“Ο σπόρος ο ελληνικός είναι το σημείο αναφοράς σας”

Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Ιφιγένεια, Κασσάνδρα, Άλκηστις, Ισμήνη, Χρυσόθεμις, Μάσα, Γρούσα, Τιτάνια, Κορντέλια, Μπλανς, είναι μόνο μερικοί από τους 75 πρωταγωνιστικούς ρόλους που έχει ερμηνεύσει η Κάτια Γέρου στη θεατρική σκηνή του Θεάτρου Τέχνης και όχι μόνο. Δεν σε μαγεύει η παρουσία της μόνο στο θεατρικό σανίδι, αλλά και στην καθημερινότητά της, εγώ προσωπικά δεν έχω συναντήσει πιο σεμνό και ταπεινό καλλιτέχνη στη ζωή μου. 

Με έχει κερδίσει η στάση ζωής που έχει υιοθετήσει τόσα χρόνια, συμμετέχοντας στην Αριστερά από τα φοιτητικά της χρόνια στη Νομική Σχολή Αθηνών έως σήμερα, αλλά και στα κοινωνικά ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας, δίνοντας το ανθρώπινο στίγμα με παραστάσεις σαν το «Σας αρέσει ο Μπραμς;» και την ταινία «Ο Δρόμος προς τη Δύση», όπου πραγματεύονται ζητήματα της μετανάστευσης, της εμπορίας ανθρώπων, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. 

Στις φετινές εκλογές η Κάτια Γέρου ήταν στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος της τέχνης με ενεργό συμμετοχή στα κοινά, αλλά όπως λέει η ίδια, δεν με ενδιαφέρει να μπω στην πολιτική ζωή του τόπου μας, μπορώ να υπηρετήσω την Πατρίδα μου και από την πλευρά του θεάτρου και του κοινωνικού κινήματος. Υπάρχουν τόσοι άλλοι ικανοί πολιτικοί, γιατί να μπω σε αυτήν τη διαδικασία. Βρεθήκαμε στο σπίτι της πριν από μερικές ημέρες – ετοιμάζει το ρόλο της στη νέα ταινία του Κυριάκου Κατζουράκη, ενώ ετοιμάζει και μια παράσταση με τον Σάββα Στρούμπο, βοηθός του Θεόδωρου Τερζόπουλου το χειμώνα. Μιλήσαμε για όλους και για όλα… 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι μεγάλη ελπίδα για τη χώρα μας. Προσδοκώ να γίνει τώρα ή στο εγγύς μέλλον μερική διαγραφή του χρέους, αλλιώς αυτή η χώρα θα παράγει μετανάστες για τα επόμενα 100 χρόνια. Αυτό είναι τρομακτικό! 

Θα μου πεις πως θα γίνει αυτό με τόση άρνηση από την άλλη πλευρά; Ελπίζω ακόμα ότι στην ΕΕ θα βγουν και άλλες αριστερές κυβερνήσεις και θα αλληλοβοηθηθούμε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τώρα αλληλεγγύη από τη κυβέρνηση του Ραχόι αλλά από την Ισπανία των Podemos μπορούμε να ελπίζουμε σε μια αμοιβαία κατανόηση και στήριξη. Θα πρέπει να γίνει μερική διαγραφή του χρέους, επειδή δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να πληρώνει λεφτά τα οποία πήγαν σε μίζες, σε τσέπες τρίτων, σε υποβρύχια που γέρνουν, σε μια απίστευτη ρωμαϊκή σπατάλη που τώρα την πληρώνει ο ελληνικός λαός. 

Στο άλλο που πιστεύω επίσης είναι ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα στραφεί προς λύσεις που δεν κοστίζουν, αυτό που λέμε, μεταρρυθμίσεις αλλά με άλλη έννοια. Υπάρχουν τέτοιες λύσεις που δεν κοστίζουν σε κάθε τομέα. Εγώ προσωπικά δεν θέλω να μπω ενεργά στην πολιτική σκηνή, νομίζω ότι από την πλευρά της τέχνης μπορώ να προσφέρω περισσότερα στην κοινωνία μας. Με τρομάζει πολύ η ανεύθυνη αντιμετώπιση από την Ευρώπη των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας, εμείς πρέπει να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που ψάχνουν μια Πατρίδα, επειδή είναι διωγμένοι από τις χώρες καταγωγής τους και να έχουμε πιο ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που κατακλύζουν τη χώρα μας καθημερινά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κυνηγημένοι και δεν ζητάνε πλούτη αλλά το δικαίωμα στη ζωή. Πώς θα τους γυρίσουμε την πλάτη; Είναι και αυτοί θύματα του trafficking. 

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να υπάρξει καλύτερη κατανομή και οργάνωση στην παροχή βοήθειας προς κυνηγημένους ανθρώπους, ώστε να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Η κεντρική ελληνική πολιτική σκηνή θα έπρεπε να το σηκώσει αυτό ως πρώτο θέμα, μαζί με το ζήτημα της διαχείρισης του χρέους. Σε όλες αυτές τις δυσάρεστες συγκυρίες για την Ελλάδα μας, σκέπτομαι, δεν πρέπει κάποια στιγμή να πούμε basta στους δανειστές τοκογλύφους, στους εμπόρους λευκής σαρκός, στους ανθρώπους που θέλουν να πλουτίσουν στην πλάτη του περήφανου λαού μας, ακόμα και σε αυτούς που προβάλλουν μια ψεύτικη life style ζωή, εδώ μπαίνει το θέμα της παιδείας και του πολιτισμού. Μιλάμε για έναν τοξικό πλανήτη που το μεγάλο γκαλά και τα μεγάλα πάρτι γίνονται από τράπεζες και τοκογλύφους εις βάρος πολλών λαών και κρατών. Είμαι σίγουρη ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταφέρει να βγάλει τη χώρα από την κρίση, ενώ στο κομμάτι της ρύθμισης των δανείων και των χρεών των πολιτών, όπως και στον τομέα της κοινωνικής στήριξης ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού μας, έχει κάνει θετικά βήματα. 

Όμως, είναι τόσο ξηλωμένο το πουλόβερ μας που όσα και να κάνεις δεν φτάνει και πάντα την πληρώνει ο καημένος ο λαός. Το “δόγμα του σοκ” το βιώνουμε καθημερινά με τις αυτοκτονίες, την ανεργία, την ανέχεια… Η άγρια πραγματικότητα που ζούμε μας δείχνει ότι, κακώς, εξαρτηθήκαμε τόσο πολύ από τα υλικά αγαθά. Κακώς, πιστέψαμε στα ψέματα και γυρίσαμε την πλάτη μας στην πνευματικότητα, τον πολιτισμό και τις τέχνες, την αλληλεγγύη, τη γνώση, σε αυτό το κάτι παραπάνω που μας κάνει ανθρώπους. Ζούμε σε μια τραγική αβεβαιότητα, πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας και να την καταλάβουμε πού είναι το πρόβλημα, πώς φτάσαμε μέχρις εδώ, σε αυτήν τη μεσαιωνική κατάσταση στη χώρα μας. Να γίνουμε δηλαδή συνειδητοί πολίτες. Ο καθένας, με τις μικρές του δυνάμεις, όποιος κι αν είναι… Τα πράγματα που βιώνουμε σήμερα μας ξεπερνάνε…

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΜΑΣ 

Εδώ και 3 χρόνια δουλεύουμε ένα σενάριο για μια ταινία μαζί με τον σύντροφό μου Κυριάκο Κατζουράκη υπό τον τίτλο «Ουσάκ». Πρόκειται για την ονομασία ενός ανατολίτικου μουσικού δρόμου και για ιστορίες ζόρικες ανθρώπων 30 χρόνια μετά που κάποτε υπήρξαν καλλιτέχνες, εργάτες, εργαζόμενοι και σε μια νύχτα βρέθηκαν στο δρόμο χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς τίποτα… Η δυστυχία σε βουλιάζει σε μια κοινωνική παρακμή. 

Κάποια στιγμή, όμως, αυτοί οι άνθρωποι σηκώνουν κεφάλι, θυμούνται, αντιδρούν… Τα γυρίσματα της ταινίας θα γίνουν στην Αθήνα και την ελληνική επαρχία. Είναι μεγάλο στοίχημα και πιάνουμε πολλά σημαντικά ζητήματα σφαιρικά γύρω από την ύπαρξή μας, την κοινωνία, την ανεργία, την πείνα, την απώλεια, την καλλιέργεια των μεταλλαγμένων σπόρων και τροφίμων κ.ά. 

Είναι και ένας θρήνος για την βιοποικιλότητα που χάνεται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παντού και για τα πέντε χρόνια που βιώνουμε στη χώρα μας με όλα τα αίσχη που έχουν γίνει στο βωμό του κέρδους και εις βάρος του λαού μας. Υποδύομαι την Ιωάννα, παραπομπή στην «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» του Μπρεχτ, η οποία κάποτε ήταν εναλλακτική καλλιτέχνης και τώρα δουλεύει στην γκαρνταρόμπα ενός σκυλάδικου. 

Ο ρόλος μου έχει σχέση με τη μνήμη και θέλει να αποδείξει ότι μέσα στον έσχατο κυνισμό μας πάντα υπάρχει ένα σποράκι το οποίο μας κρατά ζωντανούς. Τα σκηνικά είναι του Γιάννη Μετζικώφ, συμμετέχουν οι ηθοποιοί Γιάννης Τσορτέκης, Δημήτρης Πουλικάκος, Θάνος Αλεξίου, Νίκος Νίκας κ.ά. Η ταινία θα βγει στις αίθουσες το 2016. 

Το χειμώνα θα κάνουμε τη «Μήδεια» σε σύγχρονη εκδοχή, με τον Σάββα Στρούμπο, στην πειραματική σκηνή του ΑΤΤΙΣ του Θεόδωρου Τερζόπουλου. Παραμένω στο Δ.Σ. του Θεάτρου Τέχνης, όπου αντέχουμε τόσα χρόνια χωρίς ούτε ένα ευρώ από το κράτος και μάλιστα από την εποχή των παχιών αγελάδων. Ο Κάρολος Κουν και ο Γιώργος Λαζάνης, οι δάσκαλοί μου στο Θέατρο Τέχνης με έμαθαν να ζούμε για το θέατρο και να συνεχίσουμε το πλούσιο έργο που άφησαν, στηριζόμενοι στις δυνάμεις μας. 

ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Θα ήθελα να ευχηθείτε εσείς οι Έλληνες της Αυστραλίας και της Διασποράς στο σύνολό της, να σταθεί στα πόδια της η Πατρίδα μας και να ξαναποκτήσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια, να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα και να γίνουμε όλοι μας αντάξιοι των καλών της στιγμών. Η Ελλάδα μας, που πέρασε μια Δικτατορία, τόσα δεινά κατά τη διάρκεια των αιώνων, πάντα ξαναγεννιέται και έχει γίνει καλό παράδειγμα σε όλους. 

Ο ελληνικός πολιτισμός που πρεσβεύετε και εσείς στην Αυστραλία και στην ξενιτιά κρατάει ζωντανή τη φλόγα του Ελληνισμού, βοηθώντας να γευτείτε και να μοιραστείτε μαζί μας και τους άλλους πολιτισμούς και τέχνες στις δεύτερες πατρίδες σας. Είναι ο σπόρος ο ελληνικός, η ρίζα, η ταυτότητα που σας βοηθάει στην αλληλογνωριμία με τους Άλλους, είναι το σημείο αναφοράς σας. Ειδικά στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι σημαντικό που έχετε ένα σημείο αναφοράς, την ελληνική καταγωγή και τις ρίζες σας. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο αυτό και ειδικά στις δύσκολες μέρες που ζούμε εδώ στην Πατρίδα μας. 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Κάτια Γέρου κατάγεται από το Αγρίνιο. Σπούδασε αρχικά Νομικά στην Αθήνα, όπου και ξεκίνησε η ενασχόλησή της με το θέατρο. Στην αρχή εντάχθηκε στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα (1976) αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και σε αυτή του Θεάτρου Τέχνης. Πέτυχε και στις δύο αλλά τελικά επέλεξε το Θέατρο Τέχνης, με το οποίο συνεργάστηκε για τα επόμενα 30 χρόνια μετά την αποφοίτησή της, όπου πρωταγωνίστησε σε παραστάσεις του Κουν και του Λαζάνη όλου του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. 

Είναι παντρεμένη με τον ζωγράφο, σκηνογράφο και σκηνοθέτη Κυριάκο Κατζουράκη, τέως πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, του οποίου είναι μούσα του στις ταινίες “Γλυκιά Μνήμη”, ‘Μικρές εξεγέρσεις”, “Ο Δρόμος προς τη Δύση” κ.ά.. Στις εκλογές του 2009 και του 2015 ήταν υποψήφια βουλευτής επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατα εξέδωσε την αυτοβιογραφία της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο υπό τον τίτλο “Αλλάζοντας τους παλμούς της καρδιάς-συζητήσεις για το θέατρο με την Ιόλη Ανδρεάδη»”.