Το όπιο είναι ναρκωτικό φάρμακο από το χυμό της παπαρούνας που λέγεται μήκων η υπνοφόρος. Πώς; Κόβονται οι άγουρες κάψες με τους σπόρους και ο γαλακτώδης χυμός = οπός, που μπορεί να βγει από αυτές ξηραίνεται και συμπιέζεται. Ό,τι παράγεται στη συνέχεια είναι το όπιον που στη σημερινή μας γλώσσα του αφαιρέσαμε το τελικό νι και το λέμε μόνο όπιο.
Το όπιο περιέχει περίπου 25 αλκαλοειδή, ενώ μεταξύ αυτών έχει περιεκτικότητα περίπου 10% σε μορφίνη. Η χημική επεξεργασία της μορφίνης παράγει την ηρωίνη. Το όπιο και τα παράγωγά του αποτελούν ναρκωτικές ουσίες που προκαλούν σωματική και ψυχολογική εξάρτηση. Το όπιο ως ναρκωτικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για ιατρικούς σκοπούς ως παυσίπονο.
Η παπαρούνα που παράγει το όπιο ευδοκιμεί σε αρκετές χώρες. Οι μεγαλύτερες καλλιέργειες οπίου βρίσκονται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της νοτιοανατολικής Ασίας και της Τουρκίας καθώς και σε άλλες χώρες. Οι Σουμέριοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Άραβες έκαναν εκτενή χρήση του. Το όπιο σε συνδυασμό με κώνειο -θυμηθείτε λίγο τον Σωκράτη- χρησιμοποιούνταν για να αποφέρει άμεσο και ανώδυνο θάνατο.
ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι Άγγλοι, με αιτία το όπιο, εξαπέλυσαν δύο πολέμους εναντίον της Κίνας τον 19ο αιώνα. Όταν ο Αυτοκράτορας της Κίνας, απαγόρευσε την εισαγωγή οπίου οι Άγγλοι κήρυξαν τον πρώτο πόλεμο του οπίου. Μετά την κατάληψη της Σαγκάης, οι Άγγλοι πέτυχαν τη Συνθήκη του Νανκίν, σύμφωνα με την οποία έγινε η παραχώρηση του Χονγκ Κονγκ στη Βρετανία, άνοιξαν πολλά λιμάνια για το ευρωπαϊκό εμπόριο και έτσι άνοιξαν οι πύλες της Κίνας στους Δυτικούς. Εκτός, όμως, από τον πόλεμο αυτό έγινε και δεύτερος πόλεμος του οπίου στο διάστημα 1856-1860 μεταξύ Αγγλογάλλων και Κίνας.
Οι ταπεινωτικές ήττες των Κινέζων στους δύο Πολέμους του Οπίου, προκάλεσαν την εθνική τους αφύπνιση και την κατάργηση της βασιλείας. Από την εποχή εκείνη μεγάλωσε η καχυποψία των Κινέζων για τη Δύση. Αυτή η ψυχολογική κατάσταση διατηρείται άσβεστη μέχρι σήμερα.
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Το όπιον είναι υποκοριστικό του οπός = ο χυμός της παπαρούνας, αναφέρεται στον Όμηρο (Ιλιάδα Ε902) ως πρώτη γραπτή αναφορά: «ως δ’ ότ’ οπός γάλα λευκόν επειγόμενος συνέπηξεν». Το σχετικό εδάφιο ο Αλέξανδρος Πάλλης το αποδίδει ως εξής:
Και βάζοντας του ο Γιατρεφτής μαλαχτικά βοτάνια,
τον γιάτρεψε· τι δα θνητός δεν είτανε πλασμένος.
Πώς τ’ άσπρο γάλα κι’ άπηχτο γοργή η πυτιά το πήζει
και γύρω με το χτύπημα μαζέβει χέρι χέρι,
γλήγορα τόσο γιάτρεψαν τα θεϊκά βοτάνια.
Στα Αγγλικά το ετυμολογούν: from Latin opium, from Greek opion “poppy juice, poppy, (diminutive from οπός opós, “juice of a plant”). Μερικοί άλλοι όμως προσθέτουν ανερυθρίαστα ως «Ινδοευρωπαίοι επιστήμονες»: from Proto-Indo-European *swokwos (“juice”). Τώρα πού τον βρήκαν αυτό τον αμάρτυρο τύπο που σημαίνει μάλιστα και…χυμός; Μύρισαν τα δάχτυλά τους!! Δεν μπορούν να πιστέψουν τη μεγάλη και θαυμαστή γονιμότητα της ελληνικής γλώσσας!
ΚΑΙ ΩΣ ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Είναι γνωστό πως ο Μαρξ παρομοίαζε συχνά τη θρησκεία με το όπιο. Η φράση του «Η θρησκεία είναι το όπιο των λαών» είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο διάσημους φιλοσοφικούς αφορισμούς του. Να προσθέσουμε όμως ότι ο Μαρξ συμπλήρωνε αμέσως μετά τη γνωστή φράση για το όπιο -η οποία αποκόπηκε και αυτονομήθηκε- πως «η θρησκεία αποτελεί την καρδιά ενός άκαρδου κόσμου». Το όπιο ως ναρκωτικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για ιατρικούς σκοπούς, ως παυσίπονο. Επίσης, να πούμε εδώ πως η θρησκεία, όπως και το όπιο, δημιουργεί ευχάριστες παραισθήσεις στα άτομα που τα εμποδίζει να δουν τη σκληρή πραγματικότητα της εκμετάλλευσης.
Ο Μαρξ μάλλον αδίκησε το όπιο, παρομοιάζοντάς το με τη θρησκεία. Διότι, ενώ το όπιο, πέρα από τις καταστροφικές του συνέπειες, περιέχει και συστατικά τα οποία έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Συμβαίνει το ίδιο με τη θρησκεία; Θα πρέπει εδώ να πούμε πως η θρησκεία έχει ορισμένες θετικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Η θρησκεία είναι ένα «κοινωνικά χρήσιμο ψέμα» γιατί κάνει τους ανθρώπους πιο δίκαιους, πιο φιλεύσπλαχνους και πιο ηθικούς. Με άλλα λόγια, η θρησκεία μάς χρειάζεται ως ένα όργανο «ηθικής υγείας» σε μια χώρα.
«Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», είναι πραγματικά από τις πιο γνωστές ρήσεις του Καρλ Μαρξ και όντως έχει γίνει το ιδεολογικό σύνθημα εναντίον της θρησκείας. Αυτό πιστεύουν οι ορθόδοξοι κομμουνιστές. Εσείς τι λέτε;
