Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ίδια την συγγραφέα που μού έστειλε το βιβλίο αυτό, μέσω της καλής και επί μακρόν χρόνο συναδέλφισσας στο “Νέο Κόσμο” Ματίνας Παναγιωτοπούλου.
Θα μεταφέρω εδώ το κείμενο παρουσίασης του βιβλίου του κ. Γαβρίλη Ιστικόπουλου – ποιητή και ταξιδευτή, που διαμένει στο Πόρτο Ράφτη:
“Η Φωτεινή, δασκάλα απ’ το Αϊβαλί, ξανθιά, όμορφη και σοβαρή, έρχεται με την οικογένειά της στην Ελλάδα, με το διωγμό του 1922. Διορίζεται σε χωριά όπου φορούν ακόμα τσαρούχι και δίνει με αυταπάρνηση τα φώτα της γνώσης της και του πολιτισμού της, σε όσους πραγματικά το έχουν ανάγκη. Βιώνει τις δυσκολίες του πρόσφυγα, κάνει οικογένεια και ζει δραματικές στιγμές στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την κατοχή και τον Εμφύλιο. Μιλάει με πόνο ψυχής για την κατάρα που δέρνει την πατρίδα μας, αλλά η συμπεριφορά της διδάσκει αλληλεγγύη και αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Ματώνει πολλές φορές η καρδιά της, αλλά όπως ομολογεί η ίδια: “Η μοίρα των δυνατών είναι να παραμένουν μόνοι και να παλεύουν χωρίς θεατές”. Όπως έχω κατ’ επανάληψιν δηλώσει, δεν θα σταματήσω ποτέ με πάθος να υποστηρίζω, όπου βρεθώ και όπου σταθώ, ότι δίπλα μας, κοντά μας, πολλές φορές ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, υπάρχουν και καθημερινά δημιουργούν, θαυμάσιοι καλλιτέχνες και στοχαστές, που δεν τους γνωρίζουμε μόνο και μόνο επειδή, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας τους, δεν έχουν προβληθεί από τα ΜΜΕ ή δεν είναι “τυπωμένοι” σε κάποιον μεγάλο εκδοτικό οίκο. Έτσι, το βιβλίο “Φωτεινή, όπως φως” των Εκδόσεων “Όστρια”, της καλής μου φίλης Μαίρης Παναγιώτου, που εδώ και καιρό έχω δίπλα μου, μαζί με δεκάδες άλλα νέων δημιουργών, είναι πέρα από όλα τ’ άλλα, ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό δείγμα, αυτής της υπέροχης και τόσο αισιόδοξης πραγματικότητας, που όσο την ανακαλύπτεις και την ζεις, άλλο τόσο γοητεύεσαι και αποθηκεύεις κουράγιο να συνεχίσεις τον αγώνα σου για μια καλύτερη ζωή! Η Μαίρη Παναγιώτου, σύμφωνα με το λιτό βιογραφικό της, γεννήθηκε στο χωριό Άγναντη Φθιώτιδας στις 12 Απρίλη 1950 και είναι μόνιμη κάτοικος Χαλανδρίου. Έχει εργασθεί δέκα πέντε χρόνια ως δασκάλα των Αγγλικών και ασχολείται με την Αρχαία Κλασική Γραμματεία και Φιλοσοφία. Ανήκει στη γενιά που γαλουχήθηκε μέσα στους πολλούς εκσυγχρονισμούς της μεταπολεμικής περιόδου, οι οποίοι οδήγησαν με γρήγορους ρυθμούς την κοινωνία σε καταναλωτική. Πιστεύει ότι ο σκοπός του ανθρώπου, είναι να αφήνει πίσω του έργο, για να αποπληρώσει το επίγειο ταξίδι του και να μένει κληρονομιά στους απογόνους. Αισθάνεται ευγνώμων που ζει στις απαρχές της τρίτης χιλιετίας και ελπίζει στην τελειοποίηση της ως υποψιασμένη πολίτης. Η λογοτεχνική επάρκεια της γραφής και η ευαισθησία της Μαίρης Παναγιώτου, προσδίδουν κατά την ταπεινή μου γνώμη, μαζί με τις υπέροχες περιγραφικές αναφορές συναισθημάτων και συμπεριφορών, τα στοιχεία εκείνα στο βιβλίο, που δεν θέλεις ποτέ να τελειώσει! Ανακαλύψτε την λοιπόν!…”
Επίσης, το εν λόγω βιβλίο παρουσιάστηκε σε μια λιτή, αλλά σοβαρή και πολύ αξιόλογη εκδήλωση, σε αίθουσα του Δήμου Ναυπλιέων, τον Αύγουστο του 2014 και όποιος/όποια ήθελε να δει την εκδήλωση δεν έχει παρά να πάει στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=9nRQnSyK2l8
