Ο καρκίνος στον εγκέφαλο, σκοτώνει περισσότερα παιδιά και άτομα κάτω των 40 ετών από ό,τι κάθε άλλη ασθένεια στην Αυστραλία. Παρ’ όλα αυτά, όμως, εξακολουθεί να μην υπάρχει αρκετή ενημέρωση σχετικά με θεραπείες ούτε φυσικά και χρηματοδότηση.
Τα ποσοστά επιβίωσης ασθενών με καρκίνο στον εγκέφαλο είναι εξαιρετικά χαμηλά στην Αυστραλία, σε σύγκριση με άλλους τύπους καρκίνου. Τα κόστη θεραπείας τεράστια, ενώ τα νοσοκομεία και οι ασθενείς, λαμβάνουν ελάχιστα κυβερνητικά κονδύλια για έρευνες και νοσήλια.
Με αυτή ακριβώς τη σκληρή πραγματικότητα ήρθε αντιμέτωπη η Εριφύλη Καούλλα στα 45 της χρόνια, όταν ο σύζυγός της Andy, διαγνώστηκε με όγκο τον εγκέφαλο.
«Παρατήρησα αλλαγές στη διάθεση και την συμπεριφορά του. Στην αρχή νόμισα πως είναι από την πίεση στη δουλειά του και το άγχος» λέει στο «Νέο Κόσμο».
«Αργότερα έφτασα να αναρωτιέμαι αν με απατά. Ξεχνούσε σημαντικές υποχρεώσεις και ήταν συνεχώς αφηρημένος».
Αυτό όμως που την έκανε να θορυβηθεί, ήταν η αλλαγή στο περπάτημά του και η αδυναμία του να συνειδητοποιήσει ότι έχανε την κατεύθυνσή του.
«Ύστερα ξεκινούσε να κάνει καφέ και έβαζε το χέρι του στο μάτι χωρίς να καταλαβαίνει ότι καίγεται».
Το ζευγάρι τσακωνόταν, καθώς ο Andy δεν μπορούσε να εντοπίσει το πρόβλημα και δεν δεχόταν να πάει σε γιατρό. Τότε ήταν που η Εριφύλη πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Υπό την απειλή του διαζυγίου και κλείνοντάς του εκείνη ραντεβού στο γιατρό, τον ανάγκασε να κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις.
Οι ακτινογραφίες βγήκαν καθαρές, εκείνη όμως επέμεινε και ο γιατρός διέταξε να γίνει αξονική, στην οποία και εντοπίστηκε ένας όγκος 4,5 εκατοστών στη βάση του κρανίου του που πίεζε την υπόφυση.
«Το σημείο που βρισκόταν και βρίσκεται ο όγκος, είναι μη χειρουργήσιμο» εξηγεί η κ. Καούλλα.
«Οποιαδήποτε δραστική παρέμβαση θα έθετε τη ζωή του σε κίνδυνο, καθώς ο όγκος είχε καταλάβει βασικά για τη λειτουργία του εγκεφάλου τμήματα».
Η Εριφύλη και ο Andy δεν το έβαλαν κάτω. Η ζωή τους έκτοτε μετατράπηκε σε ένα συνεχή αγώνα να αποδείξουν τόσο στα δύο τους παιδιά Μιχαλία και Φώτη, όσο και σε άλλους ανθρώπους που υποφέρουν, πως η ζωή δεν σταματά.
«Η διάγνωση έγινε στις 11 Ιανουαρίου του ’12 και επιστρέψαμε και οι δύο στη δουλειά μας στις 19 Μαρτίου, αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τη ζωή μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο» εξηγεί.
Μετά το χειρουργείο του που διήρκησε οκτώμιση ώρες, οι γιατροί είχαν καταφέρει να αφαιρέσουν το μισό όγκο. Ο Andy σε αντάλλαγμα έχασε την ακοή του από τα δεξιά και το νεύρο που τον βοηθά να καταπίνει. Η απώλεια επίσης των φωνητικών του χορδών, των κεντρικών νεύρων στο λαιμό και τον οισοφάγο καθώς και του τραπέζιου μυ του άλλαξαν τη ζωή δραματικά, προκαλώντας του σοβαρές αναπηρίες.
Το κόστος ζωής και θεραπείας για έναν ασθενή με καρκίνο στον εγκέφαλο είναι πάρα πολύ υψηλά. Η ασθένεια, επίσης δεν επηρεάζει μόνο τον ίδιο αλλά και τους ανθρώπους του στενού του περιβάλλοντος, καθώς συχνά χρειάζεται να εγκαταλείψουν την εργασία τους και να αφιερωθούν στην κατ’ οίκον φροντίδα του αρρώστου.
Όταν ο Andy ασθένησε, η Εριφύλη είχε μόλις πουλήσει την επιχείρησή της και ετοιμαζόταν να αγοράσει μία καφετέρια την οποία θα διεύθυνε, παράλληλα με την κανονική της δουλειά ως μάνατζερ δημοσίων σχέσεων. Στόχος της ήταν επίσης να αναλαμβάνει τις υπηρεσίες catering για μεγάλες επιχειρήσεις με τις οποίες συνεργαζόταν. Σύντομα κατάλαβε πως έπρεπε να αφήσει την πολλά υποσχόμενη καριέρα της και να βρει μια άλλη δουλειά που θα της επέτρεπε να φροντίζει το σύζυγο και τα παιδιά της.
«Δεν ήταν δυνατόν μέσα στο όλο κλίμα αβεβαιότητας που ζούσαμε να αγνοήσω τα έξοδα που τυχόν θα προέκυπταν στην πορεία και να κάνω μια τέτοια επένδυση την ώρα που η οικογένειά μου περνούσε κρίση» τονίζει.
«Έπρεπε οπωσδήποτε να δουλέψω αλλά την ίδια στιγμή να είμαι σε θέση να αναλάβω τις ευθύνες αυτές που φόρτωσε ο καρκίνος στις ζωές μας».
Κάπως έτσι η κ. Καούλλα, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στο πανεπιστήμιο και να γίνει τεχνικός χειρουργείου. Από τη δεύτερη πρακτική της κιόλας, της προσφέρθηκε μόνιμη θέση στο νοσοκομείο St Vincent’s. Η υποδειγματική της πορεία, η αφοσίωση και ο επαγγελματισμός της χωρίς καν να έχει αποφοιτήσει την έχουν κάνει να ξεχωρίσει καθώς η διοίκηση τη θεωρεί ένα από τα πολυτιμότερα μέλη του προσωπικού της.
Η ίδια δίνει τις τελικές εξετάσεις για το πτυχίο της σε ένα μήνα και θέλει να αφιερώσει τη ζωή της και τη νέα της καριέρα στη μάχη κατά του καρκίνου.
Το προσωπικό της δράμα την ενέπνευσε να ξεκινήσει μάλιστα μία προσπάθεια λαμβάνοντας μέρος στο St Vincent’s Scrub Run 2015 προκειμένου να μαζέψει χρήματα για τη μονάδα νευροχειρουργικής του νοσοκομείο. Αρχικός της στόχος ήταν τα 500 δολάρια αλλά οι δωρεές ξεπέρασαν τα $5.000. Ο έρανος συνεχίζεται μέχρι και τις 25 Ιουνίου και η Εριφύλλη συνεχίζει να ζητά τη στήριξη της ελληνικής κοινότητας καθώς είναι πολλές οι οικογένειες Ελληνοαυστραλών που έχουν έρθει αντιμέτωπες με τον καρκίνο στον εγκέφαλο και έχουν καταρρακωθεί από την έλλειψη πόρων και τρόπων αντιμετώπισης της ασθένειας.
«Αγωνίζομαι και θα συνεχίζω να αγωνίζομαι για να βοηθήσω κι άλλους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα» λέει.
«Πολλές φορές αισθάνομαι μόνη. Όλα γύρω μου καταρρέουν και είμαι έτοιμη να παραδώσω τα όπλα. Προσπαθώ να είμαι σωστή στη δουλειά μου, να φροντίζω και να στηρίζω τον άντρα μου και τα παιδιά μου με το χαμόγελο για να παίρνουν δύναμη, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει θεραπεία. Δεν το βάζω κάτω γιατί ξέρω πως υπάρχουν κι άλλοι σαν εμένα που παίρνουν δύναμη».
Για δωρεές επισκεφθείτε το St Vincent’s Scrub Run Everyday Hero και επιλέξτε το όνομα της Filli Kaoullas (www.scrubsrun.com.au).
