«ΒΡΙΜΟΥΣ τ’ ευδυνατοιο γονάς», που στην ομιλούμενη νεοελληνική γλώσσα σημαίνει: Οι απόγονοι της πολυδύναμης (και τρικέφαλης παρακαλώ!) Βριμούς, που φανέρωσε στους ανθρώπους κάποιες μεγάλες αλήθειες για πρώτη φορά.
ΤΗΝ πιο πάνω πληροφορία, για τη μεγάλη και άγνωστη για μένα… αλήθεια, την έμαθα διαβάζοντας την τελευταία κατά Λουκά Επιστολή προς τον Πάνο Σταματόπουλο.
Η Επιστολή, του κατά κόσμον γνωστού, Λουκά Γαβριηλίδη, δημοσιεύτηκε στην στήλη αλληλογραφίας του προχθεσινού «Νέου Κόσμου», ως απάντηση της… επιστημονικά και φιλοσοφικά τεκμηριωμένης επιστολής του (Κόκκινου) Πάνου, που αναφερόταν στα όσα είχε γράψει, ο Ευαγγελιστής της παροικίας μας, ως (διορθωτική) απάντηση, σε μια προηγούμενη… θεϊκή του επιστολή του Πάνου, για το πότε (ακριβώς) γεννήθηκε ο Ιησούς Χρηστός.
Ο λόγος που αναφέρομαι και σε αυτή την Επιστολή του Λουκά, δεν οφείλεται μόνο στο ότι, δεν έβρισκα τίποτα καλύτερο να σχολιάσω (μιας και μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής αποκαταστάθηκε η… Δημοκρατία στην Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης χάρη της υποψηφιότητας του Τσακούμη), αλλά, γιατί με εμπνέουν οι Επιστολές του Λουκά.
ΕΙΝΑΙ αναντίρρητα ο κορυφαίος, μεταξύ των «ψαγμένων» επιστολογράφων μας, που αφιερώνει τόσο χρόνο και φαιά ουσία, για να γράψει αυτά που γράφει, άσχετα αν πείθει, ή όχι, τους αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται.
ΚΑΙ δεν είναι μόνο η γενικότερη «μυθολογία» που επικαλείται για να τεκμηριώσει τις απόψεις του, αλλά, κυρίως ο τρόπος που το κάνει και τα «εργαλεία» που χρησιμοποιεί.
ΜΕ δυο κουβέντες, διαβάζεται ευχάριστα, ακόμα και από ανθρώπους που δεν συμμερίζονται τις απόψεις του, γιατί ο λόγος του κυλάει… Αυτό σημαίνει ότι, περισσότερη σημασία, δεν έχει το τι γράφεις, αλλά, πώς το γράφεις.
ΤΕΛΟΣ πάντων… Ο λόγος για τον οποίο αναφέρομαι στον Λουκά, δεν είναι για να του δώσω εύσημα, ούτε για να του πω ότι είμαι πιστός αναγνώστης του, παρά το γεγονός ότι δεν σχετίζομαι πια, (μιας και… μεγάλωσα) με καμιά θρησκεία, φιλοσοφία, ιδεολογία ή… αλήθεια, όσο μεγάλη και αν είναι.
ΤΗ σημερινή στήλη τη γράφω, προκειμένου να προειδοποιήσω ορισμένους επιστολογράφους μας, να πάψουν επιτέλους να καταφεύγουν στις εφήμερες πληροφορίες της Google για να αντλήσουν «επιχειρήματα» που να τεκμηριώνουν τις απόψεις τους.
ΜΕ λίγα λόγια τους προτείνω να διαβάσουν προσεκτικά την προχθεσινή αυθεντική και αντιγκουγκουλική επιστολή του Χρήστου Βιολάρη και να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, αφού βέβαια μελετήσουν σε βάθος (με τη βοήθεια του λεξικού τους) την κατά Λουκά Επιστολή για να εμπεδώσουν την απαιτητική επιστολική τέχνη.
ΚΑΙ επικαλούμαι «τον επιστολικό δρόμο που χάραξε ο Βιολάρης», γιατί ενδεχομένως είναι ο μόνος άνθρωπος που ζει σε χώρα της Δύσης (που πίνει νερό στο όνομα του αμερικανικού lifestyle), ο οποίος υπερασπίστηκε ανεπιφύλακτα την πυρηνική δοκιμή του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μία ελεύθερη και εντελώς original προσωπική άποψη που ξεπέρασε ακόμα και τη μηχανή αναζήτησης της παντοδύναμης Google που εμπνέει και καθοδηγεί τους περισσότερους επιστολογράφους μας.
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και ένας άλλος λόγος (πολύ πιο σημαντικός) που συνιστώ στους επιστολογράφους μας που θέλουν να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και την αξιοπιστία τους να αποφεύγουν την Google, όπως ο διάβολος το λιβάνι.
ΚΑΙ αυτό γιατί όσοι γκουγκουλίζουν, κινδυνεύουν να πέσουν χωρίς να το καταλάβουν, στην «παγίδα του Λουκά». Στην ίδια δηλαδή «παγίδα» που έπεσε εν αγνοία του και ο έρμος ο Σταματόπουλος.
ΟΣΟΙ δεν καταλάβατε τι εννοώ, ξαναδιαβάστε (προσεκτικότερα) την Επιστολή του συμπάροικου Ευαγγελιστή. Μεταξύ άλλων όσων γράφει, αναφέρει ξεκάθαρα ο Χριστιανός ότι εσκεμμένα στην προηγούμενη επιστολή του είχε αναφέρει ως ημερομηνία γέννησης του Χριστούλη μας την 25η Μαρτίου για να τσιμπήσει το «δόλωμα» ο (Κόκκινος) Πάνος!
ΜΕ το που διάβασε ο Σταματόπουλος ότι ο Χρηστός γεννήθηκε, όχι εννέα μήνες μετά από την ημέρα που η Μαρία μύρισε το κρίνο, αλλά με καθυστέρηση τριών μηνών, πίστεψε ότι ο Λουκάς, εκτός από Ορθόδοξος Χριστιανός είναι και εθνικιστής και χρησιμοποίησε την 25η Μαρτίου για να συμπέσει η γέννηση του Χριστού με την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
ΕΤΣΙ, και με τη βοήθεια της «στημένης παγίδας» ανακηρύχθηκε εύκολα νικητής στη μεταξύ τους διαλογική διαμάχη ο Λουκάς και ο δόλιος ο Πάνος ακόμα υποθέτω «το φυσάει και δεν κρυώνει».
ΣΥΝΕΠΩΣ και αν θέλετε να αποφεύγετε τις καλοστημένες «παγίδες», μην… πίνετε νερό στην πηγή της Google, γιατί τη «στήνει» ο Λουκάς περιμένοντας τα θηράματά του.
ΣΤΟ μεταξύ, σκεφτείτε σας παρακαλώ για λίγο, τι θα γίνει, αν τελικά (έστω και μετά την Δευτέρα Παρουσία) δικαιωθεί ο Λουκάς. Αν δηλαδή αποδειχθεί πέρα από οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο Χριστός είναι… Έλληνας!
ΑΝΤΕ δηλαδή να μας χαιρετά και να μας καλημερίζει στα Ελληνικά, ακόμα και εμάς τους άπιστους που θα περνούμε απ’ έξω από τον Παράδεισο.
ΑΝ και κατά βάθος δεν πιστεύω ότι θα το βαστάξει η καρδιά του να μην επιτρέψει και στους αμαρτωλούς (και μάλιστα Ορθόδοξους!) συμπατριώτες του μια θεσούλα στον Παράδεισο.
ΤΩΡΑ θα μου πείτε, ποιος εκτός του Λουκά ξέρει; Θεός είναι και ό,τι γουστάρει κάνει, αφού δεν έχει ανάγκη να δώσει λογαριασμό σε κανέναν.
ΩΣ εκ τούτου, μέχρι και κομμουνιστές σαν εμένα και τον (Κόκκινο) Πάνο μπορούμε να βρεθούμε στον Παράδεισο. Είναι μεγάλος ο θεός και πιο… φιλεύσπλαχνος ο Υιός του.
ΤΗΝ επόμενη εβδομάδα θα σας αποκαλύψω χωρίς γκουγκουλισμούς και άλλα μη αναληθή στοιχεία, όχι μόνο γιατί οι Έλληνες προϋπήρχαν του Θεού, αλλά και τι είδους μηχανισμό χρησιμοποίησαν για να πυροδοτήσουν το Big Bang πριν 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.
ΕΤΣΙ και καταφέρω να παρακάμψω την «παγίδα του Λουκά», ανοίγει ο δρόμος και για άλλες αποκαλύψεις και μεγάλες… αλήθειες. Υπομονή…
ΣΤΟ μεταξύ, και επειδή είμαι περίεργος, μήπως μπορεί κανένας Χριστιανός (έστω και ο Χρήστος Τσίρκας) να μου εξηγήσει ποια μέλη της Κοινότητας Μελβούρνης και (κυρίως) για ποιους λόγους ψήφισαν τον Κώστα Τσακούμη;
ΕΝΑΣ στους τέσσερις δηλαδή ψηφοφόρους, ψήφισε Τσακούμη. Γιατί, ρε παιδιά; Αν το κάνατε για χάρη της… Δημοκρατίας, είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να σας πω ότι αγνοείτε παντελώς την ιστορία της Κοινότητας σε σχέση με τη… Δημοκρατία.
ΓΙ’ αυτό όμως και για πολλές άλλες «καραμέλες» του συρμού που πιπιλίζουμε χωρίς να γνωρίζουμε τα στοιχειώδη, θα μιλήσουμε προσεχώς. Γεια χαρά.
