ΚΑΙ να θέλω να αγιάσω, δεν με αφήνουν…
ΟΣΟ υπάρχουν ποιήτριες που εξυμνούνται μεταξύ τους στις στήλες αλληλογραφίας της εφημερίδας μας και όσο οι κριτικοί λογοτεχνίας της παροικίας μας συνεχίζουν να κάνουν την πάπια, τότε…
…ΤΟΤΕ, φίλοι αναγνώστες, δεν πρόκειται να δω άσπρη μέρα και να κάνω καριέρα σε τούτη την δουλειά.
ΑΣΕ που θα ενοχλώ άθελά μου και την κυρία Ιωάννα που άρχισε να πιστεύει ότι γλύτωσε από τα άθλια γραπτά μου…
ΠΑΝΩ λοιπόν που είχα ξεχαστεί και ηρεμήσει, ψαρεύοντας επαναστατικές ειδήσεις στα πατριωτικά ΣΥΡΙΖΑίικα λιβάδια (στα οποία και θα αναφερθώ πιο κάτω), μού τηλεφωνεί μια αναγνώστρια της στήλης (που τυγχάνει να είναι και γνωστή ποιήτρια) και μου χαλά τη μέρα και τη διάθεση.
ΠΡΙΝ καλά-καλά ανταλλάξουμε μια καλημέρα, μου λέει οργισμένη: «Δεν θέλω πια να διαβάσω περισσότερα ποιήματα στην εφημερίδα σας για το πόσο καλά είναι τα βιβλία της Αγγελικής Βογδάνη»…
ΚΑΙ συνεχίζει, πριν προλάβω να αντιδράσω: «Φτάνουν πια οι ύμνοι και τα ποιήματα από τη Λούλα Παπαζώη. Με έχουν κουράσει…».
ΟΤΑΝ της είπα ότι δεν ξέρω για ποιο ακριβώς ποίημα μου μιλά, γιατί δεν έχω ακόμα προλάβει να διαβάσω τη στήλη της αλληλογραφίας, τότε είναι που πήρε φωτιά…
«Α, έτσι ε, δεν ξέρεις… Αυτό σημαίνει ότι δεν διαβάζεις την εφημερίδα σας, η οποία έχει σχεδόν δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές της Βογδάνη, μετά από τόσα ποιήματά της που δημοσιεύσατε. Και συνεχίζει…
«ΓΙΑ μένα, όμως, ήξερες να γράψεις τις κακίες σου, 24 ώρες μετά την παρουσίαση της τελευταίας μου ποιητικής συλλογής…».
ΜΙΣΗ ώρα σχεδόν κράτησε το τηλεφώνημα, μέχρι να ηρεμήσω την ποιήτρια. Μετά από πολλές ερωτήσεις, κατάφερα να την πείσω να μου πει ποια ήταν, υποσχόμενος ότι δεν θα δημοσιεύσω το όνομά της.
ΣΤΗ συζήτηση που ακολούθησε, μού είπε πολλά για τα όσα λαμβάνουν χώρα στα λογοτεχνικά παρασκήνια, για τις… κινητοποιήσεις των συγγραφέων και των φίλων τους, πριν την παρουσίαση ενός βιβλίου και το πόσο δύσκολο είναι να βρεις τον «αναγνωρισμένο» ποιητή που θα το παρουσιάσει και πολλά άλλα.
ΣΤΑ όσα «ενδιαφέροντα» μου είπε, κυρίως για ορισμένες γνωστές ποιήτριες της παροικίας μας, θα αναφερθώ μια άλλη φορά, όταν μου δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία.
ΤΑ data που έχω συγκεντρώσει (τα τελευταία 40 χρόνια) από το ντόπιο λογοτεχνικό κύκλωμα, λέω να το χρησιμοποιήσω σύντομα για την συγγραφή ενός δοκιμίου που θα αναφέρεται στην κληρονομιά που άφησαν στην παροικία και στα Ελληνικά Γράμματα οι συμπάροικοι λογοτέχνες και ποιητές.
ΜΕ δυο κουβέντες, θα είναι ένα ολιγοσέλιδο και ευκολοδιάβαστο δοκίμιο, το οποίο και θα διανεμηθεί δωρεάν μέσω του «Νέου Κόσμου» και θα ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο οι κριτικοί της παροικίας μας «κριτίκαραν» τα βιβλία και τις ποιητικές συλλογές που παρουσίαζαν.
«ΚΡΙΤΙΚΗ στους Κριτικούς» θα είναι ο τίτλος και θα συνοδεύεται με αποσπάσματα για τα όσα είπαν στις βιβλιοπαρουσιάσεις για διάφορα ποιήματα και άλλα λογοτεχνήματα οι παρουσιαστές…
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, όπου να ‘ναι, οι συνεργάτες μου τελειώνουν και μια έρευνα, προκειμένου να εντοπίσω τον αριθμό των βιβλίων που γράφτηκαν και πουλήθηκαν, πόσο χαρτί και χρήματα για την έκδοσή τους ξοδεύτηκαν, ποιοι απ’ όσους τα πήραν, τα διάβασαν και τέλος τι κατάλαβαν…
ΜΕ λίγα λόγια, βρε αδελφέ, θέλω να κάνω έναν απολογισμό για το αν το αποτέλεσμα, δικαιολογεί (χοντρικά έστω…) τον κοπιαστικό λογοτεχνικό οργασμό της παροικίας μας, τις εργατοώρες που σπαταλήθηκαν και τα χρήματα που ξοδεύτηκαν ή τζάμπα τα κάναμε όλα αυτά για να σκοτώνουμε τον χρόνο μας;
ΤΕΛΟΣ πάντων, αυτά θα τα πούμε στο δοκίμιο και τα προκαταρκτικά, αφού τελειώσει η έρευνα των συνεργατών μου. Μέχρι τότε υπομονή…
ΠΑΝΩ που τελείωσα τη συζήτηση με την ποιητικά κουρασμένη ποιήτρια, μου την έπεσε ένας ταραγμένος υπερπατριώτης και μάλιστα ΣΥΡΙΖΑίος που είχε γίνει έξω φρενών διαβάζοντας στη σελίδα που έχει στο facebook ο «Νέος Κόσμος» μια είδηση της περασμένης Δευτέρας με τίτλο «Η Ελλάδα πηγή άγχους για τα τουριστικά γραφεία της Αυστραλίας».
ΗΤΑΝ νεοφερμένος στην Αυστραλία, facebookοαναθρεμένος και από τους τύπους που πίστευαν ότι επειδή είμαστε Έλληνες, «κάτι» μας χρωστάει όλος ο κόσμος, που επειδή μάς ζηλεύει μάς κουτσομπολεύει, μάς βρίζει και μάς υπονομεύει.
ΚΑΤΑ τη γνώμη του, αυτά που γράψαμε ήταν όλα ψέματα που σημαίνει ότι κανείς Αυστραλός που σχεδιάζει να επισκεφτεί την Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ανησυχεί, αφού η χώρα παραμένει ένας τουριστικός παράδεισος.
ΔΕΝ μπορούσε με τίποτα να πιστέψει ότι ο «Νέος Κόσμος» όφειλε να αναφερθεί στην είδηση που είχε δημοσιευτεί σε όλα τα αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης, μιας και ένας αριθμός συμπολιτών μας που ετοιμαζόταν να πάει στην Ελλάδα ανησυχούσε.
ΝΑ σημειώσω ότι η είδηση, είχε δημοσιευτεί πριν η Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής δεχθεί τις ελληνικές προτάσσεις και δώσει τη συγκατάθεσή της να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για το νέο δάνειο και το τρίτο κατά σειρά Μνημόνιο.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, διαμαρτύρονταν για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους νεοφερμένους συμπατριώτες μας η παροικία και τα είχε πάρει στο κρανίο γιατί ορισμένοι τους αποκαλούν… πρόσφυγες.
ΜΕ δυο λόγια, ο τύπος ήταν μια κλασική περίπτωση Ελληναρά, που του φταίνε και οι κάλτσες του (αν δεν είναι ελληνικές!) και δεν μπορεί να ακούσει κουβέντα κατά της Ελλάδας, την οποία και εγκατέλειψε να βρει εδώ μια δουλίτσα και για να βολευτεί.
ΑΠΟ αυτούς, δηλαδή, (ευτυχώς, τους πολύ λίγους) που ενημερώνονται από το facebook και τη στήνουν εκεί, για να βρουν κάποιον του ιδίου φυράματος, αλλά με την ακριβώς αντίθετη άποψη, προκειμένου να βγάλουν (μεταξύ τους) τα απωθημένα τους.
ΔΕΝ αποκλείεται, δηλαδή, να είχε «πιαστεί» ηλεκτρονικά, με κάποιον συμπάροικο Ελληναρά, από αυτούς που πίνουν νερό στο όνομα του αυστραλιανού life style και λατρεύουν την πλήξη και το γεγονός ότι είναι εντελώς… ελεύθεροι να βλέπουν τα χορτάρια να φυτρώνουν…
ΜΙΑ άλλη κατηγορία συμπαροίκων που άρχιζε να εμφανίζεται σιγά-σιγά μετά την οικονομική κρίση, είναι και οι όψιμοι ΣΥΡΙΖΑίοι. Πρόκειται κυρίως για πρώην ΠΑΣΟΚους με βαθιές εθνικιστικές ρίζες που, για να σβήσουν την πατριωτική τους δίψα, πίνουν νερό από την ίδια πηγή που παραδοσιακά ξεδιψούσαν οι χρυσαυγίτες.
ΑΠΟ τη στιγμή που κατέρρευσε ο Παπανδρεϊκός σοσιαλισμός, η μεγάλη πλειοψηφία των πρώην πρασινοφρουρών που στη συνέχεια έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι, προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ που τους υποσχόταν όχι μόνο να αποκαταστήσει τους μισθούς και τις συντάξεις τους, όπως ήταν πριν την κρίση, αλλά, θα αυξήσει και τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων.
ΤΑ αντιμνημονικά και άκρως εθνικιστικά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να έλκουν και τους εδώ υπερπατριώτες ΠΑΣΟΚους που είχαν μείνει άστεγοι.
ΕΤΣΙ και αφού βρήκαν το νέο λάβαρο που θα τους εκπροσωπεί άρχισαν ορισμένοι από αυτούς να μας γράφουν επιστολές και να μας κατηγορούν ότι… προδώσαμε τις δημοκρατικές παραδόσεις του «Νέου Κόσμου»!
ΝΑΙ, σας λέω! Όλοι αυτοί που τα χρόνια της χούντας, όταν οι άνθρωποι της εφημερίδας αγωνίζονταν, έκαναν την πάπια και δεν έβγαζαν κουβέντα, μας κατηγορούν για… προδοσία!
ΚΑΙ σκεφτείτε ότι, όλοι και όλοι από τη… δημοκρατική παροικία μας που έδιναν τότε το παρών τους στις διαδηλώσεις κατά της χούντας, δεν ξεπερνούσαν τα 50 με 60 άτομα, όλοι προέρχονταν από το ΚΚΕ, το τότε ΚΚΕ (εσωτερικού) και από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Αυστραλίας. Ουδείς άλλος…
ΠΡΙΝ τελειώσω να σας πω ότι οι περισσότεροι από εμάς που είμαστε στο ΚΚΕ (εσωτερικού), το οποίο υπήρξε και ο ιδρυτικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ, πριν τον καταλάβουν οι αγανακτισμένοι ΠΑΣΟΚοι δημόσιοι υπάλληλοι, ακούμε σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και τρέχουμε να κρυφτούμε.
ΕΙΝΑΙ επικίνδυνοι οι ΠΑΣΟΚοι, σας λέω και χωρίς τους Παπανδρέου. Στο θέμα θα επανέλθω γιατί δεν τους αντέχω… Γεια χαρά.
