ΑΝ δεν καταφέρουμε να τρελάνουμε (εντελώς) τους Ευρωπαίους και αυτή τη φορά, με αυτό τον αγιάτρευτο καημό θα πάμε στον άλλο κόσμο…
ΟΠΩΣ και να το δεις το όλο θέμα, δεν είναι λίγο πράγμα να τους ταλαιπωρείς και να τους βασανίζεις 200 χρόνια και αυτοί να μην… ξεκολλούν από πάνω σου.
ΕΤΣΙ, όμως, είναι οι μεγάλοι έρωτες. Από τη στιγμή «που πατήσεις την πεπονόφλουδα» δεν υπάρχει σωτηρία…
ΑΥΤΟ που με τη βοήθεια της φροϋδικής ψυχανάλυσης γνωρίζουν πια οι απανταχού ερωτευμένοι, δυστυχώς δεν το γνώριζαν οι Ευρωπαίοι πριν πέντε αιώνες όταν ερωτεύτηκαν παράφορα τον ελληνικό πολιτισμό και τους αρχαίους Έλληνες.
ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ οι άνθρωποι από τον άγριο χριστιανικό μεσαίωνα και αγχωμένοι όπως ήταν από την ανατέλλουσα Αναγέννηση, με το που άκουσαν για το μεγαλείο και την ομορφιά μας έπαθαν την πλάκα τους.
ΜΑ είναι δυνατόν (σκέφτηκαν) να έχει υπάρξει τέτοιος λαός και εμείς, τόσα χρόνια, να μην το έχουμε πάρει χαμπάρι;
ΤΟΤΕ ήταν που άναψαν και ένα κεράκι στη μνήμη του Γουτεμβέργιου, που τους έδωσε τη δυνατότητα να πιάσουν στα χέρα τους βιβλία και να μάθουν ότι οι original Άγιοι Τόποι, δεν είναι εκεί που γεννήθηκε ο Χριστός, αλλά εκεί που τέσσερις αιώνες πριν είχε γεννηθεί ο Σοφοκλής και ο Σωκράτης.
ΑΥΤΗ ήταν η αρχή, γιατί η συνέχεια είναι ακόμα πιο συγκλονιστική. Διαβάζοντας σιγά-σιγά ό,τι έπεφτε στο χέρι τους από την αρχαία ελληνική γραμματεία τους άνοιξε η όρεξη…
ΟΙ πιο περίεργοι από αυτούς (για τους εταίρους μας τους Βορειοευρωπαίους μιλάμε) που είχαν χρόνο και λίγα φράγκα, άρχισαν να επισκέπτονται την Ελλάδα και να γράφουν στα ταξιδιωτικά τους για τους… πρωτόγονους πολιτισμένους που συναντούσαν στις περιηγήσεις τους.
ΑΥΤΟΙ ήταν που άνοιξαν την όρεξη των πρώτων αρχαιολόγων, οι οποίοι από τις αρχές του 19ου αιώνα άρχισαν, (φορτωμένοι με τους κασμάδες τους) να ροβολούν προς το Νότο και να σκάβουν, όπου συναντούσαν μάρμαρα, προκειμένου να βρουν τους θησαυρούς που κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια της ένδοξης γης.
ΤΑ υπόλοιπα (όπως θα έλεγε και ο Ηρόδοτος αν ζούσε), είναι ιστορία. Μια μεστή πια ιστορία που δείχνει ανάγλυφα την πορεία που ακολούθησε ο πλατωνικός έρωτας τον Ευρωπαίων με τον Όμηρο, των Πλάτωνα, την Αφροδίτη και τον πολιτισμό μας.
Ο έρωτάς τους για την Ελλάδα φούντωσε μέσα τους (και αυτή την ερωτική κάψα πληρώνουν ακόμα!) από τη στιγμή που στο… ερωτικό παιχνίδι μπήκαν και οι ποιητές.
ΑΥΤΟΙ, με τη βοήθεια του γερμανικού ρομαντισμού και το «ψώνιο» του αλλοπρόσαλλου Λόρδου Βύρωνα κατόρθωσαν να μετουσιώσουν τον αρχικό πλατωνικό έρωτα σε ασίγαστο πάθος.
Η αγάπη τους για τη χριστιανική Ελλάδα και από κοντά η προώθηση της επιρροής και των συμφερόντων τους εις βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν η αιτία που στάθηκαν το 1821 δίπλα μας και μας βοήθησαν να απελευθερωθούμε από τον τουρκικό ζυγό.
Ο αγώνας για τη λευτεριά έφερε στη φτωχή χώρα και τα πρώτα «ζεστά» λεφτά και μας άνοιξε την όρεξη για περισσότερα… δανεικά!
ΤΟΤΕ είναι που άνοιξαν οι Ασκοί του Αιόλου. Όταν ο παραδόπιστος Μαυροκορδάτος κατάφερε το 1824 να πάρει από την Αγγλία το πρώτο δάνειο για να καλύψει τις ανάγκες του Αγώνα.
ΛΙΓΑ χρόνια αργότερα (και μάλιστα καταμεσής του Αγώνα) μας επισκέφτηκε και η πρώτη… χρεοκοπία την οποία ακολούθησαν και άλλες ακόμα πιο επώδυνες, αφού οι τότε δανειστές μας έρχονταν με τον πολεμικό τους στόλο να πάρουν τα λεφτά τους.
ΕΜΕΙΣ από τότε συνεχίζαμε να κάνουμε αυτό που μάθαμε από την κούνια μας. Δηλαδή, ό,τι κάνουμε και σήμερα. Όταν βρίσκαμε εύκολα δανεικά τα παίρναμε και ό,τι μας περίσσευε το τρώγαμε…
ΕΝΤΑΞΕΙ, που και που πληρώναμε και κανένα φράγκο σε τόκους, αλλά το αρχικό κεφάλαιο το… κρατούσαμε για καμιά δύσκολη ώρα. Και δόξα ο Θεός, από δύσκολες ώρες άλλο τίποτα…
ΤΑ 180 χρόνια που πέρασαν, ναι μεν καταρρίψαμε κάθε παγκόσμιο ρεκόρ σε δανεικά, αλλά παράλληλα αποκτήσαμε και μεγάλη πείρα που μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ότι, σε βάθος χρόνου η μνήμη των δανειστών λειτουργεί σαν τη μνήμη των χρυσόψαρων…
ΜΠΟΡΕΙ να πιέζουν, να φωνάζουν και να χτυπιούνται για να πάρουν πίσω τα δανεικά, αλλά με τον καιρό τα ξεχνούν, τα… διαγράφουν και όταν χρειαστεί μας ξαναδανείζουν…
ΠΑΣΧΟΥΜΕ από το ίδιο (οικονομικό) σύνδρομο σας λέω. Η μόνη διαφορά μεταξύ μας είναι ότι αυτοί ψάχνουν να βρουν πελάτες για να δανείσουν τα λεφτά τους και εμείς με τη σειρά μας ψάχνουμε να βρούμε δανειστές.
ΑΥΤΟ σημαίνει αγαπητοί μου ότι διαθέσιμα λεφτά για δανεισμό υπάρχουν και είχε δίκιο ο Γιωργάκης Παπανδρέου όταν είπε προ τετραετίας ότι «λεφτά υπάρχουν».
ΚΑΙ, τελικά, βρέθηκαν! Πάνω από 240 δισεκατομμύρια διέθεσαν οι δανειστές μας για να σώσουν τα… τομάρια τους από τον ιό της ελληνικής χρεοκοπίας που απειλούσε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
ΣΕ αυτό το κομβικό σημείο συνάντησης με τους δανειστές και τους εταίρες μας βρισκόμαστε και σήμερα. Γι’ αυτό σας λέω μην ανησυχείτε. Η χώρα δεν κινδυνεύει…
ΕΤΣΙ μάλιστα και κερδίσει στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι που οι δανειστές θα μας παρακαλούν να μας δανείσουν για να μην εξαπλωθεί ο… ριζοσπαστικός σοσιαλισμός του Αλέξη Τσίπρα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
ΣΤΗ συνέχεια και προκειμένου να μην αφήσω καμιά αμφιβολία ότι η πατρίδα μας δεν διατρέχει κανένα απολύτως κίνδυνο, θα αναφερθώ και σε μία άλλη (ενδεικτική) ιστορία που ζούμε όλοι εμείς εδώ από κοντά.
ΕΧΟΥΝ περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που η Αυστραλία υπέγραψε συμφωνία με διάφορες χώρες που έδινε τη δυνατότητα στους νέους να ταξιδεύουν και παράλληλα να μπορούν να εργαστούν 20 ώρες την εβδομάδα το χρονικό διάστημα που θα παρέμεναν στη χώρα που επισκέπτονταν.
ΜΕΤΑΞΥ των υποψήφιων χωρών για να υπογράψουν την αμοιβαία συμφωνία ήταν και η πατρίδα μας, η οποία τελικά και παρά τη μεσολάβηση του τότε γερουσιαστή Νίκου Μπόλκα που ήταν υπουργός Μετανάστευσης, αρνήθηκε να υπογράψει τη συμφωνία.
Ο λόγος που η… ισχυρή Ελλάς δεν υπέγραψε την αμοιβαία συμφωνία ήταν γιατί φοβόταν ότι οι νεαροί τουρίστες από την Αυστραλία θα… έπαιρναν τις δουλειές των Ελλήνων εργαζομένων.
ΤΑ χρόνια πέρασαν και η συμφωνία ξεχάστηκε, μέχρι που η οικονομική κρίση (ήλθε απρόσκλητη) και μας χτύπησε την πόρτα αναγκάζοντας πολλούς νέους συμπατριώτες μας να πάρουν τους παλιούς (αλλά πάντα γνώριμους) δρόμους της ξενιτιάς προς αναζήτηση δουλειάς.
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ από αυτούς αναγκάστηκαν να έλθουν ως τουρίστες και στην Αυστραλία για να δοκιμάσουν την τύχη τους, αλλά λόγω ότι δεν υπήρχε συμφωνία δεν μπορούσαν να εργαστούν ούτε ώρα.
ΤΗΝ ίδια εποχή η παροικία μας, στην προσπάθειά της να βοηθήσει τους νεοφερμένους συμπατριώτες μας, κατέβαλε προσπάθειες να υπογραφεί η (ξεχασμένη) αμοιβαία συμφωνία, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να εργάζονται νόμιμα 20 ώρες τη βδομάδα για να βγάζουν κανένα έξοδο.
ΑΜΕΣΩΣ κινητοποιήθηκε η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και οι συμπατριώτες μας βουλευτές και άρχιζαν να πιέζουν την αυστραλιανή κυβέρνηση να υπογράψει τη συμφωνία με την Ελλάδα.
ΤΕΛΙΚΑ, η κυβέρνηση Γκίλαρντ έδωσε τη συγκατάθεσή της και άρχισαν οι διακρατικές συζητήσεις για την υπογραφή της. Η Ελλάδα, κυρίως λόγω πολιτικής δυσκαμψίας και γενικευμένης βαρεμάρας ήταν διστακτική.
ΓΙΑ να καμφθεί η ελληνική ακινησία χρειάστηκε να στείλει στα ελληνικά υπουργεία πολλές επιστολές ο πρόεδρος της Κοινότητας, Βασίλης Παπαστεργιάδης, προκειμένου να τους πιέσει να υπογράψουν την συμφωνία.
ΤΕΛΙΚΑ και μετά από πολλές επιστολές, προσωπικές επαφές και τηλεφωνήματα δέχθηκαν και είπαν ότι θα έστελναν στην Αυστραλία τον τότε υφυπουργό Εξωτερικών, Άκη Γεροντόπουλο, να την υπογράψει.
ΗΛΘΕ ο Άκης, που ήταν και αρμόδιος σε θέματα Απόδημου Ελληνισμού, αλλά η υπογραφή της συμφωνίας αναβλήθηκε προκειμένου να έλθει να την υπογράψει η πρωτοκλασάτη Όλγα η ωραία…
ΚΟΤΖΑΜ συμφωνία θα άφηναν να την υπογράψει ένας γερασμένος υφυπουργός τη στιγμή που η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν ήταν γνωστή μόνο γιατί ήταν υπουργός, αλλά κυρίως γιατί ήταν ωραία γκόμενα…
ΚΑΠΩΣ έτσι και με τις κάμερες να κυνηγούν την Όλγα, υπογράφτηκε πέρυσι το Μάιο η συμφωνία, την οποία πήρε παραμάσχαλα το κορίτσι και επέστρεψε στη Αθήνα.
ΓΙΑ την Αυστραλία η ιστορία τελείωσε με το που μπήκε η υπογραφή, ενώ για να τεθεί σε ισχύ έπρεπε να αποκαρωθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, το οποίο επειδή είχε… πολλές δουλειές να κάνει ανέβαλε κάθε τόσο την επικύρωσή της.
ΕΚΤΟΤΕ έχουν περάσει οκτώ ολόκληροι μήνες με τη συμφωνία να βρίσκεται ξεχασμένη σε κάποιο συρτάρι υπουργείου.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ με εμάς η Πολωνία σύναψε μια παρόμοια συμφωνία με την Αυστραλία και μέσα σε ένα μήνα είχαν τελειώσει όλα και τέθηκε σε ισχύ.
ΚΑΙ σκεφτείτε ότι πρόκειται για μια απλή συμφωνία που δεν επιβάρυνε ουσιαστικά καμιά από τις δύο πλευρές. Απλά θα εξυπηρετούσε ορισμένους νέους ανθρώπους να βγάλουν κανένα φράγκο.
ΤΩΡΑ αν δεν μπορούμε να επικυρώσουμε μια απλή συμφωνία μπορείτε να καταλάβετε γιατί οι γραφειοκράτες της τρόικας παίρνουν ψυχοφάρμακα για να καταφέρουν να συνεννοηθούν μαζί μας.
ΤΟ γιατί δεν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας τίποτα είναι μια άλλη ιστορία με την οποία θα καταπιαστούμε μια άλλη φορά.
ΑΥΤΑ για σήμερα, Καλά Χριστούγεννα και θα τα ξαναπούμε μετά τις γιορτές. Γεια χαρά.
