Η είδηση από μόνη της είναι συγκλονιστική.
54.899 μετανάστες έφτασαν στην Ελλάδα τον περασμένο μήνα!
ΠΕΡΙΤΤΟ να σας πω, ότι στην πλειοψηφία τους ήταν πρόσφυγες και οι περισσότεροι έφτασαν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ στην είδηση (που έκανε τον γύρω του κόσμου) αναφερθήκαμε πρωτοσέλιδα την περασμένη Δευτέρα.
Ο λόγος που αναφέρομαι (πάλι) σήμερα στο θέμα, είναι για να σας προκαλέσω να σκεφτείτε τι θα είχε γίνει εδώ, αν η Αυστραλία αντιμετώπιζε τέτοιο πρόβλημα και όχι για να αναμασήσω τις στερεότυπες και… δραματικές αναφορές των δυτικών Μέσων Ενημέρωσης, τα οποία ασχολούνται με το θέμα «για τα μάτια του κόσμου» και…
…ΓΙΑ να μπορούν να ισχυριστούν (όπως, άλλωστε, όλοι μας…) ότι κάνουν το καθήκον τους και φέρνουν στην επιφάνεια γεγονότα και θέματα που πρέπει να απασχολούν την… κοινή γνώμη.
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, η μεγάλη πλειοψηφία της… κοινής γνώμης κάνει στην προκείμενη περίπτωση ό,τι και τα Μέσα Ενημέρωσης, δηλαδή, ότι δήθεν ενδιαφέρεται για το «δράμα» των προσφύγων και των παράνομων μεταναστών, το πρόβλημα διογκώνεται.
ΚΑΙ όσο αυξάνουν οι εκκλήσεις των Μέσων Ενημέρωσης και τα κροκοδείλια δάκρυα της… κοινής γνώμης για να «βοηθηθούν» οι πρόσφυγες, τόσο αυξάνεται ο αριθμός τους και κατ’ επέκταση, τα προβλήματά τους.
ΜΕ δυο κουβέντες, εμείς «κλαίμε» και υποκρινόμαστε ότι νοιαζόμαστε και θέλουμε να τους βοηθήσουμε και οι απανταχού κυνηγημένοι, φτωχοί και κατατρεγμένοι το παίρνουν στα σοβαρά…
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ στις τηλεοράσεις και στα… κινητά τους, τον… πόνο και τα δάκρυά μας, τις πλούσιες χώρες μας, τις πόλεις της Δύσης, τις σπιταρόνες μας με τις πισίνες, τις γυαλιστερές μας Mercedes και τις ανέσεις μας, λένε οι έροι ότι αφού υπάρχει καλή διάθεση να μας βοηθήσουν, τόσα εργοστάσια, εξαγωγές προϊόντων και πολλά λεφτά, όλο και θα βρεθεί χώρος και καμιά δουλίτσα και για εμάς, που δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα.
ΠΟΥ να ήξεραν οι άνθρωποι, πριν πάρουν των ομματιών τους, ότι όλα αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση και διαβάζουν στις εφημερίδες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα…
ΠΟΥ να καταλάβουν ότι πρόκειται για μιράζ της ερήμου… Για μια υποκριτική ομίχλη… Για μια ακόμα ψευδαίσθηση ενός ανύπαρκτου (για τους φτωχούς) παραδείσου…
ΜΕ διαφορετικά λόγια: πού να καταλάβουν ότι τον δικό μας κόσμο, τον αναπτυγμένο και… δημοκρατικό, και τον δικό τους, τον υπανάπτυκτο και… καθυστερημένο, δεν τον χωρίζουν μόνο η φτώχεια σύνορα, θρησκείες και ιδεολογίες…
…ΟΥΤΕ, βέβαια, πολιτισμοί, βουνά, θάλασσες και ωκεανοί. Αυτό που -κυρίως- μας χωρίζει, είναι τα ακίνητά μας, τα λεφτά μας και τα συμφέροντά μας.
Η απόλυτη και πολυδιάστατη εξουσία μας σε όλους τους τομείς εις βάρος τους…
ΜΙΑ εξουσία που θεμελιώθηκε πριν πέντε (και βάλε) αιώνες, με την αποικιοκρατική εκμετάλλευση, τα σκλαβοπάζαρα και πολλές άλλες ανομολόγητες συμφορές.
ΕΝΩ έκτοτε, η ίδια εκμετάλλευση συνεχίζεται αμείωτη με διάφορες μορφές και αιτίες.
Ο,ΤΙ άφησε στη μέση η αποικιοκρατία, το συνεχίζουν με… ανταγωνιστικά κόλπα οι πολυεθνικές και οι πεινασμένες για περισσότερα κέρδη «αγορές».
ΤΕΛΙΚΑ, όπως είπα και στον πρόλογο, στο θέμα αναφέρθηκα προκειμένου να υπογραμμίσω ότι, αν έφταναν στην Αυστραλία σε ένα μήνα 158 σκάφη με 54.000 παράνομους μετανάστες, η Αυστραλία θα κήρυττε μέχρι και πόλεμο στις χώρες προσέλευσής τους για να σταματήσει τα σαπιοκάραβα.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, η Ελλάδα, όχι μόνο δεν γυρίζει (όπως η Αυστραλία) πίσω τα φουσκωτά (ή δεν τα… ξεφουσκώνει στη μέση του πελάγους), αλλά, παρά τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα και τη χρεοκοπία του κράτους, δέχεται αδιαμαρτύρητα τους πρόσφυγες και τους φροντίζει όσο μπορεί.
ΚΑΤΑ τη γνώμη μου και μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει καμιά σύγκριση μεταξύ των δύο χωρών, στον τρόπο που αντιμετωπίζουν και χειρίζονται το πρόβλημα των παράνομων μεταναστών.
Η φτωχή Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ πιο ανθρώπινα τους πρόσφυγες από ό,τι η Αυστραλία που είναι μια από τις πέντε πλουσιότερες χώρες του πλανήτη.
ΑΛΛΑ είπαμε: περισσότερο μπορεί να καταλάβει τον πεινασμένο ένας φτωχός (που έχει πεινάσει), παρά ένας χορτάτος.
ΔΕΝ ξέρω αν η συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στους παράνομους μετανάστες θα ήταν διαφορετική, αν οι τελευταίοι την είχαν επιλέξει για να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί και όχι για ενδιάμεσο σταθμό, πριν μετακινηθούν στην Βόρεια Ευρώπη.
ΟΠΩΣ και να έχει, ειλικρινά σας λέω ότι, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλω, ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι Αυστραλοί, ένας κατ’ εξοχήν λαός αποικιοκρατών, καταδίκων, προσφύγων και μεταναστών, συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν το τρόπο στους αιτούντες άσυλου που ψάχνουν απεγνωσμένα για ένα αποκούμπι.
ΔΕΝ μπορώ να πιστέψω ότι στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές κέρδισε το κόμμα του Άμποτ που είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους ότι θα γύριζε πίσω -από τη μέση του Ωκεανού- τα σαπιοκάραβα των προσφύγων στις χώρες απ’ όπου ξεκίνησαν.
ΚΑΙ όχι μόνο είναι εθνικά υπερήφανη που το έκανε η κυβέρνηση του συντηρητικού Συνασπισμού, αλλά το θεωρεί και ως το κατ’ εξοχήν… κατόρθωμά της!
ΚΑΙ ο τόσο… δημοκρατικός και πολιτισμένος (όπως θέλει να αυτοαποκαλείται) αυστραλιανός λαός, όχι μόνο το αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα, αλλά είχε τέτοια λαϊκή αποδοχή που αναγκάστηκε και το Εργατικό Κόμμα να υιοθετήσει την ίδια πολιτική για να μπορέσει μια μέρα να κυβέρνηση τη χώρα.
ΕΚΠΛΗΞΗ μού έχει προκαλέσει επίσης και το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της παροικίας μας ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης του Άμποτ στο θέμα των προσφύγων.
ΕΙΠΑΜΕ, όμως, τα ακίνητα, οι περιουσίες και τα συμφέροντα είναι αυτά που καθορίζουν τη στάση μας και όχι ψεύτικος και υποκριτικός ανθρωπισμός. Γεια χαρά.
