ΚΛΕΒΟΝΤΑΣ, σε εβδομαδιαία βάση, λίγες ώρες από το Θεό και πολύ περισσότερες από τον καθημερινό μόχθο του Σωτήρη Χατζημανώλη, γράφω ασταμάτητα τούτη τη στήλη σχεδόν 30 χρόνια.
ΜΠΟΡΕΙ αυτό από μόνο του να είναι ένας «άθλος», αλλά δεν με έχει μόνο αγχώσει και κουράσει… πνευματικά, με έχει εξαντλήσει και ψυχολογικά, δημιουργώντας μου πάμπολλα κουσούρια.
ΟΧΙ, δηλαδή, ότι ήμουν καλά πριν αρχίσω να τη γράφω, αλλά η κατάστασή μου έχει επιδεινωθεί και συνεχίζει να χειροτερεύει…
ΕΝΑ από τα κουσούρια που απέκτησα, γράφοντας τον «Αιθεροβάμωνα», είναι ένα είδος ελαφράς, αλλά… δημιουργικής σχιζοφρένειας που με δυσκολεύει να συμβιβαστώ και να συμφωνήσω, όχι μόνο με τις απόψεις των άλλων, αλλά και με τον ίδιο μου τον εαυτό.
ΕΝΑ παράδειγμα: Δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτα, αν δεν βρω ένα θέμα που να μού δίνει την ευκαιρία να γράψω για κάποιον (ή κάποιους) τρεις… κακές κουβέντες.
ΜΕ λίγα λόγια, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς «εχθρούς» και μισώ «όπως ο διάβολος το λιβάνι» την ηρεμία, την καλοσύνη, την αντικειμενικότητα, τους συμβιβασμούς και αυτό που αποκαλούμε συναίνεση και «μεσαίο δρόμο».
ΕΙΜΑΙ άνθρωπος του απόλυτου, των άκρων, της υπερβολής, της ρήξης και άλλων παθογενειών που κάνουν ευκολότερη τη ζωή των ψυχιάτρων.
ΑΝ, δηλαδή, δεν βρίσκομαι μόνιμα σε ένταση, δεν μπορώ να λειτουργήσω και να γράψω ούτε ένα σύμφωνο.
ΣΕ αυτή την κατάσταση βρέθηκα και πάλι πριν μια βδομάδα και για να προλάβω το… κακό επισκέφθηκα τον ψυχολόγο μου για να πούμε δύο-τρεις κουβέντες μήπως και ηρεμήσω.
«ΣΟΥ έχω πει εκατό φορές», μου λέει ο γιατρός, «ότι το μόνο γιατρικό είναι να ηρεμήσεις και να μη διαβάζεις τη σελίδα της αλληλογραφίας…»
ΚΑΙ συνεχίζει: «Όταν αρχίζεις να αισθάνεσαι έτσι, να βλέπεις κάποιον άνθρωπο που σε ευχαριστεί να διαβάζεις ένα βιβλίο που σού αρέσει, να βλέπεις κάποια ταινία διασκεδαστική και να αγναντεύεις τη θάλασσα που συνήθως ηρεμεί τους ανθρώπους».
ΤΟ να βλέπω ανθρώπους το απέφυγα, αφού συνήθως επιδεινώνουν την κατάστασή μου…
ΑΝ και μένω δίπλα στη θάλασσα, δεν περπατάω πια, γιατί με ενοχλούν οι ποδηλάτες και με εκνευρίζουν όσοι και όσες τρέχουν για να «αθληθούν», ακολουθούμενοι από τα… σκυλιά τους!
ΟΠΟΤΕ, το μόνο που μού απέμεινε ήταν τα βιβλία και οι ταινίες. Άρχισα, λοιπόν, για θεραπευτικούς λόγους, να ξαναδιαβάζω το «Σύνδρομο αγοραφοβίας» και να βλέπω ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 1950, κυρίως, που μού αρέσουν περισσότερο.
ΤΟ «Σύνδρομο αγοραφοβίας» είναι ένα από τα πολλά βιβλία του Κωστή Παπαγιώργη που πέθανε τον Μάρτη του 2014.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μια αυτοδιαγνωστική μελέτη που κάνει ο Παπαγιώργης, όταν ήλθε αντιμέτωπος με το συγκεκριμένο σύνδρομο που πολλές φορές πλήττει ανθρώπους που δεν αντέχουν τους συνανθρώπους τους και κλείνονται στο σπίτι τους, πριν πάνε σε μοναστήρι….
ΕΙΝΑΙ και αυτό μια εκδοχή του γενικότερου αντικοινωνικού συνδρόμου, με το οποίο έχω και εγώ «πάρε-δώσε» αφότου αποφοίτησα από το νηπιαγωγείο…
ΤΑ βράδια, λοιπόν, που διέκοπτα την ανάγνωση του Παπαγιώργη -που είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και δοκιμιογράφους-, το έριχνα στις ασπρόμαυρες ταινίες για να… χρωματίσω τη… θεραπεία μου.
ΚΑΤΑ προτίμηση, έβλεπα ταινίες της Finos Film, στις οποίες πρωταγωνιστούσε ο Ορέστης Μακρής, ο οποίος ήταν ένας ηθοποιός με τον οποίο ταυτιζόμουν πάντα, γιατί συνήθως έπαιζε το ρόλο ανθρώπου που τελούσε μόνιμα υπό… εκνευρισμό.
ΜΕΤΑΞΥ των ταινιών που ξαναείδα ήταν «Το στραβόξυλο», «Ο μεθύστακας», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» με τον Αυλωνίτη και τον Ρίζο, «Η καφετζού» με τη Γεωργία Βασιλειάδου και τον Μίμη Φωτόπουλο και, βεβαίως, τηνμ κλασική ταινία του Ορέστη Μακρή με την Βασιλειάδου και τον Παντελή Ζερβό, «Η θεία από το Σικάγο».
ΣΤΗ «θεία», ο Μακρής έπαιζε το ρόλο ενός οργισμένου απόστρατου στρατηγού, ο οποίος, ζώντας στον δικό του κόσμο, με αυστηρό ηθικό κώδικα, μάλωνε συνέχεια με τη γυναίκα του (την Ελένη Ζαφειρίου) για τις απαγορεύσεις που είχε επιβάλει στις τέσσερις ανύπαντρες κόρες τους, η μεγαλύτερη των οποίων ήταν 27 χρόνων και παρέμενε ανύπαντρη.
Η σύζυγος, φοβούμενη ότι τα κορίτσια «θα μείνουν στο ράφι», προσπαθούσε με πλάγιους τρόπους να πείσει τον στρατηγό, τον οποίο παράλληλα και φοβόταν, να χαλαρώσει τη στρατιωτική πειθαρχία και να αφήσει τα κορίτσια πιο ελεύθερα να βγαίνουν από το σπίτι, μήπως γνωρίσουν και κανένα γαμπρό…
ΣΕ κάποια στιγμή που πήγαν όλοι μαζί στη θάλασσα για μπάνιο, βλέποντας η σύζυγος τον στρατηγό να μην τις αφήνει ούτε να κοιτάξουν άνθρωπο, άρχισε πάλι να τον «ψήνει», αλλά αυτός το χαβά του.
ΣΥΝΕΧΙΖΕ να επικαλείται τον… κώδικά του, οπότε για να ξεπεράσει η έρμη τον σκόπελο τού έλεγε κάθε τόσο, «μα άλλο θέλω να σου πω, δεν καταλαβαίνεις…;».
ΟΧΙ, της απαντά οργισμένος ο στρατηγός. Αν θέλεις να μου πεις… κάτι άλλο, γιατί δεν μου λες το «άλλο» να ησυχάσουμε και μου λες συνέχεια τα ίδια…
ΟΠΟΤΕ τσιμουδιά και πάλι η γυναίκα. Όλα άλλαξαν όταν ήλθε η αδελφή του από το Σικάγο και επέβαλε στο σπίτι τον αμερικάνικο και πιο φιλελεύθερο κώδικα που είχε ως αποτέλεσμα σε λίγες εβδομάδες να παντρευτούν και τα τρία μεγάλα κορίτσια αλλά και η ίδια η «θεία» που είχε μείνει χήρα…
ΤΗΝ ταινία αυτή την είδα μετά τις δύο τα μεσάνυχτα, οπότε χθες το πρωί ξεκίνησα, σχετικά ήρεμος, να έλθω στη δουλειά και αποφασισμένος να συνεχίσω τη… θεραπεία και να γράψω μόνο καλές κουβέντες στη στήλη, ό,τι θέμα και αν σχολιάσω.
ΕΛΑ μου, όμως, που ο θεός δεν αγαπά μόνο τον κλέφτη, αλλά και τον νοικοκύρη… Επειδή, μετά από πολλούς μήνες, οδηγώ εδώ και λίγες μέρες το αυτοκίνητο (λόγω μηχανικής βλάβης της μοτοσυκλέτας), είπα να αλλάξω ραδιοφωνικό σταθμό και να ακούσω για λίγο το 3ΧΥ.
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ λάθος δεν θα μπορούσα να διαπράξω… Παρά το γεγονός ότι την περασμένη Τρίτη το βραδάκι είχα ορκιστεί να μην ακούσω πάλι 3ΧΥ, μετά τον ανελέητο βομβαρδισμό που υπέστη ο ψυχισμός (και η λογική μου!) ακούγοντας τα προγράμματα talk back, όπου ένας ακροατής μιλούσε για τη βαριά… βιομηχανία της Ελλάδας που την υπονόμευσαν οι Γερμανοί που μας μισούν, δεν κράτησα τον όρκο μου. Τραγικό λάθος…
ΔΕΝ μπορεί, λέω, πρωί είναι, πολλά καρα-σκυλάδικα τραγούδια δεν έχει, όλο και κάτι διαφορετικό θα ακούσω. Και άκουσα κάτι που λίγο έλειψε να χάσω το τιμόνι από τα χέρια μου…
ΗΤΑΝ μια διαφήμιση του Europa-meat… Παρά το γεγονός ότι έχω αγροτική κουλτούρα και ποιμενική παιδεία, δεν σας κρύβω ότι ταράχτηκα ακούγοντας τον Μήτσο από το Oakleigh να λέει ότι πούλησε τα γίδια του και όλο το γιδομάντρι…
ΓΙΑ να δω, λέω, γιατί ο χριστιανός αναγκάστηκε να πουλήσει κοτζάμ… γιδομάντρι στηνΜελβούρνη; Στη δεύτερη στροφή του τραγουδιού έμαθα ότι το πούλησε για να αγοράζει κρέας από το.. Europa-meat, που έχει πολλά… γουρούνια, γίδια, πρόβατα και βόδια…
ΜΕΤΑ το πρώτο σοκ, και αφού βλαστήμησα τον Μαρκόνι που ανακάλυψε το ραδιόφωνο, αποφάσισα επί τόπου, να γίνω… χορτοφάγος και να μην ξαναφάω κρέας στη ζωή μου. Με το που το σκέφτηκα αυτό, άρχισα να χαμογελάω…
ΑΜΕΣΩΣ μετά, κοιτάχτηκα στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου και όταν διαπίστωσα, ιδίοις όμασι, ότι πράγματι χαμογελούσα, αναρωτήθηκα, μήπως τελικά αυτή ήταν η… θεραπεία που ψάχνω.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, θα σας παρακαλέσω να με βοηθήσετε. Αν κάποιος χριστιανό, μπορεί να μου εξηγήσει τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που ακούνε τα σκυλοτράγουδα και τα talk back προγράμματα του 3ΧΥ και ποιοι, τέλος πάντων, ψωνίζουν κρέατα από το Europa-meat, ακούγοντας τη συγκεκριμένη διαφήμιση, πολύ θα το εκτιμούσα…
ΑΥΤΟ μόνο, προκειμένου να μη σας κάνω άλλες, πιο δύσκολες ερωτήσεις, όπως για παράδειγμα, πώς η άλλη ξεχωρίζει (στη σχετική διαφήμιση του 3ΧΥ) τις γάτες που περπατούν στα κεραμίδια, από τον έρμο τον Τζίμη που ανέβηκε στη σκεπή να φτιάξει το… ρούφι;
ΤΕΛΙΚΑ και παρά το γεγονός ότι στο γραφείο έφτασα ήρεμος και με καλύτερη διάθεση, μού τη χάλασε ο Σωτήρης Χατζημανώλης, όταν μετά την καθιερωμένη (και διαχρονικά επαναλαμβανόμενη) ερώτησή μου, «τι σχολιάζουμε πάλι σήμερα», μού είπε να τον αφήσω ήσυχο, γιατί έχει ένα… εκατομμύριο πράγματα στο μυαλό του.
ΓΙΑ όλους τους πιο πάνω λόγους και όχι μόνο, αποφάσισα να αφήσω σε εσάς, τους πιο πιστούς ψυχαναλυτές μου, τη βελτίωση της ψυχικής μου υγεία.
ΟΣΟ συνεχίζετε να με διαβάζετε, από τη μια, εγώ σας βοηθώ να καταλάβετε το σόι άνθρωπος είμαι, ελπίζοντας ότι και εσείς με τη σειρά σας, θα κατανοήσετε τα προβλήματά μου και θα με βοηθήσετε να αποθεραπευτώ… Γεια χαρά και ο Θεός να σας έχει καλά.
