Είναι η τρίτη φορά από αυτή εδώ τη στήλη, που αναφέρομαι σε βιβλίο που έχει να κάνει με την αποανάπτυξη, την αλληλέγγυα οικονομία και την άμεση δημοκρατία. Στις 19 Μάη 2012 παρουσίασα το βιβλίο του Γιώργου Λιερού
«Για την Άμεση Δημοκρατία» και στις 9 Αυγούστου 2014 το βιβλίο του Σερζ Λατούς «Προς μια κοινωνία της λιτής αφθονίας», και τα δύο από τις ίδιες Εκδόσεις. Προτίθεμαι, επίσης, να συνεχίσω την παρουσίαση βιβλίων του ίδιου κύκλου και θεματολογίας, μόνο και μόνο επειδή με εμπνέει το παράδειγμα της Ελλάδας στην κρίση, παραθέτοντας προτάσεις, απόψεις και ιδέες για προβληματισμό -και όχι μόνο- που οδηγούν στην έξοδο από τον αδηφάγο καπιταλισμό και τη δημιουργία μιας άλλης, οικολογικά ισορροπημένης, δημιουργικής και αμεσοδημοκρατικής κοινωνίας. Αυτό είναι το νήμα που ενώνει τα βιβλία αυτά και αυτά που θα ακολουθήσουν.
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του ανά χείρας βιβλίου:
«Ο καπιταλισμός, πριν φανερώσει τα αδιέξοδά του, κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμόρφωσε έναν ανθρωπολογικό τύπο μοναχικό, νευρωτικό, αγχώδη, φοβικό και φοβισμένο, ανταγωνιστικό, επιθετικό, ενεργοβόρο. καριερίστα και αμοραλιστή, κάτοικο του «εγώ» και όχι του «εμείς». Ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος αυτός διατηρεί την ψευδαίσθηση της ατομικής διαφυγής. Ο ανθρωπολογικός τύπος της ιδιώτευσης, της απάθειας, της συναλλαγής και της αλλοτρίωσης είναι μέρος του προβλήματος που έχουμε να επιλύσουμε. Είναι ανάγκη να υιοθετήσουμε άλλα νοήματα, άλλες σημασίες και άλλα προτάγματα στη ζωή μας. με τα οποία θα αξίζει να ζει κανείς σήμερα και όχι να περιμένει την έφοδο στα «χειμερινά ανάκτορα». Διότι ο άνθρωπος, εκτός από κοινωνική κατασκευή, είναι ταυτόχρονα και δημιουργός της ζωής του. Ο ετερόνομος άνθρωπος που, ως καταναλωτής, υπακούει και εκτελεί νόμους, εντολές και αφηγήσεις άλλων, χωρίς να συμμετέχει ο ίδιος στη λήψη των αποφάσεων, είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί από τον αυτόνομο τύπο ανθρώπου, εκείνου που αυτοθεσμίζεται, που διαμορφώνει, δηλαδή, ο ίδιος τους θεσμούς και τους αναιρεί, αν χρειαστεί. Το δικαίωμα του «συνανήκειν» είναι σύμφυτο με το δικαίωμα του «συναποφασίζειν» και είναι ίσως ο μόνος τρόπος προαγωγής της αίσθησης της κοινότητας, και αυτό γιατί ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέφει στην κοινότητα των άλλων ανθρώπων ένα μέρος της ύπαρξης του που της το οφείλει. Έτσι, καλλιεργείται και η ξεχασμένη στις μέρες μας αίσθηση της ατομικής ευθύνης απέναντι στην κοινωνία. Η δημιουργία του νέου αυτού ανθρωπολογικού τύπου αποκτά στις μέρες μας τη διαδικασία του κατεπείγοντος, εφόσον μια αυτόνομη, δημοκρατική και οικολογική κοινωνία δεν μπορεί να απαρτίζεται, ούτε φυσικά και να δημιουργηθεί. από τον τύπο του ανθρώπου που δημιουργεί η καταναλωτική κοινωνία”. Ο Γιώργος Κολέμπας εργάστηκε ως μαθηματικός στη Μέση Εκπαίδευση και τώρα ασχολείται με την οικο-γεωργία. Έχει γράψει τα βιβλία “Τοπικοποίηση: Από το παγκόσμιο… στο τοπικό” (εκδ. Αντιγόνη, 2009) και μαζί με τον Βασίλη Γιόκαρη το “Κοινωνικοποίηση: Η διέξοδος από τις συμπληγάδες του κρατισμού και της ιδιωτικοποίησης” (Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, 2012). Διαχειρίζεται το μπλογκ http://top-ikopoiisi.blogspot.gr Ο Γιάννης Μπίλλας είναι εκπαιδευτικός-βιοκαλλιεργητής και ζει στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Εργάζεται για την αποανάπτυξη και την άμεση δημοκρατία συμμετέχοντας στην κίνηση Από Κοινού http://apokoinou.com Για τις Εκδόσεις Των Συναδέλφων επισκεφθείτε το ιστολόγιο http://ekdoseisynadelfwn.wordpress.com
