Πολύ σύντομα η Μελβούρνη θα είναι η πόλη με τους περισσότερους και υψηλότερους ουρανοξύστες στην Αυστραλία, το δε Σίδνεϊ να μένει πίσω και -ιδού η ειρωνεία!- εξαιτίας του λιμανιού του που είναι, μεν, ένα από τα ξέχωρα αξιοθέατά του, του κλέβει, όμως, πάρα πολύ χώρο, σε σύγκριση πάντα με την “αντίζηλο” Μελβούρνη.
Ναι, στο άμεσο μέλλον, η Μελβούρνη θα υπερηφανεύεται για την ύπαρξη άνω των 100 ουρανοξυστών στο κέντρο, με ύψος άνω των 100 μέτρων, ορισμένοι από τους οποίους είναι ήδη υπό ανέγερση.
Όλοι οι ενδιαφερόμενοι, έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους -και, κυρίως, τις επενδυτικές τους φιλοδοξίες- στο κέντρο, το οποίο εξακολουθεί να προσφέρει πάμπολλες ευκαιρίες, ακόμη και με τους περιοριστικούς νόμους, οι οποίοι, όπως και νά ‘χει, δεν θα διαρκέσουν πέραν του ερχόμενου Οκτώβρη. Γιατί, ναι μεν, η Μελβούρνη διαθέτει 30% περισσότερη έκταση γης στο κέντρο από το Σίδνεϊ, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιορισμοί και δεν “περνούν” νόμοι οι οποίοι γκρεμίζουν -ενίοτε- μεγαλεπήβολα σχέδια.
Γεγονός είναι ότι αυτή τη στιγμή επτά νέοι ουρανοξύστες ύψους άνω των 265 μέτρων, θα ανοικοδομηθούν για να “συγκατοικήσουν” με τους 10 υψηλότερους ουρανοξύστες, αν εγκριθούν οι άδειες που έχουν υποβάλει.
ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ
O ουρανοξύστης Eureka Tower, θα είναι ο τρίτος, από άποψη ύψους, σκιαζόμενος από τον πύργο Australia 108, στο Southbank, ύψους 318 μέτρων και 100 ορόφων και εκείνον του Crown Queensbridge Tower του James Packer, πάλι στο Southbank, ύψους 313 μέτρων και 90 ορόφων. Ο πρώτος είναι υπό ανέγερση αυτή τη στιγμή, ενώ ο δεύτερος βρίσκεται στο αρχικό στάδιο με την αίτηση να μην έχει υποβληθεί ακόμη επίσημα, παρότι η ανακοίνωση έχει γίνει από τον περασμένο Οκτώβρη.
Στην πραγματικότητα, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα ανοικοδομηθούν περισσότεροι ουρανοξύστες από ό,τι μέσα στις δύο πρώτες δεκαετίες που έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους αυτού του είδους τα κτίρια στο κέντρο της πόλης.
Από τους 100 ουρανοξύστες ύψους άνω των 100 μέτρων που προγραμματίζονται να ανεγερθούν στο κέντρο της πόλης, θα πρέπει να πούμε ότι οι 80 είναι ήδη υπό ανέγερση, συμπεριλαμβανομένου, όπως αναφέραμε νωρίτερα, και του πύργου Australia 108, καθώς επίσης και άλλων πέντε, ύψους άνω των 200 μέτρων.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι οι άδειες αυτές είχαν δοθεί πριν η κυβέρνηση Andrews λάβει αυστηρότερα μέτρα όσον αφορά το ύψος των κτιρίων στο κέντρο της πόλης τον περασμένο χρόνο, διάρκειας ενός έτους, και σύμφωνα με τα οποία το ύψος των ουρανοξυστών θα πρέπει να είναι ανάλογο με την έκταση του οικοπέδου.
Για να πάρουμε μια ιδέα επί του θέματος ο πύργος Australia 108, με τους νέους κανονισμούς θα υψωνόταν μόνο σε 43 ορόφους αντί των 100 και 317 μέτρων που θα υψωθεί σήμερα, έχοντας ήδη πάρει τη σχετική άδεια.
Οι νόμοι, όσον αφορά την πυκνότητα και το ύψος των πύργων στο κέντρο της πόλης, θα αναθεωρηθούν τον Οκτώβρη του τρέχοντος έτους.
Επ’ αυτού, ο υπουργός Πολεοδομίας, Richard Wynne, εκφράζει την άποψη ότι “το ύψος δεν έχει σημασία. Εκείνο που πραγματικά μετράει είναι το καλό σχέδιο, το τι πραγματικά προσφέρει στο κοινό και πώς δένεται με το περιβάλλον. Αυτό, επομένως το οποίο θα πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι αν συγκεντρώνει όλα αυτά ή απλά πρόκειται για ακόμη ένα κτίριο”.
Υπεκφυγή, βέβαια από την ουσία, που είναι το ύψος των κτιρίων, όπως και νά ‘χει.
Ο Βασίλης Παπαστεργιάδης
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Για τα πολυώροφα κτίρια στο κέντρο της Μελβούρνης ζητώ την άποψη του Βασίλη Παπαστεργιάδη, ο οποίος είναι από τους βασικούς μετόχους (senior partner) της εταιρίας Moray & Agnew Lawyers, το όνομα της οποίας συνδέεται με πάνω από 70 κτίρια στο κέντρο της Μελβούρνης.
“Εκείνο που μ’ ενδιέφερε πάντοτε και σήμερα ακόμη εντονότερα, θα μπορούσα να πω, είναι η πόλη της Μελβούρνης να μη χάσει το ανθρώπινο πρόσωπό της. Να μη σκιάζουν οι ουρανοξύστες τον ήλιο και να μην κρύβουν τον ουρανό από τα μάτια των ανθρώπων. Σε πέντε-έξι ορόφους δεν γίνεται αυτό. Σε 80 0ρόφους όμως και ακόμη περισσότερο σε 100, όπως συμβαίνει με αρκετούς πύργους σήμερα, φοβάμαι ότι συμβαίνει. Δεν γίνεται να το αποφύγεις. Το κυριότερον όμως, όλων, είναι ότι οι ουρανοξύστες, από τη φύση τους, δεν είναι για οικογένειες”.
Ο ίδιος προσθέτει ότι “η καλύτερη επιλογή, όταν μιλάμε για κατοικίες στο κέντρο, πιστεύω ότι είναι τα “urban villages”, όπου, δηλαδή, κοντά στις οικοδομές, υπάρχουν πάρκα, παιδικές χαρές, αγορές, που εξυπηρετούν, από πρακτικής πλευράς, αλλά καθιστούν και τη ζωή πιο ανθρώπινη. Μια τέτοια ευκαιρία, βέβαια, υπήρξε στο Docklands, αλλά τη χάσαμε”.
Δεν είναι, εντούτοις, η μόνη παράλειψη που βαρύνει τους ιθύνοντες και κατευθύνει τις τύχες – συν το ύψος – της πόλης μας.
Κατά τον Βασίλη Παπαστεργιάδη, δεν έχουμε εκμεταλλευτεί αρκούντως τα προάστια.
“Θα μπορούσαμε να επεκταθούμε στα κοντινά προάστια και να δημιουργήσουμε εκεί αξιόλογα κέντρα, όπως έχει κάνει, με μεγάλη επιτυχία, να σημειωθεί, το Σίδνεϊ, όπου προάστια όπως τα Paramatta, North Sydney, Ryde, έχουν αναπτυχθεί σε εντυπωσιακά εμπορικά κέντρα -στην ουσία κέντρα εκτός κέντρου- με το Parramatta, για παράδειγμα, να έχει αποβεί, μεταξύ άλλων, το κέντρο ασφαλιστικών εταιριών. Δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην ακολουθήσει το ίδιο σχέδιο και η Μελβούρνη, η οποία, να σημειωθεί, σε ρυθμούς ανάπτυξης υπερβαίνει και αυτό ακόμη το Σίδνεϊ” θα καταλήξει ο κ. Παπαστεργιάδης.
Εδώ αξίζει ίσως να προσθέσουμε, ότι σύμφωνα με ανάλυση της SGS Economics and Planning, η οικονομική ανάπτυξη της Μελβούρνης βρίσκεται στο 3,1%, υπερβαίνοντας το Σίδνεϊ κατά μία μονάδα, γεγονός που οφείλεται στην ταχύρρυθμη αύξηση του πληθυσμού της και την εκρηκτική ανάπτυξη στην ανοικοδόμηση διαμερισμάτων.
Συμπερασματικά, να πούμε, ότι αν η Μελβούρνη ή το Σίδνεϊ θα έχει τους περισσότερους ουρανοξύστες δεν είναι το ζητούμενο.
Έχοντας υπόψη μας πάντοτε ότι “ουκ εν των πολλώ το ευ”, θα πρέπει να μας ενδιαφέρει να εξασφαλίσουμε ανθρώπινες πόλεις τόσο για μας, όσο και για τις επερχόμενες γενιές.