ΟΧΙ θα ψήφιζα στο δημοψήφισμα της Κυριακής.
ΟΧΙ και, μάλιστα, δαγκωτό, αν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ευρώπη είχε θέσει το ερώτημα σε σωστή βάση.
ΑΝ, με δυο κουβέντες, αυτό που μας προτείνει να ψηφίσουμε την Κυριακή ήταν πραγματοποιήσιμο χωρίς… δανεικά.
ΑΝ μας πρότεινε, δηλαδή, να πούμε όχι σε μια ζωή χωρίς Cayenne, ΑΤΜ, πιστωτικές, κάρτες, μεγάλες συντάξεις, αιρκοντίσιον, μεζονέτες, πισίνες, εξοχικά και διακοπές σε μαγικά νησιά, θα ψήφιζα όχι.
ΜΕ άλλα λόγια, αν ζητούσε από τον ελληνικό λαό, να πει όχι στο καπιταλιστικό life style, που έχει εθιστεί, δηλαδή στον καταναλωτισμό και την καλοπέραση, που έχει διαβρώσει τον ψυχισμό του, θα συγχωρούσα ακόμα και τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό και εθνικιστικό κόμμα του Καμένου και θα ψήφιζα όχι.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται, όμως, η σημερινή Αριστερά δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες, και μπορεί άνετα να συμβιώσει πολιτικά με τους ακροδεξιούς και οικονομικά με τους καπιταλιστές
ΝΑΙ, με τους καπιταλιστές, που εκμεταλλεύονται τον περήφανο… λαό μας και πίνουν το αίμα της… εργατικής τάξης, αν μας χαρίσουν ό,τι τους χρωστάμε και μας δώσουν κανένα μεγαλύτερο δάνειο, να πληρώνουν τις συντάξεις της εκλογικής τους πελατείας.
ΠΟΙΟΣ το περίμενε, ακόμα και πριν λίγα χρόνια, ότι θα έφτανε η μέρα, που η πρώτη μας… αριστερή κυβέρνηση, που για έναν ολάκερο αιώνα ευαγγελιζόταν την άφιξη του κομμουνισμού και της ισότητας, θα έκανε… σκληρές διαπραγματεύσεις για την αύξηση της ελεημοσύνης που μας δίνουν οι καπιταλιστές;
ΑΝ και το ένα δέκατο απ’ όσα έλεγαν να πίστευαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι και αν πραγματικά συνεχίζουν (όπως ισχυρίζονται) να αγωνίζονται για την υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, δεν θα ζητούσαν ελεημοσύνη από τους… εκβιαστές και εκμεταλλευτές εταίρους μας;
ΛΙΓΗ τσίπα να είχε ο Τσίπρας, θα έπρεπε να είχε τηρήσει τουλάχιστον τη βασική προεκλογική του υπόσχεση: να είχε σκίσει το Μνημόνιο στο Σύνταγμα την επόμενη μέρα των εκλογών.
ΑΝΤΙ αυτού, όμως, το πρώτο πράγμα που έκανε, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία, ήταν να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις και να ζητήσει από τους δανειστές διαγραφή του χρέους και νέα δάνεια με καλύτερους… όρους.
ΒΕΒΑΙΩΣ και κάθε τόσο επικαλείτο την… περηφάνια και αξιοπρέπεια του χρεωκοπημένου λαού μας, αλλά με το που καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων επανερχόταν στο κλασικό μοτίβο: «Ευρωπαίοι εκβιαστές και εκμεταλλευτές των λαών… δώστε μας κανένα φράγκο»!
ΚΑΙ όλα αυτά παρά το γεγονός, ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι σύντροφοί του στην κυβέρνηση και το κόμμα, θα πρέπει κατά βάθος να ψυχανεμίζονται, ότι εδώ που βρίσκεται η χώρα σήμερα, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να ανακτήσει ο ελληνικός λαός την χαμένη του αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του.
ΝΑ επιστρέψει στη δεκαετία του 1950 και να κάνει αποτοξίνωση, για να ξεπεράσει το σύνδρομο του νεοπλουτισμού και της καλοπέρασης με δανεικά και αγύριστα…
ΚΑΙ αυτό επειδή η περηφάνια και η αξιοπρέπεια στις μέρες μας, είναι μια πανάκριβη πολυτέλεια, που μπορείς να αποκτήσεις μόνο με παιδεία, προγραμματισμό, σκληρή δουλειά και θυσίες, είναι μια απλησίαστη χίμαιρα για τον λαό μας, που έμαθε να ζει με δανεικά.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, για κακή μας τύχη, τουλάχιστον για την ώρα, άλλος δρόμος (πέρα από αυτόν που οδηγεί στο βαθύ παρελθόν) δεν υπάρχει, αφού οι εταίροι μας δεν μασάνε την κουτοπονηριά μας και κροκοδείλια δάκρυά μας.
Ο κόσμος που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφόροι του, που δανείζει και να σβήνει δάνεια, δεν υπάρχει στον σημερινό και άκρως ανταγωνιστικό κόσμο των «αγορών» και του καπιταλισμού.
ΚΑΙ να υπάρχει, μάλλον δεν θα δανείζει λεφτά σε… φερέγγυες χώρες όπως η πατρίδα μας, για να διατηρούν τα κόμματά της τους ψηφοφόρους τους στο Δημόσιο και να τους πληρώνουν τις συντάξεις τους.
ΕΚΤΟΣ και αν ο Βαρουφάκης, που διαχειρίζεται τα οικονομικά της χώρας, έχει ανακαλύψει σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, τράπεζες, που να μοιράζουν λεφτά.
Ο λόγος που, τελικά, η κυβέρνηση αποχώρησε από τις διαπραγματεύσεις, ήταν γιατί οι εταίροι δεν δέχονταν ορισμένα μέτρα που πρότειναν γιατί τα θεωρούσαν πολύ πιο υφεσιακά και αντιαναπτυξιακά από τα δικά τους.
ΠΙΣΤΕΥΑΝ, ότι αυξάνοντας τις δαπάνες του Δημοσίου και τη φορολογία για να συγκεντρωθούν τα 8 δισεκατομμύρια, που πρότεινε η ελληνική κυβέρνηση για να καλύψει τις ανάγκες του κράτους, θα γκρέμιζαν ό,τι είχε απομείνει στη χώρα οικονομικά όρθιο.
ΟΙ εταίροι πρότειναν χοντρικά, να μειωθούν οι δαπάνες του Δημοσίου, οι υψηλές συντάξεις, να ανοίξουν όλα τα κλειστά επαγγέλματα των προνομιούχων τάξεων, να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης και να γίνουν μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο ώστε να μειωθούν οι δαπάνες, να βελτιωθεί η αποδοτικότητά τους και να παταχθεί η διαφθορά, η φοροδιαφυγή και οι άλλες παθογένειες του κρατικού μηχανισμού.
ΜΕ το που κατάλαβε η ελληνική κυβέρνηση ότι οι… θεσμοί θα επιμείνουν σε ορισμένα μέτρα που θεωρούσαν ότι θα βοηθούσαν την ανασυγκρότηση του κράτους και την ελληνική οικονομία να ορθοποδήσει, σηκώθηκαν και έφυγαν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
ΔΕΝ ήθελαν, δηλαδή, να κάνουν καμιά υποχώρηση στην περικοπή των δημόσιων δαπανών, τις μεταρρυθμίσεις και το συνταξιοδοτικό.
ΜΕ δυο κουβέντες, δεν ήθελαν και αυτοί, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, να πατάξουν τη διαφθορά και την ανικανότητα των δημόσιων υπάλληλων: της ιερής αγελάδας του Έθνους…
ΜΙΑΣ γερασμένης, δυσκίνητης, ανίκανης και παχύσαρκης αγελάδας, που σέρνει τα πόδια της και έχει γεμίσει με κοπριές και σκουπίδια ολόκληρη τη χώρα.
ΑΛΛΑ τι να πει κανείς για μια κυβέρνηση της… εργατικής τάξης που για χάρη της δημοσιοϋπαλληλικής της πελατείας, επαναπροσέλαβε τους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους, έκλεισε τις τράπεζες, κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει όρθιο στην ήδη ρημαγμένη οικονομία, στέλνοντας στην ανεργία ακόμα ένα εκατομμύριο εργαζόμενους.
ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο λαός, ξύπνησε το περασμένο Σάββατο, σε μια άλλη χώρα, από αυτή που άφησε πριν τον πάρει ο ύπνος την Παρασκευή το βράδυ…
ΣΤΟ μεταξύ και επειδή κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει και τι μέρα θα ξημερώσει αύριο και επειδή τα ίδια γράφω εδώ και 25 χρόνια κλείνω το θέμα (με βαριά καρδιά θα έλεγα) με μία φωτογραφία από μια Ελλάδα που δεν μπορεί να την ακουμπήσει η κρίση και η διαχρονική ηλιθιότητα των πολιτικών της.
ΓΕΙΑ χαρά λοιπόν και ψυχραιμία. Μπόρα είναι και αυτή και θα περάσει…
