Την περασμένη εβδομάδα είχα αναφερθεί στους προέδρους της Αμερικής Αβραάμ Λίνκολν και Τζον Φ. Κέννεντι, που είχαν αποτολμήσει να εναντιωθούν στις απαιτήσεις των τραπεζιτών. Αναφέρθηκα στα της δολοφονίας και των δύο και σε ορισμένες ομοιότητες που είχαν οι… δολοφονίες και των δύο και οι ανορθόδοξες τιμωρίες των δύο δολοφόνων.
Στο παρακάτω σημείωμα, που είναι από το βιβλίο του Βασίλη Ι. Γκιώνη με τίτλο «Πολεμάρχες και Ηγέτες» βρήκα ορισμένα, εν πολλοίς γνωστά, βρήκα όμως και κάποιες συμπτώσεις, απορίας άξιες, περίεργες και εν… πολλοίς άγνωστες. Τις παραθέτω:
“Ο 35ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Κέννεντυ, γόνος πλούσιας οικογένειας ιρλανδικής καταγωγής, σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Χάρβαρντ και στην οικονομική σχολή του Λονδίνου. Έκανε πολλά ταξίδια και διεύρυνε τις πνευματικές του γνώσεις. Το 1940 έκανε τη συγγραφική του εργασία με το έργο «Γιατί η Αγγλία κοιμήθηκε» (Why England sleeps). Όταν ξέσπασε ο πόλεμος κατατάχτηκε εθελοντής στο ναυτικό και με το βαθμό του υποπλοιάρχου ανέλαβε κυβερνήτης ενός τορπιλοβόλου, το οποίο βυθίστηκε από ένα Ιαπωνικό αντιτορπιλικό. Ο Κέννεντυ με πολλές προσπάθειες και τόλμη κατόρθωσε να διασώσει τους επιζήσαντες και γι’ αυτόν το ηρωισμό τιμήθηκε με υψηλές διακρίσεις. Μετά τη λήξη του πολέμου ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία, πέρασε κατόπιν στην πολιτική και το 1952 εξελέγη γερουσιαστής. Όμως το 1954 και για ένα περίπου χρόνο, η σταδιοδρομία του διακόπηκε για λόγους υγείας εξ αιτίας των πολεμικών τραυμάτων. Την περίοδο εκείνη έγραψε το βιβλίο «Σκιαγραφία των γενναίων» (Profiles et courage) για το οποίο του απονεμήθηκε το βραβείο «Πούλιτζερ». Το 1956 αφού ξεπέρασε τα προβλήματα της υγείας του, έθεσε υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία, αλλά νικήθηκε με διαφορά λίγων ψήφων. Το 1960 εξελέγη πρόεδρος των Η.Π.Α και έδωσε νέα κατεύθυνση στην πολιτική του Λευκού Οίκου. Στην εσωτερική πολιτική επέβαλε τη θέλησή του στα μεγάλα τραστ του Χάλυβα, εμποδίζοντας την αύξηση της τιμής του. Αγωνίστηκε για την ολοκληρωτική κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων προκαλώντας έτσι άγρια μίση και βίαιες αντιδράσεις. Στην εξωτερική πολιτική, επιζήτησε το διάλογο με τη Σοβιετική Ένωση και το 1961 συναντήθηκε με τον Κρούτσεφ στη Βιέννη, αφού είχε ξεπεράσει τη μεγάλη διεθνή ένταση που είχε προκαλέσει η κρίση της Κούβας, όταν οι Ρώσοι ήθελαν να εγκαταστήσουν πυραύλους στη Κούβα και οι Αμερικάνοι τους εμπόδισαν. Επίσης συμφώνησε με τους Σοβιετικούς για τη μερική αναστολή των πυρηνικών δοκιμών και την εγκατάσταση απ’ ευθείας τηλεφωνικής γραμμής Μόσχας-Ουάσιγκτον και τούτο για την αποφυγή εκρήξεως πολέμου από λάθος. Το 1963 επιχείρησε ταξίδι στην Ευρώπη, προσπαθώντας να εξομαλύνει δυσχέρειες που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ των χωρών του Ατλαντικού Συμφώνου. Το Νοέμβριο του 1963 ενώ βρισκόταν στο Ντάλας για επίσημη επίσκεψη, δολοφονήθηκε από κάποιον Λη Όστβαλντ που και αυτός δολοφονήθηκε λίγο μετά τη σύλληψή του. Η δολοφονία του Κέννεντυ, αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, αν και έχουν γίνει πολλές έρευνες, έχουν γραφεί πολλά βιβλία, εντούτοις ακόμη παραμένει ένα μεγάλο αίνιγμα. Περίεργες συμπτώσεις Κέννεντυ-Λίνκολν. Υπάρχει τάξη μέσα στο χάος. Υπάρχει γεωμετρική ακρίβεια μέσα στην παραδοξότητα. Υπάρχει επανάληψη της ιστορίας και μάλιστα με τον ίδιο ανταρκτικό τρόπο. Ο Τζον Κέννεντυ εκλέχτηκε πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1960 ο Αβραάμ Λίνκολν εκλέχτηκε πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1860! Οι δύο πρόεδροι δολοφονήθηκαν Παρασκευή. Και οι δύο πρόεδροι πυροβολήθηκαν στο κεφάλι. Και των δύο οι σύζυγοι ήταν παρούσες στη δολοφονία. Και των δύο οι γραμματείς τους, ίσως από ένστικτο, τους είχαν προειδοποιήσει να μην πάνε εκεί όπου δολοφονήθηκαν, στο θέατρο και στο Ντάλας αντίστοιχα. Η γραμματέας του Κέννεντυ ονομαζόταν Λίνκολν και η γραμματέας του Λίνκολν ονομαζόταν Κέννεντυ. Και οι δύο δολοφονήθηκαν από Νοτίους. Και τους δύο τους διαδέχτηκαν στην προεδρία, Νότιοι με το όνομα Τζόνσον. Ο Άντριου Τζόνσον που διαδέχτηκε τον Λίνκολν γεννήθηκε το 1808. Ο Λίντον Τζόνσον που διαδέχτηκε τον Κέννεντυ γεννήθηκε το 1908. Ο Τζον Μπουθ που δολοφόνησε τον Λίνκολν γεννήθηκε το 1839. Ο Λι Χαρβέι Όσβαλτ που δολοφόνησε τον Κέννεντυ, γεννήθηκε το 1939. Ο Μπουθ έφυγε από το θέατρο που σκότωσε τον Λίνκολν και πιάστηκε σε μία αποθήκη. Ο Όσβαλτ έφυγε από αποθήκη και πιάστηκε στο θέατρο. Ο Μπουθ και ο Οσβαλτ, δολοφονήθηκαν πριν από τις δίκες τους. Τελικά πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το τυχαίο”.
