Γιορτάσαμε και φέτος το «Πάσχα των Ελλήνων» και συνεχίζουμε να το γιορτάζουμε με κάθε μεγαλοπρέπεια. Είναι μία ζωντανή ελληνική παράδοση που μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Η ανοιξιάτικη ανάσταση του Χριστού, προστέθηκε την ίδια περίοδο που οι Αρχαίοι μας γιόρταζαν την ανάσταση του Άδωνι, μαζί με την ανάσταση της Φύσης μετά από την αναγκαστική και απαραίτητη χειμερινή ανάπαυση.
Ωραία και πολύ ποιητική η παράδοσή μας που είναι και πολύ αγαπητή από όλους μας. Τη Μεγάλη Βδομάδα όλες οι νοικοκυρές δίνουν στα σπίτια τους μια γιορταστική νότα με τις προετοιμασίες τους, αλλά και κάθε βράδυ οι συχνές προσευχές κάνουν τον άνθρωπο να σκεφτεί ομαδικά τη δική του απαραίτητη παρουσία στον κόσμο τούτο, αλλά και το σκοπό της ζωής του.
Η νέα θρησκεία συμμάζεψε ό,τι καλό είχαν όλες οι περασμένες ελληνικές παραδοσιακές εποχές και όλα έγιναν μία νέα σύνθεση της ερμηνείας της ζωής.
ΤΥΠΙΚΟ ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΟΤΗΤΑ
Όλοι μας παρακολουθούμε με ευλάβεια το τυπικό της θρησκείας μας που είναι μαζί μας για πολλούς αιώνες τώρα. Επαναλαμβάνονται τα ίδια πράγματα, οι ίδιες προσευχές με ορθόδοξη αυστηρότητα αιωνίως. Όλες οι νεότερες γενεές έχουν αποκλειστεί ερμητικά να πούνε κάτι για την πίστη τους. Στην τυπικότητα των ακολουθιών δεν έχει προστεθεί κανένα νέο και καινό ποιητικό απόφθεγμα, λες και ΟΛΕΣ οι γενεές μετά τον Ιουστινιανό δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ μερτικό στην υμνολογία και τη ζωή τους.
Εάν κανείς κάνει μια σφυγμομέτρηση κατανόησης των κειμένων της εκκλησίας, θα διαπιστώσει πως πολύ λίγοι καταλαβαίνουν το τι λέγεται στις ακολουθίες. Όποιος από το ευρύ κοινό ακροατήριο θα σας απαντήσει καταφατικά, πολύ απλά: σας λέει ψέματα. Τα κείμενα γράφτηκαν τον 4ο ή 5ο αιώνα και μετά, αλλά ενώ γράφτηκαν στα Ελληνικά -πολύ καλά Ελληνικά της εποχής τους- σήμερα δυστυχώς για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είναι ακατανόητα όσο και να προσποιούμαστε ότι τα καταλαβαίνουμε. Δεν τα καταλαβαίνουμε, γιατί αν τα καταλαβαίναμε δεν θα βρίζαμε τους Έλληνες προγόνους μας -φιλοσόφους και μη- τόσο άγαρμπα, ενώ όλοι αυτοί υμνούνται και δοξολογούνται από όλα τα έθνη του κόσμου σήμερα. Και το κακό είναι πως όλες αυτές οι «υμνολογίες» γράφτηκαν από δεδηλωμένους μισέλληνες οι οποίοι από ανάγκη μιλούσαν Ελληνικά, μια και η ελληνική γλώσσα ήταν το κοινό όργανο συνεννόησης τότε, όπως τα Αγγλικά σήμερα.
Όλα τα τέτοιου είδους κείμενα εάν τα εξετάσει κανείς κριτικά, θα φτάσει στο λογικό συμπέρασμα πως είναι άκρως ανθελληνικά. Είναι απορίας άξιον γιατί η επίσημη ελληνική θρησκεία ενώ τα καταλαβαίνει πλήρως δεν τα αφαιρεί -έστω και σιωπηλά- από τα βιβλία, γιατί ενοχλούν σήμερα να τα ακούει κανείς και μάλιστα με στόμφο ιεροτελεστίας και να σταυροκοπιέται!
Η ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑ
Όχι μόνο δεν καταλαβαίνουμε το τι λέμε με την Αρχαία μας ελληνική γλώσσα, αλλά ταυτόχρονα και τη νέα μας ελληνική γλώσσα, τη γλώσσα που μιλούμε όλοι μας σήμερα, την περιφρονούμε όσο κανένας άλλος λαός στον κόσμο. Μεγάλος λόγος αυτός, αλλά η πραγματικότητα το πιστοποιεί πλήρως. Τα τελευταία 1.500 χρόνια τίποτε νεότερο δεν μπήκε στην καθημερινή λειτουργία της εκκλησίας μας, ενώ πέρασαν χιλιάδες άξιοι ποιητές και υμνολόγοι που κάλλιστα μπορούν να διδάξουν με το λόγο τους και να τους καταλάβει ο καθένας μας ακόμη και ο Θεός. Είναι αυτό ορθόδοξη πρακτική να αρνούμαστε κάθε τι που έχει να κάνει με τη σημερινή μας γλώσσα;
Παροτρύνουμε τα παιδιά μας να βλέπουν ελληνική τηλεόραση, αλλά οι Έλληνες της πατρίδας την σκοτώνουν θανάσιμα με το ανοίξουν το στόμα τους με τις άγριες αγγλικούρες τους για να μας πουν πως γνωρίζουν άκρως σπασμένα Αγγλικά! Περιφρονούν την Ελληνική και είναι υπερήφανοι που την σκοτώνουν κάθε μέρα. Φαίνεται πως δεν μπορούν να δουν το φόνο, αν και τον διαπράττουν μπροστά στα μάτια τους. Δεν είναι αυτή μία αισχρή, απίστευτη, ασυγχώρητη, τρομερή και μεγάλη εσχάτη προδοσία της γλώσσας μας;
ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑIΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Πηγαίνουμε στις εκκλησίες μας και όταν έρθει η ώρα να ακούσουμε κάτι για να καταλάβουμε, νά ‘σου και ο νεαρός ιεροκήρυκας που πήγε στο Ελληνικό Σχολείο (και πλήρωσαν οι γονείς του) να μάθει τη γλώσσα μας, και ενώ το εκκλησιαστικό ακροατήριό του είναι ακραιφνέστατα -99.99%- ελληνικό, προσπερνά τη σημερινή μας γλώσσα και κηρύττει το λόγο του… Θεού…αγγλιστί! Και υποκρινόμαστε πως το κάνουμε «για να καταλαβαίνουν τα παιδιά μας»! Εμείς που πασκίσαμε να τα μεγαλώσουμε τι είμαστε; Πότε θα ακούσουμε τη γλώσσα μας;
Εάν δεν είναι αυτό μία ανήκουστη και αποτροπιαστική ΠΡΟΔΟΣΙΑ, τότε τι είναι; Ποιος μας απαγορεύει να μιλάμε Ελληνικά στη χώρα μας που χτίσαμε με αίμα και ιδρώτα; Η σημερινή μας ελληνική γλώσσα είναι γλώσσα της Αυστραλίας και δεν είναι ξένη γλώσσα, αλλά εμείς προτιμούμε να την προδίδουμε κάθε μέρα. Είναι η πιο πλούσια, αλλά και η πιο προδομένη γλώσσα στον κόσμο. Και έχουμε το θράσος να θέλουμε να την μαθαίνουν οι ξένοι. Ο Όμηρος θα μας έκανε τη σοβαρή ηθική επίπληξη: Αιδώς Αργείοι!! (= Ντροπή σας Έλληνες!!) (Ιλιάδα Ε787 και Ο 502).
Τι άλλο να πούμε;
