Σε σταθερή τροχιά φαίνεται να βρίσκεται ο πρέμιερ της Βικτώρια, Daniel Andrews, μετά από δώδεκα μήνες στο τιμόνι της πολιτειακής κυβέρνησης.
Τα λάθη των προγενέστερων και … παραδείγματα προς αποφυγή, φαίνεται να έχει εντοπίσει και μελετήσει καλά, ώστε να μην τα επαναλάβει ο σημερινός αρχηγός.
Τι έμαθε;
Aπό τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του Baillieu, προφανώς έμαθε ότι οι ψηφοφόροι ζητούν χειροπιαστά πράγματα και όχι λόγια του αέρα.
Στη συνέχεια, με τον Napthine στην εξουσία, διδάχθηκε ότι χωρίς ξεκάθαρο πρόγραμμα και συγκεκριμένη στρατηγική, το να τρέχεις τελευταία στιγμή για να τα προλάβεις όλα και να τερματίσεις πρώτος, δεν δουλεύει.
Και, φυσικά, το μεγάλο μάθημα το πήρε σε ομοσπονδιακό επίπεδο από τον Tony Abbott: Να μην υπόσχεσαι κάτι όταν είσαι στην αντιπολίτευση και κάνεις το αντίθετο, όταν έλθεις στην κυβέρνηση.
Πριν δώδεκα μήνες, ο πρέμιερ της Βικτώριας έκανε μια καλή, σταθερή, θα έλεγε κανείς αρχή, παρ’ ότι είχε να αντιμετωπίσει πολλά ενδοκομματικά προβλήματα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς σ’ αυτό το στάδιο.
Ας τα δούμε, όμως, τα πράγματα πιο αναλυτικά.
Στον τομέα της πολιτικής στρατηγικής, η κυβέρνηση ολοκλήρωσε αρκετές από τις προεκλογικές υποσχέσεις της, όπως τη συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής για την ενδοοικογενειακή βία, ενώ τερμάτισε τον «πόλεμο» για το θέμα των θεραπευτών και την ακύρωση του συμβολαίου για το East West Link.
Στο επίπεδο των συνεργατών, φαίνεται να έχει αρκετά καλούς υπουργούς, τουλάχιστον σε σημαίνοντα υπουργεία, όπως είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης με τον Martin Pakula, το Υπουργείο Επειγόντων Υπηρεσιών με την Jane Garrett ή της Δημόσιας Συγκοινωνίας με την Jacinta Allan.
Από την πλευρά του προσωπικού στιλ, ο Daniel Andrews, φαίνεται να είναι πιο άνετος με τον ρόλο του σήμερα, από ό,τι ήταν στην αρχή, με φανερή προσπάθεια να επαναφέρει τη Βικτώρια στην προοδευτική θέση που ήταν πριν χρόνια.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ
Εν τω μεταξύ, είναι κοινό μυστικό ότι τα εσωκομματικά προβλήματα δεν έχουν εκλείψει και δεν χρειάζεται πολύ για να πάρουν φωτιά.
Σε ευρύτερη κλίμακα, ο επιχειρηματικός κόσμος και η ευρύτερη κοινωνία περιμένουν να δουν περισσότερα, ιδιαίτερα σε θέματα όπως είναι το περιβάλλον, η απασχόληση και οι υποδομές.
Να μη μας διαφεύγει ότι το Εργατικό Κόμμα υποσχέθηκε προεκλογικά τη δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας (πλήρους απασχόλησης), μια υπόσχεση η οποία, όπως ισχυρίζονται οι γνωρίζοντες, είναι δύσκολο να υλοποιηθεί.
Από την άλλη πλευρά, οι Πράσινοι ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση καρκινοβατεί, ενώ θέματα όπως το ενεργειακό και το κλιματικό μένουν ανέγγιχτα.
Όσον αφορά τα έργα υποδομής η κυβέρνηση φαίνεται να στοχεύει ψηλά, όπως για παράδειγμα τα $11 δις για την κατασκευή σιδηροδρομικού τούνελ ή τα $6 δις για το πρόγραμμα των ανισόπεδων διαβάσεων, χωρίς κανένα από αυτά να έχει χρηματοδοτηθεί, ενώ αιωρείται και το μεγάλο θέμα της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού.
Εν κατακλείδι, μπορούμε να πούμε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε καλή σχετικά τροχιά, υπάρχουν εντούτοις πολλά που περιμένουν την υλοποίησή τους. Αν από την άλλη πλευρά, η καλή αρχή, είναι το ήμισυ του παντός, έχουμε κάθε δικαίωμα να αισιοδοξούμε.
