“Είμαι ερωτευμένη με το γράψιμο. Όταν δεν γράφω νοιώθω ένα απέραντο κενό. Είναι σαν να χάνω ένα μέρος του εαυτού μου” εξομολογείται η Μαρία Στεφανίδη, όταν μιλά για το νέο της βιβλίο The Sunny Side of the Street.

H ίδια το περιγράφει ως επικό δράμα, με κάποια κωμικά στοιχεία, περιέχει, δε, τη ζωή μεταναστών από την Κύπρο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Πιο αναλυτικά, ο ήρωας, Χάρης Δημητρίου, είναι διχασμένος ανάμεσα στα αισθήματά του για τη νεαρή γυναίκα του Μάρθα και τον πόθο του για την σοφιστικέ γειτόνισά του, Ρουθ Ντέμπστερ.

Η Στεφανίδη, κόρη μεταναστών η ίδια, δηλώνει ότι το βιβλίο της περιέχει ένα σημαντικό χρονικό σημείο της αυστραλιανής ιστορίας.

“Τις καταστάσεις που αντιμετώπισαν οι οι μετανάστες στην Αυστραλία και πόσο δύσκολο ήταν γι’ αυτούς ν’ αφήσουν τις οικογένειές τους πίσω και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή σε μια ξένη χώρα, δουλεύοντας σκληρά και προσπαθώντας να εξοικονομήσουν χρήματα και να χτίσουν το οικοδόμημα μιας νέας ζωής στην Αυστραλία”. 

Παρ’ ότι οι εμπειρίες και η ιστορία των γονιών της γενικά, θα μπορούσαν να την εμπνεύσουν για να τις συμπεριλάβει στο βιβλίο, η ίδια τονίζει ότι δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο.”Βέβαια, θα ήταν πολύ ευκολότερο για μένα και υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι βρίσκουν τη ζωή μου πολύ ενδιαφέρουσα για να γραφεί, προσωπικά όμως δεν το επιδίωξα. Αν το έκανα, θα κέρδιζα και αρκετό χρόνο, από την έρευνα που έχω κάνει” λέει με χιούμορ.

Η ίδια μεγάλωσε στο Albury, η ιδέα δε του βιβλίου γεννήθηκε όταν, για ένα διάστημα, έζησε στην Κύπρο και γοητεύθηκε από τις φυσικές ομορφιές του νησιού, αλλά και την κουλτούρα.

“Ο τρόπος ζωής, η ζεστασιά των ανθρώπων, ιδιαίτερα στα χωριά, σε συνδυασμό με την απερίγραπτη φυσική ομορφιά του τόπου, με κατέκτησαν” λέει σήμερα η συγγραφέας του “The Sunny Side of The Street”.

Πρόκειται, στην ουσία, για ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της ίδιας η οποία εγκατέλειψε την κομμωτική πριν τρία χρόνια για να αφοσιωθεί στο γράψιμο στο οποίο σήμερα, όπως θα πει, αφιερώνει πάνω από 10 ώρες τη μέρα.

“Λατρεύω το γράψιμο. Όταν δεν γράφω, αισθάνομαι ότι χάνω ένα μέρος του εαυτού μου. Αυτό το βιβλίο ήταν πραγματική διασκέδαση. Τόσα πολλά χρόνια, παίζοντας με τη σκέψη και την αμφιβολία αν θα πάρει σάρκα και οστά. Αν τελικά θα εκδοθεί. Σε τελική ανάλυση όμως πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση. Να πιστεύεις στον εαυτό σου και σ’ αυτό που κάνεις”.

Η Στεφανίδη έχει γράψει άλλες δύο νουβέλες και τώρα μελετά τη συνέχεια του τελευταίου της βιβλίου. “Άφησα μερικές πόρτες ανοιχτές”, λέει με σημασία.