Συμπίπτοντας με τη Διεθνή Διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή στο Παρίσι, η Έκθεση αυτή αποτελεί προϊόν συνεργασίας της Ελληνίδας Πρέσβειρας κ. Εύας T. Δαφαράνου, ως επιμελήτριας της Έκθεσης, και της Εσθονής φωτογράφου, Μάργκιτ Σελγκ-Αναγνωστοπούλου.
Ταυτόχρονα, η Έκθεση αυτή είναι αφιερωμένη στην ενίσχυση του Τμήματος της ΑΧΕΠΑ «ΚΛΕΙΩ»-Κόρες της Πηνελόπης για τα Γράμματα και τον Πολιτισμό, και αποτελεί το αποχαιρετιστήριο του Πρεσβευτικού ζεύγους της Ελλάδας στη Μελβούρνη, στο Μικρό Θέατρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Ρίτσμοντ, στο τέλος της θητείας τους τριών και πλέον ετών στην Αυστραλία.
Στο μήνυμά του για την Έκθεση, η οποία θα είναι ανοικτή στο κοινό στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, με ελεύθερη είσοδο από τις 12 το μεσημέρι, μέχρι τις 8 το βράδυ, ο πρέσβης της Ελλάδας κ. Χάρης Δαφαράνος, επισημαίνει την έννοια της Αρμονίας με την φύση, κομβικό σημείο αναφοράς για τους Έλληνες ήδη από την Αρχαιότητα και επισημαίνει ότι «σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, υπάρχει σε παγκόσμια κλίμακα η αίσθηση της αναγκαιότητας αυτής της Αρμονίας, της Προστασίας του Περιβάλλοντος και μιας αντίληψης της οικονομικής θεωρίας της ανάπτυξης, ότι πρέπει να διέπεται από ηθικούς κανόνες και να σέβεται τον Άνθρωπο καθώς και όλους του έμβιους οργανισμούς, ούτως ώστε να παραδώσουμε έναν πλανήτη βιώσιμο στις μελλοντικές γενεές».
Η επιμελήτρια της Έκθεσης, κ. Εύα Τ. Δαφαράνου, εστιάζει μέσα από τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες της Μάργκιτ Σελγκ-Αναγνωστοπούλου, κατ’ αρχήν, στην ομορφιά του επίγειου και κοσμικού περιβάλλοντος και, κατά δεύτερον, στην αναγκαιότητα η στάση ζωής μας να διέπεται από αγάπη και αρμονία.
Κάτι το οποίο η επιμελήτρια υπογραμμίζει με έμφαση είναι το ότι έχουμε με τα χρόνια και την επιδίωξη υλιστικών αγαθών, απομακρυνθεί από αξίες όπως η απλότητα, η ταπεινότητα, ο σεβασμός για τη Θεία Δημιουργία, το αίσθημα αλληλεγγύης προς τον συνάθρωπο, η απεξάρτηση κατά το δυνατόν από την τάση απόκτησης και ιδιοποίησης. Χρειάζεται, λοιπόν, λιγότερος καταναλωτισμός, λιγότερη οικονομιστική θεώρηση των πραγμάτων με βάση το κέρδος ή την υλική ανταμοιβή, και περισσότερο αντίληψη του ότι υπάρχει περιθώριο για όλους μας ανεξαιρέτως στη γη, ανθρώπους και ζώα καθώς και φυτά, όλα δημιουργήματα μιας θείας αρχιτεκτονικής η οποία βασίσθηκε στην ισορροπία και τον αμοιβαίο σεβασμό.
Η γενιά μας, περισσότερο από τις προηγούμενες, έχει αρχίσει να συναισθάνεται το οικουμενικό αυτό καθήκον προστασίας του περιβάλλοντος και επανεύρεσης του κομβικού σημείου αρμονίας με τη φύση όχι πλέον ως κυρίαρχοι της φύσης, αλλά ως ανθρώπινα όντα τα οποία χαίρονται και σέβονται την οικουμένη.
Και καταλήγει η κ. Δαφαράνου, με την επισήμανση ότι ο καλλιτεχνικός φωτογραφικός φακός της Μάργκιτ είναι μία εξαιρετική έκφραση περιγραφικής τέχνης καταγράφοντας όλες τις αποχρώσεις, είτε πρόκειται για ζώα, είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε για καταστάσεις όπου εκφράζεται ένα σύνολο όπως μία προσωπικότητα, ένα τοπίο, μία σειρά συναισθημάτων.
Πώς άραγε μπορούμε περιβαλλοντικά να γίνουμε καλύτεροι; Είναι ένα επίκαιρο ερώτημα στο οποίο η απάντηση που δίδεται μέσα από αυτήν την καλειδοσκοπική έκφραση καλλιτεχνικών φωτογραφιών, εκθειάζεται η απλότητα, η ανθρωπιά και η αγάπη. Όλα αυτά ενυπάρχουν μέσα μας, δεν χρειάζεται να τα αναζητήσουμε έξω από το είναι μας. Είναι θέμα να ενθυμηθούμε τις αρχές και τα διδάγματα του πανάρχαιου πολιτισμού μας και να αντλήσουμε αυτές τις αξίες και να αποκαταστήσουμε εσωτερική ηρεμία και αρμονία μέσα μας. Να μην γίνουμε συνεχιστές του εξοντωτικού ανταγωνισμού για υλικές επιτυχίες μόνον. Να αντιληφθούμε ξανά ότι αγαπώντας τον συνάθρωπό μας και σεβόμενοι τα ζώα και τα φυτά θα αισθανθούμε μέσα μας από αυτή την αρμονία μία γαλήνη και πληρότητα μοναδική, την οποία είχαν οι παλαιότερες γεννεές.
Και το σημαντικότερο, θα μπορέσουμε όλοι να χαρούμε τις ομορφιές αυτού του κόσμου και να παραδώσουμε την κληρονομιά αυτή στους νεώτερους που έρχονται και έχουν ισότιμο δικαίωμα να ζήσουν ευτυχισμένοι με ειρήνη, αγάπη και πρόοδο, η οποία δεν θα είναι σε βάρος του συνανθρώπου μας ούτε θα προκαλεί οικολογική ασφυξία ούτε θα αντιμετωπίζει τα ζώα ως στόχους κυνηγιού ή ως παιχνίδια κούρσας για στοιχήματα ή προσωρινή τέρψη. Θα αγαπά τη δημιουργία της πλάσης ως ισότιμη με τον άνθρωπο ύπαρξη.
Είναι πράγματι αξιόλογη η φωτογραφική Έκθεση αυτή, όχι μόνο για την καλλιτεχνική αξία της θεματολογίας που προσφέρει στο θεατή με μαυρο-ασπρες φωτογραφίες αλλά και ιδιαίτερα γιατί συνοδεύονται εμπνευσμένα και από ποιητικά επιγράμματα – Χάικου η καθεμία, πάλι από την επιμελήτρια και ποιήτρια Πρέσβειρα.
Ένα είναι βέβαιο από την επίσκεψή σας στο Μικρό Θέατρο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης του Ρίτσμοντ, θα προβληματισθείτε όμορφα και θα απολαύσετε το θαύμα της θείας δημιουργίας καθώς και των αξιών που πρέπει να αναζητήσουμε μέσα μας ως προοδευτικοί άνθρωποι του αιώνα μας.
