ΤΟ ΝΕΑΡΟΝ της ηλικίας, αλλά και το ανέλπιστο της πρωθυπουργίας του -μάλιστα σε δυσκολότατες για τη χώρα συνθήκες- σίγουρα έχουν φορτίσει υπέρμετρα την ψυχοσύνθεση του κ. Αλέξη Τσίπρα.
ΕΤΣΙ δικαιολογείται η συγκινησιακή εικόνα που παρουσίασε στη Βουλή εκθέτοντας τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του. Μάλιστα, με τόνους δικαιολογημένης πατριωτικής έξαρσης:
“ΖΟΥΜΕ ιστορικές στιγμές”, είπε. “Στις συνταρακτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, την τελευταία λέξη και σφραγίδα, την έβαλε ο ελληνικός λαός. Δεν έκανε ανάθεση ευθύνης. Έκανε κατάθεση ψυχής. Δεν εξουσιοδότησε κανέναν. Πήρε την τύχη στα χέρια του. Δεν καταψήφισε. Τίμησε τις προηγούμενες γενιές που αντιστάθηκαν και αναστήσανε αυτόν τον τόπο και αποταμίευσε ελπίδα για τις γενιές που έρχονται. Δεν αψήφησε απλά τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα. Όρθωσε το ανάστημά του”.
“ΣΕ ΑΥΤΟΝ τον λαό αξίζει μόνο σεβασμός. Του αξίζει να περπατά περήφανος, του αξίζει να ζει με αξιοπρέπεια. Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί απλά να είναι η φωνή αυτού του λαού. Στην τιμή, στην ιστορία και το πολιτισμό που κουβαλά αυτός ο λαός στις αποσκευές του, εμείς μόνο η θέλησή του μπορούμε να είμαστε”.
“ΓΙ’ ΑΥΤΟ και δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την ιστορία μας. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την αξιοπρέπεια του λαού. Αυτά είναι ιερές και αδιαπραγμάτευτες αξίες.
“ΕΙΜΑΣΤΕ σάρκα από την σάρκα αυτού του λαού, ερχόμαστε μέσα από τις σελίδες της ιστορίας αυτού του λαού, αυτόν τον λαό θα υπηρετήσουμε. Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας. Σε αυτό το Σύνταγμα ορκιστήκαμε, αυτό θα υπηρετήσουμε”.
… ΕΙΝΑΙ γεγονός πως, ως λαός, είμαστε περισσότερο συναισθηματικοί από όσο πρέπει. Αν και είμαστε η χώρα που γέννησε τον ορθό λόγο, τις περισσότερες φορές συμπεριφερόμαστε με το συναίσθημα. Θυμηθείτε το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πρεσβύτερου, σχετικά με το όνομα της Μακεδονίας. Αυτός ο ανατολίτικος συναισθηματισμός στην πολιτική, οδηγεί πολλές φορές σε καταστροφικά διλήμματα.
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θα επικρατήσουν οι εχέφρονες και όχι οι ευρωσκεπτικιστές που μας θέλουν έξω από την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. Και δεν μπορούμε εσαεί να χωρίζουμε τους Ευρωπαίους σε φιλέλληνες και ανθέλληνες. Δεν μπορεί συνεχώς να λέμε πως μας φταίνε “οι άλλοι” λαϊκίζοντας. Διότι, ωραίος μεν ο λαϊκισμός, αλλά “αποδίδει” μόνο ψήφους. Όχι αποτέλεσμα. Οι λαϊκισμοί που βασίζονται στη συναισθηματική ανωριμότητα του (κάθε) λαού αποτελούν πηγή εκμετάλλευσης της βούλησής του από όλα τα πολιτικά κόμματα.
ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΕΣ καταστάσεις, όπως είναι η εξωτερική μας πολιτική τώρα, δεν χωρούν “διγλωσσίες” και αυθορμητισμοί. Ο άκριτος ενθουσιασμός και το άμετρο πολιτικό πάθος είναι κακοί σύμβουλοι. «Δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια, μόνον συμφέροντα» υποστήριζε ο Ελευθέριος Βενιζέλος – και όχι μόνο. Κι αυτό ας το έχουν υπόψη τους όλοι οι εκπρόσωποί μας που επισκέπτονται τις αυλές του κόσμου.
ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
ΣΥΜΦΩΝΑ με προχθεσινή μετεκλογική δημοσκόπηση της Alco (topontiki.gr), “το 75% των Ελλήνων υποστηρίζει τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους”.
ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, όπως και στην οικονομία, τα πάντα εξαρτώνται από την ψυχολογία του λαού. Μια ψυχολογία που μεταφέρεται εύκολα και στους πολιτικούς. Όπως και το αντίστροφο. Το ζούμε κάθε μέρα με τους ριζοσπαστισμούς μιας κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα. Περισσότερο δε με τους εταίρους μας.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, οι πολιτικοί που αποδεικνύονται στην πράξη αντάξιοι της ιστορικής ευθύνης που αναλαμβάνουν και είναι συνεπείς σε όσα έλεγαν προεκλογικά, κατορθώνουν να επαναφέρουν την πολιτική στη σωστή διάστασή της. Όπως και τον πολίτη αυτής της χώρας στο ρόλο του.
ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά που, μετά από 5 μνημονιακά χρόνια, ο Έλληνας αισθάνεται ότι “κάποιος νοιάζεται” και για αυτόν, κάποιος μιλάει τη γλώσσα του. Για πρώτη φορά δεν ακούμε μόνο την άποψη της Ε.Ε., αλλά και τις αντιρρήσεις μας.
ΜΑΚΑΡΙ, το νέο ψυχολογικό κλίμα που διαμορφώνεται ενωτικά, να δώσει μια ώθηση ώστε να βγούμε ομαλά και επ’ ωφελεία όλων μας από το τέλμα. Οι λεπτές ισορροπίες ελπίζουμε να είναι ικανές, ώστε να αποφύγουμε ολοκληρωτικά το… αναμενόμενο (από πολλούς κερδοσκόπους) “ατύχημα”.
(Οι παραπάνω σκέψεις ,κρίσεις , συναισθήματα και ψυχολογική ανάταση στα «Χανιώτικα Νέα» και τον «Εφήμερο Λόγο» (12-02-15), (stcloris.gr), είναι του παιδικού φίλου, συμμαθητή και συνάδελφου καθηγητή, Σταύρου Καλαϊτζόγλου, τρόφιμοι και οι δύο στην Παιδόπολη Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, στενοί φίλοι στην υπόλοιπη ζωή μας μέχρι την αφυπηρέτησή μας από το Δημόσιο Εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας του πρώτου και της Βικτώριας του δεύτερου. Ο Λόγος αυτός μαρτυρεί μια κοινή μοίρα για μια Ελλάδα που ονειρευόμαστε ότι μπορεί να υπάρχει όπου ο αλληλοσεβασμός είναι αμοιβαίος και η αλληλοεκτίμηση κοινή. Μακάρι να μπορέσουμε όλοι μας να την δούμε!) – (Θ.Γ.Η.).
