΚΑΝΕΙΣ, μα κανείς», μου λέει ο άνθρωπος, «δεν μπήκε στον κόπο όπως εσύ, να μου κάνει ένα τηλεφώνημα και να με ρωτήσει από πού κατάγομαι»…
ΜΕ δυο απλές κουβέντες, αγαπητοί συνάδελφοι, ο Τιμ Πάλλας (ο θησαυροφύλακάς μας) με παρακάλεσε να σας γνωστοποιήσω (στα ελληνικά) ότι δεν είναι Έλληνας!
ΤΩΡΑ, αν εσείς, σώνει και καλά, θέλετε να του αλλάξετε εθνικότητα και να τον κάνετε Έλληνα, συνεχίστε το πατριωτικό σας έργο.
ΚΑΙ μιας και μας έμεινε λίγος χώρος να πούμε και δυο κουβέντες για την πατρίδα μας. Η Ελλαδάρα μας η μόνη χώρα στον κόσμο που πάντα γίνεται ό,τι κανείς δεν θέλει να γίνεται.
ΤΗ στιγμή που κανείς δεν θέλει να γίνουν εκλογές, επεμβαίνουν οι… αόρατες δυνάμεις και σέρνουν τον… εξυπνότερο λαό του κόσμου στις κάλπες, παρά τη θέλησή του.
ΟΛΑ τα Μέσα Ενημέρωσης συμπεριλαμβανομένων και των πιο… σοβαρών, από τη μια ισχυρίζονται ότι οι πρόωρες εκλογές υπονομεύουν την πολιτική σταθερότητα και οδηγούν τη χώρα σε αδιέξοδο και από την άλλη υποστηρίζουν ότι οι εκλογές (εδώ που βρίσκεται η χώρα) είναι… αναπόφευκτες!
ΑΚΟΜΑ, σας λέω, ότι δεν έχω καταλάβει πως εν μία νυκτί αφήσαμε πίσω μας το success story της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζελέων και περάσαμε στο horror story που απειλεί για άλλη μια φορά την (οικονομική) ύπαρξη της χώρας.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, αν και κατέβαλα πολλές προσπάθειες δεν μπορώ ακόμα να κατανοήσω, πως το ίδιο χρονικό διάστημα που η ανάπτυξη πήγαινε ρολόι και τα πλεονάσματα της χώρας έσπαζαν κάθε διεθνή ρεκόρ, να παρακαλούμε τους εταίρους μας να συνεχίσουν να μας δανείζουν λεφτά γιατί διαφορετικά σε ένα δίμηνο θα χρεοκοπήσουμε και πάλι!
ΑΝ όλα αυτά σημαίνουν κάτι αυτό είναι ότι όχι μόνο δεν ξεπεράσουμε την κρίση που μαστίζει τη χώρα για μια τετραετία, αλλά σήμερα βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι στις αρχές του 2010.
Η αλήθεια είναι ότι παρά το γεγονός ότι οι εταίροι και οι δανειστές διέγραψαν 110 δισεκατομμύρια ευρώ από τα παλιά χρέη μας και μας δάνεισαν ακόμα περισσότερα, η χώρα σήμερα χρωστά περισσότερα απ ό,τι χρωστούσε όταν άρχισε η κρίση.
ΜΕ άλλα λόγια, παρά τις προσπάθειες και τις υποτιθέμενες θυσίες του… ηρωικού λαού μας, που συνεχίζει να βρίσκεται στο απυρόβλητο (αν και φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης) η χώρα συνεχίζει να είναι δια-σωληνωμένη στην εντατική.
ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται (σας λέω), το μόνο που έχει καταφέρει να κάνει ο… ηρωικός λαός μας και η ηγεσία του είναι να δημιουργεί χρέη… Αυτά και γεια χαρά.
