ΓΙΑΤΙ δεν γράφεις πια τίποτα για την Ελλάδα, με ρωτούν πού και πού, ορισμένοι φίλοι και αναγνώστες που συναντώ τυχαία.
Η απάντηση, βέβαια, είναι μεγάλη, αλλά επειδή «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια», θα προσπαθήσω (αν τα καταφέρω) να την συμπυκνώσω σε λίγες γραμμές.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ να γράφω για την Ελλάδα, επειδή τη δική μου δουλειά την κάνει (και, μάλιστα, πολύ καλύτερα από εμένα) η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΑΙ δεν έστειλαν μόνο εμένα «αδιάβαστο» οι Τσιπροκκαμένοι, αλλά και όλους όσους είχαν χιούμορ και προσπαθούσαν να διασκεδάσουν τον καημό τους, αναφερόμενοι στα καμώματά τους.
ΑΝΕΡΓΟΙ σας λέω θα μείνουν στην πατρίδα μας, όσοι βγάζουν το ψωμάκι τους σατιρίζοντας το επίπεδο της πολιτικής και των πολιτικών εξελίξεων την τελευταία εξαετία και, ιδιαίτερα, το δεκάμηνο του ΣΥΡΙΖΑ.
ΕΝΑΣ τρόπος υπάρχει να ξεπεραστεί το σημερινό κωμικό αλαλούμ και να έλθουν τα πράγματα στα ίσα τους.
ΟΣΟΙ ασχολούνται με τη σάτιρα ή, τέλος πάντων, με τη stand up comedy, να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας και τη δουλειά τους να την κάνουν οι υπουργοί και τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
ΟΙ τελευταίοι απέδειξαν πλέον στην πράξη, ότι δεν παίζονται με τίποτα. Ουδείς από όσους ασχολούνται με την κωμικότερη τραγωδία του νεοελληνικού Κράτους δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα.
ΑΣ επικρατήσει -επιτέλους- στην έρμη (και πέρα για πέρα ξεχαρβαλωμένη χώρα) η αξιοκρατία.
ΑΣ αναλάβουν τη διακυβέρνησή της όσοι μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα από τους ανταγωνιστές τους.
ΑΥΤΟΣ είναι ο μόνος τρόπος να αφήσει πίσω της η… ισχυρή Ελλάς τη σχιζοφρένεια που τη μαστίζει.
ΚΑΙΡΟΣ να εμπεδώσει ο… εξυπνότερος λαός του κόσμου, ότι όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις των κομμάτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο, από τα πιο εύθυμα (και αριστοτεχνικά επιλεγμένα) τσιτάτα των κωμικών τους σόου.
ΓΙΑ όσους αναρωτιούνται για το αν έπρεπε να ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, για να το καταλάβουμε, η απάντηση είναι ότι τα καλύτερα (και πιο πετυχημένα) ανέκδοτα είναι αυτά, που οι αποδέκτες τους δεν δυσκολεύονται να τα κατανοήσουν και να ταυτιστούν μαζί τους.
ΕΙΜΑΙ σχεδόν πεισμένος, ότι ο Αλέξης Τσίπρας, θα βρει τον μάστορά του, μόνο αν αναλάβει την ηγεσία της «Νέας Δημοκρατίας» ο Απόστολος G.G. Κώστας.
Ο G.G. είναι ό,τι καλύτερο έχει αυτή τη στιγμή, όχι μόνο η αντιπολίτευση, αλλά και ολόκληρη η χώρα, μετά τον πρωθυπουργό μας…
ΔΕΝ υπάρχει άλλος με περισσότερη πολιτική οξυδέρκεια, γνώσεις σε διεθνή θέματα και κωμικές ικανότητες, που να μπορεί να εκπροσωπήσει επάξια τη χώρα.
ΑΝ οι Ευρωπαίοι γλύτωσαν το εγκεφαλικό, που τους απειλούσε για 17 ολόκληρες ώρες, όταν προσπαθούσαν να συνεννοηθούν με τον Τσίπρα τον περασμένο Ιούλιο, από τον G.G. δεν θα τη γλυτώσουν.
ΣΕ λιγότερο από δύο ώρες θα τους ξεκάνει όλους αφού, εκτός των άλλων, δεν είναι μόνο, το ίδιο άσχετος, αλλά και τρία-τέσσερα χρόνια νεότερος του Αλέξη.
ΜΙΛΑΜΕ, δηλαδή, για έναν ηγέτη του ίδιου πνευματικού αναστήματος και διεθνούς εμβέλειας, σε νεότερη και πιο… δημιουργική εκδοχή.
ΒΑΣΙΚΗ, βέβαια, προϋπόθεση να γίνει κάτι τέτοιο, είναι να καταφέρει η γαλάζια παράταξη (στη δεύτερη ιστορική απόπειρά της) να κάνει εκλογές, πριν πιαστούν στα χέρα οι υποψήφιοι με τους ψηφοφόρους.
ΑΣ επιστρέψουμε, όμως, στους αξεπέραστους (και τόσο… υποτιμημένους) γελωτοποιούς του ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΑΙ λέω υποτιμημένους, γιατί πραγματικά πιστεύω, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του δημοψηφίσματος για την αποδοχή της συμφωνίας, που έφερε το τρίτο Μνημόνιο, ο… περήφανος λαός μας δεν κατάλαβε το κυβερνητικό χιούμορ και αντί «ναι», ψήφισε «όχι».
ΟΤΑΝ αντιλήφθηκε ότι η κυβέρνηση αστειευόταν και πάλι, έβαλε -με τη δέουσα εθνική αξιοπρέπεια- την ουρά στα σκέλια και έβγαλε το καπέλο του, χαιρετίζοντας την κορυφαία κωμική παράστασή της.
ΚΑΙ ερωτώ πριν παρεξηγηθώ: ποιος άνθρωπος με δύο δράμια μυαλό, θα μπορούσε να εκλάβει στα σοβαρά, ότι η πατρίδα μας -η τελευταία βαλκανική τρύπα της ευρωπαϊκής φλογέρας-, θα τρομοκρατούσε τους δανειστές της, απειλώντας τους με Grexit;
ΠΟΥ να καταλάβουν, όμως, οι Τσιπροκαμμένοι ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν σκάμπαζαν γρι από ελληνικό χιούμορ.
ΕΤΣΙ, όταν μας είπαν, «ιδού η πόρτα», ο Αλέξης έκανε την πρώτη θεαματική κωλοτούμπα, που ήταν και η αρχή του κωμικοτραγικού σώου που ακολούθησε τη 12η Ιουλίου.
ΤΑ υπόλοιπα ήταν ακόμα ευκολότερα. Το Μνημόνιο των Σαμαροβενιζελέων, αντί να το σκίσει το κατάπιε αμάσητο, τον ΕΜΦΙΑ και τους άλλους φόρους που θα καταργούσε τους αύξησε, ενώ την ίδια τύχη είχαν και όλες οι προεκλογικές του υποσχέσεις.
ΚΑΙ για να μην μείνουν παραπονούμενοι όσοι έτρεξαν στο ΣΥΡΙΖικό μαντρί να σώσουν από τους πλειστηριασμούς των τραπεζών τα σπιτάκια τους, ακόμα τρέχουν και δεν φτάνουν.
ΤΩΡΑ κατάλαβαν και αυτοί, ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις του Τσίπρα ήταν ανέκδοτα που στόχο είχαν να οξύνουν το χιούμορ τους για να καταφέρουν να αντέξουν τα νέα μέτρα..
ΚΑΙ επειδή η χώρα είναι εντελώς της πλάκας, τα ίδια ανέκδοτα είπαν και χρεοφειλέτες στους τραπεζίτες τους, αλλά οι τελευταίοι τους απάντησαν με ένα καλύτερο ανέκδοτο του Γιωργάκη Παπανδρέου: λεφτά υπάρχουν…
ΚΑΠΩΣ έτσι, και λέγε ο ένας-λέγε ο άλλος, ψέματα, ανέκδοτα και ιστορίες για προϊστορικές αρκούδες, έφτασε η χώρα εδώ που έφτασε: σε πλήρη παρακμή.
ΜΙΑ παρακμή που έχει διαβρώσει επικίνδυνα, ακόμα και τα υγιή κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας, απαξιώνοντας κάθε αξία και ισοπεδώνοντας στο διάβα της ό,τι έχει παραμείνει όρθιο.
ΤΗΝ ίδια ώρα που η κυβερνητική πλειοψηφία φυλλορροεί (για δεύτερη φορά τον ίδιο χρόνο πριν ακόμα αρχίσουν οι δύσκολες ψηφοφορίες) και το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να οργανώσει μια απλή ψηφοφορία για να εκλέξει αρχηγό, το ελληνικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα επιστρέφει στις αρχές της δεκαετίας του 1960, τότε που πριν ή μετά τα ντέρμπι Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, καιγόταν η Λεωφόρος Αλεξάνδρας.
ΣΤΟ μεταξύ, η ελεύθερη πτώση της χώρας συνεχίζεται με… διαπραγματεύσεις.
ΤΟ μόνο όπλο που διαθέτουν οι ελληνικές κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν τη κρίση.
ΤΩΡΑ, για πόσο ακόμα χρόνο οι Ευρωπαίοι εταίροι της χώρας θα συνεχίσουν να… διαπραγματεύονται μαζί της πριν εγκρίνουν την επόμενη δόση της δεν ξέρω…
