ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι είστε νοήμονες και μεγαλόψυχοι άνθρωποι (και θα με συγχωρέσετε), θα προβώ σε μια αμφιλεγόμενη και άκρως επικίνδυνη εξομολόγηση.
ΞΕΡΩ, βέβαια, ότι «βάζω το κεφάλι μου στον ντορβά», αλλά νομίζω ότι αξίζουν τα ρίσκα για χάρη της πατρίδας, του πρότερου ιδεολογικού και… αγωνιστικού μου βίου και των φίλων μου που αρνούνται να εγκαταλείψουν τη στρούγκα του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί φοβούνται τα μαντρόσκυλα των… Καμμένων!
ΜΙΑΣ και σας προετοίμασα ψυχολογικά, αρχίζω την εξομολόγηση και αμαρτία ουκ έχω. Λοιπόν, επειδή έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ (και ας με συγχωρέσουν οι απανταχού πατριώτες) ότι είμαστε ένας λαός εθνικόπληκτος*, άσχετος**, ιδεολογικά ανίδεος***, συγχυσμένος**** και εντελώς για τα πανηγύρια…
…ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ, για να προστατεύσω την υστεροφημία μου και το δημοσιογραφικό λειτούργημα που (χαλαρά) υπηρετώ, να μην κάνω προβλέψεις ούτε να γράψω κουβέντα για τις τελευταίες εκλογές της πατρίδας.
******ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: μην παίρνετε παυσίπονα και μην πηγαίνετε στον γιατρό σας. Και οι υπόλοιποι λαοί του πλανήτη (λίγο-πολύ) στο ίδιο καζάνι βράζουν, αλλά εμείς, είμαστε ένα κλικ πιο μπροστά, γιατί είμαστε και ο… εξυπνότερος λαός του κόσμου by far… Κλείνει η παρένθεση, επανέρχομαι στην… ανάλυση και την αυτοκριτική.
ΠΑΡΑ την εθνική σύγχυση, από την οποία πάσχω και εγώ και δεν μπορώ να απαλλαγώ, κατάλαβα ότι πρέπει να είσαι μεγάλος μαλάκας (μην μεταφράζετε τη λέξη κυριολεκτικά, αλλά αποδεχτείτε την με την έννοια που της έχει αποδώσει ο λαός μας) για να προβλέψεις το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών.
ΜΕΤΑ το δημοσκοπικό φιάσκο όλων των προβλέψεων για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, για χάρη του οποίου έκανε (για τη συνταξούλα του) κωλοτούμπα διαρκείας κοτζάμ περήφανος λαός, είχα καταλήξει πια στο συμπέρασμα ότι ο λαός μας, εκτός όλων των άλλων, είναι απρόβλεπτος και ικανός για τα πάντα…
ΜΕΤΑ το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, κατάλαβα, επίσης, ότι έτσι και τού είχε κόψει του Τσίπρα (που, αντί «πουλιά στον αέρα», πιάνει κουνέλια στο σακί) να συμπράξει με την original Χρυσή Αυγή, και όχι με τους Καμμένους που την μιμούνται, θα είχε πάρει και στις εθνικές εκλογές, το ίδιο ποσοστό που συγκέντρωσε και στο δημοψήφισμα. Δηλαδή, πάνω από 60%!
ΤΗΝ Ελληνική Αριστερά που και αυτή είναι μια φτηνή απομίμηση των αριστερών και ξεχασμένων κομμάτων των υποανάπτυκτων χωρών, την αποχαιρέτησα για τελευταία φορά, τρεις μέρες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
ΜΕ το που έκανε ο αμαθής Τσίπρας υπουργό Άμυνας τον κρυφοχρυσαυγίτη Πάνο Καμμένο, κατάλαβα ότι ο Αλέξης δεν είναι μόνο εντελώς άσχετος πολιτικά, αλλά και πέρα για πέρα ένας ιδεολογικά συγχυσμένος αμοραλιστής.
ΣΥΝΕΠΩΣ, δεν θα έπρεπε να με εκπλήξει η υπουργοποίηση και του δεύτερου Καμμένου. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι έκανε υφυπουργό έναν ακόμα ρατσιστή, αντισημίτη και ορκισμένο εθνικιστή, για να κάνει παρέα στους υπόλοιπους… ψεκασμένους της κυβέρνησής του.
ΔΕΝ μπορώ, σας λέω, να πιστέψω ότι τόσοι ξενόφοβοι κρυφοφασίστες θα έβρισκαν καταφύγιο ένα… προοδευτικό κόμμα και, μάλιστα, της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και όμως, κοντά σε όλες τις άλλες… συριζικές αθλιότητες έγινε και αυτό.
ΑΚΟΜΑ πιο εξοργιστικό από την ίδια την πράξη, είναι η διαπίστωση ότι ο Τσίπρας, οι δεκάδες σύμβουλοί του και το κομματικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γνώριζε ό,τι ήξεραν σχεδόν όλοι οι Έλληνες: ότι ο Δημήτρης Καμμένος είχε επανειλημμένα δηλώσει (με τα όσα έλεγε δημόσια) ότι ήταν ένας ορκισμένος φασίστας.
ΩΣ εκ τούτου, αν σκεφτεί κανείς, έστω και για μια στιγμή, ότι έκαναν υπουργό έναν τέτοιο άνθρωπο, τον οποίο και ο… πρωθυπουργός απέλυσε μετά από λίγες ώρες, όταν (λέει) πληροφορήθηκε «ποιος ήταν», καταλαβαίνετε τι ξέρουν (και πόσα καταλαβαίνουν…) αυτοί που κυβερνούν τη χώρα.
ΚΑΙ, βεβαίως, είναι ολοφάνερο πια, πόσο μυαλό μπορεί να έχει ένας λαός σαν τον δικό μας που επανέφερε στην εξουσία μια κυβέρνηση που «παρά τρίχα» να την βουλιάξει σε ένα εξάμηνο.
ΡΕ, λέτε να ψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ για να επανορθώσει τα λάθη του; Να κάνει δηλαδή στο δεύτερο εξάμηνο, ό,τι δεν πρόλαβε να κάνει στο πρώτο;
ΕΚΤΟΣ και αν πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται μια καλοσχεδιασμένη συνωμοσία των χρυσαυγιτών να ρίξουν την… αριστερή κυβέρνηση του Τσίπρα για να αναλάβουν την εξουσία οι Καμμένοι και το υπουργείο Άμυνας ο Μιχαλολιάκος…
ΓΙΑ να μάς μείνει χώρος, προκειμένου να βάλουμε κάποια έξτρα φωτογραφία από το Τσιπροκαμμένο μπάχαλο της πατρίδας μας, θα αναφερθώ (εντελώς περιληπτικά) σε δυο-τρεις ειδησούλες που δεν μπορούν να περιμένουν.
ΚΑΙ αρχίζω με την πρωτοφανή για ανώτατο αξιωματούχο οποιασδήποτε θρησκείας πόσο μάλλον της Καθολικής Εκκλησίας, ομιλία του ίδιου του Πάπα στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών.
ΟΥΤΕ λίγο-ούτε πολύ, ο Ποντίφικας είχε το θάρρος (και μάλιστα χωρίς την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος) να πει σε όσους έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν τα όσα γράφονται ανάμεσα στις γραμμές, ότι Θεός (όπως τουλάχιστον τον εννοούσε μέχρι τώρα η Εκκλησία) δεν… υπάρχει!
ΚΑΛΑ είναι τα παραμύθια, παιδιά, είπε στην παγκόσμια κυβερνητική ελίτ, που δίνει τον βηματισμό στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά στις πολύ δύσκολες και τεχνολογικά ανταγωνιστικές μέρες που βιώνουμε, δεν δουλεύουν.
ΑΝ δεν κάνουμε τίποτα όλοι μαζί, να λύσουμε τα πολύπλοκα προβλήματα που δημιουργούν η ανισότητα, η αδικία, η πλεονεξία και οι πόλεμοι, δεν πρόκειται να μας σώσουν τα τάματα, τα σταυροκοπήματα και οι προσευχές.
ΑΥΤΑ μπορούν να βοηθούν, ως ομαδική ψυχανάλυση, στην ίαση της συνείδησής μας και να μάς δίνουν συγχωροχάρτι για εσωτερική υπαρξιακή κατανάλωση, αλλά μέχρι εκεί…
…ΑΠΟ εκεί και πέρα, είναι δική μας δουλειά και όχι του Θεού. Γι’ αυτό (υπογράμμισε ο Πάπας), ανασκουμπωθείτε και αναλάβετε επιτέλους τις ευθύνες σας. Βαρέθηκε να σας ακούει ο θεός να μυξοκλαίτε και να κάνετε τα ίδια όταν γυρνάτε στο σπίτι σας…
ΝΑ δείτε που, τελικά, αυτός ο Πάπας θα βάλει πριν φύγει λουκέτο, όχι μόνο στο Βατικανό, αλλά και στον Παράδεισο, την ύπαρξη του οποίου αμφισβήτησε τονίζοντας ότι, αν τα έχετε καλά με τη συνείδησή σας, δεν είναι ανάγκη να πιστεύετε στον Θεό για να πάτε στον παράδεισο.
ΤΕΛΟΣ, επειδή τούτος ο Πάπας είναι πιο αριστερός απ’ όσους αριστερούς γνωρίζω, προτείνω στους φίλους μου του ΣΥΡΙΖΑίους, να διαβάσουν την ομιλία του, γιατί αυτά που έγραψα πιο πάνω είναι μια περίληψη που βασίζεται στη δική μου ερμηνεία. Ο λόγος του ήταν και καλύτερος και πιο πυκνός σε νοήματα.
ΤΑ όσα σχεδίαζα να γράψω για το Κέντρο των Αρκάδων και τους καυγάδες που έχουν ξεσπάσει μεταξύ των οκτώ χωριών για την μοιρασιά των λαφύρων, το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου που οργανώνει η Κοινότητα Μελβούρνης, καθώς επίσης για το πώς χρησιμοποιεί η Κοινότητά μας την ελληνική γλώσσα, θα γράψω την επόμενη εβδομάδα.
ΣΤΟ μεταξύ, για να προετοιμαστείτε ψυχολογικά, τόσο εσείς όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας (προκειμένου να απαντήσει στα όσα θα γράψω) διαβάστε την επιστολή της κ. Μ. Καλαφατίδη που… χρωματίζει τον κοινοτικό γλωσσικό μας κόσμο. Γεια χαρά.
