Γιώργος Κατσής και Charles Bronson, μια ομοιότητα απίστευτη και ανεξήγητη. Ποιος είναι ποιος, δύσκολο να το διακρίνεις με την πρώτη ματιά. Ο Charles Bronson είναι ο σκληρός αστυνομικός του Χόλιγουντ και ο Γιώργος Κατσής είναι ένας απλός συμπάροικος. Έχω ζήσει η ίδια σκηνές απείρου κάλλους όταν άσχετοι άνθρωποι σταματούν τον τελευταίο στο τρένο, είτε στο δρόμο για να του εκφράσουν το θαυμασμό τους και την απορία τους, μόνο αυτόγραφο που δεν ζητούν μιας και ο ηθοποιός έχει αποδημήσει εις Κύριον το 2003. Όταν χρειάστηκε μια φορά να νοσηλευτεί ο συμπάροικος οι νοσοκόμες, απορημένες, προσπαθούσαν να εξηγήσουν την ομοιότητα.
«Πώς σε λένε; με ρωτάει η μία. George Katsis απαντάω και γυρίζει στην άλλη και της λέει ‘It’s Charles Bronson’. Είναι αδελφός μου, ο ένας πήγε Αμερική και εγώ ήρθα εδώ είπα κι εγώ, κάνοντας πλάκα» μας λέει ο συμπάροικος.
Ο κ. Κατσής έχει συνηθίσει πλέον τέτοιου είδους αντιδράσεις.
Ακόμη και τα παιδιά στο σχολείο της κόρης του τον φώναζαν «Τσάρλι». Πέρα από την πλάκα, ο Γιώργος Κατσής θα μπορούσε άνετα να είναι ο σωσίας του Charles Bronson, μια ομοιότητα που κρατάει χρόνια καθώς και σε διαφορετικές ηλικιακές φάσεις της ζωής τους μοιάζουν απαράμιλλα. Δεν συναντήθηκαν ούτε επικοινώνησαν, βέβαια, ποτέ, κάτι που θα επιδίωκε σήμερα με την ευκολία της τεχνολογίας. «Θα ήταν ωραίο να ανταμώναμε, αν ζούσε σήμερα. Θα του έστελνα ένα μήνυμα στον υπολογιστή».
Ο ένας παιδί μεταναστών στην Αμερική και ο άλλος μετανάστης ο ίδιος στην Αυστραλία. Ο ένας έκανε επιτυχημένη καριερα ηθοποιού, παίζοντας τον σκληρό αστυνομικό. Ο άλλος έκανε ό,τι μπορούσε και έγινε επιτυχημένος άνθρωπος με πηγαία αγάπη και προσφορά στο συνάνθρωπο. Αν και ο Charles Bronson έκανε καριέρα και λεφτά, προσποιούμενος τον αστυνομικό, ο George Katsis δεν δίστασε να προσποιηθεί, στην πραγματικότητα, τον αστυνομικό δύο φορές για να σώσει τις ζωές ανθρώπων, χωρίς σενάριο και πρόβες. Την μία φορά, μέρα μεσημέρι, όπως περιγράφει ο ίδιος πήγαινε το γιο του στη δουλειά όταν βλέπει κάποιον να έχει πιάσει από το λαιμό και να γροθοκοπεί έναν οδηγό. «Σταματάω και κατεβαίνω από το αμάξι, Police! φωνάζω μια φορά. Είχα ένα κόκκινο commodore ό,τι πρέπει για undercover. Πάει, το ‘βαλε στα πόδια ο άλλος. Ποιος ξέρει τι διαφορές είχαν».
Μια άλλη φορά στο κέντρο της πόλης, μαζί με τη συζυγό του, όπως πήγαιναν να πάρουν το τρένο το βραδάκι από το Μελμπουρν Σέντραλ, βλέπουν μαζεμένα παιδιά εφηβικής ηλικίας και να γίνεται μεγάλη φασαρία. Πλησιάζοντας, διαπιστώνουν ότι μία νεαρή κοπέλα είχε πιάσει από το λαιμό και έπνιγε μία συνομιλική της. «Πανικοβληθήκαμε, τι να κάνουμε δεν ξέραμε. «Police» φωνάζω και λέω άμα πιάσει έπιασε», περιγράφει, «αμέσως την παρατάνε και το βάζουν στα πόδια. Το κορίτσι κάτω είχε μελανιάσει και είχε χάσει τις αισθήσεις του. Η αδελφή του να ωρυέται ότι πέθανε. Τού ρίξαμε λίγο νερό, του προσφέραμε τις πρώτες βοήθειες και το συνεφέραμε. Για καλή μας τύχη περνούσε από κει ένας γιατρός. Καλέσανε το ασθενοφόρο και την Αστυνομία και δώσαμε αναφορά».
Άλλη μία φορά, έχουν να το λένε οι δύο κουμπάρες που φτιάχνανε σάλτσα, τον στείλανε να πάει να πάρει καπάκια για τα μπουκάλια και εκείνος σε λίγο έφερε πίσω μια ημιλυπόθυμη κοπέλα. Στο πάρκιγκ που άφησε το αμάξι βρήκε μια ημιλυπόθυμη κοπέλα «Μου μιλούσε», περιγράφει, «αλλά έλεγε ασυναρτησίες, την έβλεπα ότι δεν ήταν καλά, κινητά τότε δεν υπήρχαν, κοιτάζω για ανθρώπους, κανένας γύρω ήταν πρωί, τι να κάνω, την έβαλα στο αμάξι και την πήγα σπίτι να πάρω τις γυναίκες και την πήγαμε στο νοσοκομείο. Μόλις την είδαν στις πρώτες βοήθειες και τους εξήγησα τι έγινε, μου είπαν «μπράβο έσωσες μία ζωή». Όταν έγινε καλά η κοπέλα με πήρε τηλέφωνο να με ευχαριστήσει.
Ο Charles Bronson γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ στις 3 Νοεμβρίου 1921 και απεβίωσε το 2003. Με το τέλος του πολέμου μετά από διάφορες εργασίες, πήγε σε μία θεατρική ομάδα και αργότερα το 1950 παντρεύτηκε και μετακόμισε στο Χόλιγουντ όπου άρχισε να παίρνει μικρούς ρόλους. Από κει και πέρα η καριέρα του απογειώθηκε με πολλές ταινίες και διακρίσεις. Το αστέρι του στολίζει τη λεωφόρο της Δόξας και φωτίζει τον χώρο της τέχνης.
Ο Γιώργος Κατσής γεννήθηκε στο Θραψίμι Καρδίτσας το 1937. Λόγω δύσκολων συνθηκών, δεν κατάφερε να συνεχίσει το Γυμνάσιο, παρά την αγάπη του για τα Γράμματα. Ωστόσο, έχοντας ως πρότυπο τον μικρότερο αδερφό του Βαγγέλη Κατσή, που έγινε εισαγγελέας, με κάθε ευκαιρία διάβαζε το Οικογενειακό Δίκαιο και άλλα νομικά βιβλία που έφερνε στο σπίτι.
Το 1970 επιβιβάστηκε στο καράβι με προορισμό την Αυστραλία με την σύζυγό του Γιούλα, τον εξάχρονο Δημήτρη και την Κική ‘στην κοιλιά’ όπως χαρακτηριστικά λέει. Ως δραστήριος πολίτης και άνθρωπος της προσφοράς, υπηρέτησε σε Κοινότητες, πολιτιστικούς, αθλητικούς συλλόγους, γονέων και κηδεμόνων και ακόμη παραμένει ενεργός και μάχιμος σε πορείες, διαδηλώσεις, αλλά και εκδηλώσεις. «Ζήσαμε καλά, ο κόσμος μας εκτιμά και εμείς βοηθάμε όπως μπορούμε» δηλώνει συγκινημένος και συνεχίζει «στήριγμα πάντα είχα την γυναίκα μου σε ό,τι έκανα και είμαστε αγαπημένοι μεταξύ μας».