Λίγα εικοσιτετράωρα μόνο μετά τη δημόσια έκκληση στους συνεργάτες του “να μην απομακρυνθούν του σχεδίου” και, κυρίως, να μη διαπράξουν το ίδιο λάθος των Εργατικών, με την εκθρόνιση ενός εν ενεργεία πρωθυπουργού, ο Tony Abbott, έβαλε σε δοκιμασία την ανοχή τους. Το επέτυχε με την άστοχη επιλογή της απονομής του τίτλου του Ιππότη στον πρίγκιπα του Εδιμβούργου και συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ, Φίλιππου… Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που όχι απλώς έφερε σε δύσκολη θέση και τους πλέον πιστούς συνεργάτες του, αλλά πρόβαλε επιτακτικά το μεγάλο ερώτημα «αν ο πρωθυπουργός είναι σε θέση να κυβερνήσει». 

Υπουργοί και βουλευτές ενωμένοι στην αποδοκιμασία τους για την ενέργεια αυτή του πρωθυπουργού, άρχισαν, εκ νέου, να διερωτώνται αν έχει συναίσθηση του πολιτικού κόστους που καλείται να επιφορτισθεί η παράταξη.

Οι περισσότεροι εξ αυτών αρνήθηκαν να σχολιάσουν το γεγονός, φοβούμενοι ότι θα δυσχέραιναν τη θέση του, ειδικά μετά την έκκληση να επιδείξουν ‘ενωμένο μέτωπο’. 

Πρόκειται, όμως, για μια σιωπηρή διαμαρτυρία, δεδομένου ότι, στην πλειονότητά τους αρνήθηκαν να εγκρίνουν, όπως τους ζητήθηκε εκ των υστέρων από τον πρωθυπουργό, την επιλογή του.

Ερωτηθείς ο θησαυροφύλακας, Joe Hockey, αν θα έκανε την ίδια επιλογή, απάντησε διπλωματικά: “Μα δεν είμαι ο πρωθυπουργός”. Την ίδια απόσταση κράτησε και ο υπουργός Μετανάστευσης, Peter Dutton, λέγοντας ότι “το βέβαιο είναι ότι οι Αυστραλοί, στο σύνολό τους, δεν θα συμφωνήσουν, αλλά ούτε και θα καταλάβουν την απόφαση του πρωθυπουργού να τιμήσει τον πρίγκιπα του Εδιμβούργου. Απλώς πρόκειται για μια επιλογή για την οποία ευθύνεται ο πρωθυπουργός και μόνο”.

Καυστικότερος, ο γερουσιαστής Chris Back, από τη Δυτ. Αυστραλία, δήλωσε κατηγορηματικά ότι είναι κάθετα αντίθετος με την απόφαση του πρωθυπουργού: “Διαφωνώ ριζικά. Αν είχα ερωτηθεί, θα τον συμβούλευα να μην το πράξει. Έχουμε πάρα πολλούς περισσότερο αξιόλογους Αυστραλούς. Η επιλογή του Angus Houston ήταν σωστή. Επισκιάστηκε, όμως, από αυτή του πρίγκιπα”.

“Λάθος κίνηση” χαρακτηρίζει την επιλογή του πρωθυπουργού και ο φιλελεύθερος βουλευτής Ν.Ν. Ουαλίας, Alex Hawke, τονίζοντας ότι “πρόκειται για μια κατάφωρα λανθασμένη επιλογή. Προσωπικά, είμαι βασιλικός μέχρι το κόκαλο. Δεν συμφωνώ, όμως, με την απόφαση να γυρίζουμε το ρολόι πίσω και στη σημερινή εποχή να απονέμουμε τίτλους ιπποτών. Ιδιαίτερα η επιλογή του πρίγκιπα σίγουρα δεν είναι η ενδεδειγμένη”.

Άλλα μέλη του κοινοβουλίου χαρακτήρισαν το όλο θέμα “μια υπόθεση που μόνο αρνητικά σχόλια μπορεί να επισύρει και να καταστήσει τον κατήφορο της παράταξης πιο ολισθηρό”.

ΚΑΚΙΣΤΟΣ ΠΩΛΗΤΗΣ 

Κοιτάζοντας, εντούτοις, τη γενικότερη εικόνα και γυρίζοντας στον χαρακτηρισμό του ‘κακού πωλητή’ που προσήψε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο πρόσωπό του, έρχεται στο προσκήνιο αυτές τις μέρες η Οικονομική και Δημοσιονομική αναφορά, η οποία δημοσιοποιείται στο τέλος του Ιανουαρίου κάθε χρόνο, ή έξι μήνες μετά τον τελευταίο οικονομικό προϋπολογισμό.

Ο θησαυροφύλακας και ο υπουργός Οικονομικών παρουσιάζουν την αναφορά αυτή από κοινού, προκειμένου να γνωστοποιήσουν, με όσο το δυνατόν πιο ακριβή τρόπο, όλες τις αποφάσεις της κυβέρνησης και τις συνθήκες οι οποίες, ενδεχομένως, είχαν ουσιαστική επίδραση στην δημοσιονομική και οικονομική πραγματικότητα.

Η εν λόγω αναφορά σήμερα χαρακτηρίζεται ως “πολιτική καταστροφή” για τον Abbott.

To κρατικό έλλειμμα το οποίο υποσχέθηκε να ‘διορθώσει’ χειροτερεύει, ενώ η δημοσιονομική στρατηγική την οποία σκόπευε να εφαρμόσει κατέρρευσε παταγωδώς.

Κατά την κρίση των εμπειρογνωμόνων, ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα να ανατρέψει τις εντυπώσεις και τελικά το αποτέλεσμα, αν ανοίγοντας τα χαρτιά της αναφοράς παραδεχτεί ότι η Αυστραλία έχει όντως σοβαρό δημοσιονομικό πρόβλημα για το οποίο οφείλει να λάβει έγκαιρα τα μέτρα της. Υποστηρίζεται ότι θα πρέπει να προβάλει και τις προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομία από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα, προκειμένου να πείσει το κοινό ότι η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να μείνει αδρανής.

Αν η ομοσπονδιακή και οι πολιτειακές κυβερνήσεις δεν λάβουν τα μέτρα τους προκειμένου να προσαρμοστούν σ’ αυτό το κλίμα, το δημόσιο χρέος θα αυξάνεται και η Αυστραλία θα είναι περισσότερο ευάλωτη σε περίπτωση παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αν η κυβέρνηση δε λάβει έγκαιρα τα μέτρα της, εκτιμάται ότι δεν θα χρειαστεί παρά ο λανθασμένος συνδυασμός γεγονότων πριν η χώρα γυρίσει πίσω στην υψηλή και μεγάλης διάρκειας ανεργία.

ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Ο Abbott, προεκλογικά, έκανε το λάθος να παραπλανήσει το εκλογικό σώμα, υποστηρίζοντας ότι το κρατικό έλλειμμα θα ανακάμψει ανώδυνα, από τη στιγμή που θα απομακρυνθεί η κυβέρνηση των Εργατικών και θα αναλάβει ο Συνασπισμός ο οποίος, τόνιζε, διαθέτει έμπειρους και εξαιρετικά ταλαντούχους υπουργούς.

Ο ίδιος, υπογραμμίζεται, έκανε το έργο του δυσχερέστερο με το να εντοπίσει το πρόβλημα του ελλείμματος αποκλειστικά στο χώρο των κυβερνητικών δαπανών και να αποκλείσει μεταρρυθμίσεις σε δύο νευραλγικής σημασίας τομείς όπως είναι ο φορολογικός και αυτός του εφάπαξ.

Επομένως, όταν ήλθε στην Αρχή, υποχρεωμένος να λειτουργήσει μέσα στα στενά όρια τα οποία ο ίδιος καθόρισε, η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή παρά να στραφεί στους ευαίσθητους χώρους της υγείας και της παιδείας προκειμένου να εξοικονομήσει ουσιαστικά κονδύλια.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο πρωθυπουργός απεδείχθη όχι απλώς κακός πωλητής, αλλά χείριστος – με τη “βοήθεια” του θησαυροφύλακα στο πλευρό του.

Δεν μπόρεσε να πείσει το κοινό ότι τα μέτρα περικοπών ήταν απαραίτητα προκειμένου να μην επιδεινωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας.

ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Αν αφήσουμε τους … ιππότες για μια στιγμή ή οριστικά στην άκρη, η συμβουλή που προσφέρεται, από τους εμπειρογνώμονες, στον Abbott αυτή τη στιγμή, είναι να… πάρει μαθήματα καλού πωλητή και, μάλιστα, άμεσα. Να μελετήσει το μοντέλο των ΗΠΑ, όπου οι πρόεδροι έχουν ως αρχή να πουλούν τα προγράμματά τους στο κοινό πρώτα, πριν τα φέρουν στο Κογκρέσο.

Η πρόκληση που έχουν μπροστά τους είναι να δημιουργήσουν μια βάση στήριξης μεταξύ του εκλογικού σώματος το οποίο, με τη σειρά του, θα ασκήσει πίεση στα μέλη του Κοινοβουλίου.

Εμφανές ότι πρόκειται για μια διαδικασία την οποία μόνο ένας πρόεδρος ή πρωθυπουργός μπορεί να αναλάβει. Μόνο εκείνος μπορεί να απαιτήσει την προσοχή του κοινού και να παρουσιάσει την ατζέντα του προγράμματος αποτελεσματικά. Αναμφισβήτητα, αυτό απαιτεί μια δυναμική προσωπικότητα.

Το ερώτημα είναι αν ο Abbott μπορεί να ενσαρκώσει αυτόν το ρόλο.

Αν μπορεί να πείσει το κοινό ότι -μεσοπρόθεσμα- απαιτείται μια δημοσιονομική σταθεροποίηση η οποία θα βασίζεται στην πραγματικότητα με μέτρα τα οποία το κοινό θα στηρίξει, όταν γνωρίζει ότι θα συμπεριλαμβάνουν όλους. Να απλώσει το χάρτη διαφάνειας με πειστικότητα, ειλικρίνεια και χωρίς υπερβολές. Να μιλήσει ανοιχτά για τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στον οικονομικό χώρο, συμπεριλαμβανομένων του φορολογικού και των εργασιακών σχέσεων, προκειμένου να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα και οι αποδοχές από τους φόρους.

Στο ερώτημα ‘αν το κοινό θα δεχτεί τις μεταρρυθμίσεις’, η απάντηση που δίνεται είναι ότι ναι, αν παρουσιαστούν σωστά και το βάρος είναι διανεμημένο δίκαια.

Εκτιμάται ότι ο Abbott θα πρέπει να βρει τον τρόπο να ξεφύγει από το ευκαιριακό πολιτικό κλίμα της Καμπέρας και να απευθυνθεί ανοιχτά και τίμια στον αυστραλιανό λαό. 

Είναι η μόνη επιλογή σωτηρίας.