Είναι ασύλληπτο το σοκ για μια οικογένεια, όταν ένα μέλος της χτυπηθεί από μια αρρώστια σαν την σκλήρυνση κατά πλάκας (Multiple Sclerosis). Τεράστια όμως είναι και τα ψυχικά αποθέματα που χρειάζονται, για να σταθείς δίπλα στον άνθρωπό σου, όταν δέχεται τέτοιο πλήγμα. Είτε είναι γονιός, είτε παιδί, είτε ο σύντροφος της ζωής σου, πρέπει να φανείς δυνατός, για να αντεπεξέλθεις σ’ αυτή τη δοκιμασία που σου έστειλε ο Θεός.
Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον Γιώργο Βλαντ (Βλαχαντώνης είναι το ελληνικό του επώνυμο), έναν άνθρωπο που παλεύει σκληρά, για περισσότερο από 30 χρόνια, μ’ αυτή την οδυνηρή ασθένεια. Γνώρισα όμως, πριν λίγες ημέρες, την σύζυγό του Μαρία, τα παιδιά του Διονύση και Γρηγόρη, συγγενείς και πάρα πολλούς φίλους του, σε μια φιλανθρωπική συγκέντρωση που έγινε γι’ αυτόν, στο RISK Bar, στο Oakleigh.
Ο Γιώργος, όπως μού τον περιέγραψε η ξαδέρφη του Αντιγόνη Αγγελάτου, είναι ένας άνθρωπος χαριτωμένος, καλόκαρδος, μορφωμένος, πολύ υπομονετικός, που δεν έχει χάσει καθόλου από την ευφυΐα του κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του. Καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά, δυστυχώς, τα τελευταία 20 χρόνια είναι κατάκοιτος. Τον τελευταίο μήνα, επίσης, παρουσίασε επιπλοκές στην κατάποση της τροφής. Δεν μπορούσε, δηλαδή, να καταπιεί το φαγητό του κι έτσι αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο για μερικές μέρες, για να γλυτώσει τη ζωή του.
Η σύζυγος του Γιώργου Βλαντ, Μαρία, είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορείς παρά να τη θαυμάζεις. Δεν μπορώ να περιγράψω το δέος που ένιωσα, όταν μου είπε με αποφασιστικότητα, ότι το μόνο που θέλει, είναι να τής δίνει δύναμη ο Θεός, για να σταθεί δίπλα στον άντρα της. 30 χρόνια είναι εκεί, τον έχει στο σπίτι κι όχι στο νοσοκομείο, του μαγειρεύει ειδικό φαγητό το οποίο αλέθει μετά, τον πλένει, τον περιποιείται και έτσι τον κρατάει στη ζωή 30 χρόνια.
Το γράφω και το ξαναγράφω, μήπως το χωρέσει το κεφάλι μου. Και τώρα ζητάει κι άλλη δύναμη απ’ το Θεό. Μα Μαρία μου, σκέφτηκα, έχεις τόση δύναμη ψυχής, που δεν την φτάνουμε εύκολα εμείς οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Ζητάς κι άλλη; Νομίζω, πως αυτή τη δύναμη, ώστε να αφοσιωθείς ολοκληρωτικά στον άνθρωπό σου, στην δίνει η ΑΓΑΠΗ και απ’ αυτήν η Μαρία έχει ατέλειωτη.
Αγάπη βέβαια, υπάρχει άφθονη από πολύ κόσμο για το Γιώργο και την οικογένειά του, όπως συμπέρανα στην εκδήλωση που έγινε τις προάλλες. Με πρωτοβουλία της ξαδέρφης Χαρούλας και άλλων συγγενών, διότι η Μαρία, όπως έμαθα, δεν ζήτησε ποτέ τόσα χρόνια βοήθεια, μαζεύτηκαν αρκετοί συγγενείς και φίλοι στο RISK Bar, ώστε να συνεισφέρουν μαζί με ορισμένους πελάτες που βρέθηκαν εκεί, το ποσό των 20,000 δολαρίων. Τα χρήματα αυτά θα δοθούν για την αγορά ενός μηχανήματος, που θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής του Γιώργου. Φυσικά, χρειάζονται πολύ περισσότερα χρήματα, ούτως ώστε να καλυτερεύσει η ζωή του Γιώργου Βλάντ και όποιοι από σας μπορείτε να βοηθήσετε, έστω και μ’ ένα μικρό ποσό, μπορείτε να το κάνετε με μια κατάθεση στο λογαριασμό που βλέπετε παρακάτω:
Commonwealth Bank Account
Type/goal saver
Bob-0630159
Account number: 10649737
Name: Hari Tsivoglou in trust for Mary Vlant
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ;
Όπως μαθαίνουμε από μια συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα στην ιστοσελίδα in.gr ο κ. Ανδρέας Π. Λυσανδρόπουλος, επικεφαλής του τμήματος Νευροανοσολογίας και Σκλήρυνσης κατά Πλάκας, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Erasme των Βρυξελλών, η ασθένεια της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας, είναι μία αυτοάνοση διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος, με συμπτώματα όπως: δυσκολία στην όραση, μυϊκή αδυναμία, αισθητικές διαταραχές, προβλήματα στην κίνηση, κόπωση και συχνά γνωσιακή έκπτωση.
Στη ΣκΠ η ουσία (μυελίνη) που καλύπτει τα νεύρα (όπως καλύπτονται τα καλώδια με το πλαστικό μονωτικό υλικό), στον εγκέφαλο, τα οπτικά νεύρα και τον νωτιαίο μυελό δέχεται επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα και εξαιτίας της φλεγμονής «ξεφτίζει» (απομυελίνωση) και αντικαθίσταται από ουλώδη ιστό (σκλήρυνση). Σε γενικές γραμμές, οι ασθενείς με ΣκΠ δεν ζουν στις μέρες μας λιγότερο από τους υγιείς, λόγω της σημαντικής προόδου της ιατρικής.
Πρόκειται για μια χρόνια νόσο η οποία εξελίσσεται. Ωστόσο, υπάρχουν σήμερα θεραπευτικές αγωγές που επιβραδύνουν την εξέλιξή της και μειώνουν τα συμπτώματα. Γι’ αυτό χρειάζεται συστηματική παρακολούθηση και έγκαιρες παρεμβάσεις ώστε να προλαμβάνεται η εξέλιξη.
