ΤΕΡΜΑ οι ψεκασμοί, οι οδυρμοί και οι αναστεναγμοί…
ΤΕΡΜΑ τα Μνημόνια και οι τροϊκανοί…
ΤΕΡΜΑ στην καπιταλιστική ολιγαρχία, την ξενοκρατία και την αβάσταχτη φορολογία…
Η Ελλάδα μπήκε με το… αριστερό σε μια νέα (δεξιά!) εποχή…
ΜΠΟΡΕΙ, βέβαια, να τρέχουν και να μη φτάνουν οι «αγορές» και να κλαίνε με μαύρο δάκρυ οι δανειστές, αλλά αυτό δεν ανησυχεί τους Τσιπριστές.
ΤΟ πού θα βρεθούν τα λεφτά κανέναν δεν ανησυχεί όσο το πανηγύρι της… αλλαγής θα κρατεί.
ΕΝΤΑΞΕΙ, ο καιρός μπορεί να μη βοήθησε και το F16 να ατύχησε, αλλά αυτά έχει η ζωή…
ΠΑΡΑ την επιστράτευση του Καμμένου δεν σου έρχονται όλα δεξιά, όταν κάνεις ποδαρικό με το… αριστερό.
ΤΕΛΟΣ πάντων, για την ώρα το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί, δεν είναι πότε θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Οι δανειστές μπορούν να περιμένουν…
ΛΕΦΤΑ μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά θα βρεθούν…
ΑΝ κάποιοι πρέπει να ανησυχούν, μετά την ανάληψη του υπουργείου Άμυνας από τον Πάνο Καμμένο, είναι οι γείτονές μας οι Τούρκοι.
Ο Καμμένος δεν σχεδιάζει μόνο τον αποικισμό όλων των βραχονησίδων του Αιγαίου που γειτονεύουν με την Τουρκία, αλλά και την κατάληψη της… Πόλης.
ΘΑ κλάψουν μανούλες στην Τουρκιά σας λέω…
ΤΟ τι περιμένει τους δανειστές μας, δεν είναι τίποτα μπρος στο τι περιμένει τους Τούρκους από τους ψεκασμένους συμμάχους του Τσίπρα.
ΔΕΝ πίστευα στα αυτιά μου σας λέω όταν άκουσα ότι ο Πάνος Καμμένος θα αναλάβει το Υπουργείο Άμυνας.
ΚΑΙ πώς να πιστέψει κανείς ότι μια κυβέρνηση της δημοκρατικής αριστεράς, θα τοποθετούσε σε ένα τέτοιο νευραλγικό (για την ασφάλεια της χώρας) υπουργείο, σε έναν τρελαμένο ακροδεξιό.
ΔΕΝ είναι και λίγο πράγμα να έχεις τον Μιχαλολιάκο (και τους υπόλοιπους χρυσαυγίτες στη φυλακή) και τον Καμμένο υπουργό (και αρχιστράτηγο!) των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο τύπος είναι ικανός για τα πάντα. Μέχρι και κομάντος να στείλει στα Σκόπια να κατεδαφίσουν το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου…
ΑΣ αφήσουμε, όμως, για λίγο στην άκρη τη χιουμοριστική πλευρά των πραγμάτων και ας ρίξουμε μια πιο «σοβαρή» ματιά στις απίστευτες εξελίξεις.
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία προκάλεσε στη χώρα μια δικαιολογημένη ευφορία.
ΑΚΟΜΑ και όσοι δεν τον ψήφισαν, περιμένουν ότι και τα μισά (απ’ όσα υποσχόταν) να καταφέρει να κάνει, θα είναι καλύτερα για τη χώρα.
ΤΟ πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έχουν καλές προθέσεις (πράγμα που κανείς -φαντάζομαι- δεν αμφισβητεί) αλλά, αν θα τα καταφέρει.
ΚΑΙ εδώ βρίσκεται η ουσία. Όποιος και να κέρδιζε τις εκλογές είχε να αντιμετωπίσει τα μύρια όσα προβλήματα, ορισμένα από τα οποία δεν μπορούν να περιμένουν.
ΚΑΙ ένα από αυτά που πρέπει να λυθεί με το καλημέρα είναι η συμφωνία με τους δανειστές προκειμένου η χώρα να αφήσει πίσω της το Μνημόνιο.
ΓΙΑ τέσσερα ολόκληρα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στον ελληνικό λαό ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν θα αναλάβει την εξουσία είναι να «σκίσει» το Μνημόνιο και να επαναδιαπραγματευθεί με τους δανειστές την ελάφρυνση του δυσβάστακτου χρέους.
ΑΠΟ την πλευρά τους, οι εταίροι της χώρας, επιμένουν ότι δεν πρόκειται να δεχτούν νέα ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, τονίζοντας ότι όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί είναι υποχρεωμένη να τηρήσει τα συμφωνηθέντα πριν «σκίσει» το Μνημόνιο και να συνεχίσει να πληρώνει τους δανειστές της.
ΑΥΤΟ σημαίνει ότι δεν υπάρχει η παραμικρή σύγκλιση απόψεων και τις δύο πλευρές τις χωρίζει το χάος.
ΜΕ δυο κουβέντες, για να βρεθεί μια λύση, που θα επιτρέψει στη χώρα να φύγει από το Μνημόνιο, προκειμένου να βρει χρήματα από τις «αγορές» για να χρηματοδοτήσει τις λειτουργικές ανάγκες του κράτους, θα πρέπει να υπάρξει σύγκληση απόψεων.
ΚΑΙ κάτι τέτοιο, για την ώρα τουλάχιστον, δεν είναι ορατό, αφού οι μεγαλοστομίες του ΣΥΡΙΖΑ και οι προεκλογικές του υποσχέσεις δεν του επιτρέπουν καμιά υποχώρηση πάνω στο θέμα του Μνημονίου και της ελάφρυνσης του χρέους.
ΚΑΙ εδώ είναι που αρχίζουν τα δύσκολα και τα ανυπέρβλητα προβλήματα, αφού οι δανειστές και οι εταίροι είναι αυτοί που έχουν «όλους τους άσους στο μανίκι» και κρατούν «και το μαχαίρι και το πεπόνι».
ΜΕ άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να ξεχάσει τι έλεγε και να κάνει τα μεγάλα βήματα προς τα… πίσω, αν θέλει να γεφυρωθούν, έως ένα βαθμό, οι διαφορές, και να βρεθεί κάποια λύση.
ΑΣ το πούμε και διαφορετικά: η Ελλάδα έχει ανάγκη τους Ευρωπαίους και τους δανειστές της. Αυτοί μπορούν να κάνουν και χωρίς εμάς.
ΑΣ ελπίσουμε ότι οι εταίροι μας δεν έχουν πάρει στα σοβαρά τις απειλές του ΣΥΡΙΖΑ για το «σκίσιμο» του Μνημονίου και τη μονομερή διαγραφή του χρέους.
ΕΤΣΙ όμως και οι δικοί μας, συνεχίσουν να επιμένουν στα δικά τους, με τον γνωστό βαλκανικό τσαμπουκά, πιστεύοντας ότι θα τους «φοβίσουν» και θα τους αναγκάσουν να δεχτούν ό,τι τους ζητούν, πολύ φοβάμαι ότι σύντομα η πατρίδα μας θα βρεθεί μπρος σε αδιέξοδο.
ΓΙΑ την ώρα, όλα δείχνουν πιθανά και τα πάντα θα εξαρτηθούν από τη διαλλακτική στάση που θα κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να επέλθει μια συμφωνία με την τρόικα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της τελικής αξιολόγησης.
ΓΙΑΤΙ, ουσιαστικά, αυτό που ζητούσε και από τις δύο ελληνικές κυβερνήσεις η τρόικα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ήταν να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα και να προσχωρήσει η πατρίδα μας στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα την βοηθούσαν να σταθεί στα πόδια της.
ΑΥΤΟ, όχι μόνο δεν το κάναμε, αλλά κάθε φορά βρίσκαμε δικαιολογίες για να μεταθέσουμε τις μεταρρυθμίσεις για αργότερα…
ΕΤΣΙ κύλησαν τα χρόνια και φτάσαμε σε μια κατάσταση όπου επιστρέψαμε στο σημείο από το οποίο αρχίσαμε πριν τέσσερα χρόνια.
ΑΝ λάβετε όλα αυτά υπόψη σας, μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε ότι έχει εξαντληθεί η υπομονή τους και δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να παίξουν την «κολοκυθιά» με την κυβέρνηση Τσίπρα.
ΕΥΧΟΜΑΙ να έχει καταλάβει και η κυβέρνηση της Αριστεράς, ότι υπάρχουν όρια σε όλα και να συμπεριφερθεί ανάλογα, προκειμένου να βρεθεί μια λύση που θα δώσει την ευκαιρία στην Ελλάδα να βρει το δρόμο της.
ΕΛΠΙΖΩ ακόμα ότι δεν θα επαναλάβει (σε ευρωπαϊκό επίπεδο) τη μεγάλη γκάφα που έκανε να σχηματίσει κυβέρνηση με το κόμμα του «τρελαμένου» του Καμμένου.
ΕΝΑ λάθος παρόμοιου διαμετρήματος δεν αποκλείεται να έχει ολέθριες συνέπειες για τις σχέσεις της χώρας με τους Ευρωπαίους και, ενδεχομένως, την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
ΤΟ πώς διαχειρίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίπτωση με τον Καμμένο, με βάζει σε δεύτερες σκέψεις για τη σχέση που έχουν οι υπεύθυνοι του κόμματος με την πραγματικότητα.
ΘΕΛΩ να πιστεύω ότι παρόμοιες αστοχίες και λάθη δεν θα ξαναγίνουν, γιατί διαφορετικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στο 3,5% που έπαιρνε πριν το 2012 και η Ελλάδα στη δραχμή…
ΑΥΤΑ για σήμερα και ας ευχηθούμε ότι θα αποφευχθούν οι μεγαλοστομίες και οι γελοίες και ανιστόρησες γκάφες και συμμαχίες. Γεια χαρά.
