Με συγκίνησε πάρα πολύ η προσπάθεια (των κουμπάρων μου) Γιώργου και Γιούλας Κατσή, να μάθουν υπολογιστές στα εβδομήντα τους, καθώς και ο ενθουσιασμός με τον οποίο μιλούσαν για το δάσκαλό τους κ. Αντώνη Μαγκλή, τους συμμαθητές τους και όλα τα καινούρια πράγματα που μαθαίνουν.
Το «Γηράσκω αεί διδασκόμενος» αποδεικνύουν περίτρανα στην πράξη οι μαθητές που συμμετέχουν στη σειρά μαθημάτων Πληροφορικής για ηλικιωμένους της Αυστραλοελληνικής Κοινωνικής Πρόνοιας Μελβούρνης. Τα μαθήματα γίνονται στο χώρο της Πρόνοιας κάθε Δευτέρα και έχουν διάρκεια οκτώ εβδομάδες. Αφορμή για την σειρά μαθημάτων υπήρξε η απαίτηση του κοινού καθώς και οι απαιτήσεις της εποχής.
«Θεωρήσαμε σωστό να γίνει ένα δίγλωσσο πρόγραμμα με την ορολογία και στις δύο γλώσσες» δηλώνει ο εκπαιδευτικός και υπεύθυνος του προγράμματος, κ. Αντώνης Μαγκλής.
«Ρώτησέ τους, μετά από μια βδομάδα, τα θυμούνται;» σχολίαζαν περιπαικτικά γνωστοί μου και έτσι στο επόμενο μάθημα αποφάσισα να πάω η ίδια να συναντήσω από κοντά τους μεγάλους μαθητές και να καταγράψω τις εμπειρίες τους. Όντως, έθεσα την ερώτηση σε όλη την ομάδα, μεταξύ αστείου και σοβαρού.
«Να σας πω εγώ που τους βλέπω κάθε βδομάδα» παίρνει το λόγο ο δάσκαλος «Θυμούνται πάρα πολλά πράγματα! Πρόκειται για μια διαδικασία που έχει ξεκινήσει και δεν έχουμε εδώ εξετάσεις, απαιτήσεις ούτε ανταγωνισμούς, γιατί ο κάθε άνθρωπος εδώ θέλει να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή για διαφορετικό λόγο. Άλλος θέλει να βρει κάτι στο χάρτη, άλλος να επικοινωνήσει με email, άλλος να δει τα εγγονάκια του στο Skype, ο καθένας για την προσωπική του χρήση» εξηγεί.
«Εμένα με έχουν ενθουσιάσει γιατί έχουν αυτή τη δίψα για μάθηση. Είναι 82 χρόνων ο άνθρωπος και θέλει να έρθει να μάθει πώς να επικοινωνεί με αυτό τον τρόπο ή μου λέει ότι είναι ανεπίτρεπτο να μην ξέρει να κάνει τραπεζικές συναλλαγές μέσω υπολογιστή. «Σκέφτομαι πόσο ραγδαία προχωράει η τεχνολογία», σχολιάζει, «κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό. Και φαντάζομαι εγώ όταν θα ‘μαι 80 χρόνων τι θα χρειαστεί να μάθω» διερωτάται και συνεχίζει «μου δίνει μεγάλη χαρά ότι αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν ενδιαφέρον και δεν το βάζουν κάτω και κυρίως πολλά άτομα που δεν έχουν τελειώσει κάποια εκπαίδευση στα αγγλικά».
«Στο μεγάλο παράπονο πολλών ότι λόγω ηλικίας δεν τα θυμούνται πώς απαντάτε;» τον ρωτάω.
«Κάθε εβδομάδα επαναλαμβάνουμε κάποια διαδικασία, το πώς θα ανοίξουμε ένα πρόγραμμα, το πώς θα σώσουμε μια εργασία, το να χρησιμοποιήσουμε την ελληνική ή την αγγλική στο πληκτρολόγιο. Όσο δουλεύουμε στον υπολογιστή τόσο μαθαίνουμε και η επανάληψη γίνεται μέσα από δραστηριότητες και εμπειρικά μαθαίνουμε καινούρια πράγματα. Είναι μια αρχή που έχει γίνει, οι περισσότεροι ζητούν ή έχουν ήδη αγοράσει υπολογιστή, θέλουν κάτι περαιτέρω, ζητούν άλλες πληροφορίες για μαθήματα σε άλλες περιοχές, ανοίγει ένα παράθυρο στη μάθηση, το οποίο ο καθένας θα το χρησιμοποιεί με τον τρόπο που θέλει, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά του και τις ανάγκες του» καταλήγει.
Ο κ. Γιώργος Κωνσταντινίδης, 65 ετών, σχολιάζει ότι «εδώ γίνεται μια εξοικείωση, οι πληροφορίες έρχονται μετά». Εκείνος αποφάσισε να παρακολουθήσει το πρόγραμμα, θέλοντας να φρεσκάρει τις γνώσεις του και να προχωρήσει, γιατί η τεχνολογία δεν σταματά. «Με βοηθούν τα ανίψια μου, μετά από λίγο ρωτάς πώς θα βάλω μια φωτογραφία, πώς θα στείλω μια φωτογραφία, πώς θα ενσωματώσω κάτι ως υπο-φάκελλο, όλες αυτές τις λεπτομέρειες» εξηγεί.
Ο κ. Απόστολος Τριανταφύλλου είναι μόνο 77 ετών, όπως λέει ο ίδιος γελώντας, και αναφέρει: «Δεν πρόκειται να γίνω Μαθησούλας, απλώς μια προσπάθεια τώρα στα γεράματά μας, να μπούμε κι εμείς στην καινούρια τεχνολογία. Εγώ, βέβαια, είμαι ο πλέον αδικαιολόγητος, γιατί είχα υπολογιστή στο γραφείο μου εδώ και σαράντα χρόνια» σχολιάζει «και παρ’ ότι έχω εκσυχρονισμένο και εξοπλισμένο γραφείο με υπολογιστή, με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν μπορώ να πατήσω ούτε ένα κουμπί και αυτός είναι ο λόγος που είμαι εδώ» καταλήγει.
Η κ. Ρούλα και ο κ. Παναγιώτης Μάρκου, εξομολογούνται ότι θεληματικά έμειναν πίσω στην τεχνολογία. «Δεν τα θέλαμε αυτά, αλλά τώρα επειδή η τεχνολογία προχωρεί και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς αυτήν, πρέπει να έχεις email, υπάρχουν περιπτώσεις που μας λένε έχετε email, όχι δεν έχουμε, συγνώμη δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε. Γι’ αυτό είπαμε να ‘ρθουμε, αλλά επειδή περνάει η ηλικία ξεχνάμε, ωστόσο πήραμε υπολογιστή για να αρχίσουμε εξάσκηση».
Η κ. Ευγενία Μανωλοπούλου 62 ετών, δηλώνει ότι ήρθε να μάθει να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή «μόνο και μόνο για να μην με κοροϊδεύουν τα εγγόνια μου» όπως λέει χαρακτηριστικά και ξεσπούν όλοι σε γέλια, προφανώς ενθυμούμενοι τα δικά τους (εγγόνια). Ο σύζυγός της κ. Παναγιώτης, γνωρίζει κάποια πράγματα, αλλά θέλει να μάθει περισσότερα.
Ο κ. Ιωάννης Μπαλούμης έχει ήδη επισκεφθεί μια ιστοσελίδα με αθλητικά νέα όση ώρα μιλάμε και αναφέρει «Εγώ προσπαθώ να διαβάζω τις εφημερίδες και τις ελληνικές, να μαθαίνω τα νέα από την πηγή».
Η κ. Στέλλα Τώρα, 64 χρόνων, αναφέρει: «Είμαστε σε μια ηλικία που όταν έπρεπε δεν είχαμε την ευκαιρία, οπότε όταν άκουσα ότι θα γίνουν μαθήματα, ήρθα με πολύ ευχαρίστηση να μάθω. Έχω μάθει πάρα πολλά, έχω ήδη iPad και σκέφτομαι να αγοράσω laptop και να χαρίσω το iPad στον άντρα μου. Η κόρη μου με ενθάρρυνε και αυτό είναι πολύ καλό. Αφορμή υπήρξε η ανάγκη για επικοινωνία μέσω Skype όταν πήγε η κόρη μου διακοπές και ήθελε να βλέπει με τα παιδάκια της που μείναν μαζί μας».
Ο κ. Γιώργος Κατσής το ‘βαλε πείσμα να μάθει να χρησιμοποιεί την τεχνολογία όταν αγόρασε κινητό νέας τεχνολογίας και δεν ήξερε πώς λειτουργεί. «Είπα πρέπει να το μάθω» και όταν είδα στο «Νέο Κόσμο» για τα μαθήματα χάρηκα πάρα πολύ. Στόχος μου είναι να διαβάζω τις αθλητικές εφημερίδες στον υπολογιστή, να ενημερώνομαι για τα νέα στην Ελλάδα και τον κόσμο. Δεν μπορεί, εγώ νομίζω ότι θα το μάθω» λέει όλο αυτοπεποίθηση. Η κ. Γιούλα ένιωθε σαν να μην ξέρει τίποτα, «Να μην ξέρεις να ανοίξεις ένα τηλέφωνο, τον υπολογιστή είναι παράξενο, λες γιατί, τι είναι αυτό που δεν γνωρίζω να το κάνω εγώ και ένα μικρό παιδί απ’ την κούνια ακόμα το γνωρίζει» σχολιάζει. «Είναι σαν να ξεκινάω από την αρχή, πώς δείχνει ένας δάσκαλος στα παιδιά, στους αρχάριους να γράφουν. Έτσι! Ο δάσκαλος είναι πάρα πολύ καλός, μας δίνει θάρρος, μας βοηθάει τον καθένα ξεχωριστά. Προχτές μας έβαλε στον τοπικό χάρτη και μπόρεσα και βρήκα το σπίτι μας» λέει με υπερηφάνεια. «Αν το πάρεις απ’ τη μία λες άντε θα μάθω τώρα εγώ; Η αλήθεια είναι ότι ξεκινάμε απ’ την μία άκρη της Μελβούρνης να πάμε στην άλλη, θέλουμε δυο ώρες να φτάσουμε, αλλά μας κάνει καλό. Επικοινωνείς, γελάς, κινείσαι, μαθαίνεις!» καταλήγει.
Είναι σπουδαίο να δίνονται κίνητρα στην τρίτη ηλικία, γιατί αυτή η γενιά έχει στερηθεί πάρα πολλά, ωστόσο παραμένει δημιουργική, ενεργή, δυναμική και με περίσσια όρεξη για μάθηση και ζωή. Οι μαθητές αυτής της σειράς μαθημάτων αποφοιτούν σε μία εβδομάδα και ελπίζουμε να υπάρξει δημιουργική συνέχεια στο άμεσο μέλλον.
Για περισσότερες πληροφορίες αποταθείτε στην Πρόνοια:
Australian Greek Welfare Society
7 Union Street
Brunswick, Victoria, Australia 3056
Telephone: +61 (03) 9388 9998
Facsimile: +61 (03) 9388 9992
Email: agws@agws.com.au