ΚΑΛΗΜΕΡΑ και χρόνια πολλά σε όλους. Και όταν λέω «όλους» το εννοώ, αφού εκτός από τις Μαρίες, τους Παναγιώτηδες και όλη την ποικιλία των παρεμφερών ονομάτων (και των υποκοριστικών τους) γιορτάζει ολόκληρη η Ελλάδα και ο απανταχού ελληνισμός.
ΘΑ έλεγα, μάλιστα, ότι ο Δεκαπενταύγουστος ίσως γιορτάζεται περισσότερο και από το Πάσχα, αφού δεν υπάρχει χωριό χωρίς γιορτή ή πανηγύρι, μιας και στην Παναγία (με τα δεκάδες προσδιοριστικά της ονόματα) είναι αφιερωμένες οι περισσότερες εκκλησίες της ελληνικής επικράτειας.
ΑΣΕ που δεν περνά Δεκαπενταύγουστος χωρίς να μην κάνω, με τη φαντασία μου, μια βόλτα στο πανηγύρι της Τεγέας, που απέχει λίγα χιλιόμετρα από την Τρίπολη και μόνο πέντε από το χωριό μου.
ΤΟ πανηγύρι της Τεγέας διαρκούσε πάνω από μια εβδομάδα και ήταν γνωστό, όχι μόνο στην Αρκαδία, αλλά και σε ολάκερη την Πελοπόννησο και ίσως ακόμα πιο… πέρα, όπως έλεγε και ο παππούς μου.
ΣΤΟ πανηγύρι αυτό είδα για πρώτη φορά παιχνίδια και τόσο πολύ κόσμο μαζεμένο. Εκεί, επίσης, ερωτεύτηκα τις μοτοσυκλέτες (μένοντας με το στόμα ανοιχτό!) όταν είδα για πρώτη φορά το γύρο του… θανάτου!
Ο παππούς μου αρχικά και δύο θείοι μου αργότερα, είχαν εκεί μια χασαποταβέρνα (πουλούσαν μόνο ψητό γουρνόπουλο), που σημαίνει ότι τρεις εβδομάδες το χρόνο τις περνούσα εκεί…
…ΜΙΑ μέχρι να τακτοποήσουμε τον χώρο και να στήσουμε την παραγκοταβέρνα (γιατί ήταν χωράφι πριν την κάνουμε… μαγαζί), μία κατά τη διάρκεια του πανηγυριού και άλλη μία βδομάδα μέχρι να φύγουν οι πελάτες μας, οι ιδιοκτήτες δηλαδή των εμπορικών καταστημάτων που έτρωγαν εκεί, μέχρι να μαζέψουν τα πράγματά τους.
ΑΦΟΥ έφευγαν όλοι αυτοί, τότε αρχίζαμε και εμείς να μαζεύουμε καρέκλες, τραπέζια και λοιπά ψιλοπράγματα ξεστήναμε την πάραγκα και παραδίδαμε το… χωράφι για όργωμα.
ΓΙΑ μένα, τα χρόνια εκείνα (χοντρικά, από το 1953 έως το 1960) το πανηγύρι της Τεγέας ήταν το κορυφαίο happening της χρονιάς. Ο κόσμος όλος…
ΜΙΑ ιστορία ολάκερη από μόνα τους είναι τα πανηγύρια της εποχής εκείνης, αφού προσέλκυαν πανηγυρτζήδες, εμπόρους, λούνα παρκ, τσιγγάνους που πουλούσαν ζώα και πάρα πολύ κόσμο από τις γύρω περιοχές.
ΝΑΙ, μια ιστορία και ένας κόσμος που δεν υπάρχει πια, παρά μόνο ως ανάμνηση, σε όσους έτυχε να περάσουν από εκεί και ακόμα θυμούνται…
ΣΤΗΝ Παναγία, λοιπόν, την Ελλάδα, το καλοκαίρι και τα πανηγύρια της είναι αφιερωμένη η στήλη σήμερα.
ΔΕΝ σας κρύβω, επίσης, ότι, κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες «ζηλεύω» όλους αυτούς που βρίσκονται στην πατρίδα και όλο και κάνουν καμιά βόλτα σε κάποιο πανηγύρι…
ΠΑΕΙ και τελείωσε, ρε παιδί μου, Ελλάδα και καλοκαίρι χωρίς πανηγύρι δεν γίνεται. Όπως και δεν γίνεται και πανηγύρι χωρίς κλαρίνο…
ΠΑΝΕ πακέτο όλα αυτά τα πράγματα. Όπως πακέτο πάει και η Ελλάδα με την Ορθοδοξία..
ΕΧΟΥΝ περάσει πάνω από δύο αιώνες (για την ακρίβεια 226 χρόνια) από την Γαλλική Επανάσταση, η οποία, εν ονόματι του Διαφωτισμού, προχώρησε στον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτους.
ΤΡΕΙΣ σχεδόν αιώνες χρειάστηκαν για να καλλιεργηθεί και ωριμάσει η μεγάλη αυτή ιδέα μέχρι τον Ιούλιο του 1789 που οι επαναστάτες του Παρισιού κατέλαβαν την Βαστίλη.
ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ χρόνια αργότερα, στις 25 Μαρτίου του 1821, ανήμερα δηλαδή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, κηρύχτηκε η Ελληνική Επανάσταση, εν ονόματι της Παναγίας που γιόρταζε, για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους.
ΑΠΟ τότε, το ελληνικό Κράτος παραμένει σφιχταγκαλιασμένο με την Παναγία και την Βυζαντινή Ορθοδοξία.
ΟΣΕΣ προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα, έχουν πέσει στο κενό. Στην πατρίδα μας, ούτε και οι αριστεροί που έχουν ανατραφεί με το μαρξιστικό τσιτάτο που θέλει τη θρησκεία «όπιο του λαού», δεν έχουν μιλήσει ακόμα για τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους.
ΘΥΜΑΜΑΙ την έκπληξη του πρωθυπουργού μας (πριν έξι εβδομάδες), όταν του τα «έχωσε» στην Ευρωβουλή ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, Γκι Φερχόφσαντ, που είναι και εκπρόσωπος των Φιλελεύθερων βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ο Βέλγος βουλευτής, αφού άσκησε κριτική στον Αλέξη Τσίπρα, για την πολιτική που ακολουθεί, τον ρώτησε πώς είναι δυνατόν η πρώτη… προοδευτική (και… Αριστερή) κυβέρνηση της Ελλάδας να μην έχει ακόμα κάνει τίποτα για να βελτιώσει την αναχρονιστική εικόνα του κράτους…
…ΟΥΤΕ καν, το διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος δεν έχετε ακόμα συμπεριλάβει στις μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζετε να κάνετε, είπε κάπως οργισμένα, ο Γκι Φερχόφσαντ στον έκπληκτο Έλληνα πρωθυπουργό.
ΤΩΡΑ, θα μου πείτε ότι εδώ ακόμα το χρεοκοπημένο ελληνικό Δημόσιο πληρώνει τους μισθούς των ιερέων της Εκκλησίας που έχει μια τεράστια (και ανεκμετάλλευτη) περιουσία, για το διαχωρισμό του Κράτους από την Εκκλησία θα κολλήσουμε;
ΤΟ πιο κάτω (σχετικό) κείμενο που αναδημοσιεύω, είναι (λόγω πανηγυριών) προσφορά ενός συναδέλφου, που παρά τις αντιρρήσεις μου, συνεχίζει να έχει καλές σχέσεις με το facebook, όπου και το «ψάρεψε»… Καλή ανάγνωση:
ΜΕΡΙΚΟΙ ίσως έχετε παρατηρήσει πως σε αυλές τεράστιων υπερπολυτελών, χλιδάτων και ντιζαϊνάτων βιλών και «εξοχικών κατοικιών», εξόφθαλμα αυθαίρετων, μέσα σε δασικές εκτάσεις ή πάνω στον αιγιαλό υπάρχει σχεδόν πάντα ένα τέτοιο αταίριαστο κιτς κατασκεύασμα.
ΜΑ, καλά, κάποιος που έχει τα εκατομμύρια να χτίσει μια παράνομη βιλάρα με σχεδιασμό κήπων και διαμορφώσεις εξωτερικών χώρων από διακοσμητές και ειδικούς, είναι δυνατό να έχει ένα τέτοιο κιτσαριό στην αυλή του; Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ τι λάκκο έχει η φάβα (νηστίσιμη, χωρίς λάδι);
ΝΑΙ, λοιπόν είναι ακριβώς αυτό που σκεφτόσαστε, μην ντρέπεστε, έχετε δίκιο να το σκεφτείτε, έχει όντως να κάνει κάτι με την «κοσμική» ανάμιξη της Εκκλησίας στα εγκόσμια, κάτι φυσικά παραδόπιστο και ανήθικο, αντίστοιχο της ποιότητας του «κλήρου» και της «εθνικής» και χριστιανικής αποστολής της ανωνύμου εταίρας που λέγεται Εκκλησία της Ελλάδος και των γύρω απ αυτήν λοιπών τρωκτικών.
ΝΑΙ, είναι ακριβώς, αυτό που νομίζετε είναι! Το κιτσεκκλησάκι δεν σχετίζεται με την πίστη του ιδιοκτήτη, πιθανού εμπρηστή του δάσους, καταπατητή του αιγιαλού και μεγαλοαυθερετούντα. Δεύτε λάβετε φως είναι! … κυριολεκτικά όμως!
ΤΑ πράγματα έχουν, λοιπόν, ως εξής: Αφού κάψεις και περιφράξεις το «οικόπεδό σου», πας στον τοπικό μητροπολίτη της περιοχής και ζητάς άδεια απ το Τμήμα Ναοδομίας για την ανέγερση «ναΐσκου», π.χ. εις μνήμην του τάδε αγίου (προτιμάς να εορτάζει εποχή που δεν χρησιμοποιείς τη βίλα, το γιατί θα το καταλάβετε παρακάτω).
ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι οι ανιδιοτελείς κληρικοί της Εκκλησίας, έναντι ενός λογικού ποσού «πίστης», σου εκδίδουν άμεσα και χωρίς πολλές περίπλοκες διαδικασίες, μια άδεια για ναό. Ποτέ η Εκκλησία δεν λέει, εξάλλου, όχι σε ανέγερση ναών της, όπως δεν λέει ποτέ όχι σε καταθέσεις … «πίστης» και «δωρεές».
ΕΞΑΛΛΟΥ, είναι Εκκλησία της αγάπης και άμα τα σκας μερακλίδικα και χωρίς να ζητάς αποδείξεις, σε αγαπούν περισσότερο από τα άλλα αμαρτωλά πλάσματα του θεού. Αμέσως ρευματοδοτείται και υδροδοτείται υποχρεωτικά ο προκάτ κιτς ναΐσκος, ακόμη και αν είναι σε καμένο δάσος, αιγιαλό, αρχαιολογικό χώρο κ.λπ.
ΚΑΜΙΑ δημόσια αρχή δεν μπορεί να αρνηθεί τις παροχές και επίσης καμία δημόσια αρχή, όπως τα Δασαρχεία και η πολεοδομία, δεν μπορεί να κηρύξει αυθαίρετο ή παράνομο ή κατεδαφιστέο τον… «ναό του κυρίου»…
ΕΙΠΑΜΕ, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κράτος εν κράτει και το παπαδαριό ένας από τους μεγαλύτερους πόλους διαπλοκής και ξεπλύματος μαύρου, ματωμένου και βιασμένου χρήματος καθώς και ιδιοκτήτης εκατοντάδων υπεράκτιων «θεϊκών» εταιριών.
ΜΕΤΑ χτίζεις το αυθαίρετο για «φιλοξενία των πιστών», τα γνωστά ως «πανηγυρόσπιτα» (η βιλάρα) το οποίο -ναι καλά το καταλάβατε-, παίρνει ρεύμα και νερό από το εκκλησάκι του «αγίου αυθερέσιου» – μεγάλη η χάρη του!
Η ΜΟΝΗ υποχρέωση είναι να λειτουργεί μια φορά το χρόνο, κατά την εορτή του προστάτη του, ο ναΐσκος, πράγμα που -καλά το καταλάβατε- δεν συμβαίνει ποτέ, έναντι πάλι μιας μικρής δωρεάς «πίστης» στον ντόπιο παπά που έχει χρεωμένο το «ξωκκλήσι» στην Ενορία του.
ΕΠΙΣΗΣ, θεωρητικά, πρέπει να είναι ελεύθερα επισκέψιμο και προσβάσιμο και γι’ αυτό έχει, συνήθως, διπλό φράκτη, με ξεχωριστή εξώπορτα, για το τυπικό, όχι ότι κάποιος θα ήθελε ποτέ να ανάψει ένα κεράκι στο ξωκκλήσι του τοπικού μεγαλο-γιατρο-δικηγορο-μαφιοζο-πολιτικο-απατεονο-μεγαλο-διαπλεκόμενου. Μια ελληνική σημαία και μια με τον δικέφαλο είναι, επίσης, απαραίτητα αξεσουάρ.
Γιατί Ορθοδοξία σημαίνει -προπαντός- … φως, νερό, τηλέφωνο και καταθέσεις …
ΑΥΤΑ για σήμερα, χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν και αν πάτε σε καμιά γιορτή καλά να περάσετε. Γεια χαρά.
