Η δεκαεξάωρη ομηρία της αυστραλιανής κοινής γνώμης στα χέρια των Μέσων Ενημέρωσης δεν είναι τίποτα μπρος στην μαραθώνια ομηρία της ευρωζώνης και των «αγορών» ενόψει της ελληνικής προεδρικής ψηφοφορίας.

ΑΝ κρίνω από το γεγονός ότι εκατομμύρια τηλεθεατές στήθηκαν με τις ώρες μπρος στην τηλεόραση, ακούγοντας τα ίδια και τα ίδια, για την ομηρία 17 ατόμων στο Σίδνεϊ, σκεφθείτε τι θα γίνει με την επ’ αόριστον ομηρία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος στα χέρια των δικών μας οικονομικών τζιχαντιστών.

ΥΠΑΡΧΕΙ τόση καταναλωτική δίψα για ειδήσεις και γεγονότα που, για τον άλφα ή βήτα λόγο, απασχολούν την κοινή γνώμη, που τα Μέσα Ενημέρωσης (συμπεριλαμβανομένων και των social media) περιμένουν όπως τα όρνια να έλθει η σειρά τους, για να πέσουν πάνω στο ψοφίμι.

ΧΩΡΙΣ να το καταλάβουμε και χωρίς -ουσιαστικά- να υπάρχει λόγος, εθιστήκαμε σε τέτοιο βαθμό με την καθημερινή κατανάλωση ειδήσεων, που έτσι και δεν πάρουμε τη «δόση» μας, αρχίζουμε να αισθανόμαστε ότι κάτι μας λείπει.

ΟΤΑΝ, μάλιστα, πρόκειται για ειδήσεις που σχετίζονται με την επιδημία της τρομοκρατίας, που μας βασανίζει την τελευταία δεκαπενταετία, η αναφορά στο γεγονός μοιάζει πια με επιδόρπιο που μας ανοίγει την όρεξη.

ΤΟ πραγματικό πανηγύρι αρχίζει στη συνέχεια, όταν οι δημοσιογράφοι, μετά τον δικό τους μηρυκασμό, παραδίδουν τη σκυτάλη στους «ειδικούς» προκειμένου να μας «ενημερώσουν», γιατί συνέβη ό,τι συνέβη και τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια.

ΔΕΚΑΔΕΣ… ειδικοί αναλυτές και global strategists, που επανδρώνουν τα καλύτερα Ινστιτούτα και τις πανεπιστημιακές Έδρες που ασχολούνται με την τρομοκρατία, τις μυστικές υπηρεσίες, την ανθρώπινη συμπεριφορά, την ψυχολογία των μαζών και λοιπά, παρέλασαν για ένα σχεδόν 24ωρο από τα κανάλια της τηλεόρασης.

ΟΛΟΥΣ αυτούς, που σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια για να δικαιολογούν την παρουσία και το μισθό τους, δεν τους χρησιμοποιούν μόνο τα Μέσα Ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της ειδησεογραφικής ανακύκλωσης, αλλά και οι διάφορες κυβερνήσεις ως… συμβούλους, προκειμένου να διαχειριστούν προς όφελός τους τις φοβίες της κοινής γνώμης.

ΤΟ πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό, όταν άκουσα ότι κάποιος μπήκε μέσα στο ζαχαροπλαστείο του Σίδνεϊ και έπιασε ομήρους, αναγκάζοντάς τους να κρεμάσουν στο παράθυρο του μαγαζιού τη σημαία του Ισλαμικού Κράτους, ήταν ότι πρόκειται για «στημένη» δουλειά.

ΝΑ δεις (λέω) ότι πάνω που κατάφερε η χρεοκοπημένη Ελλάς να γίνει πάλι η… πρώτη μούρη στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης βγήκε ο τρελαμένος από το Σίδνεϊ και κατάφερε για ένα 24ωρο να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του και να μας κλέψει την παράσταση.

Η πατρίδα μας, όμως, κατάφερε να επιστρέψει στην επικαιρότητα και αν από εδώ και πέρα (δεν συμβεί κανένα απρόοπτο) θα παίζει μόνη της «μπάλα» στα μεγαλύτερα χρηματιστήρια του πλανήτη, που τρέχουν στις καφετζούδες να τους πουν ποια θα είναι η επόμενη κίνηση του Alex Tsipras…

ΜΑ είναι δυνατόν, θα με ρωτήσετε (και θα έχετε πέρα για πέρα δίκιο), να κινδυνεύει η παγκόσμια οικονομία από το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών (σε περίπτωση που γίνουν) αν η Βουλή δεν εκλέξει νέο πρόεδρο; 

ΒΕΒΑΙΩΣ και είναι. Εδώ ένας ανισόρροπος κατάφερε με τη δημοσιότητα που πήρε η ενέργειά του, να ακινητοποιήσει (και τρομοκρατήσει) ολόκληρη Αυστραλία, δεν θα καταφέρει η… ισχυρή Ελλάς να τρομοκρατήσει τις ετοιμόρροπες «αγορές»;

ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, έχουμε πια την πείρα και την τεχνογνωσία να κάνουμε κάτι τέτοιο. 

ΕΔΩ «αδιάβαστοι» ήμασταν πριν τέσσερα χρόνια και καταφέραμε να τους κάμουμε να παραμιλούν, δεν θα τα καταφέρουμε τώρα που έχουμε εμβαθύνει στην ψυχολογία τους;

ΜΗΝ ξεχνάμε, ότι με μία κίνησή μας τα τελευταία χρόνια καταφέραμε να σημειώσουμε δύο παγκόσμια ρεκόρ: από τη μια, να μας δανείσουν (για να επιζήσει η ευρωζώνη) πάνω από 120 δισεκατομμύρια ευρώ και, από την άλλη, να παραγράψουν σχεδόν άλλα τόσα από αυτά που τους χρωστούσαμε.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, η… πατρίδα μας κατάφερε την τριετία που μεσολάβησε, να καταρρίψει ένα ακόμα απλησίαστο ρεκόρ: να χρωστά σήμερα στους εταίρους και δανειστές της περισσότερα απ’ όσα χρωστούσε πριν οι δαιμόνιοι Έλληνες ανακαλύψουν ότι με σωστούς χειρισμούς, μπορεί οποιαδήποτε οικονομική κρίση να μετατραπεί σε αστείρευτη πηγή εσόδων…

ΕΤΣΙ και μάθεις να διαχειρίζεσαι τις ανασφάλειες και τις φοβίες των άλλων, τα πάντα μπορείς να καταφέρεις. 

ΣΕ έναν κόσμο που έχει αρχίσει να τρομοκρατείται από την ίδια του τη σκιά, δεν είναι καθόλου δύσκολο να τον πείσεις ότι όπου να ‘ναι καταρρέει αν δεν σου δανείσει και άλλα λεφτά.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει καταφέρει να ελαχιστοποιήσει την απόσταση μεταξύ του «δόξα τω θεώ τα καταφέραμε», με το «βοήθα Παναγία μου γιατί χανόμαστε».

ΜΕ το που έφτασαν τα πράγματα στα άκρα, οι Σαμαροβενιζελαίοι επικαλέστηκαν τους τζιχαντιστές του ΣΥΡΙΖΑ και ξανάβαλαν την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό παιχνίδι.

ΜΕ το που λένε στον Σαμαρά οι εκπρόσωποι της τρόικας ότι, αν δεν εφαρμοστούν τα συμφωνηθέντα τέρμα τα δανεικά, βγάζει από το συρτάρι του μια ρετουσαρισμένη φωτογραφία του Τσίπρα και τους τη δείχνει…

ΤΟΝ γνωρίζετε αυτόν; τους ρωτά. Αυτός είναι ο νέος βρικόλακας των Βαλκανίων που θα πιεί το αίμα των εργαζομένων της Ευρώπης…

ΕΤΣΙ και δεν δεχθείτε να σκίσουμε (μπροστά στην Μέρκελ) το Μνημόνιο, ο ελληνικός λαός θα φέρει για να σας τιμωρήσει τον Τσίπρα στην εξουσία και αλίμονό σας.

ΟΙ Ευρωπαίοι, βέβαια, μετά τα όσα έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια που νταραβερίζονται πιο στενά μαζί μας, θα πρέπει να είναι εντελώς ηλίθιοι να μην έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι όποιος και να κερδίσει τις εκλογές η χώρα δεν πρόκειται να αλλάξει.

ΤΟ πρόβλημα είναι ότι οι εταίροι μας δεν μπορούν να αφήσουν να χαθούν τα λεφτά που έχουν «επενδύσει» μέχρι σήμερα στην Ελλάδα για να μην καταρρεύσει το ευρώ και η ευρωπαϊκή οικονομία.

ΚΑΙ αυτή είναι για την ώρα η μόνη σανίδα σωτηρίας που έχει η Ελλάδα να ξεπεράσει το αδιέξοδο στο οποίο (επανειλημμένως) την οδήγησαν οι… σωτήρες της.

ΑΝ, όμως, στο μεταξύ οι Ευρωπαίοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όσα λεφτά και αν επενδύσουν, η Ελλάδα δεν σώνεται εδώ που έχει φτάσει τότε…

ΤΟΤΕ, κύριοι, βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας ακόμα εθνικής τραγωδίας με απρόβλεπτες συνέπειες.

ΤΟ αν τα καταφέρουμε να ισορροπήσουμε και πάλι στο χείλος του γκρεμού, αυτό πια εξαρτάται από τη διάθεση των δανειστών και όχι από εμάς.

ΤΩΡΑ και μετά τα όσα έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια, πώς τα καταφέραμε να επιστρέψουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε, είναι μια εντελώς… ελληνική ιστορία.

ΕΙΜΑΙ σίγουρος ότι και ο τελευταίος Ευρωπαίος αξιωματούχος ξέρει πια με ποιους έχει να κάνει και κανείς πλέον δεν μας πιστεύει και δεν μας εμπιστεύεται.

Η χώρα δεν έχει χάσει μόνο την αξιοπιστία της, αλλά και κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.

ΑΚΟΜΑ και να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και να αποφευχθούν οι εκλογές (που κανείς δεν θέλει και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει) τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

ΝΟΜΙΖΩ ότι είναι πια θέμα χρόνου μέχρι «να κοιμηθούμε όπως στρώσαμε». Οι εξελίξεις έχουν πάρει το δρόμο τους και το τέλος πλησιάζει.

ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι όλα τα πράγματα σε τούτο τον κόσμο έχουν το τέλος τους. Γιατί να αποτελέσει εξαίρεση η πατρίδα μας;

ΕΔΩ έχουν χαθεί ολόκληρες αυτοκρατορίες, στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων θα κολλήσουμε;

ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά θα τα πούμε πάλι από βδομάδα.