Τα τελευταία 9 χρόνια, ο Γιώργος Παπαδήμας ταξίδεψε στις δύο μεγαλουπόλεις Ho Chi Minh του Βιετνάμ και τη Νέα Υόρκη και μεταφέρει τις εμπειρίες του μέσα από τα έργα του που εκτίθενται μέχρι τις 19 Απριλίου στη γκαλερί fortyfivedownstrairs στο κέντρο της Μελβούρνης.
Ο Γιώργος μίλησε αποκλειστικά στο “Νέο Κόσμο” για την καταγωγή του, τη γνώμη του για την τέχνη σήμερα, για τα μελλοντικά του σχέδια και για την επιθυμία του να εκθέσει τα έργα του στην Ελλάδα. Επίσης, εξηγεί πώς η Πυθαγόρεια φιλοσοφία επηρεάζει τα έργα του!
– Πες μας λίγα λόγια για την καταγωγή σου.
«Ο πατέρας μου κατάγεται από το χωριό Αθαμάνιο και η μητέρα μου από ένα γειτονικό χωριό, το Καψάλα, που βρίσκονται κοντά στην Άρτα της Ηπείρου. Ο πατέρας μου μετανάστευσε στην Αυστραλία στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και αργότερα ακολούθησε η μητέρα μου, με τα τρία τότε παιδιά της. Μετά έφερε στον κόσμο δύο ακόμα αδέρφια. Εγώ είμαι ο νεότερος! Έχω ταξιδέψει στην Ελλάδα μόνο δύο φορές, αλλά θα ήθελα να ταξιδεύω εκεί πιο συχνά. Τα παιδιά την αγαπούν ιδιαίτερα και αισθάνονται ότι έχουν μια ιδιαίτερη σύνδεση μαζί της».
-Σε ποια γειτονιά της Μελβούρνης πέρασες τα παιδικά σου χρόνια; Ήταν δύσκολο για ένα δεύτερης γενιάς Ελληνόπουλο να αναπτύξει την καλλιτεχνική του πλευρά;
«Μεγάλωσα στο Reservoir, το βόρειο προάστιο της Μελβούρνης. Αν και ήταν σχετικά δύσκολο να αφομοιωθώ στην αυστραλιανή κοινωνία, ένιωσα αρκετά τυχερός όταν ‘μπλέχτηκα’ με μία από τις πρώτες ομάδες γκραφίτι (graffiti) της πόλης στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ήταν μεγάλο το πάθος μου για την τέχνη. Η κουλτούρα του δρόμου (subculture), που δεν διέθετε κάποιο κοινωνικό ή φυλετικό προσανατολισμό, με βοήθησε να αναπτύξω το πάθος μου για τη δημιουργικότητα και την τέχνη. Άφησα το σχολείο για να εργαστώ ως μαθητευόμενος εργάτης, αλλά στη συνέχεια αποφάσισα να το τελειώσω.
Ολοκλήρωσα με Διάκριση τις σπουδές μου στο RMIT με το πτυχίο Καλών Τεχνών (Ζωγραφική) στο RMIT. Ήμουν το πρώτο άτομο στην οικογένεια που κατάφερε να πάει στο πανεπιστήμιο».
-Η έκθεσή σου αυτή είναι η πρώτη στη Μελβούρνη από το 2003. Γιατί;
«Εγκατέλειψα την Αυστραλία, βρέθηκα στο Βιετνάμ και αποστασιοποιήθηκα από τη Μελβούρνη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, προσπάθησα να δώσω μια μεγαλύτερη έμφαση στο καλλιτεχνικό μου έργο και τις ιδέες μου στη νέα μου πόλη, τη Ho Chi Minh του Βιετνάμ.
Εκεί ανέπτυξα επαφές με την γκαλερί “Galerie Quynh”. Οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας σε μια αναδυόμενη χώρα παραδόξως σου δίνουν πρόσβαση σε μια ευρεία γκάμα ατόμων απ’ όλο τον κόσμο, ενώ υπάρχουν ευκαιρίες που δεν θα μπορούσαν να είχαν εμφανιστεί σε μια πιο ανεπτυγμένη χώρα όπως η Αυστραλία».
-Γιατί Βιετνάμ; Ποιες καταστάσεις σε συνδέουν με τη Ho Chi Minh; Τι ανακάλυψες εκεί;
«Η σύνδεση με το Βιετνάμ ήταν χαλαρή. Η ευκαιρία για να ζήσω και να εργαστώ στο Βιετνάμ παρουσιάστηκε στην τότε συνεργάτιδά μου και σήμερα, σύζυγό μου, και αποφασίσαμε να την αρπάξουμε. Είχα τότε την αίσθηση -και αργότερα είδα ότι υπάρχει και δυνατότητα- ότι όλα είναι εφικτά. Το Βιετνάμ μου πρόσφερε μια διέξοδο που δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί τόσο σύντομα στη Μελβούρνη.
Έζησα εκεί για 7 χρόνια (2005-2012) και έμαθα τη γλώσσα. Από κει πήγα για δύο χρόνια στη Νέα Υόρκη όπου και συμμετείχα σε δύο ομαδικές εκθέσεις. Επέστρεψα στη Μελβούρνη στα τέλη του 2014».
-Η Ελλάδα περνά μία σοβαρή οικονομική και κοινωνική κρίση. Πιστεύεις ότι η κρίση δημιουργεί νέα καλλιτεχνικά κινήματα;
«Νομίζω ότι όλες οι κρίσεις επηρεάζουν τον καλλιτεχνικό κόσμο. Αλλά το μέλλον θα δείξει αν τα σημερινά καλλιτεχνικά κινήματα έχουν κάποια αξία. Ωστόσο, όταν ένας καλλιτέχνης επενδύει στην τέχνη στη διάρκεια μιας κρίσης, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν θα αποδώσει η επένδυση αυτή (σ.σ. δηλαδή αν θα υπάρχει μελλοντική αναγνώριση του έργου του».
-Υπάρχει ελληνική επιρροή στο έργο σου;
«Η τέχνη μου αντλεί κάποια στοιχεία από την Πυθαγόρεια φιλοσοφία και τους πρώτους Πυθαγόρειους φιλοσόφους στο κομμάτι της μεταφυσικού και μυστικιστικού χαρακτήρα της μαθηματικής λογικής».
-Στην τρέχουσα έκθεση σου «Φασματικές Αποχρώσεις του Γκρι» (“greyscale spectrum”), λες ότι χρησιμοποιείς «πολλά προγράμματα στον υπολογιστή για να χειραγωγήσεις το χρώμα και τις πληροφορίες που δίνουν οι αριθμοί». Με απλά λόγια, ποια είναι η μέθοδός σου;
«Η μέθοδος που χρησιμοποιώ στα έργα μου περνά από μια αυστηρή διαδικασία. Υπάρχει ένα σύνολο κανόνων και μεθόδων που τους ακολουθώ ανάλογα με το έργο. Στα έργα μου χρησιμοποιώ πληροφορίες από τα ‘pixel’ που παρουσιάζονται κάθε φορά που πληκτρολογώ τους αριθμούς από το 0 έως το 9. Έχω επηρεαστεί από πολλούς καλλιτέχνες και μουσικούς, όπως οι Αμερικανοί πρωτοπόροι του μινιμαλισμού Sol Lewitt και Carl Andre, και ο μουσικός Steve Reich. Έμπνευση γι’ αυτή τη σειρά των έργων μου αποτέλεσε ο Ιταλός καλλιτέχνης Piero Manzoni και ένα έργο του του 1961».
-Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
«Πολλά μπορούν να συμβούν μέσα σε δέκα χρόνια! Είμαι ανοικτός σε ευκαιρίες. Προς το παρόν, απολαμβάνω τη ζωή στη Μελβούρνη με την οικογένειά μου. Ελπίζω να υπάρξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το κοινό για τα γλυπτά μου και τη γενικότερη καλλιτεχνική μου παρουσία στη Μελβούρνη και την Αυστραλία.
Στους στόχους περιλαμβάνονται η δημιουργία και η οικονομική στήριξη μιας γκαλερί, καθώς η έκθεση των γλυπτών. Αυτή τη στιγμή τα έργα μου υπάρχουν σε ανοιχτή δημόσια θέα στο Montalto στην περιοχή Mornington Peninsula. Όνειρό μου είναι να πετύχουν αυτές οι πρωτοβουλίες μου στην Αυστραλία, καθώς να εκθέσω τη δουλειά μου σε κάποια γκαλερί στην Ελλάδα!
Η έκθεση του Γιώργου Παπαδήμα στη γκαλερί fortyfivedownstrairs (45 Flinders Lane, στο κέντρο της Μελβούρνης) τελειώνει σήμερα Σάββατο, 18 Απριλίου.
Η είσοδος είναι δωρεάν. Περισσότερα για τη δουλειά του Γιώργου θα βρείτε κι εδώ: www.georgepapadimas.com και www.fortyfivedownstairs.com/events/george-papadimas
