Η κυρία -ονόματι Julie Bishop- είναι όντως ικανή, όπως και να το δει, όμως, κανείς, και με την πλέον αισιόδοξη και ψύχραιμη προσέγγιση, δεν αρκεί.

Δεν γίνεται υπουργικό συμβούλιο να απαρτίζεται μόνο από άντρες και να έχει έτσι για να σπάει η μονοτονία, μία μόνο γυναίκα υπουργό.

Πρόκληση, υποτίμηση του γυναικείου φύλου -έτσι γενικά και αόριστα- όπως και να το δει κανείς, αισθάνεται έντονη την πρόκληση να γυρίσει τις σελίδες πίσω, σε παλαιότερα κεφάλαια, όταν ο νυν πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τότε, κατηγορήθηκε από την πρωθυπουργό Julia Gillard, ως μισογύνης.

Προσωπικά δεν το πάω μέχρι εκεί, δεν μπορώ όμως να μη διερωτηθώ, μαζί με πολλούς άλλους, πώς γίνεται να περιστοιχίζεται μόνο από «μπλε σκούρα κοστούμια».

Χάθηκαν μερικά «Σανέλ» συνολάκια, έτσι για να σπάει η μονοτονία της μονοχρωμίας, αν όχι ανδροκρατίας;

ΖΩΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ

Η αντίθεση ακόμη πιο αισθητή τώρα που, πάνω από το 40% του υπουργικού συμβουλίου της Βικτώριας, απαρτίζεται από γυναίκες.

Μόλις πριν δυο βδομάδες, ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός της Βικτώριας,Daniel Andrews, κατέρριψε εθνικό ρεκόρ συμμετοχής σε ομοσπονδιακή ή πολιτειακή κυβέρνηση, όταν ανέθεσε τα 9 από τα 22 υπουργεία της κυβέρνησής του σε γυναίκες.

Έτσι, ο Abbott, μαζί με την ήττα του κόμματός του, στη Βικτώρια, και τα παντός είδους προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει εντός και εκτός υπουργικού συμβουλίου, αναγκάζεται να φορέσει πάλι το σκούρο μπλε ριγέ κοστούμι του συντηρητικού αρχηγού που αρνείται να κάνει, έστω και μικρά, βηματάκια προς την κατεύθυνση της ισότητας των δύο φύλων.

Θα πρέπει να τον προβληματίσει σοβαρά το γεγονός ότι οι γυναίκες πολιτικοί του κόμματός του, αρχίζουν να ξεσπαθώνουν.

Να δίνουν δείγματα των διακρίσεων που γίνονται στους κόλπους του κόμματος και της νοοτροπίας «περιμένετε, μη σπρώχνεστε, θα ‘ρθεί και η δική σας σειρά».

Οι τελευταίες αποκαλύψεις, από την βουλευτή του Φιλελεύθερου Κόμματος, Kelly O’ Dwyer, η οποία αντικατέστησε το 2009 τον πρώην θησαυροφύλακα Peter Costello στην Έδρα Higgins.

«Είδα όλους τους άντρες συναδέλφους μου να κάνουν τηλεφωνήματα σαν τρελοί στους πρεσβύτερους του Κοινοβουλίου, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν προαγωγή. Θεώρησα κι εγώ καλό να τηλεφωνήσω σ’ έναν συνάδελφο του υπουργικού συμβουλίου, να του πω ότι ενδιαφέρομαι για προαγωγή και να ζητήσω τη γνώμη του, αναφορικά με το πώς πρέπει να κινηθώ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ύφος του, αλλά ούτε και τα λεγόμενά του. «Η συμβουλή μου είναι να έχεις υπομονή. Να περιμένεις γιατί έχεις βγάλει το όνομα ότι είσαι πολύ βιαστική. Ότι σπρώχνεις πολύ. Ξέρεις άλλο είναι να είσαι φιλόδοξη και άλλο μπουλντόζα».

Πάγωσα. ‘Αυτό κι αν δεν είναι σεξιστικό’ σκέφτηκα».

H δήλωση, δημόσια, σε εκδήλωση που έγινε στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης την περασμένη Πέμπτη βράδυ και που τιτλοφορήθηκε «Το γεγονός που θα αλλάξει την τροχιά των γυναικών πολιτικών της Αυστραλίας».

Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για το λανσάρισμα της καμπάνιας υπό την επωνυμία «Συμμετοχή των Γυναικών στην Πολιτική Σκηνή της Αυστραλίας», στόχος της οποίας είναι το 40% των μελών του Κοινοβουλίου και των υπουργών σ’ όλα τα πολιτικά κόμματα να είναι γυναίκες μέχρι το 2030 ή σε διάστημα δύο δεκαετιών το αργότερο.

Το ποσοστό των γυναικών του Εργατικού Κόμματος στο Κοινοβούλιο έχει υπερβεί το 40%, στο Συνασπισμό, όμως, μόλις και υπερβαίνει το 20%.

Γενικά, λιγότερο από το ένα τρίτο των βουλευτών, και λιγότερο από το ένα πέμπτο των υπουργών στην Αυστραλία είναι γυναίκες.

Να σημειωθεί ότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι προκειμένου να έχουν ρόλο οι γυναίκες στη διαμόρφωση αποφάσεων στα Κοινοβούλια θα πρέπει να αποτελούν το λιγότερο το ένα τρίτο αυτών.

Επομένως, η τροχιά την οποία καλούνται να διανύσουν οι γυναίκες πολιτικοί στην Αυστραλία είναι με τα σημερινά δεδομένα τεράστια.