Στα τέσσερα χρόνια του ζωγράφιζε αεροπλάνα. Στα πέντε του «επιβιβαζόταν» με την φαντασία του σ’ αυτά και σίγουρα δεν ήταν το πρώτο 5χρονο που «πετούσε» στα σύννεφα. Ένα-δύο χρόνια αργότερα είχε αρχίσει να στρέφει το ενδιαφέρον του στα διαστημόπλοια. Εκείνο που τον έκανε να ξεχωρίζει, όμως, ανάμεσα στους συνομήλικούς του δεν ήταν αυτή η εμμονή του με τα διαστημόπλοια. Δεν ήθελε να ταξιδέψει μ’ αυτά στο διάστημα. Εκείνο που κέντριζε την παιδική του περιέργεια ήταν το πώς αυτά τα διαφορετικά ‘αεροπλάνα’ κατάφερναν να ταξιδεύουν εκεί ψηλά και τόσο γρήγορα. Αυτή η έννοια της ταχύτητας, ήταν που τον εξιτάριζε, δεν την χώραγε το παιδικό του μυαλό.

Σήμερα ο 22χρονος ομογενής Θόδωρος Μουρατίδης, από Williamstown της Μελβούρνης, φοιτά στο Τμήμα Αεροδιαστημικής Μηχανικής και Φυσικής του ΜΙΤ (Massachusetts Institute of Technology).

Σήμερα αυτή η ταχύτητα των διαστημοπλοίων και των πυραύλων είναι πλέον πλήρως κατανοητή στο μυαλό του. Την αντιλαμβάνεται, την μελετά και θέλει να την «εκτοξεύσει» σε άλλα επίπεδα.

Εκείνα τα θολά παιδικά του όνειρα ήταν η αφετηρία του σταθμού ΜΙΤ, στη ζωή του Θόδωρου. Τώρα πια έχει θέσει έναν ξεκάθαρο επιστημονικό και ερευνητικό στόχο. Θέλει να δημιουργήσει μία νέα τεχνολογία ώθησης διαστημοπλοίων μέσω της ανάπτυξης μίας διαφορετικής μορφής τήξης. Είναι ο μόνος φοιτητής από την Αυστραλία που κατάφερε να μπει στο συγκεκριμένο τμήμα του ΜΙΤ και ανάμεσα σε 20 επίλεκτους φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο που φοιτούν εκεί.

Μη φανταστείτε ότι ο Θόδωρος φοίτησε σε κανένα απ’ αυτά τα πολύ ακριβά ελίτ σχολεία της Μελβούρνης. Ήταν μαθητής του Heathdale Christian College στο Werribee, και απ’ εκεί άνοιξε τα φτερά του στον κόσμο της Αεροδιαστημικής, αποδεικνύοντας ότι το ταλέντο, η διάθεση για μάθηση και το καλό μυαλό είναι τα απαραίτητα συστατικά κάθε ακαδημαϊκής επιτυχίας.

«Μετά από δύο χρόνια φοίτησης στο Πανεπιστήμιο Monash, στο τμήμα Αεροδιαστημικής Μηχανικής, κατάλαβα ότι ο δρόμος για να επιτύχω τους στόχους μου περνούσε μέσα από το MIT γιατί εκεί βρίσκεται το πιο προχωρημένο τμήμα Αεροδιαστημικής Μηχανικής του κόσμου» λέει ο Θόδωρος που αυτές τις μέρες επισκέπτεται τη Μελβούρνη.

Και μόνο στη σκέψη ότι οι καθηγητές που θα καλλιεργούσαν στο μυαλό του τη γνώση, αν κατάφερνε να μπει στο ΜΙΤ, ήταν αστροναύτες και ερευνητές παγκόσμιου βεληνεκούς, που είχαν πάρει ή ήταν υποψήφιοι για Νόμπελ, ήταν αρκετή για να ωθήσει τον νεαρό ομογενή στο να βάλει όλα του τα δυνατά να μπει σ’ αυτό το πασίγνωστο πανεπιστήμιο του κόσμου.

«Μπορεί να ακούγεται υπερβολή αυτό που θα σου πω αλλά η αίτηση ήταν σαν να γράφω βιβλίο για τη ζωή μου» λέει.

Και ενώ το γερό μυαλό του έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να μπει ο Θόδωρος στο MIT, δεν ήταν μόνο αυτό. Η αρμόδια επιτροπή του πανεπιστημίου, που άνοιξε τις πόρτες στον Θόδωρο ώστε να μπορεί σήμερα να λέει ότι ελπίζει μία μέρα ότι η δική του τεχνολογία θα στείλει το διαστημόπλοιο που κάποτε γέμιζε με φανταστικές εικόνες το παιδικό του μυαλό στο διάστημα, είδε και πολλές άλλες δημιουργικές πτυχές στον χαρακτήρα και τις δραστηριότητες του νεαρού Ελληνόπουλου.

«Πάντα μου άρεσε να μοιράζομαι εμπειρίες και γνώσεις. Γι’ αυτό και άρχισα να ασχολούμαι με την φιλανθρωπία» λέει και μου εξηγεί ότι δημιούργησε μία ιστοσελίδα η οποία φέρει το όνομα Achieve Purpose (Επιτυχία Στόχου) η οποία συμμετέχει σε ένα παγκόσμιο ηλεκτρονικό δίκτυο όπου ο καθένας προσφέρει ένα πολύ μικρό ποσό (όχι πάνω από $20), αλλά το σημαντικότερο είναι η ηθική στήριξη που παρέχει σε 100 νέους ανθρώπους τον χρόνο, από χώρες του Τρίτου Κόσμου προκειμένου αυτοί να επιτύχουν τους στόχους τους.

«Αν δεν υπήρχαν οι σωστοί άνθρωποι δίπλα μου να με εμψυχώσουν και να με κάνουν να πιστέψω στον εαυτό μου, ποτέ δεν θα κατάφερνα να βρίσκομαι σήμερα στο MIT. Ήθελα να βοηθήσω και εγώ άλλους νέους ανθρώπους να επιτύχουν τους στόχους τους» λέει και ο Θόδωρος όταν το ρωτάω γιατί μπήκε στην διαδικασία να ενταχθεί στο συγκεκριμένο δίκτυο.

Αυτή είναι μία από τις μη επιστημονικές του δραστηριότητες. Υπάρχουν και άλλες όμως. Όπως για παράδειγμα το αγώνισμα του power lifting. Σε λίγο καιρό ο Θόδωρος που στα 22 του χρόνια συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 10 δυνατότερους αθλητές στο άθλημα άρσης βαρών (μικτό) (power lifting) σε παγκόσμιο επίπεδο, θα λάβει μέρος στους παγκόσμιους αγώνες του αθλήματος. Και ελπίζει ότι το δυνατό του σώμα θα τον βοηθήσει να καταταγεί ανάμεσα στους καλύτερους αθλητές του κόσμου.

«Ο αθλητισμός με βοηθά στις σπουδές μου όσο δεν μπορείς να καταλάβεις. Ο αθλητισμός με ξεκουράζει αλλά με εξασκεί και στην αρετή της πειθαρχίας που είναι τόσο απαραίτητη για να επιτύχω τους επιστημονικούς μου στόχους» λέει ο πολλά υποσχόμενος επιστήμονας.

«Η εποίκισή μας σε άλλους πλανήτες είναι το μέλλον. Θέλω να συμβάλω σ’ αυτό το μέλλον. Στο να επιτευχθεί η επιστημονική γνώση είναι σημαντική, αλλά δεν είναι αρκετή. Σωστός επιστήμονας για μένα είναι αυτός που έχει μια γενικότερη αντίληψη για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη φύση. Αυτή είναι μία γνώση που την αποκτάς με πολλούς τρόπους» καταλήγει ο Θόδωρος.