Η πρόσφατη απόφαση του κ. Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από τη θέση του Πρωθυπουργού και να οδηγήσει την Ελλάδα σε εκλογές στις 20 ή 27 Σεπτεμβρίου, σχολιάζεται εκτενώς από τα ελληνικά, αλλά και από τα διεθνή μαζικά μέσα ενημέρωσης.
Την προσοχή μου προσέλκυσε ένα δημοσίευμα στις 23 Αυγούστου στην αθηναϊκή εφημερίδα ‘Πρώτο Θέμα’, το οποίο αναφέρεται σε σχόλιο του οργανισμού των ΗΠΑ Stratford Institute για τις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα. Η πρώτη παράγραφος του εν λόγω δημοσιεύματος έχει ως εξής:
«Όπως ακριβώς στις εκλογές του Ιανουαρίου και στο δημοψήφισμα τον Ιούλιο, το αβέβαιο αποτέλεσμα των νέων εκλογών θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ακόμη περίοδο πολιτικής αστάθειας. Στους κινδύνους που κρύβει η προσφυγή στις κάλπες αναφέρεται το Ινστιτούτο Stratford, παρομοιάζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα με το μύθο του Σίσυφου».
Η αναφορά στο μύθο του Σίσυφου, κατά την άποψή μου, περιγράφει επακριβώς την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, όχι μόνο τις τελευταίες ημέρες, αλλά και τα τελευταία χρόνια.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Σίσυφος ήταν ο βασιλιάς και ιδρυτής της Κορίνθου και για κάποιες ατασθαλίες του είχε καταδικαστεί από τους θεούς να σπρώχνει αιώνια στον Άδη έναν πελώριο βράχο μέχρι την κορυφή ενός βουνού και λίγο πριν από το τέρμα ο βράχος να κυλά προς τα πίσω και να αρχίζει εκ νέου την επίπονη προσπάθειά του.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως, τα τελευταία χρόνια, κάτι παρόμοιο γίνεται στην Ελλάδα. Ενώ τα επίπονα μέτρα που λάμβανε μια κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων της χώρας άρχιζαν να φέρνουν κάποια θετικά αποτελέσματα, ερχόταν κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης και με την παραπλανητική ρητορική του, προκαλούσε την ανατροπή της κυβέρνησης πριν από την ολοκλήρωση του έργου της και τη διενέργεια πρόωρων εκλογών, με αποτέλεσμα την εκ νέου προσπάθεια για τη βελτίωση της κατάστασης.
Κάτι παρόμοιο είχε κάνει η Νέα Δημοκρατία, όταν στην Κυβέρνηση βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν στην Κυβέρνηση βρισκόταν η Νέα Δημοκρατία, με αποτέλεσμα τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 και την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα σε Πρωθυπουργό. Και ενώ κατά τη διάρκεια του 2014 η οικονομία είχε αρχίσει να βελτιώνεται, σε βαθμό που πιθανόν η Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν νέο δάνειο/μνημόνιο, η απειρία της νέας Κυβέρνησης και οι αποτυχημένες διαπραγματεύσεις του πρώην Υπουργού Οικονομικών με τους Ευρωπαίους εταίρους, επέφεραν την επιδείνωση στην οικονομία και κατέστησαν αναγκαίο ένα τρίτο μνημόνιο, με χειρότερους όρους από τα δύο προηγούμενα.
Μετά από την παταγώδη αποτυχία της Κυβέρνησης να εξασφαλίσει δάνεια από τη Ρωσία και την Κίνα, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συνειδητοποίησε πως μακροπρόθεσμα το μέλλον της Ελλάδας είναι διασφαλισμένο μόνο αν παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, με το ευρώ ως το εθνικό νόμισμα.
Δυστυχώς για την Ελληνική Κυβέρνηση και κατ’ επέκταση για τη χώρα, ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Ενέργειας μέχρι τις 17 Ιουλίου 2015 στην Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξε να διαφοροποιηθεί από την πολιτική της Κυβέρνησης και να ταχθεί κατά του τρίτου Μνημονίου.
Την περασμένη Παρασκευή, ο κ. Λαφαζάνης ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, με την επωνυμία «Λαϊκή Ενότητα», το οποίο απαρτίζεται από πρώην υπουργούς και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με ηγέτη τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ο πανεπιστημιακός Κώστας Λαπαβίτσας, ένα από τα σημαντικά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας, προτείνει την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση, και την επιστροφή στη δραχμή.
ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗ
Προφανώς αφορμή για την απόφαση του κ. Τσίπρα να παραιτηθεί από τη θέση του Πρωθυπουργού και για τη διενέργεια νέων εκλογών, είναι η απόσχιση από το κόμμα του, και ως εκ τούτου για τη μη συμμετοχή στην Κυβέρνηση, του νεοπαγούς κόμματος «Λαϊκή Ενότητα».
Λέω αφορμή και όχι αιτία, γιατί έγκυροι πολιτικοί σχολιαστές στην Ελλάδα παρατηρούν πως οι εκλογές μπορεί να δώσουν κάποια λύση στο εσωκομματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει τις τελευταίες ημέρες ο κ. Τσίπρας, είναι αμφισβητήσιμο, όμως, αν διασφαλίσουν μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Εμφανής είναι ο κίνδυνος πως η χώρα δεν θα βγει αλώβητη από τις αντιπαραθέσεις των πολιτικών κομμάτων κατά την προεκλογική περίοδο και πως η αβεβαιότητα που θα δημιουργηθεί στους δανειστές της Ελλάδας θα έχει μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις.
Επιπρόσθετα, με το νέο μνημόνιο η Ελλάδα έχει αναλάβει δεσμεύσεις για κάποια προαπαιτούμενα, τα οποία, αν δεν εκπληρωθούν, θα επηρεάσουν τις σχέσεις της Ελλάδας με τους Ευρωπαίους εταίρους της.
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, όταν ανακοίνωσε την παραίτησή του από τη θέση του Πρωθυπουργού, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό, μεταξύ άλλων είπε και τα ακόλουθα:
{…} «Τώρα που ο δύσκολος κύκλος έφτασε στο τέλος του και σε αντίθεση με τη στάση πολλών που δυστυχώς θεωρούν ότι δικαιούνται να κρατάνε τις θέσεις, τις έδρες, τα αξιώματα, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τις περιστάσεις, εγώ αισθάνομαι τη βαθιά ηθική και πολιτική υποχρέωση να θέσω στη δική σας κρίση όλα όσα έπραξα. Και τα σωστά και τα λάθη. Και τις επιτυχίες και τις παραλείψεις.
{…}Η λαϊκή εντολή που πήρα στις 25 του Γενάρη εξήντλησε τα όριά της και τώρα πρέπει να πάρει το λόγο εκ νέου ο κυρίαρχος λαός», ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας, εξηγώντας την απόφασή του».
Η δεύτερη από τις παραπάνω δηλώσεις δεν ευσταθεί, γιατί όταν ο ελληνικός λαός ψήφισε υπέρ του κόμματος του κ. Τσίπρα, περίμενε πως θα εξαντλούσε την τετραετία ως Κυβέρνηση και όχι πως θα ζητήσει νέες εκλογές σε επτά μήνες, και μάλιστα, όταν το μεγαλύτερο διάστημα αυτής της περιόδου δαπανήθηκε σε ατελέσφορες διαπραγματεύσεις με τους εταίρους της Ευρώπης.
Βρίσκω πως το κύριο άρθρο της εφημερίδας ‘Η Καθημερινή’, με τίτλο ‘Εκλογές και αδιέξοδο’ δίνει πολύ συνοπτικά το ανεπίκαιρο των προσεχών εκλογών:
«Η χώρα δεν χρειαζόταν εκλογές, ούτε τον περασμένο Ιανουάριο, ούτε τώρα. Οι συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις δεν λύνουν τα προβλήματα του τόπου. Κάθε άλλο. Το μόνο που εξυπηρετούν είναι τα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα των πολιτικών ηγετών, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για την εξουσία. Θα χαθεί πολύτιμος χρόνος με τη νέα εκλογική αναμέτρηση και θα τεθεί σε κίνδυνο η υλοποίηση της συμφωνίας που μόλις επετεύχθη με τους δανειστές. Θα πληρώσουμε ακριβά τα εσωτερικά αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ. Η εθνική συνεννόηση και η ομαλοποίηση της πολιτικής και οικονομικής ζωής ήταν η προφανής λύση. Όμως, φαίνεται ότι δεν υπάρχει η πολιτική ωριμότητα που απαιτείται για το αυτονόητο…», 21/8/15.
Δε νομίζω πως πείθει η δήλωση του κ. Τσίπρα ότι επέλεξε να «ακρωτηριάσει» το Κόμμα του, αντί να επιτρέψει να ακρωτηριάσουν κάποιοι την Ελλάδα. Ότι δηλαδή έβαλε την Πατρίδα πάνω από το Κόμμα του. Οι δηλώσεις του δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα, όπως προδιαγράφεται για το άμεσο μέλλον.
Για παράδειγμα, αναστέλλεται η όποια προσδοκία για επιστροφή των ελληνικών τραπεζών στην απευθείας χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ενώ στον αυτόματο πιλότο μπαίνει η ελληνική οικονομία λόγω των πολιτικών εξελίξεων που θα προηγηθούν και για ένα διάστημα θα συνεχίσουν μετά τις εκλογές.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης, επέστρεψε την περασμένη Δευτέρα την διερευνητική εντολή που είχε λάβει την περασμένη Παρασκευή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλο, για τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης από τα υπάρχοντα κόμματα για τη διενέργεια των εκλογών.
Από την περασμένη Δευτέρα την εντολή αυτή έλαβε για τις επόμενες τρεις ημέρες ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, Πρόεδρος της νεοσύστατης «Λαϊκής Ενότητας». Καθώς είναι βέβαιο πως και η δική του προσπάθεια δεν θα φέρει αποτελέσματα, θεωρείται ως βέβαιο πως την Παρασκευή, 28/8, θα συσταθεί Υπηρεσιακή Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, κ. Βασιλική Θάνου, η οποία θα είναι και η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Ποιος ξέρει, αυτό μπορεί να είναι και ένας καλός οιωνός για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.