Πώς αλήθεια θα μπορούσε να εξηγήσει μία 33χρονη υγιέστατη γυναίκα, μία απότομη ζαλάδα; «Δεν ήταν η ζαλάδα που με φόβισε, ήταν εκείνο το μούδιασμα που ένιωσα ταυτόχρονα στα πόδια μου. Οδηγούσα. Ήμουν στην μέση του freeway. Θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί» μου λέει η Πόπη Σιάχου από τη Μελβούρνη, που σήμερα, δυστυχώς, είναι σε θέση να ξέρει τι σήμαινε εκείνη η απότομη ζαλάδα.
Ήταν Ιούνης του 2013 και η νεαρή μάνα, μόλις είχε αφήσει τη Σάμι και τη Ράνια της στο σχολείο και πήγαινε στη δουλειά. Εκείνη η μέρα για την Πόπη ήταν μία ακόμα μέρα της καθημερινότητάς της, έτσι νόμιζε, έτσι έπρεπε, έτσι θα ήταν ωραία. Και, όμως, δεν ήταν έτσι. Εκείνη η μέρα της ζαλάδας ήταν διαφορετική. Ήταν η μέρα που η καθημερινότητα αυτής της νεαρής γυναίκας, μάνας, συζύγου, κόρης θα άλλαζε για πάντα. Ήταν η μέρα που η Πόπη έχασε τον έλεγχο της καθημερινότητάς της και το τιμόνι της ζωής της το πήρε μία αρρώστια που δεν σηκώνει πολλά πως και γιατί. Είναι αμείλικτη, ύπουλη, ανίατη και απρόβλεπτη στην εξέλιξή της.
Είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας. Η αρρώστια που σκοτώνει την προστατευτική μεμβράνη των νεύρων, και στέλνει αρχικά στην αναπηρική καρέκλα και εκ των υστέρων στον άλλο κόσμο πολλούς «δούλους» της.
Τα απροσπέλαστα τείχη που «έκτιζε» κάθε μέρα και για τους επόμενους πέντε μήνες η σκλήρυνση κατά πλάκας στη ζωή της, η Πόπη, αλλά και οι γιατροί, δεν τα κατάλαβαν, δεν «άκουσαν ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον» όπως λέει και ο Καβάφης. Ήταν τον Οκτώβρη του 2013 που οι γιατροί μετά από σχετική εξέταση είδαν τις τρεις ουλές στην σπονδυλική της στήλη. «Τον Ιούνιο όταν τελικά λόγω της αδιαθεσίας μου κατέληξα στο νοσοκομείο μου είπαν ότι έπαθα κρίση πανικού. Μου έδωσαν μάλιστα και χάπια. Ένα μήνα μετά ξύπνησα ένα πρωί και ένιωθα ότι το κεφάλι μου βυθιζόταν, ότι το έχανα. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Κατέληξα και πάλι στο νοσοκομείο. Αυτήν την φορά οι γιατροί μου είπαν ότι έπασχα από ίλιγγο. Άλλα χάπια γι’ αυτό. Τους πήρε πέντε μήνες να βρουν ότι έπασχα από σκλήρυνση κατά πλάκας» μου λέει.
ΤΟ ΣΟΚ ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΟΧΗ
Το τελεσίδικο μήνυμα που αυτή η αρρώστια δίνει στους «δούλους» της δεν την χτύπησε αμέσως. Ήταν η άγνοια που λειτούργησε ως παροδική ασπίδα της.
«Δεν ήξερα τι ήταν η σκλήρυνση κατά πλάκας. Όταν μου έδωσαν την διάγνωση ζήτησα να μου το εξηγήσουν. Κατάλαβα αλλά νόμιζα ότι πάλι είχαν κάνει λάθος διάγνωση. Έτσι και αλλιώς δεν θα ήταν η πρώτη φορά σκέφτηκα». Αυτήν της την άρνηση ήρθαν να καταρρίψουν με πολύ σκληρό τρόπο τα επόμενα επεισόδια… «Ένιωθα ότι καίγονταν οι σάρκες μου, το πρόσωπο, τα χέρια μου, τα πόδια μου». Και τότε ήταν που η Πόπη για πρώτη φορά κατάλαβε ότι οι γιατροί δεν είχαν κάνει λάθος. «Άρχισα να ψάχνω να βρω πληροφορίες και όταν είδα τι σημαίνει σκλήρυνση κατά πλάκας, τι σου κάνει, πως χτυπά το νευρικό σύστημα, έχασα τη γη απ’ τα πόδια μου. Ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μου.»
Και η δυναμική, αποφασιστική και μέχρι πρότινος υγιέστατη, γυναίκα λύγισε. Η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν είχε χτυπήσει μόνο την σπονδυλική της στήλη, άρχισε να βάλει και κατά της ψυχικής της υγείας. «Άρχισα να βλέπω ψυχολόγο, έπεσα σε κατάθλιψη. Ούτε τα παιδιά μου δεν μπορούσα να φροντίσω». Η Πόπη δεν μπορούσε πλέον να αντεπεξέλθει στη νέα της καθημερινότητα. Πράγματα απλά όπως να πάει τα παιδιά σχολείο, να πάει τα παιδιά στο πάρκο, να πάει για ψώνια στο σουπερμάρκετ, την φόβιζαν, την κούραζαν.
Και οι ουλές στην σπονδυλική στήλη πλήθαιναν και μαζί μ’ αυτές άρχισαν να εμφανίζονται άλλες στον εγκέφαλο γεγονός που έκανε το τελεσίδικο μήνυμα της αρρώστιας ακόμα πιο ξεκάθαρο στην Πόπη. Η Πόπη είχε αποδεχθεί το τέλος της. Έβλεπε τα παιδιά της να μεγαλώνουν να χαίρονται τη ζωή και εκείνη σε μία γωνιά περίμενε την δική ζωή να φτάσει κάποια στιγμή στο τέλος της.
Το φοβόταν αυτό το τελεσίδικο μήνυμα. Το άλλο, το ελπιδοφόρο μήνυμα δεν το φανταζόταν. Ούτε ποτέ της φαντάστηκε ότι αυτό το άλλο θα ερχόταν από μία εφημερίδα και μία τηλεοπτική εκπομπή. Η εφημερίδα ήταν ο «Νέος Κόσμος» και η τηλεοπτική εκπομπή ήταν τα «60 λεπτά» του καναλιού 9.
Και τότε η απεγνωσμένη και «νικημένη» ψυχολογικά Πόπη, όρθωσε με την βοήθεια της ελπίδας το ανάστημά της μπροστά στην αρρώστια.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
ΚΑΙ ΠΩΣ μπορΟΥΜΕ
να βοηθησουμε ΟΛΟΙ
Το ελπιδοφόρο μήνυμα από την τηλεοπτική εκπομπή ήρθε μέσα από την εμπειρία μίας επίσης νεαρής γυναίκας που υποβλήθηκε σε θεραπεία με βλαστοκύτταρα και με το λαμπρό της χαμόγελο. «Μίλησε στην ψυχή μου η Κρίστι. Μου πήρε την κατάθλιψη. Άρχισα να βλέπω σ’ αυτήν εμένα. Σκεφτόμουν ότι αφού όλα δείχνουν ότι αυτή τα κατάφερε, γιατί όχι και εγώ».
Η ζωή της απέκτησε ενδιαφέρον. Είχε, εξάλλου, δύο πολύ σημαντικούς λόγους για να το πολεμήσει. Ήταν η Σάμι και η Ράνια της. Πως θα μπορούσε να στερηθεί την ευλογία τους, πως θα μπορούσε να τους στερήσει την αγάπη της.
«Άρχισα να ψάχνω. Ήθελα να μάθω περισσότερα για την θεραπεία με βλαστοκύτταρα στην οποία υποβλήθηκε η Κρίστι. Το πως θα πλήρωνα γι’ αυτήν την θεραπεία ήταν μία άλλη υπόθεση δεν ήθελα να το σκέφτομαι. Ήθελα πρώτα να μάθω για τους κινδύνους για τις ελπίδες».
Και πάνω που είχε αρχίσει η επικοινωνία της με την Κρίστι, η Πόπη έπεσε πάνω στο άρθρο του «Νέου Κόσμου» για τον συμπάροικο Αλέξη Παπαδόπουλο, που όλη η παροικία μας βοήθησε ώστε να υποβληθεί στην ίδια θεραπεία που υποβλήθηκε και η Κρίστι.
Και τότε η ελπίδα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
«Για την θεραπεία το ποσόν που απαιτείται είναι $100,000. Με τις οικονομίες μας και μία φιλανθρωπική εκδήλωση καταφέραμε να μαζέψουμε τα μισά. Κάνω έκκληση σε όλους να με βοηθήσουν. Ξέρω ότι μπορώ να νικήσω αυτήν την μάχη. Διάβασα για την επιτυχία που είχε η θεραπεία στον Αλέξανδρο και πιστεύω πλέον ότι μπορώ και εγώ».
Κάπου στα μέσα του Μάρτη, στις 14 του μηνός μέρα Σάββατο για την ακρίβεια, στο Stars International Reception στο Preston διοργανώνεται χορός τα έσοδα του οποίου θα βοηθήσουν να υποβληθεί η νεαρή κοπέλα στη θεραπεία με βλαστοκύτταρα σε νοσοκομείο της Μόσχας. Είναι το ίδιο νοσοκομείο με αυτό που πήγε ο Αλέξανδρος, η Κρίστι και πάνε πολλοί άλλοι Αυστραλοί που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας. Η τιμή του εισιτηρίου είναι $100 και για να κλείσετε θέση μπορείτε να τηλεφωνήσετε στην Ρίτα στο 0422 846 504.
Υπάρχει όμως και άλλος τρόπος να βοηθήσετε. Μία μικρή κατάθεση στον λογαριασμό της φτάνει. Κανένας μας δεν θα γίνει φτωχότερος με μερικά δολάρια λιγότερα στην τσέπη του. Και αν φέτος λείπει το ακριβό τυρί ή κάποιο άλλο έδεσμα από το τραπέζι σας, πείτε στους καλεσμένους σας ότι είναι για την Πόπη, να είστε σίγουροι ότι δεν θα σας παρεξηγήσουν μάλλον θα σας θαυμάσουν…
Καλές γιορτές σε όλους σας και πάντα με υγεία!
Στοιχεία Λογαριασμού
Τράπεζα: Commonwealth Bank
BSB: 063121
Ac. Num.: 10951395