ΕΠΕΙΔΗ τούτες τις χρονιάρες μέρες διακατέχομαι από μια οργισμένη εθνική υπερηφάνεια και αντιλογοτεχνική υστερία, θα ικέτευα όσους εξέθεσαν σε δημόσια θέα email των «θαυμαστών» τους…
ΚΑΘΩΣ επίσης και όσους παραβρέθηκαν σε παρουσιάσεις βιβλίων, σε πατριωτικές εκδηλώσεις για την εθνεγερσία του 1821, σε παρελάσεις και άλλες παρεμφερείς γιορτές, να μη διαβάσουν τη στήλη.
ΟΠΟΙΟΙ αψηφήσουν την πιο πάνω (αυστηρή) προειδοποίηση και πριν πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, ας πάρουν -για καλό και για κακό (τουλάχιστον)- δυο-τρία ηρεμιστικά χαπάκια, γιατί διαμαρτυρίες και παράπονα (πλέον) δεν δέχομαι…
ΚΑΙ αρχίζω με την… ομοβροντία των «προσωπικών» email που έλαβε (και δημοσίευσε για χάρη μας) ο Δόκτωρ Γιάννης Βασιλακάκος, από τους… εκδότες του και τους θαυμαστές του…
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΩ εδώ ότι, η «ομοβροντία» ήταν όλα κι όλα δυο email. Ένα από τον πρώην πρόξενο της Μελβούρνης και γνωστό ποιητή, Γιώργο Βέη, που τον ευχαριστούσε «για τα καλά του λόγια» και ένα από τον αναπληρωτή συντονιστή Εκπαίδευσης, Βασίλειο Γκόκα, που τον συνέχαιρε για το (ομολογουμένως καλό) άρθρο που έγραψε πριν δύο εβδομάδες στην εφημερίδα μας.
ΤΑ email των εκδοτών του, προφανώς δεν τα δημοσίευσε γιατί είναι γνωστές οι απόψεις τους (από παλαιότερες αναφορές του Βασιλακάκου), ότι όχι μόνο τον θαυμάζουν, αλλά, τον θεωρούν ως συγγραφέα, ισάξιο… του Τολστόι, του Ντοστογιέφσκι και του Ουγκό…
ΝΑ, όμως, πώς προσπάθησε (για πολλοστή φορά!) να δικαιολογήσει τους λόγους που τον ανάγκασαν να παραβεί το… απόρρητο της προσωπικής του ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και να το δημοσιεύσει.
«…Τα κείμενα των επιστολογράφων μου, αλλά και οι δικές μου απαντήσεις προς αυτούς δημοσιεύονται λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που (θεωρώ ότι) παρουσιάζουν, και όχι εξαιτίας οιανδήποτε έπαρσης ή ναρκισσισμού – ασθένειες από τις οποίες αμφιβάλλω ότι προσβλήθηκα, ακόμα και στην ανασφαλή και δύσκολη περίοδο των νεανικών μου χρόνων…».
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, συνέχισε να διατηρεί τις αμφιβολίες του για το κατά πόσο θα πιστέψουν οι αναγνώστες τους λόγους που επικαλείται (για τη δημοσίευση των κειμένων), επανήλθε στο θέμα με το εξής υστερόγραφο:
«Υ.Γ.: Το ξαναλέω: Δεν δημοσιεύω την πιο πάνω αλληλογραφία για λόγους επίδειξης, αυτοπροβολής ή ματαιοδοξίας, αλλά για έναν και μόνο λόγο: Για να καταδείξω…» και λοιπά και λοιπά και μια πάλι από τα ίδια…
ΜΑ, Γιάννη μου, δεν είναι ανάγκη να δικαιολογηθείς, αφού όλοι (και, ιδιαίτερα, όσοι ασχολούνται με το γράψιμο) γνωρίζουν ότι ο ναρκισσισμός δεν είναι επίκτητος, αλλά μια ύπουλη (υπαρξιακή) ασθένεια που προσβάλλει (χωρίς εξαιρέσεις) το ανθρώπινο είδος από την παιδική του ηλικία…
ΚΑΙ εγώ, για παράδειγμα, από έναν ακραίο και κακοφορμισμένο ναρκισσισμό πάσχω, που δεν εκδηλώνεται με τον μανδύα της αυτοπροβολής και της ματαιοδοξίας, αλλά μαζοχιστικά και αυτοκαταστροφικά.
ΑΥΤΟΣ είναι και ο λόγος που γουστάρω περισσότερο να με βρίζουν και να με απειλούν οι αναγνώστες μου, παρά να με συγχαίρουν, να με επαινούν και να με θαυμάζουν…
ΟΣΟΙ γράφουν Γιάννη, δεν το κάνουν για να σώσουν τον κόσμο ή γιατί έχουν κάτι καινούργιο να πουν που δεν έχει ξαναγραφεί, αλλά, για να ασχοληθούν οι άλλοι μαζί τους και να τους ξεχωρίσουν από τους ασήμαντους που περνούν νύχτα από τη ζωή.
ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι εγώ γράφω για να βοηθήσω ή να αλλάξω την παροικία; Όχι, βέβαια. Για να ασχολούνται μαζί μου γράφω και για να αναφέρονται στο όνομά μου, ακόμα και βρίζοντάς με…
ΕΣΥ, βέβαια, επειδή προσφέρεται το όνομά σου, θα μπορούσες να αποφύγεις την ταλαιπωρία, να δημοσιεύεις την αλληλογραφία των… εκδοτών σου και των (επώνυμων) θαυμαστών σου, για να αυτοδιαφημίζεσαι – αν είχες ακολουθήσει την πεπατημένη οδό του Βαρουφάκη…
ΑΝ, λοιπόν, φίλε Γιάννη, είχες αφαιρέσει ένα «νι» από το όνομά σου, όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης, δεν θα χρειαζόταν να κάνεις τίποτα από τα πιο πάνω για να ξεχωρίσεις…
ΑΣ αφήσουμε, όμως, τον κ. Βασιλακάκο να χαρεί για λίγο τις δάφνες της αυτοπροβολής του και ας πούμε δυο κουβέντες για τη δεξίωση του Προξενείου μας, επ’ ευκαιρία της εθνικής μας εορτής και για την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Δρ Αναστάσιου Τάμη.
ΜΕΤΑΞΥ αυτών που είπαν πέντε λόγια στην εκδήλωση του Προξενείου, ήταν και ο συμπάροικος βουλευτής του Εργατικού Κόμματος, Σταύρος Δημόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στη μελλοντική… ρομποτική γενιά των Ελληνοαυστραλών που θα μας διαδεχθεί…
ΘΕΛΟΝΤΑΣ να υπογραμμίσει τις αλλαγές που συντελούνται γύρω μας, είπε, (εστιάζοντας στην πρόξενο, Χριστίνα Σημανηράκη) ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν 20 ή 30 χρόνια ότι θα ερχόταν η μέρα που πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη θα ήταν μια γυναίκα.
ΑΛΛΑΞΑΝ πολλά και θα αλλάξουν και άλλα, είπε ο Σταύρος και, ενδεχομένως, εμάς να μας διαδεχτούν τα ρομπότ, αλλά η γλώσσα μας και το ελληνικό DNA θα παραμείνουν ζωντανά ακόμα και στο μέλλον…
ΔΕΝ θα σας κρύψω ότι με το που συνειδητοποίησα τα όσα προφητικά είπε ο βουλευτής μας πέρασα μια καταθλιπτική κρίση η οποία και με ταλαιπώρησε δυο 24ωρα.
ΜΕΛΑΓΧΟΛΗΣΑ, ρε παιδί μου, σκεπτόμενος ότι θα χάσω την ευκαιρία να γνωρίσω και να ερωτευτώ (παράφορα) μια ρομποτική συμπαροικοπούλα δέκατης τρίτης γενιάς…
ΘΑ ήταν μια μοναδική εμπειρία να διαπιστώσεις (από πρώτο χέρι) πώς θα συμπεριφερόταν στην κουζίνα και στο κρεβάτι μια ρομποτοπούλα με τεχνολογικά εξελιγμένο ελληνικό DNA…
ΤΙ γεύση θα είχαν οι κουραμπιέδες και οι ντολμάδες που θα έφτιαχνε (μετά από 230 χρόνια) και αν την ενοχλούσε το ίδιο το ντύσιμό μου, η τεμπελιά μου και η γενικότερη συμπεριφορά μου…
ΓΙΑΤΙ πιστεύω, ότι αν το DNA μας, είναι το ίδιο ανθεκτικό στο χρόνο, όπως ο πολιτισμός και η γλώσσα μας, ο θεός να βοηθήσει τους μελλοντικούς εραστές και συζύγους τους από τις ρομποτοπούλες του … 2250.
ΑΣΕ που αμφιβάλλω αν και σε εξελιγμένη ρομποτική έκδοση θα καταφέρουν (λόγω γλώσσας) να συνεννοηθούν μεταξύ τους…
ΑΣ προεκτείνουμε όμως το παροικιακό μας μέλλον και ας το προσαρμόσουμε (για να βρισκόμαστε σε δουλειά) και με τα όσα έλαβαν χώρα στην παρουσίαση του βιβλίου του Τάσου Τάμη, που φέρει τον διαχρονικό τίτλο «Μακεδόνες Έλληνες της Ωκεανίας».
ΑΝ, λοιπόν, η παρουσίαση είχε γίνει, όταν θα ζούσε στη Μελβούρνη η 13η γενιά των Μακεδόνων της Ωκεανίας, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, θα μπορούσε να παραβρεθεί ως ολόγραμμα, όχι μόνο η επίλεκτη φάλαγγα του… Εκπολιτιστή, αλλά και ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος…
ΕΙΜΑΙ σχεδόν βέβαιος (εντάξει;) ότι, έτσι και ο φίλος μου ο Τάσος συνεργαζόταν με κάποιον εκδοτικό οίκο της… προκοπής (από αυτούς, δηλαδή, που εκδίδουν τα βιβλία του Δρ Βασιλακάκου), θα είχε προγραμματιστεί κατά τη διάρκεια της παρουσίασης (τουλάχιστον) μια μίνι παρέλαση των Μακεδονομάχων του Παύλου Μελά…
ΤΕΛΟΣ πάντων, ό,τι έγινε έγινε και μόνο μελλοντικά η ρομποτική γενιά χρησιμοποιώντας ολογράμματα μπορεί να το διορθώσει…
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, πάνω από 500 συμπάροικοι (Μακεδόνες στην πλειοψηφία τους) έδωσαν το παρών τους και παρακολούθησαν ζωντανά (όχι μόνο το παρόν) αλλά και τη… μελλοντική εξέλιξη της παροικίας.
ΑΝ κρίνω από τους παραβρισκόμενους και τους ομιλητές του… Αυστραλιανού Μακεδονικού Λογοτεχνικού Έπους, το μέλλον της παροικίας μας, αγαπητοί αναγνώστες, (από κάθε ελληνική γωνιά) θα είναι… Μακεδονικό.
ΑΝ αφαιρέσει κανείς τον φιλέλληνα, φιλομακεδόνα (και φιλοταμικό) Τζεφ Κένετ, που ήταν ο κύριος ομιλητής, την παράσταση της παρουσίασης έκλεψαν (από τους υπόλοιπους Έλληνες) οι Μακεδόνες.
ΚΑΙ για να μη νομίζετε ότι (ως συνήθως) υπερβάλλω, πάρτε μολύβι και στυλό και κρατάτε σημειώσεις.
ΕΧΟΥΜΕ λοιπόν και λέμε: Την παρουσίαση της τελετής έκανε η Μακεδόνισσα τηλεπαρουσιάστρια, Ελένη Κάπαλου, χαιρετισμούς απηύθυναν, ο Μακεδόνας πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης, η Μακεδόνισσα διευθύντρια του Alphington Grammar, Βίβιαν Νίκου, και ο Μακεδόνας πρόεδρος της Παμμακεδονικής, Δημήτρης Μηνάς.
Α…, πριν κλείσω να σας πω ότι σύμφωνα με τον Τζεφ Κένετ (που τον γνώρισε από κοντά) το χρώμα των ματιών, του Ανδρέα Παπανδρέου, του ιδρυτή του πράσινου κινήματος που ρήμαξε την χώρα, ήταν… γαλάζια. Τώρα εξηγούνται πολλά. Γεια χαρά.
