ΑΝΗΜΕΡΑ της ονομαστικής του εορτής (στις 23 Απριλίου του 2010) ο τότε πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου, ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα εγκαταλείπει την εικονική πραγματικότητα της πλαστικής ευημερίας και εισέρχεται στα πέτρινα Μνημονιακά χρόνια…
ΕΠΕΙΔΗ το ιστορικό ραντεβού με την πραγματικότητα δεν μπορούσε να αναβληθεί ούτε ώρα, ο Γιωργάκης, αναγκάστηκε να ανακοινώσει τη νέα δανειακή συμφωνία από το Καστελόριζο όπου βρίσκονταν.
Ο χρόνος ήταν πιεστικός, γιατί τα χρηματιστήρια ήταν έτοιμα για νέο μακροβούτι και οι Ευρωπαίοι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τον πίεζαν, ουσιαστικά, να ανακοινώσει ότι η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει και οι δανειστές της δεν θα χάσουν τα λεφτά τους.
ΤΑ όσα ακολούθησαν, έδειξαν -και πάλι- την αυτοσχεδιαστική προχειρότητα (της τελευταίας στιγμής), με την οποία αντιμετωπίζει η πατρίδα μας τα πάντα. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο κρίσιμα ζητήματα που την απασχολούν.
ΠΡΩΤΟΣ άρχισε να τρέχει ο σκηνοθέτης των ειδήσεων προκειμένου να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος να στηθεί η κάμερα, την οποία έπρεπε να κοιτάζει «κατάματα» ο πρωθυπουργός απαγγέλλοντας το διάγγελμά του στον ελληνικό λαό.
ΜΕ στόχο να αποσιωπηθεί η κρισιμότητα των εξελίξεων, επέλεξαν ως φόντο τα βαθυγάλαζα νερά στο λιμανάκι του Καστελόριζου που θα έδιναν στην τηλεοπτική εικόνα (που θα συνόδευε το διάγγελμα) μια νότα θερινών διακοπών…
Ο Γιωργάκης, φορώντας μια… πένθιμη μοβ γραβάτα, στήθηκε μπρος στην κάμερα να διαβάσει το κειμενάκι του διαγγέλματος, που πρόχειρα συνέγραψαν οι συμβουλάτορές του.
ΕΛΑ, όμως, που ο δυνατός αέρας έπαιρνε τα χαρτιά… Οι άνθρωποί του, για να λύσουν το πρόβλημα, επιστράτευσαν ένα τραπεζάκι από ένα καφενείο και πλάκωσαν τις κόλλες του διαγγέλματος με μια πέτρα για να γλιτώσουν από τον αέρα…
ΟΤΑΝ τακτοποιήθηκαν όλα, ο πρωθυπουργός άρχισε να εξηγεί στον ελληνικό λαό ότι η χώρα προσεβλήθη ξαφνικά από ένα… δανειακό έμφραγμα και θα πρέπει να μπει (προσωρινά) στην εντατική για θεραπεία…
ΓΙΑ να μην τρομοκρατηθούν οι πολίτες, ο Γιωργάκης, ως πρωθυπουργός της χώρας, τους διαβεβαίωσε ότι επέλεξε τους καλύτερους… θεράποντες γιατρούς που διαθέτουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και της Ευρώπης και σε λίγο καιρό θα αποκαθίστατο πλήρως η υγεία της, οπότε και θα επέστρεφε στις «αγορές».
ΑΡΧΙΚΑ, κανείς δεν πίστευε (ούτε και οι θεράποντες γιατροί) πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση του «ασθενή», αφού παρόμοια εμφράγματα είχε ξεπεράσει και στο παρελθόν η χώρα.
ΤΟΝ πρώτο καιρό όλοι νομίζαμε ότι επρόκειτο για μια προσωρινή ίωση και γι’ αυτό και επαναλαμβάναμε κάθε τόσο ότι δεν χρειαζόμασταν λεφτά, αλλά την κατανόηση των δανειστών μας…
ΟΤΑΝ η κυβέρνηση του Γιωργάκη διαπίστωσε ότι στο κρατικό ταμείο δεν υπήρχε ούτε ευρώ για να πληρωθούν οι συντάξεις και η χώρα κατέρρεε, δεχθήκαμε με μισή καρδιά (για λόγους… αξιοπρέπειας) να μας δανείσουν…
ΠΑΛΙ για λόγους… αξιοπρέπειας λίγο αργότερα, στυλώσαμε τα πόδια και δεν θέλαμε να μας «κουρέψουν» για να μη χαλάσουμε το καλό όνομα που είχαμε στις «αγορές», ώστε να ξαναβγούμε στην πιάτσα για δανεικά με την πρώτη ευκαιρία.
ΕΙΔΑΝ και έπαθαν οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι (για να μην βάλουν οι ίδιοι βαθιά το χέρι στις τσέπες τους) να μας πείσουν να δεχθούμε να «κουρέψουν» μέρος του δανείου για να γίνει βιώσιμο.
ΚΑΙ από τη στιγμή που το δεχθήκαμε, ξεχάσαμε (αμέσως) ό,τι λέγαμε πριν και αρχίσαμε να τους παρακαλάμε να μην μας αφήσουν τρίχα μιας και μπήκαμε στον κόπο ναι πάμε μέχρι το… κουρείο.
ΠΑΝΩ από 120 δισεκατομμύρια ευρώ στοίχισε στους δανειστές, τις τράπεζες και τους εταίρους μας η πρώτη επίσκεψή μας στο κουρείο…
ΑΠΟ τη στιγμή, όμως, που μπήκαμε στο κουρείο με μαλλιά μέχρι τους ώμους (σαν τον Καραϊσκάκη) και βγήκαμε σαν τον Βαρουφάκη, μας άρεσε τόσο πολύ το νέο μας look, που έκτοτε δεν σταματήσαμε να ζητάμε καινούργιο κούρεμα…
ΚΑΠΩΣ έτσι ξεκίνησε η οικονομική κρίση και το κρυφτούλι με την (επίσημη) χρεοκοπία, που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στα Μνημόνια, την ανεργία και την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους.
ΑΠΟ την ημέρα εκείνη η χώρα -και παρά τις προσπάθειες των… θεραπόντων ιατρών-, συνεχίζει να μπαινοβγαίνει στην εντατική και να περιμένει, όπως οι ναρκομανείς, τη δόση της από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ για να παρατείνει λίγο ακόμα τη ζωή της.
ΕΠΕΙΔΗ το ανοσοποιητικό της σύστημα (δηλαδή, το κράτος) έχει εντελώς καταρρεύσει, πάνω που αρχίζει να ψιλοσυνέρχεται, όλο κάτι συμβαίνει και πέφτει σε νέα κωματώδη κατάσταση.
ΟΙ γιατροί έχουν αρχίσει και σηκώνουν τα χέρια ψηλά, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς πιστεύουν ότι, επειδή ο οργανισμός είναι εξαντλημένος, είναι θέμα χρόνου μέχρι να επέλθει το μοιραίο.
Ο μόνος «γιατρός» που από την αρχή έκανε διαφορετική διάγνωση είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που ισχυριζόταν ότι πρόκειται για ειδική περίπτωση «ασθενή» που πρέπει να ακολουθήσει μια εντελώς διαφορετική θεραπευτική αγωγή.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον Γερμανό «δόκτορα», ο μόνος τρόπος για να σωθεί ο συγκεκριμένος «ασθενής» είναι να ακολουθήσει κατά γράμμα τις συνταγές που του δίνουν για τη θεραπεία του.
ΜΕ άλλα λόγια, να παίρνει σε τακτικά διαστήματα τα φάρμακά του, να εφαρμόζει δηλαδή κατά γράμμα το Μνημόνιο και, ιδιαίτερα, τις μεταρρυθμίσεις που απέβλεπαν στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.
ΑΝ δεν το κάνει αυτό ο… ασθενής, επιμένει ο Σόιμπλε, πολύ σύντομα (για να τον αποχαιρετήσουμε) θα πρέπει να παραβρεθούμε στην… κηδεία του.
ΚΑΤΑ τη γνώμη μου, ο Σόιμπλε, ήταν (και παραμένει) ο μόνος από τα μεγάλα «κανόνια» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είπε έξω από τα δόντια όλα όσα οι υπόλοιποι ηγέτες της Ευρώπης ψιθύριζαν μεταξύ τους.
ΜΕ δυο κουβέντες, είπε ότι, για την οικονομική εξαθλίωση και τη χρεοκοπία της Ελλάδας ευθύνεται η πολιτική και επιχειρηματική της ελίτ, που δεν φρόντισε να αποκτήσει η χώρα ένα σύγχρονο και λειτουργικό κράτος.
ΚΑΙ έχει απόλυτο δίκιο ο χριστιανός, αν λάβουμε υπόψη μας ότι, διαχρονικά οι παθογένειες του νεοελληνικού Έθνους άρχιζαν από τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος αντί να λειτουργεί ως ατμομηχανή καινοτομιών και μεταρρυθμίσεων, λειτουργούσε ως Προκρούστης κάθε προσπάθειας να κάνει η χώρα ένα βήμα μπροστά.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά και ενώ σχεδόν οι πάντες έχουν αντιληφθεί ότι η κρίση έφερε το Μνημόνιο και όχι το Μνημόνιο την κρίση, συνεχίζουν τα ίδια και δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να αλλάξουν, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα χρονίζοντα προβλήματα.
ΕΤΣΙ φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και έτσι συνεχίζει να πορεύεται, ακολουθώντας τουλάχιστον προς το παρόν, την ίδια πεπατημένη πορεία και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΠΟ την πρώτη στιγμή που άρχισε ο νέος ατελείωτος κύκλος των διαπραγματεύσεων, συνεχίζουμε να παίζουμε στο βιολί τον ίδιο σκοπό, που για πρώτη φορά ακούστηκε στο ακριτικό Καστελόριζο.
Ο νέος υπουργός οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, το πρώτο πράγμα που είπε είναι ότι, η Ελλάδα δεν χρειάζεται τα λεφτά των εταίρων της για να τα βγάλει πέρα…
ΓΙΑ να εμπεδώσουν οι ενδιαφερόμενοι την πρώτη του ατάκα, πρόσθεσε στη συνέχεια ότι, για το πρώτο πράγμα που ενδιαφέρεται ο ελληνικός λαός είναι να ανακτήσει την χαμένη του αξιοπρέπεια…
ΝΑΙ, βρε παιδί μου, δεν θέλουμε λεφτά. Την αξιοπρέπεια μας θέλουμε… Και από την στιγμή που την εξασφαλίζουμε συνεχίζουμε πάλι να τους ζητάμε δανεικά…
ΤΕΛΟΣ πάντων, τη στιγμή, όμως, που διαπίστωσε ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν στερέψει από ρευστό χρήμα και τα κρατικά ταμεία είναι άδεια, άλλαξε το ρεφρέν και άρχισε να κολακεύει τον Σόιμπλε και να λέει διάφορα φαιδρά περί «δημιουργικής ασάφειας» προκειμένου να δικαιολογήσει στις προτάσσεις της κυβέρνησης Τσίπρα για τις μεταρρυθμίσεις που σκοπεύει να κάνει.
ΜΕΣΑ σε έναν μήνα, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν σχεδόν χάσει όση αξιοπιστία συνέχιζαν να έχουν για τις ελληνικές κυβερνήσεις με τις οποίες και διαπραγματεύτηκαν τα τελευταίας χρόνια.
ΚΑΝΕΙΣ πια εταίρος μας, δεν πιστεύει ότι του λέμε ή ότι υποσχόμαστε ότι θα κάμουμε με τα λεφτά που μας δανείζουν. Νομίζουν ότι στόχος μας είναι να τους ξεγελάσουμε και δεν έχουν άδικο.
ΑΥΤΑ για σήμερα και θα τα ξαναπούμε την ερχόμενη εβδομάδα. Γεια χαρά.
