Μετά από τις τρεις συναντήσεις του Eurogroup, του σώματος της Ευρωζώνης που απαρτίζεται από τους υπουργούς οικονομικών των κρατών-μελών, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Αλέξης Τσίπρας, συνειδητοποίησε πως κάποιες από τις προεκλογικές δηλώσεις του κόμματός του δεν είναι πραγματοποιήσιμες.
Παράλληλα, ο Γιάνης Βαρουφάκης, Υπουργών Οικονομικών, δήλωσε πως η Ελλάδα θα συμμορφωθεί με το 70% των δεσμεύσεων που προβλέπονται από το Μνημόνιο, το οποίο εκπνέει στις 28 Φεβρουαρίου 2015.
Στις τρεις πρόσφατες συναντήσεις του Eurogroup ο όρος «Μνημόνιο» δεν χρησιμοποιήθηκε, αλλά τη θέση του πήρε ο όρος «Κύρια Σύμβαση Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης», μια ορολογία που σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές έχει μεν διαφορετική διατύπωση από το Μνημόνιο, αλλά ουσιαστικά δεν διαφέρει από αυτό.
Στη διάσκεψη του Eurogroup της περασμένης Παρασκευής εγκρίθηκε το ελληνικό αίτημα για παράταση χρόνου, για να δοθεί η δυνατότητα στην νέα Ελληνική Κυβέρνηση να διαμορφώσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της. Το χρονικό διάστημα των 6 μηνών που ζήτησε η Ελλάδα περιορίσθηκε στους 4 μήνες από τους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης, και ζητήθηκε από την Ελλάδα να υποβάλει μέχρι τη Δευτέρα, 23/2, σε πρώτη μορφή τα μέτρα που προτείνει να λάβει προς έγκριση από τους Ευρωπαίους εταίρους της
Όταν γραφόταν αυτό το άρθρο – πρωί της Τρίτης, 24/2 – το προσχέδιο για τους επόμενους 4 μήνες δεν είχε αποσταλεί ακόμη στα μέλη του Eurogroup. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ελληνικού τύπου, τα ακόλουθα είναι, πολύ συνοπτικά, τα μέτρα που προγραμματίζει να λάβει η Ελληνική Κυβέρνηση:
1. Ολόκληρο το πρώτο μέρος των ανακοινώσεων που έκανε ο κ. Α. Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2014, που αφορά το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
2. Μεγάλο μέρος του δεύτερου μέρους των ανακοινώσεων από τη Θεσσαλονίκη, το οποίο αφορά την άρση της καταστολής της πραγματικής οικονομίας με άμεση προτεραιότητα στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, των κόκκινων δανείων καθώς και το σταμάτημα πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
3. Στη λίστα υπάρχουν όλες οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονταν στο τέταρτο μέρος των ανακοινώσεων του κ. Τσίπρα από τη Θεσσαλονίκη, όπως:
α. Δίκαιο φορολογικό σύστημα
β. Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής
γ. Καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς
δ. Πάταξη λαθρεμπορίου (ιδιαίτερα σε καύσιμα και καπνό).
ε. Ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα -μείωση της γραφειοκρατίας
Οι Υπουργοί Οικονομικών των κρατών-μελών της Ευρωζώνης θα αποφανθούν για την επάρκεια ή μη των προτάσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης όταν πάρουν την ολοκληρωμένη εισήγηση.
ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΠΑΡΑ ΤΑ 93 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Ένα πρόσφατο άρθρο του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος είναι Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάσθηκε εκτενώς από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, και έβαλε σε πολύ δύσκολη θέση την Κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα.
Καθώς το άρθρο είναι σύντομο, το δίνω στην ολότητά του.
«Με τη μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.
Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015.
Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.
Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας.
Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της.
Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη.
Κρίμα και πάλι κρίμα.
Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ’ αυτή την ψευδαίσθηση.
Πριν, όμως, προχωρήσει το κακό.
Πριν να είναι πολύ αργά, ας αντιδράσουμε.
Πριν απ’ όλα τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτες συνελεύσεις, όλων των βαθμίδων των οργανώσεων να αποφασίσουν αν δέχονται αυτήν την κατάσταση.
Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Κατ’ αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.
Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης.
Μανώλης Γλέζος, Βρυξέλλες 22-2-2015».
Ο Μανώλης Γλέζος μπορεί να είναι 93 χρόνων, παραμένει όμως ο αγωνιστής, ο οποίος με τον φίλο του Απόστολο Σάντα στα ξημερώματα της 30ς Μαΐου 1941 ανέβηκαν στην Ακρόπολη και κατέβασαν την γερμανική σημαία (σβάστικα), που είχε αναρτηθεί ως σύμβολο της γερμανικής κυριαρχίας.
Ήταν νέοι τότε, 19 χρόνων και οι δύο, πρωτοετείς φοιτητές, της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής ο Μ. Γλέζος, και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο Α. Σάντας.
Η γερμανική σβάστικα με τον αγκυλωτό σταυρό στην Ακρόπολη, την οποία ανάρτησαν οι Γερμανοί αμέσως μετά την εισβολή τους στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941, για τους δύο νέους φοιτητές δεν ήταν μόνο απεχθής ως έκφραση του ναζισμού, ήταν και πράξη ιεροσυλίας να κυματίζει δίπλα στον Παρθενώνα, το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό επίτευγμα της αθηναϊκής δημοκρατίας, και έκτοτε σύμβολο του ελεύθερου ανθρώπινου πνεύματος.
Αποφάσισαν, λοιπόν, οι δύο φίλοι να κατεβάσουν τη σβάστικα από τον ιστό της ως πράξη συμβολική, αφού γνώριζαν πως οι Γερμανοί θα την αναρτούσαν πάλι. Συμβολική του πνεύματος αντίστασης του ελληνικού λαού, που σύντομα πήρε και ένοπλη μορφή, σε αντίθεση με την παθητική στάση άλλων υπόδουλων λαών.
Οπωσδήποτε, ο Μανώλης και ο Απόστολος γνώριζαν πως αν τους συλλάμβαναν οι Γερμανοί η εκτέλεσή τους θα ήταν βέβαιη. Για το λόγο αυτό έλαβαν όλα τα προφυλακτικά μέτρα που μπορούσαν να μη συλληφθούν επ’ αυτοφώρω. Το πρώτο που έκαναν ήταν να επισκεφθούν τη Βιβλιοθήκη Μπενάκη, όπου άνοιξαν την ελληνική εγκυκλοπαίδεια στη λέξη «Ακρόπολις», και μελέτησαν όλα τα σχεδιαγράμματα που έδειχναν τις προσβάσεις σε αυτήν.
Στα σχεδιαγράμματα παρατήρησαν πως στη βορινή πλευρά της Ακρόπολης υπήρχε μια ρωγμή, από την οποία θα μπορούσαν να αναρριχηθούν το βράδυ, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς.
Έτσι πήραν την απόφαση, και μετά τα μεσάνυκτα της 29ης Μαΐου, σκαρφάλωσαν στην Ακρόπολη από τη βορινή πλευρά, έφτασαν στον ιστό της σημαίας, και κατέβασαν τη σβάστικα, η οποία ήταν τεραστίων διαστάσεων, για να είναι ορατή από διάφορα σημεία της Αθήνας.
Βέβαια τη σημαία δεν μπορούσαν να την πάρουν μαζί τους, γιατί υπήρχε φόβος να τους δουν κάποιοι Γερμανοί στην Αθήνα. Άσε που ούτως ή άλλως ριψοκινδύνευαν, γιατί η κίνηση απαγορευόταν μετά τις 11:00 το βράδυ. Για τους λόγους αυτούς την έριξαν σε ένα στεγνό πηγάδι.
Ο ηρωισμός των δύο νέων εκδηλώθηκε και με έναν άλλον τρόπο. Φρόντισαν στον ιστό της σβάστικας να αφήσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, για να μην ενοχοποιηθούν κάποιοι Έλληνες αρχαιολόγοι που την περίοδο εκείνη εργαζόντουσαν στην Ακρόπολη.
Βέβαια οι Γερμανοί, όταν είδαν τι είχε γίνει, ανάρτησαν μια νέα σβάστικα. Πήραν όμως το μήνυμα για το τι τους περίμενε κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 1944, η ελληνική κυβέρνηση που είχε σχηματισθεί στο εξωτερικό, με Πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου, αφίχθηκε στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου, και ο Πρωθυπουργός το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να υψώσει στην Ακρόπολη την γαλανόλευκη. Είμαι της γνώμης πως, για συμβολικούς λόγους, την ελληνική σημαία έπρεπε να την είχαν υψώσει ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας.
Ο Α. Σάντας απεβίωσε τον Απρίλιο του 2011. Ο συναγωνιστής του Μανώλης Γλέζος, συνεπής στις αρχές του, στα 93 του χρόνια συνεχίζει να υψώνει σημαίες εθνικής αξιοπρέπειας και αξιοπιστίας, ακόμη και όταν αυτή του η στάση αντιβαίνει στην πολιτική του κόμματός του.
Η ακόλουθη πρόταση από το παραπάνω άρθρο του θα πρέπει εν καιρώ να πάρει τη θέση που της αξίζει στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού έθνους:
«Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ’ αυτή την ψευδαίσθηση».
Ο Μανώλης Γλέζος απέδειξε πως είναι σε θέση να διαχωρίζει την προσωπική του ακεραιότητα από την πολιτική του ιδιότητα. Αρετή σπάνια για πολιτικούς…
