ΓΙΑ να φτάσει και ο Τόνι Άμποτ να προσευχηθεί στο Θεό για τη σωτηρία της Ελλάδας, σκεφτείτε σε τι δεινή θέση βρίσκεται η πατρίδα μας.
ΠΡΩΤΗ είδηση έκαναν τα Μέσα Ενημέρωσης της Ελλάδας (και όχι μόνο) το αναστάσιμο μήνυμα του Αυστραλού πρωθυπουργού.
ΜΕ δύο λόγια, στη διεθνή πιάτσα δεν βρισκόμαστε μόνο αναζητώντας δανεικά, αλλά και διεθνείς προσωπικότητες που μπορούν να μεσολαβήσουν στον Θεό για χάρη μας.
ΤΟΝ διεθνή και θεϊκό διασυρμό θα τον είχαμε αποφύγει, αν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε (εκτός από στρατιωτικές) και στοιχειώδεις νομικές γνώσεις.
ΤΑ βασικά να γνώριζε, ρε παιδί μου, ο χριστιανός, δεν θα έβαζε το Θεό να εγγυηθεί μόνο τη λευτεριά μας, αλλά και τα… δάνειά μας.
ΑΝ, μάλιστα, την δια εποχή που είπε ότι «ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδας και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του» πρόσθετε ότι υπέγραψε και ένα είδος αέναης εγγύησης για τα δάνειά μας, δεν θα καρδιοχτυπούσαμε σήμερα.
ΠΟΥ να πάει, όμως, τότε το μυαλό του Κολοκοτρώνη, ότι δεν θα μας έφτανε το πρώτο δάνειο που πήραμε από τους Εγγλέζους, όχι μόνο για να απελευθερωθούμε, αλλά ούτε για… τσιγάρα.
ΕΙΜΑΙ πια σχεδόν πεισμένος ότι, αν στη θέση του Κολοκοτρώνη, βρισκόταν ένας άλλος πατριώτης με οικονομικές γνώσεις (όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης), θα τον είχε πείσει να εγγυηθεί και τα δάνειά μας.
ΚΑΙ το λέω αυτό, γιατί ο Βαρουφάκης γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι ένας λαός (σαν τον δικό μας) μπορεί να επιβιώσει χωρίς λευτεριά, αλλά θα πεθάνει από την ασιτία χωρίς δανεικά.
ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ χρόνια έζησε η Ελλάδα χωρίς λευτεριά, αλλά χωρίς Μνημόνια και δανεικά θα καταρρεύσει σε ένα τρίμηνο.
ΤΙΠΟΤΑ δεν θα μείνει όρθιο που να θυμίζει την εποχή που οι παχιές… αγελάδες φρόντιζαν για τις συντάξεις και την ευημερία μας.
ΤΟ πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, φάνηκε από την ημέρα που ο Βαρουφάκης έπαψε να ξημεροβραδιάζεται στα κανάλια για να δίνει συνεντεύξεις…
ΑΠΟ τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι καλή είναι η αξιοπρέπεια, αλλά όταν πεινάς δεν τρώγεται, σταμάτησε τις μεγαλοστομίες και προσπαθεί να «μαζέψει» όσα έλεγε πριν ένα δίμηνο.
ΓΙΑ να βρισκόμαστε, όμως, σε δουλειά και να έχουμε κάτι να λέμε, ας υποθέσουμε ότι για άλλη μια φορά, η ελληνική κυβέρνηση θα τα «βρει» με τους εταίρους της.
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι, έστω και στο παρά ένα, οι Ευρωπαίοι θα μας πετάξουν ένα σωσίβιο και θα μας σώσουν από την (επίσημη) χρεοκοπία.
ΓΙΑΤΙ, εδώ που τα λέμε, η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει μόνο «λογιστικά», όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, αλλά και κυριολεκτικά. Έχει στεγνώνει οικονομικά…
ΜΕΤΑ από το 2010, μάλιστα, βουλιάζει όλο και πιο πολύ στην σκοτεινή άβυσσο της χρεοκοπίας που τελειωμό δεν έχει…
ΕΝΤΑΞΕΙ, ας πούμε ότι για άλλη μια φορά μας σώνουν και, για να μας βοηθήσουν να βγούμε από την μαύρη τρύπα που βρισκόμαστε, μας δίνουν ένα ακόμα δάνειο. Μετά…;
…ΤΙ θα γίνει μετά; Υπάρχει κάπου στον πλανήτη, έστω και ένας χριστιανός (με τρία δράμια μυαλό) που να πιστεύει ότι η χώρα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται γιατί της λείπουν… λεφτά;
(ΣΗΜ.: Επικαλούμαι μόνο «τα τρία δράμια μυαλού» και όχι την «κοινή λογική», γιατί πιστεύω ότι ακόμα και η τελευταία είναι σπάνια και όχι τόσο κοινή, όσο νομίζουμε, στην πατρίδα μας…).
ΕΔΩ έχουμε χρεοκοπήσει τόσες φορές από τη σύσταση του ελληνικού Κράτους και δεν μάθαμε τίποτα, γιατί να διδαχτούμε τώρα;
ΜΕΤΑ από εμάς χρεοκόπησαν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος. Σε λιγότερο από τρία χρόνια, οι δύο πρώτες κατάφεραν να ξεπεράσουν την κρίση που τις έπληξε.
ΠΟΛΥ κοντά να βγει από το Μνημόνιο είναι και η Κύπρος, που κατέρρευσε σχεδόν τρία χρόνια μετά την Ελλάδα.
Η πατρίδα μας, ενώ πήρε σχεδόν τριπλάσιο ποσό σε βοήθεια απ’ όσα πήραν οι άλλες τρεις χώρες μαζί, ακόμα δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση και να σταθεί στα πόδια της.
ΣΕ καμιά άλλη χώρα στον κόσμο δεν έχουν δοθεί τόσα λεφτά σε δάνεια όσα στην Ελλάδα, ενώ καμιά άλλη (τηρουμένων των αναλογιών) δεν χρωστά περισσότερα.
ΑΝ κοντά στα 340 δισεκατομμύρια ευρώ, που χρωστάμε τώρα, προσθέσουμε και τα 120 δισεκατομμύρια που μας διέγραψαν στο τελευταίο «κούρεμα» το 2012, τότε…
…ΤΟΤΕ, αγαπητοί αναγνώστες, μπορούμε να υπερηφανευτούμε ότι η πατρίδα μας, διαθέτει τη μεγαλύτερη βαριά βιομηχανία του πλανήτη στην… κατανάλωση δανείων.
ΝΑΙ, σας λέω, δεν μπορούν να μας χορτάσουν λεφτά. Έχει ξεχειλώσει σε τέτοιο βαθμό το «στομάχι μας» από τον καπιταλιστικό καταναλωτισμό που δεν χορταίνουμε τίποτα…
ΟΣΟ και να μυηθούν οι συντάξεις και τα επιδόματα, δεν θα αρκούν να τα βγάλει πέρα ο… περήφανος λαός μας.
ΑΝ μεταξύ σοβαρού και αστείου, σημάνουν κάτι όλα τα πιο πάνω, είναι ότι τα δάνεια δεν μπορούν να λύνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή χώρα.
ΩΣ εκ τούτου, άλλες είναι οι αιτίες για το χάλι μας και τη σημερινή κατάντια της χώρας.
Η καρδιά του «κακού», απ’ όπου πηγάζουν όλα τα προβλήματα, σχετίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη έλλειψη παιδείας, πολιτισμού και κράτους.
ΑΠΟ εκεί ξεκινούν όλα. Εκεί βρίσκεται ο μολυσμένος «ιός» που δηλητηριάζει και, στη συνέχεια, παραλύει το ανοσοποιητικό σύστημα την χώρας.
ΚΑΙ για να γίνω πιο σαφής, θα σας παρακαλέσω να αφήστε για μια στιγμή στην άκρη τους εθνικιστικούς παραμορφωτικούς φακούς και ρίξτε μια ματιά στην παγκόσμια ιστορία.
ΜΕ την πρώτη (πρόχειρη) ανάγνωση θα διαπιστώσετε ότι χρειάζονται αιώνες σκληρής (και πειθαρχικής) δουλειάς για να αποκτήσει μια χώρα εκπαιδευτική και δημοκρατική παράδοση, δημόσια οργάνωση, κουλτούρα, εργασιακή ηθική, υποδομές και σύγχρονους θεσμούς.
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ αγώνες, επαναστάσεις, θέληση και, σε πολλές περιπτώσεις, αίμα. Διαβάστε την ιστορία της Ευρώπης τα τελευταία 1.000 χρόνια.
ΡΙΞΕΤΕ μια ματιά στο τι άφησαν πίσω τους η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, ο Προτεσταντισμός, οι διάφορες επαναστάσεις, όπως η βιομηχανική, η Αμερικανική, η Γαλλική και η Ρωσική τον 18ο, 19ο και 20ό αιώνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ, έστω και στα πεταχτά, την ιστορία των ευρωπαϊκών κινημάτων και κάποιο από τα έργα των Ευρωπαίων φιλοσόφων και συγκρίνετέ τα με τα… «δικά μας» της ίδιας εποχής…
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, ρίξτε και μια ματιά στο τι γράφουν οι Ευρωπαίοι (και οι Έλληνες) ιστορικοί για την πορεία της πατρίδας μας την ίδια εποχή.
ΤΟΤΕ θα διαπιστώσετε ότι εμείς απουσιάζαμε απ’ όλες τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
ΟΥΤΕ από την Αναγέννηση περάσαμε ούτε τον Διαφωτισμό γευτήκαμε ούτε, βέβαια, πήραμε χαμπάρι το τι βίωσε η Ευρώπη κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης και των υπόλοιπων επαναστάσεων που καθόρισαν την Ευρώπη σε αυτό που είναι σήμερα.
ΚΑΙ ενώ αυτοί περνούσαν από την Αναγέννηση στον Διαφωτισμό και από τη φεουδαρχία στη Δημοκρατία, εμείς παραμέναμε κολλημένοι (με τη… βοήθεια των Τούρκων) στον Μεσαίωνα.
ΜΕ λίγα λόγια, όχι μόνο έχουμε χάσει όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά «επεισόδια», αλλά και την ίδια την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό στους Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης την ωφελούμε.
ΑΝ κάνουμε και ένα ακόμα βήμα, θα διαπιστώσουμε ότι στους Ευρωπαίους χρωστάμε διαχρονικά και την οικονομική μας επιβίωση.
Η οικονομική κρίση που ζούμε σήμερα και η σχεδόν ολοσχερής κατάρρευση του μεταπολιτευτικού ελληνικού πολιτικού συστήματος (και έως ένα βαθμό του ίδιου του Κράτους) δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ακόμα «επεισόδιο» της νεοελληνικής τραγωδίας.
ΚΑΙ η τραγωδία αυτή, είναι τόσο παρατραβηγμένη, που μοιάζει πλέον περισσότερο με κωμωδία χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
ΣΥΝΕΠΩΣ, αν δεν αρχίσουμε τώρα, να κάνουμε ό,τι δεν κάναμε τα τελευταία 200 χρόνια, έτσι θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε και θα παραμένουμε περίγελος σε ολόκληρο τον κόσμο.
ΚΑΙ αυτό που, ουσιαστικά, θα πρέπει να κάνουμε, για να συντονίσουμε τον βηματισμό μας με την υπόλοιπη Ευρώπη, κάθε άλλο παρά εύκολο είναι.
ΘΑ χρειαστούν αγώνες και προσπάθειες πολλών δεκαετιών για να αποκτήσουμε κράτος και για να αλλάξει νοοτροπία ο ελληνικός λαός.
ΟΙ μεταρρυθμίσεις που μας ζητούν οι εταίροι μας να κάνουμε είναι το πρώτο βήμα από ένα ολόκληρο Μαραθώνιο…
ΜΙΑ γεύση, ουσιαστικά, από τον Γολγοθά που πρέπει να ανέβει ένας παχύσαρκος καρδιοπαθής ορειβάτης με επιβαρυμένη υγεία και αναπνευστικά προβλήματα…
ΑΥΤΟΣ, όμως, είναι ο μόνος δρόμος που μας έχει απομείνει και άλλος δεν υπάρχει…
ΤΑ ψέματα τελείωσαν και οι εταίροι μας δεν χαμπαριάζουν από άλλες φοβέρες, κλάψες, δικαιολογίες και πονηριές…
ΕΚΤΟΣ βέβαια και αν θέλουμε να παραμείνουμε επαίτες και να διατηρήσουμε την μιζέρια μας και τη σημερινή μας κατάντια… Γεια χαρά.
