Είναι η πρώτη έρευνα του είδους της και τα στοιχεία που προκύπτουν απ’ αυτή είναι τραγικά. Δύο από τους 21 φροντιστές των ατόμων που πάσχουν από άνοια και έλαβαν μέρος σε έρευνα που εξέτασε τις επιπτώσεις που αυτή η ευθύνη που έχουν επιφορτιστεί έχει στην ψυχική τους υγεία, σκέφτηκαν ακόμα και να σκοτώσουν τον άνθρωπό τους, δηλαδή τον ίδιο αυτό άνθρωπο που φρόντιζαν.
Η φυσική κούραση και το άγχος που απορρέουν από τις καθημερινές προκλήσεις φροντίδας ενός ανθρώπου με άνοια έχουν φτάσει πολλούς φροντιστές στα πρόθυρα της κατάρρευσης και στις περισσότερες των περιπτώσεων όχι μόνο δεν ξέρουν πώς να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, αλλά δεν έχουν και κανένα άνθρωπο να ζητήσουν βοήθεια.
Η έρευνα διεξήχθη από ομάδα επιστημόνων του Ινστιτούτου Υγείας Menzies του Queensland, το οποίο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Griffith.
Δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Ageing and Mental Health» και
σύμφωνα ανάμεσα στα άλλα πορίσματα αναφέρει ότι το 20% των φροντιστών παραδέχθηκε ότι πολλές φορές βρίζουν τον άνθρωπό τους, γιατί δεν μπορούν να αντέξουν την πίεση ότι, στη συνέχεια το μετανιώνουν και μετά νοιώθουν ιδιαίτερα ένοχοι γι’ αυτό. Ένα ακόμα 20% αυτών αποκάλυψαν ότι πολλές φορές εύχονται να πεθάνει ο άνθρωπός τους για να γλιτώσουν το «βασανιστήριο» της φροντίδας του ενώ δύο όπως προαναφέραμε, σκεφτόντουσαν ακόμα και με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να θέσουν τέρμα στη ζωή του.
«Οι φροντιστές αντιμετωπίζουν τεράστιες πιέσεις, νοιώθουν παγιδευμένοι και μόνοι λόγω των ευθυνών που έχουν επωμιστεί ενώ την ίδια ώρα οι υπηρεσίες στήριξης φροντιστών είναι ανεπαρκείς και πολλοί φροντιστές ούτε καν γνωρίζουν την ύπαρξή τους» ανέφερε η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Siobhan O’Dwyer.
Το γεγονός ότι οι φροντιστές βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση και έχουν αφεθεί από την πολιτεία στην τύχη τους επιβεβαιώνει και ο οργανισμός Alzheimer Australia. Σε ανακοίνωσή του, αναφέρει ότι τα όσα αποκαλύπτει η έρευνα είναι η σκληρή πραγματικότητα, ότι η στήριξη των φροντιστών είναι ελάχιστη και ότι αν διανοηθεί κανείς ότι ένα ποσοστό 70% των ανθρώπων που πάσχουν από άνοια ζει με κάποιο δικό του άνθρωπο που τον φροντίζει επί καθημερινής βάσης, η έλλειψη στήριξης των φροντιστών μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα.
