Επέτειο των γενεθλίων μου γιόρταζα σ’ ένα μαγαζί με φίλους, όταν άκουσα τη Διαμάντω να τραγουδά το “φεύγω κι αφήνω την καρδιά μου…”. 

Με λευκό μακρύ, όπως θυμάμαι, φόρεμα και λυτά ξανθά μαλλιά, τη φέρνω στο νου μου και σήμερα που μαθαίνω ότι έχει αφήσει την καρδιά της στο Uluru τον Ιερό Βράχο των Αβοριγίνων στην κόκκινη έρημο της Αυστραλίας, στην ουσία στην καρδιά της χώρας.

Εκεί που χτυπά η ίδια η καρδιά των πρώτων κατοίκων αυτής της γης και την διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού οι Mutitjulu, ανατολικά του Βράχου, που είναι ιδιοκτησία τους.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να μπει στην κοινότητά τους χωρίς άδεια. Δεν είναι πολλοί. Όλοι κι όλοι 296 βρέθηκαν να είναι στην απογραφή του 2011.

Ανάμεσά τους, ταλαντούχοι ζωγράφοι, φτιάχνουν αριστουργήματα που θαυμάζουν στην μόνιμη έκθεση που υπάρχει εκεί οι επισκέπτες και μπορούν να αγοράσουν έργα τους. Ο τουρισμός, πολύ ζωντανός, τους εξασφαλίζει ένα βιοτικό επίπεδο ανώτερο από εκείνο άλλων κοινοτήτων των Αβοριγίνων, ενώ σχετικά σε καλό επίπεδο είναι επίσης και η παιδεία. 

MIA ΑΛΛΗ ΕΙΚΟΝΑ

Η Διαμάντω Ροζακέα, η τραγουδίστρια με την ιδιαίτερη χροιά, την ευγενική, αλλά και δυναμική προσέγγιση στα πράγματα, ζητά να προβάλει μια άλλη εικόνα των Αβοριγίνων. Να δώσει μια νέα ώθηση στο ταλέντο τους, που έχει απεριόριστες διαστάσεις. Μαζί της έχει τον ταλαντούχο ζωγράφο Zhou Xiaoping και τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Brian James.

Η ίδια έχει διακριθεί και ως επιχειρηματίας-ιδιοκτήτρια ασυνήθιστων καφέ που έχουν βραβευτεί. Έχει έναν ιδιαίτερα άμεσο τρόπο να πλησιάζει τον άνθρωπο και η προσωπικότητά της εκπέμπει φως. “Είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος” θα πει ο κορυφαίος μουσικός, Γιώργος Σπύρου, που συνεργάστηκε μαζί της. “Τελειομανής, ταλαντούχα, ευγενής με έναν δυναμισμό που εντυπωσιάζει”, λέει ο άνθρωπος που την έζησε χρόνια τώρα.

Η Διαμάντω την «καρδιά» της στο Uluru, την άφησε πριν ένα χρόνο, όταν επισκέφθηκε τον Ιερό Βράχο με τον Zhou Xiaoping και τον Brian James.

Η πρώτη τους επαφή, τούς άφησε άφωνους. Υπήρχε ένας κόσμος εκεί με τον οποίο θα μπορούσαν να συνεργαστούν και να φέρουν στο πολυπολιτιστικό προσκήνιο, όχι μόνο της Αυστραλίας, αλλά του κόσμου ολόκληρου την καλλιτεχνική πλευρά των Αβοριγίνων του Mutitjulu του Uluru, και στη συνέχεια άλλων κοινοτήτων.

Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της συνεργασίας του ζωγράφου Xiaoping με Αβορίγινες ζωγράφους, για τη δημιουργία μεγάλων τοιχογραφιών που θα τοποθετηθούν σε διάφορα σημεία της κοινότητας, όπως το σχολείο, τη δημόσια πισίνα και το κέντρο παιδείας ενηλίκων.

Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο θα λάβουν μέρος πολλοί μεγάλοι ντόπιοι καλλιτέχνες και θα ελκύσει το ενδιαφέρον, προβλέπεται, πολλών και, μάλιστα, έξω από τα σύνορα του Ιερού Βράχου.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Αναγέννηση, προβλέπεται, και από τον νέο δήμαρχο της κοινότητας, Gary Cole, με τη νέα αυτή κίνηση που θα ανεβάσει το ηθικό της κοινότητας.

Γιατί, θα πρέπει να πούμε, ότι οι Mutitjulu, έχουν αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις και τα πράγματα στον Ιερό Βράχο, δεν ήταν πάντα σύμφωνα με το ειδυλλιακό τοπίο.

Η κοινότητα αντιμετώπιζε φοβερές προκλήσεις και είχε σχεδόν παραδοθεί στις πληγές που χτύπησαν, κατά καιρούς, όλες σχεδόν τις κοινότητες των Αβοριγίνων, όπως το αλκοόλ, η εισπνοή βενζίνης και τα ναρκωτικά. Την κρίσιμη αυτή στιγμή, πριν δύο δεκαετίες αποφάσισαν να μεσολαβήσουν δυναμικά οι γέροντες της κοινότητας και να βάλουν τέλος σ’ όλα αυτά που είχαν γονατίσει την κοινότητα.

Άρχιζε σιγά-σιγά ν’ ανθίζει, σίγουρα με την προστασία του Ιερού Βράχου δίπλα της, η κοινότητα, όταν πριν οχτώ χρόνια, ανεξέλεγκτα η αυστραλιανή κυβέρνηση έστειλε στρατεύματα να επέμβουν στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων όταν η κοινότητα είχε βρει πλέον, με δικές της προσπάθειες, τον δρόμο της.

Η πρωτοβουλία αυτή καταδικάστηκε ευρέως, ως περιττή και υποτιμητική για μια περήφανη κοινότητα που είχε ανακτήσει την αξιοπρέπειά της και τώρα άρχισε πάλι να οπισθοδρομεί.

Μόνο τελευταία με τη συγκρότηση Δήμου και τον διορισμό ενός δυναμικού νέου δημάρχου, η κοινότητα αρχίζει ξανά να αναπνέει.

Μεγάλη ώθηση, σ’ αυτήν την προσπάθεια δίνει τώρα η πρωτοβουλία για τη δημιουργία έργων που θα δώσουν μια νέα εικόνα για την κουλτούρα των Aβοριγίνων, όχι μόνο της περιοχής, αλλά και εκτός συνόρων της χώρας. 

Η τέχνη εξάλλου δεν έχει σύνορα. Ιδιαίτερα, όταν αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων και την αιχμαλωτίζει.