Πριν λίγες ημέρες επέστρεψε από την Λήμνο ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Παντελής Βολάρης, ο οποίος, ως μέλος της επιτροπής «Λήμνος – Καλλίπολη επιτροπή μνήμης», παρευρέθηκε στις εκδηλώσεις μνήμης προς τους ANZAC και συμμάχων για την εκστρατεία τους στην Καλλίπολη το 1915.
Για τον ίδιο η επίσκεψη στην Λήμνο είχε ιδιαίτερη σημασία διότι έβλεπε ένα όνειρο να πραγματοποιείται. Συγκεκριμένα όλα άρχισαν πριν από τέσσερα χρόνια όταν ο Παντελής έμαθε από τα μέσα ενημέρωσης, ότι αυστραλιανά πολεμικά θα πήγαιναν στην Καλλίπολη και πρόσεξε ότι η Λήμνος δεν αναφερόταν πουθενά στα προγράμματα εορτασμών. Θεώρησε ότι δεν ήταν σωστό η Λήμνος να μην συμπεριληφθεί στους εορτασμούς, αφού είχε παίζει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στην περίοδο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.
Επικοινώνησε αμέσως με τον Γιάννη Πανταζόπουλο (τότε βουλευτής Dandenong) λέγοντάς του ότι αν οι Αυστραλοί θέλουν να είναι πιστοί στην ιστορία τους και ακολουθήσουν το δρόμο που ακολούθησαν οι Anzacs το 1915, τότε τα πολεμικά πρέπει να σταματήσουν στη Λήμνο.
Ο Γιάννης Πανταζόπουλος κινήθηκε αμέσως, κάλεσε σύσκεψη στο κοινοβούλιο της Βικτώριας και δημιουργήθηκε η επιτροπή Lemnos Gallipoli commemorative committee η οποία εργάστηκε πολύ για να πείσει την κυβέρνηση για την σημασία που θα είχε να πάει πολεμικό πλοίο στη Λήμνο και έτσι έγινε.
Για πρώτη φορά ύστερα από 100 χρόνια το Αυστραλιανό πολεμικό H.M.A.S Success αγκυροβόλησε στην Μύρινα και μετά στον κόλπο του Μούδρου. Η Λήμνος ήταν έτοιμη να δεχθεί τους επισκέπτες. Ντυμένη στα χρώματα της άνοιξης και με τον ήλιο σιγά-σιγά να ζεσταίνει, ήταν το πιο γλυκό καλωσόρισμα που θα μπορούσε να έχει κανείς. Οι κάτοικοι, φιλικοί και φιλόξενοι, αναμένουν την μεγάλη κοσμική κίνηση που συνήθως δεν υπάρχει τέτοια εποχή στη Λήμνο.
Οι εκδηλώσεις μνήμης διήρκησαν τέσσερις ημέρες και ήταν πολύ καλά οργανωμένες. Πολλές ήταν οι συγκινητικές στιγμές. Στις ομιλίες συχνά αναφερόταν στις θυσίες των πεσόντων και νοσοκόμων που υπηρέτησαν σε έναν πόλεμο και ίσως από την αθωότητά τους δεν είχαν συνειδητοποιήσει γιατί μάχονταν τόσο μακριά από την πατρίδα τους. Συγκίνηση επίσης προκάλεσε η παρουσία των απογόνων της προϊσταμένης νοσοκόμας Mairon Grace Wilson, οι οποίοι ταξίδεψαν από την Ιρλανδία και την Αυστραλία για να παρευρεθούν στις εκδηλώσεις στο Πορτιανού και τον Μούδρο.
Οι ομιλητές, καθ’ όλη τη διάρκεια, συχνά ευχαριστούσαν τους Λημνιούς για τη φιλία τους , την φιλοξενία και το γεγονός ότι κρατούν την μνήμη των πεσόντων υπό την προστασία τους.
Οι εορτασμοί τέλειωσαν με μια δεξίωση επάνω στο πολεμικό HMAS success που παρείχε ο πρέσβης της Αυστραλίας κος John Griffin, στα ανοιχτά του κόλπου. Φανερά ικανοποιημένος, ο πρέσβης άλλη μια φορά ευχαρίστησε όσους συνέβαλλαν στην οργάνωση και την επιτυχία των εκδηλώσεων. Ιδιαίτερα ανέφερε τους Λημνιούς και έκλεισε με την φράση: «είναι τιμή μου να σας αποκαλώ φίλους».
Ο ήλιος άρχισε να βασιλεύει πίσω από το βουνό του προφήτη Ηλία, το νησί αλλάζει χρώματα και η θάλασσα γίνεται γυαλί. Τα χωριά τριγύρω ανάβουν τα φώτα και αντανακλούν σαν διαμάντια μέσα στη νύχτα.
Έφθασε η ώρα αποχώρησης από το πλοίο. Μικρότερο καραβάκι μετέφερε τους παρευρισκόμενους στη στεριά. Όλοι, γεμάτοι με εμπειρίες από στιγμές που θα μείνουν στη μνήμη όλων για πάντα.
Σιγά-σιγά οι επισκέπτες άρχισαν να φεύγουν από το νησί, με ευχές να ξανανταμώσουν στην Λήμνο του χρόνου.
