Οι Έλληνες του εξωτερικού δεν θα μπορέσουν να ψηφίσουν ούτε σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές, εκτός, βέβαια, αν αποφασίσουν να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη.
Με το θέμα ασχολήθηκε και η αθηναϊκή εφημερίδα «Καθημερινή», η οποία σημειώνει:
«Η απροθυμία του πολιτικού συστήματος να λύσει το συγκεκριμένο θέμα τα τελευταία χρόνια, έχει αποκτήσει άλλη διάσταση, καθώς δεκάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό αναζητώντας εργασία. Πολλοί από αυτούς διατηρούν στενούς δεσμούς, έχουν τις οικογένειές τους στην Ελλάδα, διαβάζουν, ενημερώνονται και θα ήθελαν να έχουν λόγο σε όσα συμβαίνουν εδώ».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι μεγάλο το ρίσκο στο εκλογικό σώμα να προστεθούν περίπου 3 εκατομμύρια ψηφοφόροι του εξωτερικού, σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να ανατρέψουν δραματικά τα όποια προεκλογικά προγνωστικά.
Όπως τονίζει στέλεχος του υπουργείου Εσωτερικών, «ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού σημαίνει βασικά ψήφος στους ομογενείς. Δεν μπορείς να δώσεις δικαίωμα ψήφου σε ορισμένους και να αποκλείσεις κάποιους άλλους». Κάπως έτσι, λοιπόν, εκτός από εκείνους που έφυγαν στο εξωτερικό ελέω κρίσης από τη χώρα τα τελευταία χρόνια, θα άνοιγαν οι κάλπες και για μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς που ενδεχομένως δεν έχουν ποτέ επισκεφτεί την Ελλάδα ή και δεν μιλούν ελληνικά.
Κατά την άποψη του «Νέου Κόσμου», όλα αυτά αποτελούν δικαιολογίες της ελληνικής Πολιτείας που δεν θέλει να χορηγήσει ψήφο στους Έλληνες του εξωτερικού.
Μερικές, δικές μας, παρατηρήσεις:
*Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες (αλλά και πολλές ασιατικές, ακόμα και το Ιράκ) δίνουν στους πολίτες τους τη δυνατότητα να ψηφίζουν. Η μόνη που δεν το κάνει είναι η Ελλάδα.
*Κανείς δεν υποστηρίζει ότι όλα τα άτομα ελληνικής καταγωγής (πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς) πρέπει να ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές.
Αυτό το δικαίωμα θα πρέπει να το έχουν μόνο όσοι είναι γραμμένοι στα ελληνικά Δημοτολόγια και είναι κάτοχοι ελληνικού διαβατηρίου σε ισχύ.
Όλοι αυτοί σε καμιά περίπτωση δεν ανέρχονται στα τρία εκατομμύρια. Ούτε καν στις 500.000.
Εξάλλου και μεταξύ των Ιταλών της Αυστραλίας, που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες και έχουν το δικαίωμα να εκλέγουν δικούς τους αντιπροσώπους στη βουλή και την γερουσία, λιγότερες από 40.000 ψηφίζουν.
Η Ελλάδα -και εδώ- αδιαφορεί για τους αποδήμους τους.
Και συνεχίζουμε με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής»:
«Μοιάζει σαν να μη μας θέλει καθόλου η Ελλάδα. Πρώτα δεν μπορούσαμε να βρούμε δουλειά και τώρα δεν έχουμε λόγο στο τι θα γίνει στη χώρα μας;» λέει ο Κ. Σ., που έφυγε πριν από δύο χρόνια για να δουλέψει ως γιατρός στη Σουηδία.
Ο Ν.Φ., δημοσιογράφος, που εδώ και τέσσερις μήνες έχει μεταναστεύσει στην Αυστραλία, προσπάθησε να επικοινωνήσει με το ελληνικό Προξενείο για να μάθει τι πρέπει να κάνει για να ψηφίσει. Η πιθανότητα να μην μπορέσει να ψηφίσει δεν του είχε περάσει από το μυαλό. «Το 2015 η απόσταση δεν μπορεί να είναι δικαιολογία» τονίζει.
«Με ενοχλεί και με θυμώνει το γεγονός ότι δεν θα ψηφίσω. Φεύγοντας, ένα από τα πράγματα που κράτησα και έβαλα στο πορτοφόλι μου ήταν η κάρτα με τον αριθμό του εκλογικού μου καταλόγου» απαντά στην «αποκάλυψη» μέσω fb ότι δεν θα καταφέρει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. «Αν η Ελλάδα δεν θέλει να ψηφίζουμε όσοι φύγαμε, ας μη μας ζητά να πληρώνουμε φόρους» καταλήγει.
Ο Δ. Μπ. το βλέπει διαφορετικά. Δεν δυσανασχετεί που δεν θα ψηφίσει, αφού δεν θεωρεί ότι η όποια ψήφος τελικά θα αλλάξει τα πράγματα. «Όποιος και να βγει δεν θα αλλάξει τίποτα τα επόμενα χρόνια».
Η Α. Κ., που εδώ και τέσσερα χρόνια ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, αναζήτησε εισιτήριο για να έρθει στις εκλογές, αλλά τελικά αποφάσισε ότι δεν το αντέχει οικονομικά, ειδικά ακριβώς μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων που τις πέρασε στην Ελλάδα. «Ναι, με πειράζει που δεν θα ψηφίσω. Θεωρώ απαράδεκτο να μην υπάρχει κάποια διαδικασία, είτε ηλεκτρονικής ψήφου είτε -έστω- στην πρεσβεία εδώ στο Λονδίνο που να μπορούμε να ψηφίσουμε. Οι περισσότεροι φίλοι μου από άλλες ευρωπαϊκές χώρες ψηφίζουν κανονικά στις εκλογές της χώρας τους» γράφει στο μέιλ της.
Διαδικαστικά υπάρχουν λύσεις, όπως η επιστολική ψήφος, η ψήφος στα κατά τόπους Προξενεία, ακόμα και η ηλεκτρονική ψήφος. Επίσης, έχουν διατυπωθεί σκέψεις για συγκεκριμένο αριθμό βουλευτών που θα μπορούσαν να εκλέγονται από τους Έλληνες του εξωτερικού, κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει με τους βουλευτές Επικρατείας.
Όμως, από την άλλη, η αλλαγή της νομοθεσίας για να θεσπιστεί η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού απαιτεί πρωτοβουλίες που τα κόμματα δυσκολεύονται να αναλάβουν. Δεν είναι τυχαίο ότι το θέμα έχει έρθει στο Κοινοβούλιο μόνο μία φορά -όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών ο Προκόπης Παυλόπουλος (κυβέρνηση Κ.Καραμανλή)- και αποσύρθηκε γρήγορα.
«Μπορεί να λυθεί το θέμα, ειδικά τώρα που υπάρχει και η τεχνολογία, αλλά απαιτείται ευρεία συναίνεση μεταξύ των κομμάτων. Να συμφωνήσουμε στις λεπτομέρειες και όχι επί της αρχής. Γιατί όλοι αρχικά συμφωνούν ότι καλό θα ήταν να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού» τονίζει στην «Κ» ο γενικός γραμματέας του υπ. Εσωτερικών, Γιάννης Ιωαννίδης. Για να αλλάξει η νομοθεσία και να επιτραπεί η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού απαιτείται σύμφωνα με το Σύνταγμα ευρεία πλειοψηφία των 2/3 των βουλευτών.
